IBPP2/4512-1037/15/AB - VAT w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku do dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 listopada 2015 r. (data wpływu 2 grudnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 8 lutego 2016 r. (data wpływu 10 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku do dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2015 r. złożono ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania 0% stawki podatku do dokonywanych dostaw wewnątrzwspólnotowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 8 lutego 2016 r. (data wpływu 10 lutego 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 lutego 2016 r. znak: IBPP2/4512-1037/15/AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca z siedzibą na terytorium Polski (zwana dalej: Spółką), dokonuje sprzedaży towarów na rzecz podmiotów z siedzibą w innych krajach Unii Europejskiej niż Polska. Towary transportowane są przez zewnętrznego spedytora na zlecenie Spółki, a także odbierane osobiście przez kupujących. Towary przewożone są z Polski do kraju, w którym siedzibę posiada kupujący (odbiorca). Kupujący jest podatnikiem od wartości dodanej zarejestrowanym także jako podatnik VAT EU w kraju swej siedziby.

Spółka w swej dokumentacji posiada następujące dowody, potwierdzające wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba nabywcy:

* podpisaną kopię faktury, która zawiera adnotację: "Potwierdzam podpisem odbiór towaru w miejscu siedziby nabywcy" oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,

* potwierdzenie dostawy wystawione przez spedytora, które zawiera numer faktury, numer listu przewozowego, numer przesyłki, miejsce odbioru, miejsce dostawy, data doręczenia,

* wyciąg bankowy, z którego wynika zapłata za towar.

Zdarza się, że Spółka nie posiada łącznie wszystkich wyżej wymienionych dokumentów, tylko np.

* potwierdzenie dostawy od spedytora i specyfikację, albo

* podpisaną kopię faktury z potwierdzeniem o odbiorze towaru wraz ze specyfikacją, lub też

* wyciąg bankowy i specyfikację.

Ponadto kopie faktury wraz z potwierdzeniem oraz potwierdzenia dostaw od spedytora często przesyłane są w formie elektronicznej.

W przypadku osobistego odbioru towaru Spółka posiada podpisaną kopię faktury, która zawiera specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, imię i nazwisko, miejsce siedziby, numer rejestracyjny odbiorcy oraz potwierdzenie przyjęcia towaru do miejsca znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Spółka rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w momencie gdy posiada jeden z następujących zestawów dokumentów:

Ponadto podpisana kopia faktury, która zawiera adnotację: "Potwierdzam podpisem odbiór towaru w miejscu siedziby nabywcy" w języku polskim i angielskim oraz potwierdzenie dostawy wystawione przez spedytora, które zawiera numer faktury, numer listu przewozowego, numer przesyłki, miejsce odbioru, miejsce dostawy, data doręczenia przesyłane jest w formie elektronicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (przeformułowane w piśmie z 8 lutego 2016 r.):

Czy w opisanym stanie faktycznym Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru zgodnie z przepisami art. 42 ustawy o VAT w momencie, gdy posiada jeden z następujących zestawów dokumentów:

Stanowisko Wnioskodawcy (przeformułowane w piśmie z 8 lutego 2016 r.):

Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% do WDT, posiadając w swej dokumentacji łącznie dowody, którymi są:

* potwierdzenie dostawy wystawione przez spedytora, które zawiera numer faktury, numer listu przewozowego, numer przesyłki, miejsce odbioru, miejsce dostawy, data doręczenia oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, która jest umieszczona na fakturze i na dokumencie magazynowym WZ (wydanie na zewnątrz).

Jest to zgodne z art. 42 ust. 3, który wskazuje dowody o których mowa w ust. 1 pkt 2 uprawniającymi do zastosowania stawki 0%. Dowodami tymi są dokumenty jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

* dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zalecany przewoźnikowi

* specyfikacja poszczególnych sztuk ładunków.

Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% do WDT, również, gdy posiada w swej dokumentacji łącznie dowody, którymi są:

* podpisana kopia faktury, która zawiera adnotację: "Potwierdzam podpisem odbiór towaru w miejscu siedziby nabywcy." w języku polskim i angielskim oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, która jest umieszczona na fakturze oraz na dokumencie magazynowym WZ (wydanie na zewnątrz).

W tym przypadku powołuje się na art. 42 ust. 11 pkt 4, który wymienia dokumenty uzupełniające, z których podatnik może skorzystać, jeżeli dokumenty o których mowa w art. 42 ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenie do nabywcy, tj. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - zalicza się do niego podpisana kopia faktury, która zawiera adnotację: "Potwierdzam podpisem odbiór towaru w miejscu siedziby nabywcy" w języku polskim i angielskim.

Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, która jest umieszczona na fakturze oraz na dokumencie magazynowym WZ (wydanie na zewnątrz) jest dopuszczalnym dowodem na podstawie art. 42 ust. 3 pkt 3.

Spółka ma prawo do zastosowania stawki 0% do WDT, również, gdy posiada w swej dokumentacji łącznie dowody, którymi są:

* wyciąg bankowy, z którego wynika zapłata za towar oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, która jest umieszczona na fakturze i na dokumencie magazynowym WZ (wydanie na zewnątrz).

W tym przypadku powołuje się na art. 42 ust. 11 pkt 3, który wymienia dokumenty uzupełniające, z których podatnik może skorzystać, jeżeli dokumenty o których mowa w art. 42 ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenie do nabywcy, tj. dokument potwierdzający zapłatę za towar - zalicza się do niego wyciąg bankowy, z którego wynika zapłata za towar.

Specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku, która jest umieszczona na fakturze oraz na dokumencie magazynowym WZ (wydanie na zewnątrz) jest dopuszczalnym dowodem na podstawie art. 42 ust. 3 pkt 3.

Jeżeli chodzi o odbiór osobisty, podpisana kopia faktury, która zawiera specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, imię i nazwisko, miejsce siedziby, numer rejestracyjny odbiorcy oraz potwierdzenie przyjęcia towaru do miejsca znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego jest zgodna z dokumentem o którym mowa w art. 42 ust. 4.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się - co do zasady - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wynika z ust. 2 ww. art. 13 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ponieważ wywóz ten musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE na terytorium Polski, zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Wskazać należy, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

O kwalifikacji danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów decyduje ogół okoliczności dostawy, z uwzględnieniem przesłanek wskazanych w art. 13 ust. 1 ustawy. Na ich podstawie, wywóz towarów ma nastąpić w wyniku dostawy rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostawa ta ma mieć zatem charakter bezpośredniości i nieprzerwany. Zaznaczyć należy również, że przedmiotem obu tych czynności (dostawy i wywozu) mają być te same towary, tj. towary które nie podlegają w trakcie przemieszczenia np. przeróbce, obróbce, uzupełnieniu, złożeniu ale również towary identyczne pod względem ilościowym. Warunek ten jest spełniony wtedy, gdy ta sama ilość zamówionego przez nabywcę towarów jest przedmiotem wywozu z terytorium kraju i dostawy do tego nabywcy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Zgodnie z art. 42 ust. 4 w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że dany towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą bowiem powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Ponadto w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca rozpoznaje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w momencie gdy posiada jeden z następujących zestawów dokumentów:

Ponadto podpisana kopia faktury, która zawiera adnotację: "Potwierdzam podpisem odbiór towaru w miejscu siedziby nabywcy" w języku polskim i angielskim oraz potwierdzenie dostawy wystawione przez spedytora, które zwiera numer faktury, numer listu przewozowego, numer przesyłki, miejsce odbioru, miejsce dostawy, data doręczenia przesyłane jest w formie elektronicznej.

Powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada wskazane w opisie stanu faktycznego w pkt 1, 2 i 3 zestawy dokumentów, przy czym dokumenty te łącznie będą uprawdopodobniać przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, wówczas Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Natomiast odnosząc się do dokumentów opisanych przez Wnioskodawcę w pkt 4 należy zauważyć, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty spełniają wymagania prawidłowego dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 42 ust. 4 ww. ustawy.

Trzeba jednocześnie podkreślić, że prawidłowość i wiarygodność tych dokumentów może zostać potwierdzona wyłącznie w toku postępowania podatkowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.