IBPP2/443-991/10/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do siedziby tut. organu 2 grudnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia podstawy opodatkowania o udzielone bonifikaty - jest prawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2010 r. został złożony do siedziby tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie pomniejszenia podstawy opodatkowania o udzielone bonifikaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu lekami, parafarmaceutykami i kosmetykami w jednym punkcie aptecznym, a sprzedaż ewidencjonuje dwutorowo (równolegle), tj. za pomocą kas fiskalnych oraz zapisów aptecznego programu komputerowego. Przy sprzedaży niektórych leków z cenami urzędowymi i umownymi apteka udziela kupującym preferencji cenowej, która przybiera postać bonifikaty. W praktyce bonifikata polega na obniżeniu ostatecznej kwoty do zapłaty przez klienta oraz zmniejszeniu uzyskanych wpłat z tytułu dokonanej sprzedaży, jednak nie obniża ona cen poszczególnych artykułów wyszczególnionych na dokumencie sprzedaży (paragonie fiskalnym lub fakturze VAT).

Dokonując zatem zakupu artykułu, który jest objęty taką bonifikatą klient otrzymuje paragon z kasy fiskalnej lub fakturę VAT, na którym lub na której jest wyspecyfikowana cena netto leków oraz podatek VAT, natomiast bonifikata jest ujęta w jednej kwocie (bez rozbicia na kwotę netto i podatek VAT) bez przyporządkowania do konkretnej pozycji towarów wydanych klientowi. Bonifikatą są objęte tylko towary refundowane dla których stawka podatku wynosi 7%. Kwota do zapłaty, którą faktycznie płaci klient jest pomniejszana o wartość udzielonej bonifikaty wskazanej na paragonie w kwocie brutto. Wartość tak udzielonych bonifikat nie jest uwidoczniona w raportach dobowych i okresowych z kasy fiskalnej. W związku z czym powstaje niespójność pomiędzy wartością raportu fiskalnego, który pokazuje wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat a wartością rzeczywistego obrotu, który jest o kwoty tych bonifikat pomniejszany. Z dziennego zestawienia sprzedaży, sporządzanego za pomocą programu komputerowego, wynika suma udzielonych dziennych bonifikat, które są ponadto dokumentowane paragonem fiskalnym. W związku z czym zdarzenia gospodarcze dokumentowane za pomocą wydruków z kas fiskalnych znajdują swoje potwierdzenie w zapisach aptecznego programu komputerowego. Wartość udzielonych bonifikat jest możliwa do ustalenia w oparciu o sporządzone dzienne lub miesięczne zestawienie, generowane przez wspomniany program komputerowy. Na podstawie danych, zawartych w tak sporządzonych zestawieniach, Spółka dokonuje w sposób prawidłowy korekty kwoty podatku dochodowego i korekty kwoty podatku VAT, dzięki czemu wykazuje rzeczywistą (faktyczną) wartość obrotu w danym miesiącu, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla potrzeb opodatkowania podatkiem od towarów i usług, Spółka ma prawo pomniejszyć obrót o wartość udzielonych bonifikat, jeżeli ich wartość wynika z:

* dziennych i miesięcznych zestawień sprzedaży, sporządzonych przez apteczny program komputerowy, który wykazuje - kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat a co się z tym łączy kwoty faktycznie osiągniętego przychodu, w przypadku gdy ewidencja komputerowa równolegle dokumentuje i ściśle odzwierciedla bonifikaty i przychody rejestrowane za pomocą kas fiskalnych,

* paragonów z kasy fiskalnej będących w posiadaniu klienta i podatnika, jeśli ich treść pokrywa się z ewidencją komputerową opisaną w stanie faktycznym.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stanowi, iż opodatkowaniu podlega obrót, który należy rozumieć jak kwotę należną z tytułu sprzedaży, pomniejszoną o kwotę należnego podatku. Kwota należna z tytułu sprzedaży obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Zgodnie z art. 29 ust. 4 ww. ustawy podstawę opodatkowania zmniejsza się także o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Żadna ustawa podatkowa nie definiuje pojęcia "bonifikata", natomiast definicja słownikowa każe rozumieć "bonifikatę" - jako zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi (Słownik Języka Polskiego PWN, pod red. M. Szymczyka, Warszawa 1996 r. str. 178).

Bonifikata udzielana przez Spółkę jest bonifikatą cenową, która jest swego rodzaju rabatem - czyli obniżką ustalonej ceny określonego towaru, wyrażonej procentowo lub kwotowo (w przedmiotowym stanie faktycznym, wyłącznie kwotowo). W przypadku rabatu udzielanego przez Spółkę mamy zatem do czynienia z rabatem udzielonym w momencie dokonania sprzedaży, a nie z rabatem potransakcyjnym. W związku z powyższym, zastosowanie będzie miał w tym wypadku art. 29 ust. 1 ustawy. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług regulują zakres prawidłowej ewidencji i dokumentacji podatkowej w podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W związku z powyższym, udzielane bonifikaty powinny być dokumentowane w sposób nie budzący wątpliwości, co winno mieć odzwierciedlenie w dokumentacji podatkowej Spółki. Zauważyć należy bowiem, że w interesie Spółki leży właściwe udokumentowanie bonifikat, zarówno tych udzielonych przed, jak i po dokonaniu dostawy. Wobec uwag poczynionych powyżej należy stwierdzić, iż nie może mieć decydującego znaczenia dla pomniejszenia kwoty obrotu o kwoty udzielonych bonifikat, sposób w jaki ujmowane będą te kwoty na paragonach fiskalnych oraz brak ich ujęcia w raportach fiskalnych dobowych i okresowych - przy pomocy których Spółka ma obowiązek ewidencjonować obrót (zgodnie z rozporządzeniem Min. Finansów z dnia 28 listopada 2008 r.). Wydruk bowiem z ewidencji, prowadzonej w aptecznym programie komputerowym, będzie wystarczającym i niebudzącym wątpliwości dokumentem w oparciu, o który Spółka będzie mogła określić wysokość udzielonych bonifikat oraz wartość podatku od towarów i usług od sprzedanych towarów, które będą ujęte na paragonach objętych bonifikatami. W przepisach prawa podatkowego nie można znaleźć przepisu, który precyzował by jasno i wyraźnie w jaki sposób i w jakiej formie ma następować dokumentowanie udzielanych bonifikat - czy to ich wysokość, czy chociażby podmiot któremu zostały udzielone, a nawet sam fakt ich udzielenia. Wspomniane rozporządzenie nie określa nawet w którym miejscu na paragonie fiskalnym należy umieścić informację o udzielonej bonifikacie. Na marginesie należy także zauważyć, iż nie zostały prawnie przewidziane możliwości dokonywania korekt wydruków z kas fiskalnych, ponadto kasa rejestrująca dzięki swej konstrukcji i zastosowanym zabezpieczeniom nie posiada żadnych technicznych możliwości przeprowadzenia korekty informacji zapisanych w jej pamięci. Brak regulacji prawnych, czy możliwości technicznych nie może pozbawiać podatnika możliwości prowadzenia ewidencji podatkowych, odzwierciedlających rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, co jest podstawowym obowiązkiem podatnika. To stwierdzenie znalazło potwierdzenie w stanowisku organów podatkowych, które dopuściły możliwość dokonania korekty sprzedaży i podatku VAT na podstawie wydruków komputerowych w przypadku zwrotu towaru przez klienta. W niniejszym przypadku za uzasadnione należy uznać prowadzenie dodatkowej ewidencji sprzedaży i podatku należnego, ponieważ zapisy w tej ewidencji pozwalają na określenie prawidłowej (faktycznej) kwoty obrotu i podatku należnego, a ponadto dokumentują rzeczywiste zdarzenia gospodarcze (podobne stanowisko w przypadku dokumentowania korekt paragonów fiskalnych zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 28 czerwca 2010 r., sygn. IBPP1/443-573/10/AW). Brak możliwości obliczenia podatku VAT w oparciu o dodatkową ewidencję sprzedaży i podatku należnego spowodowało by sytuację, w której podstawa opodatkowania służąca do wyliczenia podatku VAT, byłaby wyższa od kwoty ostatecznie przez Spółkę otrzymanej. Ponadto naruszenie obowiązków formalnych przez podatnika dotyczących dokumentowania obrotu, nie może stanowić jedynej podstawy do wprowadzenia ograniczeń w zakresie możliwości pomniejszenia kwoty obrotu o kwoty udzielonych bonifikat gdyż sprzeciwiało by się to zasadzie neutralności podatku VAT. Zgodnie z tą zasadą założeniem systemu podatku VAT jest obciążenie tym podatkiem jedynie konsumenta czyli finalnego nabywcę towaru lub usługi, wobec czego podstawę obliczenia podatku VAT powinna stanowić kwota zapłaty, którą ostatecznie płaci nabywca. Zatem podstawa opodatkowania podatkiem VAT nie może być wyższa od zapłaty faktycznie uiszczonej przez konsumenta. W przypadku oparcia ewidencji sprzedaży wyłącznie o kasy fiskalne, powstałaby sytuacja, w której organy podatkowe pobierałaby z tytułu podatku VAT kwotę wyższą od kwoty rzeczywiście zapłaconej przez nabywcę i to kosztem Spółki, co ewidentnie naruszało by wspomnianą zasadę neutralności, ponieważ Spółka zmuszona jest pokryć kwotę podatku VAT nieuiszczonego przez ostatecznego nabywcę. Należy także zauważyć, iż w przypadku podatnika prowadzącego księgi rachunkowe, musi on zdarzenia, w tym operacje gospodarcze, ujmować w księgach rachunkowych i wykazywać je w sprawozdaniu finansowym zgodnie z ich treścią ekonomiczną (art. 4 ust. 2 ustawy o rachunkowości) - zatem w sytuacji gdy zachodzi kolizja pomiędzy wymogiem prawidłowości (zgodnie z przepisami ustawy) i wymogiem rzetelności, czyli przedstawieniem stanu faktycznego zgodnie z rzeczywistością ekonomiczną, ustawa o rachunkowości uznaje wyższość treści, tj. stanu faktycznego nad przepisami prawa. Uwagi poczynione powyżej pozwalają stwierdzić, iż system dokumentowania bonifikat - polegający na wykazaniu kwoty bonifikaty na paragonach fiskalnych oraz w systemie informatycznym - wystarczająco będzie potwierdzał fakt zastosowania bonifikaty i będzie uprawniał przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT do uwzględnienia rzeczywistego obrotu, pomniejszonego o udzielone bonifikaty. Na marginesie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz indywidualnymi interpretacjami podatkowymi (m.in. Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 lipca 2007 r. sygn. 1-2/4150/IN-98/PUSŁ-G/07/BM oraz Urzędu Skarbowego w Białymstoku z dnia 31 lipca 2007 r. sygn. RO-XV/415/p.d.o.f.-177/178/JB/07) na gruncie podatku dochodowego możliwe jest zmniejszenie przychodu z działalności gospodarczej będącego wynikiem dokonanej sprzedaży o udzielone bonifikaty. Zatem odmienne traktowanie na gruncie ustawy o VAT udzielanych bonifikat ewidentnie doprowadziłoby do braku spójności systemu podatku dochodowego oraz podatku od usług i towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż Wnioskodawca wskazał, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 29 ust. 1 tej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Podstawę opodatkowania - art. 29 ust. 4 ustawy - zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "bonifikata", w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62).

Ponadto, jak wskazało Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14 kwietnia 1994 r. nr PO4/AK-722-122-94 " (...) Przez bonifikatę (rabat) należy rozumieć zmniejszenie umówionej wcześniej należności za wykonane świadczenie. Najczęściej bonifikata udzielana jest w związku z faktycznie poniesioną lub przewidywaną szkodą kontrahenta. Bonifikata udzielana jest w przypadku, gdy wystąpią okoliczności, których strony nie mogły przewidzieć w momencie podpisania umowy i w jej efekcie następuje faktyczne obniżenie określonej w umowie ceny towaru. W przypadku, gdyby okoliczność wpływająca na zmniejszenie tej ceny była znana stronom przed podpisaniem umowy, powinna znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w kontrakcie (...)".

Odnosząc się do powyższego, z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

* rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży - niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;

* rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży (bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta) wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania.

Zatem obrotem jest kwota należna ze sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Należy zaznaczyć, iż bonifikata obniża zarówno podstawę opodatkowania, jak i podatek należny z niej wynikający. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu lekami, parafarmaceutykami i kosmetykami w jednym punkcie aptecznym, a sprzedaż ewidencjonuje dwutorowo (równolegle), tj. za pomocą kas fiskalnych oraz zapisów aptecznego programu komputerowego. Przy sprzedaży niektórych leków z cenami urzędowymi i umownymi apteka udziela kupującym preferencji cenowej, która przybiera postać bonifikaty. W praktyce bonifikata polega na obniżeniu ostatecznej kwoty do zapłaty przez klienta oraz zmniejszeniu uzyskanych wpłat z tytułu dokonanej sprzedaży, jednak nie obniża ona cen poszczególnych artykułów wyszczególnionych na dokumencie sprzedaży (paragonie fiskalnym lub fakturze VAT).

Dokonując zatem zakupu artykułu, który jest objęty taką bonifikatą klient otrzymuje paragon z kasy fiskalnej lub fakturę VAT, na którym lub na której jest wyspecyfikowana cena netto leków oraz podatek VAT, natomiast bonifikata jest ujęta w jednej kwocie (bez rozbicia na kwotę netto i podatek VAT) bez przyporządkowania do konkretnej pozycji towarów wydanych klientowi. Bonifikatą są objęte tylko towary refundowane dla których stawka podatku wynosi 7%. Kwota do zapłaty, którą faktycznie płaci klient jest pomniejszana o wartość udzielonej bonifikaty wskazanej na paragonie w kwocie brutto. Wartość tak udzielonych bonifikat nie jest uwidoczniona w raportach dobowych i okresowych z kasy fiskalnej. W związku z czym powstaje niespójność pomiędzy wartością raportu fiskalnego, który pokazuje wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat a wartością rzeczywistego obrotu, który jest o kwoty tych bonifikat pomniejszany. Z dziennego zestawienia sprzedaży, sporządzanego za pomocą programu komputerowego, wynika suma udzielonych dziennych bonifikat, które są ponadto dokumentowane paragonem fiskalnym. W związku z czym zdarzenia gospodarcze dokumentowane za pomocą wydruków z kas fiskalnych znajdują swoje potwierdzenie w zapisach aptecznego programu komputerowego. Wartość udzielonych bonifikat jest możliwa do ustalenia w oparciu o sporządzone dzienne lub miesięczne zestawienie, generowane przez wspomniany program komputerowy. Na podstawie danych, zawartych w tak sporządzonych zestawieniach, Spółka dokonuje w sposób prawidłowy korekty kwoty podatku dochodowego i korekty kwoty podatku VAT, dzięki czemu wykazuje rzeczywistą (faktyczną) wartość obrotu w danym miesiącu, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

* wystawiając faktury VAT,

* ewidencjonując obrót na kasie rejestrującej.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Natomiast art. 111 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jednocześnie podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

W myśl § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f) do lit. n) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać między innymi takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności, kolejny numer paragonu fiskalnego, kolejny numer kasy i oznaczenia kasjera (...), logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia oraz numer unikatowy kasy.

Jak stanowi § 5 ust. 1 pkt 7 ww. rozporządzenia, informacje zawarte na paragonie powinny znajdować się w kolejności podanej w pkt 6, z wyjątkiem informacji zawartej w pkt 6 lit. d), (tj. data i czas sprzedaży), a logo fiskalne i numer unikatowy muszą być umieszczone centrycznie w linii i obowiązkowo kończyć paragon fiskalny.

Natomiast stosownie do § 2 pkt 18 tego rozporządzenia przez raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatkowych oraz sprzedaży zwolnionej.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży

W świetle powyższego paragony fiskalne a zarazem raporty fiskalne muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej. Podkreślić również należy, że w przedmiotowej sprawie w momencie sprzedaży obie strony transakcji znają cenę sprzedaży. Cena ta powinna zatem znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Ze względu na fakt, że obrót pomniejszają udzielone bonifikaty, zatem udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tę sprzedaż w taki sposób, aby zachować postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6 i 7. Należy również podkreślić, iż poprzez dyspozycję zawartą w art. 111 ust. 9, ustawodawca nakazuje zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku.

Obrót pomniejszony o kwoty udzielonych bonifikat winien być uwidoczniony również w raporcie fiskalnym.

Podsumowując kwestię dokumentowania za pomocą kasy rejestrującej udzielanych przez Wnioskodawcę bonifikat, należy wskazać, iż z cytowanych powyżej przepisów rozporządzenia jednoznacznie wynika, że w celu prawidłowej realizacji obowiązków związanych z prowadzeniem ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, udzielana przez Wnioskodawcę bonifikata powinna zostać uwidoczniona zarówno w paragonach jak i okresowych raportach fiskalnych.

Odrębnym zagadnieniem jest jednak określenie prawidłowej podstawy opodatkowania w rozpatrywanej sprawie.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, a w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy o VAT dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest zatem kwota rzeczywiście należna od nabywcy, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.

W celu więc ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania w przypadku udzielenia bonifikat, które nie są uwidocznione w raportach fiskalnych należałoby prowadzić dodatkową, poza kasą rejestrującą, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Wnioskodawca wskazał, iż w momencie sprzedaży leków udziela bonifikaty polegającej na obniżeniu ostatecznej kwoty do zapłaty przez klienta. W raportach fiskalnych, przychód jest ewidencjonowany bez pomniejszania o bonifikatę, przy czym do kasy apteki wpływa kwota pomniejszona o bonifikatę. Zatem, na raporcie kasowym jest odliczona udzielona bonifikata w łącznej kwocie bez rozliczenia podatku VAT.

Odnosząc się zatem do przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może przyjąć do określenia podstawy opodatkowania inną kwotę, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego. Bowiem podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego oraz podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji VAT-7 jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynikający z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane za miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Należy bowiem podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż prawidłowe jest pomniejszenie przez Wnioskodawcę podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług o udzielone bonifikaty wynikające z dodatkowo prowadzonej ewidencji, tzw. zapisów aptecznego programu komputerowego lub paragonów z kasy fiskalnej będących w posiadaniu klienta i podatnika, jeśli ich treść pokrywa się z ewidencją komputerową opisaną w stanie faktycznym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.