IBPP2/443-990/08/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu 21 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydawania bezpłatnego pisma reklamowo-informacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2008 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 2 grudnia 2008 r. (data wpływu 8 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wydawania bezpłatnego pisma reklamowo-informacyjnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca działa w zakresie kształtowania Public Relations i Komunikacji społecznej. Od września 2008 r. prowadzi również działalność wydawniczą. W ramach tej działalności planuje wydawać pismo (dwumiesięcznik), który zawierał będzie materiały dziennikarskie oraz materiały reklamowe. Będzie to bezpłatne wydawnictwo prasowe, zawierające reklamy, materiały promujące usługi i produkty. Ogłoszenia te będą sfinalizowaniem umów z reklamodawcami, uwiarygodnione fakturami VAT z naliczeniem 22% tego podatku.

Cena usługi reklamowej jest tak skalkulowana, aby pokryła również poniesione przez Wnioskodawcę koszty, takie jak np. druk gazety, teksty dziennikarskie - stanowiące 1/3 powierzchni gazety, które mają na celu uatrakcyjnienie powierzchni reklamowej (głównie dla klientów), akwizycję, kolportaż, obsługę biura itp.

Wydawana bezpłatnie gazeta ukazująca się nie częściej niż cztery razy w tygodniu, będzie zawierała treści reklamowe, informacyjne i ewentualnie komentarze.

Dodatkowo w piśmie z dnia 2 grudnia 2008 r. Wnioskodawca dodał, iż na łamach pisma nie będzie zamieszczać dodatkowych reklam własnej działalności powodujących dodatkowe dochody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydawanie bezpłatnego pisma zawierającego treści reklamowe, informacyjne i ewentualnie komentarze podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydawanie i dystrybucja bezpłatnej gazety reklamowo - informacyjnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

Naliczanie dodatkowego podatku VAT wyliczonego na podstawie kosztów, jest podwójnym opodatkowaniem, gdyż usługi reklamowe świadczone przez Wnioskodawcę są już opodatkowane podstawową stawką VAT, a z tytułu dostarczania bezpłatnej gazety nie osiąga dodatkowych przychodów.

Samo założenie bezpłatności nie spełnia wymagań art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. z późn. zm. Ponadto opodatkowanie samych czynności zlecających reklamę (22%) powoduje, że te same czynności podlegałyby podwójnemu opodatkowaniu.

Wnioskodawca uważa ponadto, że czynności wydawniczych, jakie zamierza podjąć, nie można również uznać za czynności przekazania towarów bez wynagrodzenia (jak np. darowizny podlegające opodatkowaniu), gdyż wg art. 7 ust. 3 ustawy do czynności przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, nie stosuje się przepisów zobowiązujących do stosowania naliczania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ostatnia zmiana Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pod pojęciem "towarów", zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (za wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i ust. 3 oraz w art. 8 ust. 2 oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z cyt. przepisu wynika, że nieodpłatne przekazanie towarów uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki wynikające z ww. przepisu:

W myśl art. 7 ust. 3 ww. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z przywołanych przepisów art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług odczytywanych łącznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów, podlega nie tylko wszelkie przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia. Opodatkowane jest również wszelkie inne (w tym związane z prowadzonym przedsiębiorstwem) nieodpłatne przekazanie towarów nie stanowiących drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, próbek ani prezentów małej wartości. We wszystkich powyższych przypadkach opodatkowanie występuje tylko wówczas, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od zakupionych towarów i usług podlegających przekazaniu.

Przepisu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie można rozpatrywać w oderwaniu od treści art. 7 ust. 3 ustawy. Przekazanie drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych oraz próbek jest niewątpliwie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a jednak dopiero na mocy przepisu szczególnego art. 7 ust. 3 ustawy, przekazanie tych kategorii towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Przepis art. 7 ust. 3 ustawy, który zapobiega opodatkowaniu przekazania materiałów informacyjnych i reklamowych, próbek i prezentów małej wartości nie miałby sensu, gdyby na mocy art. 7 ust. 2 ustawy opodatkowaniu podlegało tylko przekazanie towarów na cele inne niż związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Przez świadczenie usług natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie przywołanych powyżej przepisów podatkowych podkreślenia wymaga fakt, iż przedmiotem dostawy towarów, o której jest mowa w ww. przepisie art. 7 ust. 1 ustawy musi być towar w rozumieniu jego ustawowej definicji wyrażonej w art. 2 pkt 6 ustawy.

Usługa natomiast jest wykonana wówczas, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje wydawać pismo (dwumiesięcznik), który zawierał będzie materiały dziennikarskie oraz materiały reklamowe. Będzie to bezpłatne wydawnictwo prasowe, zawierające reklamy, materiały promujące usługi i produkty. Ogłoszenia te będą sfinalizowaniem umów z reklamodawcami, uwiarygodnione fakturami VAT z naliczeniem 22% tego podatku.

Cena usługi reklamowej jest tak skalkulowana, aby pokryła również poniesione przez Wnioskodawcę koszty, takie jak np. druk gazety, teksty dziennikarskie - stanowiące 1/3 powierzchni gazety, które mają na celu uatrakcyjnienie powierzchni reklamowej (głównie dla klientów), akwizycję, kolportaż, obsługę biura itp.

Jak wskazano również we wniosku, Wnioskodawca na łamach pisma nie będzie zamieszczać dodatkowych reklam własnej działalności powodujących dodatkowe dochody.

Zatem Wnioskodawca zawiera umowy z reklamodawcami na wykonanie usług reklamowych, których efektem końcowym będzie wydanie bezpłatnego pisma reklamowo-informacyjnego. W cenie usługi reklamowej skalkulowane są również poniesione przez Wnioskodawcę koszty.

Tak więc Wnioskodawca wykonując każdą usługę reklamową, której celem i efektem jest wydanie bezpłatnego pisma reklamowo-informacyjnego, opodatkowuje ją 22% stawką podatku VAT.

Należy zatem stwierdzić, że przekazanie bezpłatnego pisma nie można uznać za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, nie można go również uznać za inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowiznę (zgodnie z art. 7 ust. 2 tej ustawy), jak również pismo to nie będzie drukowanym materiałem informacyjnym i reklamowym (w myśl art. 7 ust. 3 ustawy o VAT).

Reasumując, wydawanie bezpłatnego pisma zawierającego treści reklamowe, informacyjne i ewentualnie komentarze będące w przedmiotowym przypadku jedynie efektem końcowym wyświadczonej usługi reklamowej, która została opodatkowana stawką 22% podatku VAT, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż czynność ta nie stanowi dostawy towaru.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji, tj. stanu prawnego obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.