IBPP2/443-963/11/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2011 r. (data wpływu 25 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu mieszkania, przy kosztach związanych z wykończeniem i wyposażeniem mieszkania oraz kosztach związanych z bieżącym utrzymaniem mieszkania - jest prawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu mieszkania, przy kosztach związanych z wykończeniem i wyposażeniem mieszkania oraz kosztach związanych z bieżącym utrzymaniem mieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 15 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, która zgodnie z wpisem do ewidencji działalności gospodarczej obejmuje działalność podstawową 74,90.Z - Pozostała działalność profesjonalna, naukowa i techniczna, gdzie indziej niesklasyfikowana.

W związku z rozpoczętą działalnością w dniu 24 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni złożyła w Urzędzie Skarbowym VAT-R wybierając opodatkowanie podatkiem VAT oraz kwartalne jego rozliczenie i od tego dnia Wnioskodawczyni stała się czynnym podatnikiem VA T.

W dniu 25 października 2010 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu mieszkania w Z na prywatne cele mieszkaniowe. W grudniu poniosła również wydatki na wykończenie i wyposażenie mieszkania. Czyli Wnioskodawczyni poniosła wydatki na zakup usługi projektowania mieszkania oraz wykończenia tego mieszkania takie jak: meble, lodówka, telewizor, rolety, lampy, oświetlenie, dozownik na mydło, kleje, uchwyt pod telewizor, odkurzacz, żelazko, czajnik, suszarka, klamki do drzwi, sofy, krzesła, łóżko, szafa, ława, wieszaki, poduszki, kapy, obrazy, meble kuchenne. Wydatki te były podstawowymi wydatkami aby mieszkanie mogło spełniać swoje funkcje. W związku z rozpoczęciem działalności zalecana była konieczność mieszkania w innym mieście, dlatego też rozpoczęła starania, aby wynająć powyższe mieszkanie, które oddała do użytku w styczniu 2011 r. Pod koniec stycznia Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie na kilka dni turystom, taka sytuacja powtórzyła się w miesiącu lutym oraz na początku marca.

Świadczone usługi zakwaterowania nie mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, czyli jako usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe Usługę tę Wnioskodawczyni zakwalifikowała w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0 "Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi." Jak wynika z wyjaśnień dostępnych na stronie GUS grupowanie to obejmuje m.in. usługi krótkotrwałego zakwaterowania świadczone w pensjonatach i domach prywatnych, których celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych, ale potrzeb związanych z pobytem np. w celach turystycznych, biznesowych itp. Jak wynika z art. 43 ust. 20 ustawy o VAT zwolnienie nie dotyczy usług wymienionych pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. W związku z powyższym usługa ta opodatkowana będzie stawką 8%.

Mieszkanie jest wykorzystywane obecnie wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Mieszkanie to Wnioskodawczyni wynajmuje osobom w celu zapewnienia pobytu podróżnym (turystom), osobom przebywającym w danej miejscowości służbowo, a także innym osobom potrzebującym miejsca czasowego pobytu.

Obecnie Wnioskodawczyni ponosi wydatki na bieżące utrzymanie nieruchomości i są one związane z wynajmem jaki realizuje w mieszkaniu i w związku z tym są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Natomiast zdarzają się miesiące poza sezonem turystycznym, w których wynajem jest sporadyczny, ale wciąż mieszkanie jest gotowe na przyjęcie turystów, żadna inna działalność nie jest tam wykonywana, jak również Wnioskodawczyni osobiście nie mieszka w tym mieszkaniu.

Mieszkanie to Wnioskodawczyni traktuje jako najem prywatny i w podatku dochodowym opodatkowuje oddzielnie od prowadzonej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawczyni ma prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu mieszkania, przy kosztach związanych z wykończeniem i wyposażeniem mieszkania oraz kosztach związanych z bieżącym utrzymaniem mieszkania.

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Obniżenie podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług zostało określone w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Podstawowym zagadnieniem jaki należy analizować w aspekcie prawa do odliczenie podatku VAT jest związek dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Również prawo do odliczenia podatku naliczonego jest przywilejem ograniczonym w czasie. Generalnie podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał dokument uprawniający go do takiego odliczenia, bądź w rozliczeniu za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W związku z tym, iż od dnia 24 stycznia 2011 r. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT i rozlicza się kwartalnie, natomiast mieszkanie zostało zakupione 25 października 2010 r., Wnioskodawczyni uważa, iż może odliczyć podatek naliczony zawarty w fakturze zakupu mieszkania.

Również w związku z tym, iż obecnie mieszkanie to nie jest i od momentu oddania do użytku nie było wykorzystywane do żadnych innych celów jak tylko wynajem w celu krótkotrwałego zakwaterowania podatek VAT zawarty w fakturach dotyczących wykończenia oraz wyposażenia mieszkania Wnioskodawczyni może odliczyć.

Faktury związane z bieżącym utrzymaniem dotyczą sprzedaży opodatkowanej więc również Wnioskodawczyni może skorzystać z prawa do odliczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe uprawnienia podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostały w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm., a od dnia 26 sierpnia 2011 r. tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika (art. 86 ust. 2 ustawy o VAT) z zastrzeżeniem kolejnych ustępów powołanego przepisu.

Przepisy art. 86 ust. 10 i 11 powyższej ustawy o VAT wskazują na terminy, w jakich podatnik może z tego uprawnienia skorzystać. Zgodnie bowiem z treścią art. 86 ust. 10 ww. ustawy o VAT prawo podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy o VAT).

Z kolei art. 86 ust. 13 ww. ustawy o VAT stanowi, iż jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz nie zaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ww. ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z kolei art. 96 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika zwolnionego" (art. 96 ust. 4 ww. ustawy o VAT). Rejestracja następuje poprzez złożenie w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z chwilą uzyskania statusu "podatnika VAT czynnego" podmiot zyskuje prawo do odliczania podatku naliczonego od dokonywanych zakupów.

Podstawową zasadą konstrukcji podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą. Generalna zasada wspólnego systemu VAT jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Z powyższych przepisów wynika, iż podstawą do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest faktura VAT. Ponadto warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego. Trzeba rozróżnić moment powstania prawa do odliczenia od momentu skorzystania z tego prawa. Jak już wspomniano jego realizacja następuje poprzez złożenie deklaracji podatkowej, wyrażającej wolę skorzystania przez podatnika z prawa do odliczenia.

Należy zauważyć, iż z treści ww. art. 88 ust. 4 ustawy o VAT nie wynika, by do nabycia uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT zarejestrowanego w momencie otrzymania faktury zakupu. Jednak status ten konieczny jest w momencie wykazywania odliczenia. Oznacza to, że podatnik nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, jednakże aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status podatnika VAT czynnego.

Stwierdzić należy zatem, że ustawa o VAT nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów poczynionych przed rejestracją, o ile występują przesłanki, iż zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej lub przyszłej działalności opodatkowanej (oraz ewentualnie spełniać inne warunki określone w przepisach ustawy o VAT). Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom, chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć, obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do treści obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 5a ww. ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 2 ww. ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W myśl art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a ust. 2 ww. ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych z załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zagadnienie zwolnień od podatku uregulowane zostało natomiast w art. 43 cyt. ustawy o VAT. Należy tu zauważyć, że z dniem 1 stycznia 2011 r. uchylony został przepis art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, który wskazywał usługi zwolnione od podatku, odsyłając do załącznika nr 4 do ustawy. W załączniku tym wymienione były usługi zwolnione od podatku VAT, identyfikowane na podstawie klasyfikacji statystycznej (PKWiU).

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy jednak zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 20 ww. ustawy o VAT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, tj. "usług związanych z zakwaterowaniem" - symbol PKWiU 55.

Z powyższego wynika, iż zwolnieniu od podatku VAT podlegają usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. Jednak ze zwolnienia tego ustawodawca wyłączył usługi sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem 55 "usługi związane z zakwaterowaniem". Usługi te, jako wymienione w załączniku nr 3 do ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8%.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawczyni od dnia 24 stycznia 2011 r. jest czynnym podatnikiem VAT. W dniu 25 października 2010 r. dokonała zakupu mieszkania na prywatne cele mieszkaniowe. W grudniu poniosła również wydatki na wykończenie i wyposażenie mieszkania jak wydatki na zakup usługi projektowania mieszkania oraz wykończenia tego mieszkania takie jak: meble, lodówka, telewizor, rolety, lampy, oświetlenie, dozownik na mydło, kleje, uchwyt pod telewizor, odkurzacz, żelazko, czajnik, suszarka, klamki do drzwi, sofy, krzesła, łóżko, szafa, ława, wieszaki, poduszki, kapy, obrazy, meble kuchenne. Wydatki te były podstawowymi wydatkami aby mieszkanie mogło spełniać swoje funkcje. W związku z koniecznością zamieszkania w innym mieście Wnioskodawczyni wynajęła mieszkanie w styczniu 2011 r. na kilka dni, w lutym oraz w marcu.

Usługę tę Wnioskodawczyni zakwalifikowała w grupowaniu PKWiU 55.20.19.0 "Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi."

Mieszkanie jest wykorzystywane obecnie wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Mieszkanie to Wnioskodawczyni wynajmuje osobom w celu zapewnienia pobytu podróżnym (turystom), osobom przebywającym w danej miejscowości służbowo, a także innym osobom potrzebującym miejsca czasowego pobytu.

Obecnie Wnioskodawczyni ponosi wydatki na bieżące utrzymanie nieruchomości i są one związane z wynajmem mieszkania. Są one związane ze sprzedażą opodatkowaną. Poza sezonem turystycznym wynajem jest sporadyczny. Mieszkanie jest gotowe na przyjęcie turystów, żadna inna działalność nie jest w nim wykonywana. Wnioskodawczyni nie mieszka w tym mieszkaniu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w sytuacji gdy przedmiotowe mieszkanie od momentu jego oddania do użytkowania i obecnie wykorzystywane jest tylko na wynajem w celu krótkotrwałego zakwaterowania podróżnych (turystów), osób przebywających w danej miejscowości służbowo, a także innych osób potrzebujących miejsca czasowego pobytu, to Wnioskodawczyni przysługuje prawo do dokonania odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej zakup tego mieszkania a także faktur dotyczących wykończenia i wyposażenia oraz bieżącego utrzymania tego mieszkania.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii związanej z terminem dokonania odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących przedmiotowego mieszkania, gdyż nie było to przedmiotem zapytania, jak również Wnioskodawczyni nie przedstawiła w tym zakresie własnego stanowiska.

Ponadto w przedmiotowej interpretacji nie rozstrzygano poprawności zaklasyfikowania opisanych we wniosku usług wynajmu mieszkania do PKWiU 55.20.19.0., lecz przyjęto wskazany przez Wnioskodawczynię symbol PKWiU jako element opisu stanu faktycznego.

Należy bowiem w tym miejscu zauważyć, iż zgodnie z Komunikatem prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.