IBPP2/443-982/10/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 26 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), pismem z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 8 lutego 2011 r.) oraz pismem z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wnosząc aport wzoru użytkowego (patent) do spółki jawnej osób fizycznych Wnioskodawca musi jako twórca wynalazku zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i zapłacić podatek od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2011 r. (data wpływu 7 lutego 2011 r.), pismem z dnia 8 lutego 2011 r. (data wpływu 8 lutego 2011 r.), pismem z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy wnosząc aport wzoru użytkowego (patent) do spółki jawnej osób fizycznych Wnioskodawca musi jako twórca wynalazku zarejestrować się jako czynny podatnik VAT i zapłacić podatek od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednym z właścicieli spółki jawnej. Spółka prowadzi działalność produkcyjno-usługowo-handlową. Prowadzi ewidencję - księgi rachunkowe. Wszyscy wspólnicy spółki rozliczają się z podatku dochodowego według liniowej 19% stawki. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W styczniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Burmistrza Miasta i Gminy W. Działalności tej Wnioskodawca nie zarejestrował w Urzędzie Skarbowym, Głównym Urzędzie Statystycznym i ZUS. Z niezarejestrowanej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie dokonał żadnych operacji ekonomicznych, rachunkowych.

Wnioskodawca jest twórcą wzorów użytkowych. Na podstawie art. 315 ust. 3 i art. 52 w związku z art. 100 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej po rozpatrzeniu zgłoszeń Wnioskodawcy udzielił prawa ochronnego na wzory użytkowe. Prawo ochronne jest udzielone imiennie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca chciałby wnieść do spółki jawnej, w której jest współwłaścicielem ww. prawa ochronne na wzory użytkowe - aport wartości niematerialnych i prawnych. Wnioskodawca nadmienia, że spółka jest spółką rodzinną.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku ORD-IN z dnia 7 lutego 2011 r. Wnioskodawca wskazał w punkcie 1 i 3, iż:

W styczniu Wnioskodawca dokonał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Działalności tej Wnioskodawca nie zarejestrował w GUS, ZUS i US. Z niezarejestrowanej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie dokonał żadnych operacji gospodarczych, rachunkowych i ekonomicznych.Wnioskodawca jest twórcą wzorów użytkowych, które nieodpłatnie chce wnieść do spółki jawnej, w której jest współwłaścicielem. Wnosząc aportem wzory użytkowe Wnioskodawca nie będzie otrzymywać żadnych udziałów, akcji ani żadnego wynagrodzenia.Czynność wniesienia aportem do spółki jawnej wzorów użytkowych będzie czynnością powtarzalną i wielokrotną.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku ORD-IN z dnia 8 lutego 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż jest twórcą wzorów użytkowych, które nieodpłatnie chciałby wnieść do spółki jawnej, w której jest współwłaścicielem. Wnoszone aportem wzory użytkowe będą wyceniane przez biegłego rzeczoznawcę. Ich wartości będą różne, ale nie przekroczą limitu zwolnienia podmiotowego na dany rok podatkowy.

Natomiast w uzupełnieniu do złożonego wniosku ORD-IN z dnia 11 lutego 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż oczekuje interpretacji przepisów prawa podatkowego: art. 5, art. 8 i art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnosząc aport wzoru użytkowego (patent) do spółki jawnej Wnioskodawca musi jako twórca wynalazku zarejestrować sie jako czynny podatnik VAT i zapłacić podatek od towarów i usług.

Zauważa się, iż Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 lutego 2011 r. w punkcie 2 dokonał modyfikacji pytania. W interpretacji została przyjęta wersja pytania wynikająca z ww. uzupełnienia.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług (..) rozumie się przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Wnoszenie aportu do spółki jawnej w postaci wartości niematerialnych i prawnych jest czynnością nieodpłatną. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu, jeśli nie jest ono związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami. Wniesienie aportu w postaci wartości niematerialnych i prawnych nie mieści się w definicji podatnika, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wniesienie wartości niematerialnych i prawnych w postaci aportu nie mieści się w definicji wykorzystania ich w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wspólnik wnosząc aport do majątku spółki traci możliwość rozporządzenia tym prawem. Od 1 kwietnia 2009 r. czynność wnoszenia aportem środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych nie jest zwolniona z VAT (§ 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług). Przekazując prawa ochronne na wzór użytkowy spółce Wnioskodawca nie musi rejestrować się jako podatnik VAT i nie musi odprowadzać podatku VAT do Urzędu Skarbowego, bowiem jako aportodawca nie podlega pod podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w pismem z dnia 7 lutego 2011 r., 8 lutego 2011 r. oraz 11 lutego 2011 r., Wnioskodawca dokonał istotnych zmian zarówno w opisie zdarzenia przyszłego, zadanego pytania, jak też we własnym stanowisku, w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 19 listopada 2011 r.

Ponieważ ww. pisma Wnioskodawcy były konsekwencją wezwania telefonicznego o poszerzenie opisu zdarzenia przyszłego, modyfikację pytania i własnego stanowiska w sprawie przyjęto, że pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w tych właśnie pismach są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do tej właśnie wersji pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumieć należy odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w sposób właściwy dla danego towaru.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powyższym przepisie przyjęto zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Usługą jest także przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest jednym z właścicieli spółki jawnej. W styczniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez Burmistrza Miasta i Gminy W. Działalności tej Wnioskodawca nie zarejestrował w Urzędzie Skarbowym, Głównym Urzędzie Statystycznym i ZUS. Z nie zarejestrowanej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie dokonał żadnych operacji ekonomicznych, rachunkowych.

Wnioskodawca jest twórcą wzorów użytkowych. Na podstawie art. 315 ust. 3 i art. 52 w związku z art. 100 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 oraz z 2004 r. Nr 33, poz. 286) Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej po rozpatrzeniu zgłoszeń udzielił Wnioskodawcy prawa ochronnego na wzory użytkowe. Prawo ochronne jest udzielone imiennie Wnioskodawcy.

Wnioskodawca chciałby wnieść do spółki jawnej, w której jest współwłaścicielem ww. "prawa ochronne na wzory użytkowe" - aport wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż wzory użytkowe chce wnieść nieodpłatnie do spółki jawnej. Wnosząc aportem wzory użytkowe Wnioskodawca nie będzie otrzymywać żadnych udziałów, akcji ani żadnego wynagrodzenia. Czynność wniesienia aportem do spółki jawnej wzorów użytkowych będzie czynnością powtarzalną i wielokrotną.

Wnioskodawca wskazał również, iż wnoszone aportem wzory użytkowe będą wyceniane przez biegłego rzeczoznawcę. Ich wartości będą różne, ale nie przekroczą limitu zwolnienia podmiotowego na dany rok podatkowy.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji "prawa ochronnego na wzory użytkowe" (patenty), jak również ustawodawca nie zdefiniował wprost dla jej potrzeb pojęcia wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z tym, zasadnym jest odwołanie się do art. 22d i 22e ustawy z dnia 31 marca 2010 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 51, poz. 307) oraz art. 16b i art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zwłaszcza, że w art. 91 ust. 2 ustawy o VAT odnośnie korekty podatku naliczonego, ustawodawca odwołuje - do przepisów o podatku dochodowym.

W świetle tychże przepisów wartościami niematerialnymi i prawnymi są na pewno prawa do wynalazków, patentów, znaków towarowych, wzorów użytkowych, wzorów zdobniczych oraz autorskie lub pokrewne prawa majątkowe.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Zatem, czynność wniesienia aportem podlega opodatkowaniu, gdy:

* czynność wniesienia aportu będzie podlegała opodatkowaniu, jeśli wnoszącym aport będzie podatnik VAT,

* wniesienie aportu będzie podlegało opodatkowaniu, jeśli przedmiotem aportu jest czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* aport będzie podlegał opodatkowaniu w sposób uzależniony od tego, co jest przedmiotem aportu.

Należy również zauważyć, iż zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) - zwanej dalej: "p.w.p.", na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl art. 10 ww. ustawy, wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej (art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

W umowie pomiędzy przedsiębiorcami może być określony podmiot, któremu przysługiwać będą prawa w razie dokonania wzoru użytkowego w związku z wykonywaniem tej umowy.

Zgodnie z treścią art. 153 ust. 1 "p.w.p.", przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczpospolitej Polskiej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami "p.w.p". czasowej i terytorialnej skuteczności.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci "prawa ochronnego na wzory użytkowe" (patentu) do innego podmiotu (spółki), bowiem w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Z odpłatnym świadczeniem usług na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT zrównano, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Dla rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej odpłatności czynności wniesienia składników majątku (rzeczy lub prawa majątkowego) w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki prawa handlowego kluczowe znaczenie będzie miało pojęcie "odpłatności" i odpowiedź na pytanie, czy obejmuje ona wartość udziałów wydanych w zamian za wniesione składniki majątku.

Wyjaśnić należy, iż z odpłatnością za świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem usług, a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony. Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że odpłatnością będzie uzyskany przez dostawcę benefit (korzyść) każdego rodzaju.

Nie ulega wątpliwości, że wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmym. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść. Wynagrodzenie otrzymywane w zamian za wniesienie aportu w postaci m.in. ogółu praw i obowiązków, jest specyficzną formą odpłatności (wynagrodzenia), w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść, otrzymuje bowiem określone prawa związane z uczestnictwem w spółce obejmującej aport. W szczególności prawo do udziału w zysku.

Przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko, co nie będąc pieniądzem, przedstawia jakąkolwiek wartość ekonomiczną mogącą się składać na udział kapitałowy. Za aport uważa się wkład niepieniężny wniesiony do spółki na pokrycie udziałów, w postaci wartości niematerialnych (praw) lub rzeczy. Wniesienie wkładu wiąże się z przeniesieniem na spółkę wszelkich praw do przedmiotu wkładu, a więc także prawa własności, jeżeli przysługuje ono wspólnikowi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż wnoszenie aportu do spółki jawnej w postaci wartości niematerialnych i prawnych jest czynnością nieodpłatną, należało uznać za nieprawidłowe.

Nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyżej cytowane przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347 s. 1 z późn. zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy "Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT również osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, które dokonują dostawy, czy też świadczą usługi stają się podatnikami podatku VAT, jeżeli okoliczności towarzyszące wykonywaniu czynności wskazują na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Przez zamiar częstotliwości prowadzenia działalności należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania w określonym przedziale czasowym czynności składających się na istotę prowadzenia działalności, na przykład wnoszenie aportem "prawa ochronnego na wzory użytkowe" (patentu) do spółki jawnej

Ponadto, z cyt. powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma nie częstotliwość lecz stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, iż czynność wniesienia aportem do spółki jawnej wzorów użytkowych będzie czynnością powtarzalną i wielokrotną.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie będzie działać z zamiarem powtarzalnego i wielokrotnego dokonywania czynności wnoszenia aportem wzorów użytkowych do spółki jawnej.

Zatem, czynność wniesienia ww. "prawa ochronnego na wzory użytkowe" w postaci aportu wartości niematerialnych i prawnych przez Wnioskodawcę do spółki jawnej, w której jest współwłaścicielem będzie uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie występował z tytułu tej czynności jako podatnik podatku VAT,

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, iż wniesienie aportu w postaci wartości niematerialnych i prawnych nie mieści się w definicji podatnika - zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - należało uznać za nieprawidłowe.

Za nieprawidłowe należy również uznać stanowiska Wnioskodawcy, iż wniesienie wartości niematerialnych i prawnych w postaci aportu nie mieści się w definicji wykorzystania ich w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Artykuł 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego obowiązane są podmioty, o których mowa w art. 15 ustawy. Są to - nazywane podatnikami - podmioty będące osobami prawnymi, jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej lub osobami fizycznymi wykonującymi samodzielnie działalność gospodarczą (w rozumieniu ustawy) bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Obowiązek złożenia zgłoszenia rejestracyjnego powstaje przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu.

Zaznaczyć należy, iż zgodnie z przepisem art. 15 ustawy, już samo wykonywanie czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej sprawia, że podmiot spełnia przesłanki, aby uznać go za podatnika podatku od towarów i usług. Jednakże, dopiero od momentu formalnej rejestracji, w ramach prowadzonej przez siebie działalności, zyskuje on status podatnika VAT czynnego (zarejestrowanego podatnika VAT).

W myśl art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Z art. 96 ust. 4 ustawy o VAT wynika z kolei, iż naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty.

Z kolei, w myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r., Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy wartość sprzedaży nie przekroczyła, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1, tj. kwoty 50.000 zł.

Należy zauważyć, iż art. 113 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2011 r. na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666), otrzymał brzmienie - zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Jak stanowi art. 2 ust. 4 cyt. wyżej ustawy, w 2011 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r., z zastrzeżeniem ust. 5.

Reasumując, uwzględniając przywołane regulacje prawne, jak również opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, że wniesienie aportem "prawa ochronnego na wzory użytkowe" (patentu) do spółki jawnej stanowi czynność o charakterze odpłatnym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych (według stawek przewidzianych dla przedmiotu aportu), jako odpłatne świadczenie usług (w rozumieniu art. 8 ust. 1 w powiązaniu z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

Jednocześnie, w przedmiotowej sprawie, w sytuacji gdy osoba fizyczna (Wnioskodawca) dokona przeniesienia "prawa ochronnego na wzory użytkowe" (patentu) do rozporządzania przedmiotem wkładu (jak właściciel), a czynność ta wykonywana będzie wielokrotnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania), to czynność taka będzie uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, i nie będzie ona korzystała ze zwolnienia od podatku. Jednocześnie Wnioskodawca będzie występował z tytułu tej czynności jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, i będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku w związku z planowaną czynnością.

Ponadto, jeżeli Wnioskodawca spełnieni przesłanki wynikające z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, wówczas w przypadku wniesienia aportem do spółki jawnej "prawa ochronnego na wzory użytkowe" (patentu), wykonując czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, będzie posiadał status podatnika tego podatku, korzystającego ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 tej ustawy. Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji, przysługiwało uprawnienie do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, bez obowiązku w tym zakresie (art. 96 ust. 3).

Bez znaczenia w tym momencie staje się fakt, iż Wnioskodawca chce wnieść nieodpłatnie aportem wzory użytkowe do spółki jawnej jak również że nie zarejestrował działalności gospodarczej w Urzędzie Skarbowym, Głównym Urzędzie Statystycznym i ZUS.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, uwzględniając regulacje zawarte w rozdziale 1a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), dotyczące interpretacji indywidualnych, w tym art. 14b § 1 tej ustawy, zgodnie z którym minister właściwy do spraw właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), wskazać należy, że wniosek w części dotyczącej ewentualnych obowiązków ciążących na spółce jawnej, nie może być przedmiotem merytorycznej analizy dokonanej przez tut. organ w ramach niniejszego postępowania. Występując z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca może bowiem wnioskować jedynie o określenie własnej sytuacji prawnopodatkowej. Zatem spółka jawna, chcąc uzyskać indywidualną interpretację w ww. kwestii, może złożyć odrębny wniosek.

Należy nadmienić, iż w niniejszej interpretacji pominięto stanowisko Wnioskodawcy odnośnie Spółki jako aportobiorcy w związku z wyjaśnieniem przedstawionym w piśmie z dnia 7 lutego 2011 r., że Wnioskodawca nie oczekuje interpretacji dotyczącej skutku wniesienia aportu po stronie aportobiorcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.