IBPP2/4512-1042/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 listopada 2015 r. (data wpływu 3 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i wolnostojącym garażem lub wiatą garażową - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnymi i wolnostojącym garażem lub wiatą garażową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, której przeważającym przedmiotem - zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności - są: Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (41.20.Z).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył w dniu 16 kwietnia 2015 r., na podstawie umowy sprzedaży niezabudowanych działek gruntu, ustanowienia służebności gruntowych oraz ustanowienia służebności przesyłu, nieruchomość gruntową położoną w woj. śląskim, stanowiącą pięć działek oznaczonych numerami ewidencyjnymi, przeznaczonych pod budowę pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej odpowiednio: 109,97 m², 99,71 m², 98,87 m², 98,87 m², 110,01 m² i dwóch garaży wolnostojących o powierzchni użytkowej 42,02 m² każdy oraz trzech wiat garażowych o powierzchni nie przekraczającej 40 m² każda, po jednym budynku mieszkalnym i jednym garażu lub jednej wiacie na każdej z działek.

W ramach ww. działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi zabudowę ww. działek, zgodnie z powyższym przeznaczeniem, celem ich późniejszej sprzedaży.

Każdorazowo zbycie odbywać się będzie w drodze zawartej umowy sprzedaży zabudowanej w powyższy sposób działki gruntu bądź też w drodze zawartej umowy deweloperskiej, a następnie umowy przeniesienia własności zabudowanej działki gruntu w wykonaniu umowy deweloperskiej. Przedmiotem zbycia w każdej z tych umów (bez względu na wybrany typ umowy) będzie zabudowana w powyższy sposób nieruchomość gruntowa, objęta jedną księgą wieczystą, która zostanie zbyta za określoną w umowie cenę. Cena ta będzie ceną za zbycie całej nieruchomości w stanie nieruchomości opisanym w umowie zbycia, obejmującym określenie powyższej zabudowy nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Jeżeli przedmiotem zbycia (w drodze umów: sprzedaży lub deweloperskiej i przeniesienia własności w jej wykonaniu) będzie zabudowana nieruchomość, w stanie obejmującym zabudowę budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i wolnostojącym garażem, to jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować do takiego zbycia.

2. Jeżeli przedmiotem zbycia (w drodze umów; sprzedaży lub deweloperskiej i przeniesienia własności w jej wykonaniu) będzie zabudowana nieruchomość, w stanie obejmującym zabudowę budynkiem mieszkalnym jednorodzinnymi i wiatą garażową, to jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować do takiego zbycia.

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, dostawa zabudowanej nieruchomości, w stanie obejmującym jej zabudowę budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i wolnostojącym garażem lub wiatą garażową, polegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z treścią art. 41 ust. 2 w zw. z ust. 12 i 12a oraz w zw. z art. 146a ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% stosuje się w szczególności do dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, przez które rozumie się w szczególności obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, z zastrzeżeniem treści art. 41 ust. 12b ww. ustawy, który z kategorii budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wyklucza między innymi budynki mieszkalne jednorodzinne, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m².

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, przez "obiekty budownictwa mieszkaniowego" rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Zgodnie z tą klasyfikacją budynki mieszkalne (czyli budynki sklasyfikowane w dziale 11 PKOB) to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. Zgodnie ze wskazówkami dotyczącymi klasyfikowania obiektów budowlanych wynikającymi z PKOB, za jednostkę klasyfikacyjną przyjmuje się zwykle pojedynczy obiekt budowany (np. budynek), jednak w niektórych przypadkach jednostkę klasyfikacyjną stanowi nieruchomość rozpatrywana jako kompleks obiektów budowlanych, co będzie miało zastosowanie w szczególności w odniesieniu do kompleksu budynków będących częścią składową jednej nieruchomości gruntowej. W takim natomiast przypadku, o właściwym zakwalifikowaniu kompleksu budynków decyduje przeważająca funkcja kompleksu.

W przypadku domu jednorodzinnego z garażem jest to oczywiście funkcja mieszkalna, tym bardziej, że zgodnie z aktualną linią orzecznictwa, "pogląd, że pomieszczenia garażowe nie służą zaspokojeniu potrzeb związanych z zamieszkiwaniem, w przeciwieństwie do piwnic, czy strychów lub suszarni, jest stanowiskiem anachronicznym i nieuwzględniającym aktualnego poziomu rozwoju społeczno-gospodarczego" (I FSK 1931/09), zatem zgodnie z PKOB cały kompleks klasyfikować należy jako obiekt budownictwa mieszkaniowego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ więc, zgodnie z treścią art. 29 ust. 5 ustawo o podatku od towarów i usług, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się własności gruntu, a o stawce podatku decyduje status budynku - przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawcy niewątpliwie jest prawidłowe.

Prawidłowość przedstawionej wyżej interpretacji potwierdza ponadto treść art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym towarami (czyli przedmiotami odpłatnej dostawy) są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak podkreślono wielokrotnie w orzecznictwie, jeżeli wraz z prawem własności lokalu mieszkalnego przedmiotem sprzedaży będzie prawo do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego o konkretnej powierzchni (miejsce postojowe) lub garaż, który nie został wyodrębniony jako samodzielny lokal użytkowy i jest integralnie związany z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego, to sprzedaż takiego lokalu wraz z prawem do korzystania z miejsca parkingowego lub garażu znajdującego się w danym budynku (jak i poza jego obrębem, lecz w ramach tej samej nieruchomości gruntowej), podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług, która jest właściwa dla lokalu mieszkalnego (I FSK 967/09). Skoro zatem, w analogicznej sytuacji związanej ze sprzedażą lokalu mieszkalnego, w orzecznictwie jednoznacznie podkreśla się, że towarem jest nieruchomość lokalowa jako całość - a zatem nie tylko lokal mieszkalny, ale również związane z nim prawo własności budynku garażowego, również usytuowanego poza bryłą budynku mieszkalnego - nie ma żadnych prawnych ani ekonomicznych podstaw, by w sposób odmienny definiować pojęcie "towaru" na potrzeby zbywania zabudowanej nieruchomości gruntowej - w tym bowiem przypadku towarem jest również (analogicznie) nieruchomość jako całość. Stanowisko takie nie budzi również wątpliwości na gruncie dostawy budynków z garażem usytuowanym w obrębie bryły budynku mieszkalnego. Skoro zatem zarówno garaż usytuowany w obrębie bryły budynku mieszkalnego jak i taki usytuowany poza tą bryłą, nie mogą być samodzielnymi przedmiotami obrotu cywilnoprawnego, ich klasyfikacja na gruncie ustawy o podatku musi być tożsama.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe.

Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1892).

W myśl art. 2 ust. 1 ww. ustawy, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Jednocześnie należy zwrócić uwagę na definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawartą w § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1422).

Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Pod pojęciem pomieszczenia technicznego - zgodnie z pkt 12 wskazanego wyżej paragrafu - należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku, natomiast przez pomieszczenie gospodarcze - pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że garaż wolnostojący jak również wiata garażowa jako samodzielne obiekty budowlane nie stanowią budynku mieszkalnego ani pomieszczenia służącego zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych (pomieszczenia pomocniczego).

Garaż wolnostojący stanowi pomieszczenie przynależne, a według ww. rozporządzenia - lokal użytkowy. Również wiata garażowa inaczej zwana garażem otwartym - bez ścian zewnętrznych albo ze ścianami niepełnymi jako wolnostojąca budowla, jest pomieszczeniem przynależnym.

Natomiast wskazać należy, że stosownie do art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 k.c.).

Zgodnie z art. 50 k.c. za części składowe nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością.

Kwestie opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki, budowle lub ich części rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z preferencyjnej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z preferencji takiej lub też ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym budynek jest posadowiony.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabył na podstawie umowy sprzedaży niezabudowanych działek gruntu, nieruchomość gruntową położoną w woj. śląskim stanowiącą pięć działek przeznaczonych pod budowę pięciu budynków mieszkalnych jednorodzinnych o powierzchni użytkowej odpowiednio: 109,97 m², 99,71 m², 98,87 m², 98,87 m², 110,01 m² i dwóch garaży wolnostojących o powierzchni użytkowej 42,02 m² każdy oraz trzech wiat garażowych o powierzchni nie przekraczającej 40 m² każda, po jednym budynku mieszkalnym i jednym garażu lub jednej wiacie na każdej z działek.

W ramach ww. działalności gospodarczej, Wnioskodawca prowadzi zabudowę ww. działek, zgodnie z powyższym przeznaczeniem, celem ich późniejszej sprzedaży.

Każdorazowo zbycie odbywać się będzie w drodze zawartej umowy sprzedaży zabudowanej w powyższy sposób działki gruntu bądź też w drodze zawartej umowy deweloperskiej, a następnie umowy przeniesienia własności zabudowanej działki gruntu w wykonaniu umowy deweloperskiej. Przedmiotem zbycia w każdej z tych umów (bez względu na wybrany typ umowy) będzie zabudowana w powyższy sposób nieruchomość gruntowa, objęta jedną księgą wieczystą, która zostanie zbyta za określoną w umowie cenę. Cena ta będzie ceną za zbycie całej nieruchomości w stanie nieruchomości opisanym w umowie zbycia, obejmującym określenie powyższej zabudowy nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia stawki podatku VAT, jaką należy opodatkować dostawę zabudowanej nieruchomości, w stanie obejmującym zabudowę budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i wolnostojącym garażem lub wiatą garażową.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca, każdorazowo zbycie odbywać się będzie w drodze zawartej umowy sprzedaży zabudowanej w sposób wskazany we wniosku (tekst jedn.: budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym stanowiącym obiekt budownictwa mieszkaniowego objęty społecznym programem mieszkaniowym oraz wolnostojącym garażem lub wiatą garażową) działki gruntu, bądź też w drodze zawartej umowy deweloperskiej, a następnie umowy przeniesienia własności zabudowanej w powyższy sposób działki gruntu w wykonaniu umowy deweloperskiej, a jednocześnie przedmiotem zbycia w każdej z tych umów (bez względu na wybrany typ umowy) będzie zabudowana we wskazany przez Wnioskodawcę sposób nieruchomość gruntowa objęta jedną księgą wieczystą, która zostanie zbyta za określoną w umowie cenę, natomiast przedmiotem tych umów nie będzie sprzedaż jedynie usług budowlanych, wówczas do ww. sprzedaży zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 12 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że dostawa zabudowanej nieruchomości, w stanie obejmującym jej zabudowę budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym i wolnostojącym garażem lub wiatą garażową, polegać będzie opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%, jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w szczególności gdyby przedmiotem wskazanych we wniosku umów była sprzedaż jedynie usług budowlanych, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.