IBPP2/443-981/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 października 2013 r. (data wpływu 21 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia nakładów inwestycyjnych poniesionych w wydzierżawianej nieruchomości, w przypadku trwającej i zakończonej inwestycji - jest prawidłowe.

W dniu 21 października 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odpłatnego zbycia nakładów inwestycyjnych poniesionych w wydzierżawianej nieruchomości, w przypadku trwającej i zakończonej inwestycji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

A.S.A. (dalej: Wnioskodawca, Spółka) wchodzi w skład Grupy Kapitałowej A. (dalej: Grupa A.), skupiającej podmioty prowadzące w szczególności działalność w branży medycznej. Wnioskodawca świadczy usługi medyczne z zakresu kardiologii interwencyjnej, angiologii, kardiochirurgii i chirurgii naczyniowej. Co do zasady, usługi świadczone przez Wnioskodawcę podlegają zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT). W konsekwencji, Spółka prowadzi obecnie w przeważającej części (powyżej 99% sprzedaży) działalność zwolnioną z VAT.

Spółka prowadzi obecnie działalność poprzez sieć 20 placówek medycznych zlokalizowanych na terenie całej Polski, w tym poprzez oddziały, zlokalizowane w U., B., D., K., S., M., P., N., T., C., R. i B. Placówki, w których Wnioskodawca prowadzi działalność obejmują zarówno budynki stanowiące własność Spółki, jak również budynki należące do podmiotów trzecich.

W przypadku nieruchomości, które nie stanowią własności Spółki, Wnioskodawca korzysta z nich na podstawie umów najmu bądź dzierżawy, których Spółka jest stroną. W celu przystosowania wynajmowanych bądź dzierżawionych budynków do prowadzenia działalności medycznej, Spółka dokonywała i nadal dokonuje niezbędnych nakładów inwestycyjnych, obejmujących prace projektowe, roboty budowlane, prace instalacyjne, prace wykończeniowe, wyposażenie itp. Nakłady te w stosunku do każdego z najmowanych lub dzierżawionych przez A.budynków przekraczały 15.000 PLN. Z uwagi na fakt, iż działalność Spółki podlega w przeważającej części zwolnieniu z VAT, Spółka nie dokonuje odliczenia VAT naliczonego z tytułu dokonanych nakładów.

Część inwestycji realizowanych przez Spółkę stanowi inwestycje w toku (Spółka w dalszym ciągu ponosi nakłady inwestycyjne), natomiast część została już zakończona i ujęta w księgach A.jako środki trwałe. Zarówno inwestycje zakończone, jak i nakłady ponoszone w dalszym ciągu przez Spółkę w nieruchomościach, niebędących własnością Spółki, z których A. korzysta na podstawie umów najmu lub dzierżawy, stanowią dla Wnioskodawcy inwestycję w obcym środku trwałym.

Z przyczyn biznesowych. Wnioskodawca planuje zbyć nakłady inwestycyjne (zarówno w przypadku inwestycji wtoku, jak również w przypadku inwestycji już zakończonych) poniesione w najmowanych lub dzierżawionych budynkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odpłatne zbycie nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę w najmowanych/wydzierżawianych nieruchomościach, w przypadku inwestycji w toku, będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu 23% stawką VAT.

2. Czy odpłatne zbycie nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę w najmowanych/wydzierżawianych nieruchomościach, w przypadku inwestycji zakończonych (ujętych w księgach jako środki trwałe), będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu 23% VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów o VAT odpłatne zbycie nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę w najmowanych/wydzierżawianych nieruchomościach, w przypadku inwestycji w toku, będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu 23% stawką VAT.

Ad.2

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o VAT odpłatne zbycie nakładów inwestycyjnych poniesionych przez Wnioskodawcę w najmowanych/wydzierżawianych nieruchomościach, w przypadku inwestycji zakończonych (ujętych w księgach jako środki trwałe), będzie stanowiło odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu 23% VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie dostawy towarów zdefiniowane zostało w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, z którego wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, które nie stanowi przeniesienia prawa do dysponowaniem towarem jak właściciel.

Świadczenie usług ma zatem charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe, świadczenie usług należy rozumieć jako każde zachowanie się na rzecz innej osoby, obejmujące zarówno działanie jak i zaniechanie. Pojęcie to nie będzie jednak obejmowało dostawy towarów, czyli tych świadczeń, których przedmiotem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów.

W konsekwencji, jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o VAT stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Wnioskodawca, w celu dostosowania wynajmowanych i dzierżawionych budynków do celów prowadzonej działalności medycznej ponosi znaczne nakłady inwestycyjne. Z uwagi na fakt, że nakłady inwestycyjne ponoszone są w budynkach, które nie stanowią własności Wnioskodawcy, stanowią one dla Spółki inwestycję w obcym środku trwałym. Spółka zamierza dokonać odpłatnego zbycia poniesionych nakładów. Wnioskodawca zwraca uwagę, że przedmiotem transakcji nie będzie cała nieruchomość (stanowiąca własność podmiotu trzeciego), a tylko poniesione przez Spółkę nakłady.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z art. 46 § 1 k.c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Z § 1 tego artykułu wynika również, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Należy również zwrócić uwagę, iż przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych (art. 47 § 3 k.c.).

Stosowanie natomiast do art. 48 k.c. do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Zgodnie bowiem z zasadą prawa "superficies solo cedit" (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) wszystko to co zostało trwale z gruntem złączone stanowi jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonał modernizacji i poniósł nakłady na nieruchomość, która nie stanowi jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi. W świetle powołanych przepisów, należy zwrócić uwagę, iż nakłady poniesione przez Wnioskodawcę w najmowanych i wydzierżawianych nieruchomościach nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (tekst jedn.: w szczególności rzeczy oraz ich części). Przedmiotem zbycia będą poniesione nakłady stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym, które są sumą wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w stosunku do nie stanowiącego jego własności środka trwałego. Poniesione nakłady nie stanowią zatem odrębnej rzeczy, a jedynie skutkują one powstaniem po stronie Wnioskodawcy roszczenia o zwrot poniesionych kosztów. Roszczenie to nie stanowi natomiast prawa rzeczowego, a jedynie prawo o charakterze zobowiązaniowym, uprawniające do żądania zwrotu dokonanych nakładów. Tym samym prawo to nie może również stanowić towaru w rozumieniu regulacji o VAT. W konsekwencji, w przypadku zbycia nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powołane wcześniej regulacje ustawy o VAT należy zatem przyjąć, iż przeniesienie nakładów poniesionych w obcych środkach trwałych nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT. Nie zmienia to jednak faktu, że nakłady są prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, zbycie przez Wnioskodawcę nakładów inwestycyjnych poniesionych na nieruchomościach, których właścicielem jest podmiot trzeci zaliczyć należy do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Skoro bowiem w ustawie o VAT określono, iż przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu, to dokonywanie przez Wnioskodawcę nakładów na wydzierżawianych lub wynajmowanych obiektach jest świadczeniem na rzecz właściciela. Jak powyżej wskazano, nakłady są prawem majątkowym, które mogą być przedmiotem obrotu gospodarczego. Odpłatnością za ww. świadczenie będzie kwota, którą nowy dzierżawca lub najemca zobowiąże się zapłacić Wnioskodawcy za poniesione nakłady. Dojdzie bowiem w tym przypadku do zbycia specyficznego prawa o charakterze majątkowym. W konsekwencji czynność ta powinna być uznana za świadczenie usług. Zdaniem Wnioskodawcy, dla uznania iż, w przypadku zbycia nakładów mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT bez znaczenia pozostaje fakt, czy nakłady te związane są z inwestycją już zakończoną, ujętą w księgach jako środki trwałe, czy z inwestycją w toku. Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku poniesione nakłady inwestycyjne nie stanowią odrębnego przedmiotu własności. Tym samym ich zbycie nie będzie stanowiło dostawy towarów. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w przypadku inwestycji zakończonych, jak również inwestycji w toku, zbycie poniesionych nakładów inwestycyjnych będzie stanowiło świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę nakładów inwestycyjnych, mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które będzie podlegało opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku VAT wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę (art. 41 ust. 13 ustawy).

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Z powyższego wynika, iż w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku. Rozliczenie nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług nie zostało wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej oraz nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objętych obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu według 23% stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji wskazać należy, iż sprzedaż nakładów poniesionych w obcych środkach trwałych (zarówno inwestycje zakończone, jak i inwestycje w toku) stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Uwzględniając natomiast brzmienie art. 41 ust. 1 i ust. 13 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, z uwagi na brak przepisów umożliwiających zastosowanie stawek preferencyjnych lub zwolnienia od podatku, opisana we wniosku czynność przeniesienia za wynagrodzeniem nakładów poniesionych przez Spółkę, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 23% VAT.

Wnioskodawca zwraca uwagę że, stanowisko to zostało również potwierdzone w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, m.in.: interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2013 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-9/13-2/NS oraz interpretacji indywidualnej z dnia 30 stycznia 2013 r. wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-1267/12-2/DG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy, wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Słownik języka polskiego definiuje czasownik "świadczyć" jako "wykonywać coś na czyjąś rzecz", "świadczenie" zaś, to - według niego - obowiązek wykonywania, przekazania czegoś.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, w celu dostosowania wynajmowanych i dzierżawionych budynków do celów prowadzonej działalności medycznej ponosi znaczne nakłady inwestycyjne. Z uwagi na fakt, że nakłady inwestycyjne ponoszone są w budynkach, które nie stanowią własności Wnioskodawcy, stanowią one dla Spółki inwestycję w obcym środku trwałym. Wnioskodawca zamierza dokonać odpłatnego zbycia poniesionych nakładów. Wnioskodawca zwraca uwagę, że przedmiotem transakcji nie będzie cała nieruchomość (stanowiąca własność podmiotu trzeciego), a tylko poniesione przez Spółkę nakłady.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. przepisu, wynika natomiast, iż częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady na nieruchomość (np. wybudowanie budynku lub budowli oraz ulepszenie i modernizacja) stanowią część składową gruntu i tym samym własność właściciela gruntu. Zgodnie bowiem z zasadą prawa "superficies solo cedit" (to co jest na powierzchni przypada gruntowi) wszystko to co zostało trwale z gruntem złączone stanowi jego część składową. A zatem w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonał modernizacji i poniósł nakłady na nieruchomość, która nie stanowi jego własności, nakłady te stają się częścią nieruchomości i przypadają właścicielowi.

Ustosunkowując się do powyższego, wskazać należy, że przy odsprzedaży nakładów nie dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarem jak właściciel, ponieważ przedmiot dzierżawy przez cały okres trwania tego stosunku pozostaje własnością wydzierżawiającego i nie doszło do rozliczenia tych nakładów z wydzierżawiającym. Czynność przeniesienia poniesionych nakładów inwestycyjnych na inny podmiot nie jest dostawą towarów, bowiem nie mieści się w definicji towaru, zawartej w cyt. art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem stwierdzić, iż zbycie nakładów inwestycyjnych poniesionych w obcym środku trwałym nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą, która mogłaby stanowić towar. Niemniej jednak podmiot, który poniósł nakłady dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Wskazać zatem należy, iż nakład jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego.

Z uwagi na powyższe, zbycie przez Wnioskodawcę nakładów inwestycyjnych poniesionych na nieruchomościach, których właścicielem jest podmiot trzeci zaliczyć należy do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Odpłatnością za ww. świadczenie będzie kwota, którą nowy dzierżawca lub najemca zobowiąże się zapłacić Wnioskodawcy za poniesione nakłady. Dojdzie bowiem w tym przypadku do zbycia specyficznego prawa o charakterze majątkowym. W konsekwencji czynność ta jest uznana za świadczenie usług.

W przedmiotowej sprawie bez znaczenia pozostaje fakt, czy nakłady te związane są z inwestycją już zakończoną, ujętą w księgach jako środki trwałe, czy z inwestycją w toku. Zarówno w jednym, jak i w drugim przypadku poniesione nakłady inwestycyjne nie stanowią odrębnego przedmiotu własności. W konsekwencji, zarówno w przypadku inwestycji zakończonych, jak również inwestycji w toku, zbycie poniesionych nakładów inwestycyjnych będzie stanowiło świadczenie usług w rozumieniu w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, które będzie podlegało opodatkowaniu VAT na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Z powyższego wynika, iż w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Rozliczenie nakładów, które jest odpłatnym świadczeniem usług nie zostało uwzględnione w przepisach o podatku od towarów i usług jako objętych obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, zatem podlega opodatkowaniu według 23% stawki podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

W konsekwencji wskazać należy, że sprzedaż nakładów poniesionych w obcych środkach trwałych (zarówno inwestycje zakończone, jak i inwestycje w toku) stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, a tym samym podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT według 23% stawki podatku w myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.