IBPP2/443-956/08/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2008 r. (data wpływu 18 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy od wycofanego z działalności samochodu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT oraz określenia podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy od wycofanego z działalności samochodu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku VAT oraz określenia podstawy opodatkowania.

W dniu 18 grudnia 2008 r. wpłynęło do tut. organu uzupełnienie do ww. wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza wycofać z działalności środek trwały, samochód osobowy zakupiony w 2003 r. w m-cu listopadzie. Od zakupionego samochodu przysługiwało odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawczyni wskazała, iż oczekuje odpowiedzi w zakresie prawa podatkowego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wycofanego z działalności samochodu Wnioskodawczyni jest zobowiązana do zapłaty podatku, jeżeli tak, to czy podstawą opodatkowania jest cena z dnia zakupu czy cena rynkowa na dzień wycofania samochodu z działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z ustawą VAT art. 29 ust. 10 wycofanie samochodu z działalności obliguje do naliczenia podatku VAT od ceny rynkowej na dzień wycofania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre nieodpłatne czynności. I tak, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni zamierza wycofać z działalności środek trwały, samochód osobowy zakupiony w 2003 r. w m-cu listopadzie. Od zakupionego samochodu przysługiwało odliczenie podatku VAT w pełnej wysokości.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności.

Zatem wycofanie środków trwałych z działalności gospodarczej firmy mieści się w definicji dostawy towarów w rozumieniu cyt. art. 7 ust. 2. Mamy bowiem do czynienia z przekazaniem towaru na cele osobiste podatnika, któremu przy zakupie przedmiotowego samochodu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a zatem powstaje obowiązek odprowadzenia podatku należnego.

Powyższa czynność wymaga wystawienia faktury wewnętrznej, gdyż zgodnie z art. 106 ust. 7 cyt. ustawy ww. dokumenty wystawiane są w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, importu usług oraz dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów (bez podatku), a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów z zastrzeżeniem ust. 10a.

Reasumując, w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego i powołanych przepisów prawa podatkowego, przekazanie przez Wnioskodawczynię na cele osobiste samochodu stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co powinno zostać udokumentowane przez Wnioskodawczynię fakturą VAT wewnętrzną. Podstawę opodatkowania stanowić będzie cena nabycia samochodu, skorygowana na dzień, w którym dochodzi do jego przekazania na cele osobiste, zgodnie z art. 29 ust. 10 cyt ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię.

Dodatkowo informuje się, iż ocenę stanowiska Wnioskodawczyni dokonano w oparciu o stan prawny obowiązujący do dnia 30 listopada 2008 r.

Należy też zauważyć, iż zmiana przepisów ustawy o podatku od towarów i usług od 1 grudnia 2008 r. nie ma wpływu na niniejsze rozstrzygnięcie.

Nadmienia się, że kwestia wniesienia aportu w postaci środków trwałych będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.