IBPP2/443-992/13/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 października 2013 r. (data wpływu 23 października), uzupełnionym pismem z 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży posiłków na terenie parku - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT do sprzedaży posiłków na terenie parku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 13 stycznia 2014 r. znak: IBPP2/443-992/13/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (spółka) prowadzi działalności gospodarczą zaklasyfikowaną jako 9329Z - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna. Jest to park rozrywki dla dzieci. Oprócz usług ww. jednostka na terenie parku posiada punkty gastronomiczne, w których na rzecz odwiedzających dokonuje sprzedaży dań i napoi, bez obsługi kelnerskiej i infrastruktury towarzyszącej lokalom gastronomicznym. Klientom jednostka zapewnia toalety na terenie parku oraz stoliki z krzesełkami przeznaczone do oczekiwania na produkt lub ewentualnej szybkiej konsumpcji. Dotychczas Wnioskodawca stosuje stawkę VAT 8% do sprzedaży gastronomicznej.

Natomiast w piśmie z 20 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że prowadzi punkty sprzedaży, w których sprzedaje gotowe wyroby, tj. zapiekanki, hot-dogi, hamburgery, negetsy, tortille, sałatki oraz frytki przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji. Proces sprzedaży polega generalnie na tym, iż wyrób przygotowywany jest na miejscu z odrębnych składników, które nabywane są przez Wnioskodawcę od różnych kontrahentów. Zapiekanki sporządzane są z następujących produktów składowych: bułki, farszu (przykładowo: cebula, pomidory, przyprawy) oraz sera. Farsz przygotowywany jest przez pracowników lokalu w dniu sprzedaży rano a w chwili otrzymania konkretnego zamówienia zostaje nałożony na bułkę. Następnie do wyrobu dodawane są sałatki lub ser wg preferencji klienta. W momencie sprzedaży przygotowany produkt gotowy, jest podgrzewany w piecu. Ciepły produkt po ewentualnym dodaniu sosu (musztarda, keczup, majonez w jednorazowych opakowaniach) wg życzenia klienta wydawany jest klientowi w jednorazowym opakowaniu papierowym.

W analogiczny sposób przygotowywane są hot-dogi oraz hamburgery. Sprzedaż hot-dogów polega na tym, iż w momencie złożenia zamówienia pracownik dodaje do bułki parówkę, a następnie podgrzewa całość w piecu. Po podgrzaniu do wyrobu dodana zostanie surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw, przykładowo takich jak: kapusta, pomidor, ogórek) oraz sos. Hamburgery sporządzane są natomiast z bułki, kotletów mięsnych oraz surówki. Kotlety jako gotowe, zamrożone produkty nabywane są od zewnętrznych kontrahentów. Każdorazowo przed rozpoczęciem sprzedaży pracownik Spółki rozmraża odpowiednią ilość kotletów, które w momencie sprzedaży dodane zostaną do bułki i razem z bułką podgrzane zostaną w piecu. Po podgrzaniu do tak przyrządzonego hamburgera dodana zostanie surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw, przykładowo takich jak: kapusta, pomidor, ogórek) oraz sos. Hot-dogi oraz hamburgery wkładane są do papierowych jednorazowych opakowań i wydane są klientowi.

Wnioskodawca prowadzi także sprzedaż tortilli (kebabów), które tak jak w przypadku pozostałych produktów sporządzane są z odrębnych składników, przykładowo takich jak: mięso drobiowe, placek tortilla, sos, surówka. Spółka nabywa od kontrahenta surowe mięso drobiowe, które następnie zostaje odpowiednio przyprawione i upieczone na grillu przez pracowników Wnioskodawcy. W momencie sprzedaży do placka tortilla dodane zostaje upieczone wcześniej mięso, a całość podgrzewana jest w piecu. Po podgrzaniu dodana zostaje także surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw, przykładowo takich jak: kapusta, pomidor, ogórek) oraz sos w jednorazowych opakowaniach, który Wnioskodawca nabywa od swojego kontrahenta. Produkt wkładany jest w jednorazowe papierowe opakowania i wydawany klientowi.

Wnioskodawca oferuje do sprzedaży również frytki i negetsy (panierowane kawałki mięsa z kurczaka). W formie mrożonej Wnioskodawca nabywa je od swojego kontrahenta, a w chwili sprzedaży pracownik wrzuca je na gorący olej, smaży i podaje klientowi w papierowej torebce. Na życzenie klienta do frytek/negetsów dodawany jest sos (majonez, keczup, musztarda w jednorazowych opakowaniach).

Wnioskodawca dla potrzeb statystycznych zakwalifikował prowadzoną działalność pod klasyfikację PKWiU 56.10.1 - Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.) z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Termin przydatności do spożycia gotowych produktów zarówno w przypadku zapiekanek, hot-dogów, hamburgerów, jak i tortilli nie jest dłuższy niż dwa dni. W praktyce jako gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do niezwłocznej konsumpcji przez klienta. Nie jest praktykowana sprzedaż produktu w kolejnym dniu po jego przygotowaniu. Klient może skonsumować wyrób w punkcie sprzedaży lub też poza nim. Punkty sprzedaży posiadają miejsca siedzące i stoliki przeznaczone do oczekiwania na produkt lub ewentualną szybką konsumpcję na miejscu. Jednak sprzedaż wyrobów oferowanych przez Spółkę nie zależy od wolnych miejsc, których z założenia jest mniej niż osób kupujących w danym czasie. Oznacza to, że klient kupując produkt nie będzie miał żadnej gwarancji miejsca siedzącego.

W punktach sprzedaży nie jest prowadzona obsługa kelnerska, Wnioskodawca nie posiada również sali restauracyjnej, rozumianej jako eleganckie wnętrze z nakrytymi stołami, sztućcami, talerzami i kieliszkami. Informacja o produktach znajdzie się na tablicy a nie w karcie dań podawanej klientowi do ręki. Klient ma znikomą możliwość konfigurowania kupowanego produktu (w zasadzie tylko poprzez wybór sosu).

Wg Wnioskodawcy przedmiotem działalności Wnioskodawcy nie jest działalność gastronomiczna rozumiana jako działalność restauracyjna, która obejmuje zagwarantowanie klientowi odpowiedniego lokalu (elegancka sala ze stołami i krzesłami oraz miejscem do wyboru) oraz infrastruktury (stoły nakryte elegancką zastawą, szatnia, toalety, stosowna muzyka) i obsługi kelnerskiej. Działalność gospodarcza polega m.in. na tym, że klient nie ma żadnej gwarancji miejsca siedzącego i w miejscu sprzedaży nie jest prowadzona obsługa kelnerska. Ponadto sprzedaż zapiekanek, hot-dogów, hamburgerów, tortilli, negetsów oraz frytek nie odbywa się w punktach lub lokalach gastronomicznych, rozumianych jako punkty lub lokale, w których prowadzona jest działalność gastronomiczna, rozumiana jako działalność restauracyjna, która obejmuje zagwarantowanie klientowi odpowiedniego lokalu (elegancka sala ze stołami i krzesłami oraz miejscem do wyboru) oraz infrastruktury (stoły nakryte elegancką zastawą, szatnia, toalety, stosowna muzyka) i obsługi kelnerskiej. Według Wnioskodawcy czynności będące przedmiotem zapytania są sklasyfikowane w PKWiU 56.10.1, wyłącznie dla potrzeb statystycznych.

Ponadto oferowane do sprzedaży przygotowywane posiłki nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawką VAT należy opodatkować sprzedaż posiłków na terenie parku.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, iż sprzedaż posiłków na terenie parku powinna być zakwalifikowana jako dostawa towarów PKWiU-10.85 i na tej podstawie opodatkowana stawką VAT 5%. Doprecyzowanie w przepisach unijnych art. 6 unijnego rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE, dało możliwość prawidłowego zakwalifikowania sprzedaży posiłków na terenie parku jako dostawę towarów, gdyż nie występują tu czynności wspomagające tj. obsługa kelnerska, infrastruktura (jadalnia, szatnia, zastawa stołowa).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, że z uwagi na fakt, że we wniosku jako przedmiot wniosku Wnioskodawca zaznaczył zaistniały stan faktyczny, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Wyjaśnić należy, iż klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Na podstawie na postawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w przepisach ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 42 wskazano na "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" (PKWiU ex 10.85.1).

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)".

Ponadto zgodnie z pkt 1 objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Zgodnie z art. 41 ust. 2a, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku tym, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, w pozycji 28 wymienione zostały również "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%", sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1.

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, iż symbol "ex" dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Należy zauważyć, że w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), w § 7 ust. 1 pkt 1 przewidziano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wymieniono na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

Zatem dla prawidłowego opodatkowania sprzedaży, kluczowe znaczenie ma rozstrzygnięcie czy w danym przypadku ma miejsce dostawa towarów czy też świadczenie usług oraz symbol statystyczny właściwy dla przedmiotu sprzedaży.

Ustalenie czy świadczenie należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Stwierdzić należy, iż ustawa o VAT nie definiuje usług gastronomicznych.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem gastronomii rozumie się "działalność produkcyjno-usługową obejmującą prowadzenie restauracji, barów, itp." oraz "sztukę przyrządzania potraw".

Usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu.

W orzeczeniu Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), Trybunał wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

W pkt 14 ww. wyroku w sprawie C-231/94 Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach (punkt 64 powołanego wyroku).

Dodatkowo w punkcie 63 wyroku w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 z dnia 10 marca 2011 r., TSUE wskazał, że sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, takich jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku, w związku z czym tylko usługi odrębne od usług nierozerwalnie związanych ze sprzedażą towarów można brać pod uwagę w celu określenia udziału świadczenia usług w świadczeniu złożonym, obejmującym również dostawę towarów (wyrok z dnia 10 marca 2005 r. w sprawie C-491/03 Hermann).

Podsumowując, TSUE orzekł m.in.: "że art. 5 i 6 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/111/EWG z dnia 14 grudnia 1992 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy, jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej nie mają charakteru przeważającego".

W oparciu o powyższe regulacje, wnioskować można, iż działalność restauracyjną zawsze charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności czy napojów jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalności gospodarczą zaklasyfikowaną jako 9329Z - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna. Jest to park rozrywki dla dzieci. Oprócz usług ww. jednostka na terenie parku posiada punkty gastronomiczne, w których sprzedaje gotowe wyroby, tj. zapiekanki, hot-dogi, hamburgery, negetsy, tortille, sałatki oraz frytki przeznaczone do natychmiastowej konsumpcji. Proces sprzedaży polega generalnie na tym, iż wyrób przygotowywany jest na miejscu z odrębnych składników, które nabywane są przez Wnioskodawcę od różnych kontrahentów.

Zapiekanki sporządzane są z następujących produktów składowych: bułki, farszu (przykładowo: cebula, pomidory, przyprawy) oraz sera. Farsz przygotowywany jest przez pracowników lokalu w dniu sprzedaży rano a w chwili otrzymania konkretnego zamówienia zostaje nałożony na bułkę. Następnie do wyrobu dodawane są sałatki lub ser wg preferencji klienta. W momencie sprzedaży przygotowany produkt gotowy, jest podgrzewany w piecu. Ciepły produkt po ewentualnym dodaniu sosu (musztarda, keczup, majonez w jednorazowych opakowaniach) wg życzenia klienta wydawany jest klientowi w jednorazowym opakowaniu papierowym.

W analogiczny sposób przygotowywane są hot-dogi oraz hamburgery. Sprzedaż hot-dogów polega na tym, iż w momencie złożenia zamówienia pracownik dodaje do bułki parówkę, a następnie podgrzewa całość w piecu. Po podgrzaniu do wyrobu dodana zostanie surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw, przykładowo takich jak: kapusta, pomidor, ogórek) oraz sos. Hamburgery sporządzane są natomiast z bułki, kotletów mięsnych oraz surówki. Kotlety jako gotowe, zamrożone produkty nabywane są od zewnętrznych kontrahentów. Każdorazowo przed rozpoczęciem sprzedaży pracownik Spółki rozmraża odpowiednią ilość kotletów, które w momencie sprzedaży dodane zostaną do bułki i razem z bułką podgrzane zostaną w piecu. Po podgrzaniu do tak przyrządzonego hamburgera dodana zostanie surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw, przykładowo takich jak: kapusta, pomidor, ogórek) oraz sos. Hot-dogi oraz hamburgery wkładane są do papierowych jednorazowych opakowań i wydane są klientowi.

Tortille (kebaby), które tak jak w przypadku pozostałych produktów sporządzane są z odrębnych składników, przykładowo takich jak: mięso drobiowe, placek tortilla, sos, surówka. Wnioskodawca nabywa od kontrahenta surowe mięso drobiowe, które następnie zostaje odpowiednio przyprawione i upieczone na grillu przez pracowników Wnioskodawcy. W momencie sprzedaży do placka tortilla dodane zostaje upieczone wcześniej mięso, a całość podgrzewana jest w piecu. Po podgrzaniu dodana zostaje także surówka (przygotowana przed rozpoczęciem sprzedaży w danym dniu z różnych warzyw, przykładowo takich jak: kapusta, pomidor, ogórek) oraz sos w jednorazowych opakowaniach, który Wnioskodawca nabywa od swojego kontrahenta. Produkt wkładany jest w jednorazowe papierowe opakowania i wydawany klientowi.

Wnioskodawca oferuje do sprzedaży również frytki i negetsy (panierowane kawałki mięsa z kurczaka). W formie mrożonej Wnioskodawca nabywa je od swojego kontrahenta, a w chwili sprzedaży pracownik wrzuca je na gorący olej, smaży i podaje klientowi w papierowej torebce. Na życzenie klienta do frytek/negetsów dodawany jest sos (majonez, keczup, musztarda w jednorazowych opakowaniach).

Oferowane do sprzedaży przygotowywane posiłki nie zawierają alkoholu powyżej 1,2%.

Termin przydatności do spożycia gotowych produktów zarówno w przypadku zapiekanek, hot-dogów, hamburgerów, jak i tortilli nie jest dłuższy niż dwa dni. W praktyce jako gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do niezwłocznej konsumpcji przez klienta. Nie jest praktykowana sprzedaż produktu w kolejnym dniu po jego przygotowaniu. Klient może skonsumować wyrób w punkcie sprzedaży lub też poza nim. Punkty sprzedaży posiadają miejsca siedzące i stoliki przeznaczone do oczekiwania na produkt lub ewentualną szybką konsumpcję na miejscu. Jednak sprzedaż wyrobów oferowanych przez Spółkę nie zależy od wolnych miejsc, których z założenia jest mniej niż osób kupujących w danym czasie. Oznacza to, że klient kupując produkt nie będzie miał żadnej gwarancji miejsca siedzącego.

W punktach sprzedaży nie jest prowadzona obsługa kelnerska, Wnioskodawca nie posiada również sali restauracyjnej, rozumianej jako eleganckie wnętrze z nakrytymi stołami, sztućcami, talerzami i kieliszkami. Informacja o produktach znajdzie się na tablicy a nie w karcie dań podawanej klientowi do ręki. Klient ma znikomą możliwość konfigurowania kupowanego produktu (w zasadzie tylko poprzez wybór sosu).

Wnioskodawca dla potrzeb statystycznych zakwalifikował prowadzoną działalność pod klasyfikację PKWiU 56.10.1 - Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Mając na uwadze przedstawiony zaistniały stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że co prawda towary klasyfikowane w grupowaniu PKWiU 10.85.1. zostały wymienione w poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy o VAT, a tym samym mogłyby one korzystać z opodatkowania stawką podatku 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, to jednak z uwagi na fakt, że Wnioskodawca zaklasyfikował, objętą pytaniem, sprzedaż posiłków na terenie parku do grupowania PKWiU (2008) 56.10.1 - Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych, należy przyjąć, że sprzedaż przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku posiłków, podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT, na mocy wyżej powołanego § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 7 zał. nr 1 do tego rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić w tym miejscu należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania opisanej we wniosku jego działalności według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

Należy podkreślić, że w myśl Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania ww. usług, Wnioskodawca może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Natomiast tut. organ nie jest uprawniony do oceny jej poprawności, ani do oceny zgodności zaklasyfikowania wyrobu/usługi według PKWiU.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zaistniałego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji wg PKWiU wymienionych we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.