IBPP2/443-935/14/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 września 2014 r. (data wpływu 23 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na pozyskiwaniu Akceptantów zainteresowanych terminalami płatniczymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług polegających na pozyskiwaniu Akceptantów zainteresowanych terminalami płatniczymi.

W zakresie pełnomocnictwa ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 grudnia 2014 r. (data wpływu 18 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 grudnia 2014 r. znak: IBPP2/443-935/14/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Bank rozpoczął współpracę z Firmą E. działającą w świetle Ustawy o Elektronicznych Instrumentów Płatniczych jako agent rozliczeniowy, który zgodnie z ww. ustawą jest osobą prawną zawierającą z akceptantami (detalistami przyjmującymi zapłaty kartą) umowy o przyjmowanie zapłaty przy użyciu elektronicznych instrumentów płatniczych. Umowa o Współpracy Banku z Firmą E. dotyczy przedstawiania swoim obecnym i przyszłym klientom, prowadzącym działalność gospodarczą ofertę Firmy E. dotycząca sprzedaży terminali płatniczych w zamian za wynagrodzenie prowizyjne.

Na mocy Umowy Bank zobowiązany jest do:

1. Polecenia. Podejmowania działań zmierzających do pozyskiwania spośród Klientów Banku na rzecz Firmy E. Potencjalnych Akceptantów, uzyskania zgody na przekazanie jego danych do Firmy E. (formularz wypełniony przez Klienta).

Po otrzymaniu formularza z danymi Klienta, Firma E. dokonuje oceny każdego z Potencjalnych Akceptantów oraz zawiadamia bank o zawarciu przyjęcia lub odmowie zawarcia Umowy o akceptację kart w zależności od wyniku przeprowadzonej oceny. Zawarcie umowy o akceptację Kart następuje bez udziału Banku, zgodnie z wewnętrznymi procedurami obowiązującymi w Firmie E.

2. Marketing i Promocja. Podejmowania działań promocyjnych kierowanych do Potencjalnych Akceptantów dotyczących świadczonych przez Firmę E. usług dla Akceptantów. Bank zobowiązany będzie w tym zakresie do:

* Dokonywania prezentacji Usług dla Akceptantów Klientom Banku oraz przedstawienia im materiałów promocyjnych, marketingowych i informacyjnych;

* Przerwania lub zawieszenia, na każde pisemne żądanie Firmy E. działań promocyjnych,

* Wskazywać podczas działań promocyjnych, iż dostawcą usług dla Akceptantów jest Firma E.

Bank wyłącznie współpracuje z Firmą E. ułatwiając kontakty w celu zawarcia Umów o Akceptację kart, przy czym Bank nie jest uprawniony do zaciągania w imieniu Firmy E. żadnych zobowiązań. Umowy o Akceptację kart są zawierane bezpośrednio pomiędzy Firmą E. a Potencjalnymi Akceptantami.

Firma E. po dokonaniu oceny wniosku każdego z Potencjalnych Akceptantów, według własnego uznania zawrze lub odmówi zawarcia Umowy o akceptację kart, za powiadomieniem Banku.

Bank w ramach wykonywania Umowy o współpracę w żadnym wypadku nie będzie:

Bank w związku ze świadczoną usługą na rzecz Firmy E. uprawniony jest do otrzymania wynagrodzenia ale wyłącznie w odniesieniu do takich Potencjalnych Akceptantów, z którymi w następstwie działań Banku objętych Umową Współpracy z Firmą E. zawarł Umowę o Akceptację Kart.

Bank za wykonanie opisanych wyżej usługi otrzymuje wynagrodzenie oparte o dwie składowe: nr 1. jednorazowej prowizji za wskazanie Akceptanta oraz

nr 2. prowizji od marży (marży uzyskanej przez Firmę E. z procesowania transakcji).

Ad.1 Prowizja za wskazanie jest naliczana w odniesieniu do każdego ze wskazanych Akceptantów, a jej podstawa jest iloczynem pozyskanych dzięki poleceniom Banku punktów akceptujących karty (za dany miesiąc kalendarzowy) i kwoty np. 20 pln.

Ad 2. Prowizja od marzy będzie naliczana przez okres 12 pełnych miesięcy kalendarzowych, w odniesieniu do każdego ze wskazanych Akceptantów, którzy będą realizować transakcje kartowe i stanowi iloczyn miesięcznego przychodu Firmy E. obliczonego jako iloczyn stawki pobranej prowizji po odjęciu rzeczywistej obowiązującej stawki opłat interchange, oraz współczynnika korygującego w wysokości 10%.

Bank za świadczoną usługę na rzecz Firmy E. wystawia fakturę w następujący sposób:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczona przez Bank usługa na rzecz Firmy E. podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT 23% co do części wynagrodzenia za wskazanie Akceptanta a co do części wynagrodzenia dotyczącej prowizji od marży uzyskanej z procesowania transakcji podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), dalej uVAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Bank do części wynagrodzenia otrzymywanego jednorazowo (od każdego Akceptanta) za wskazanie Akceptantów terminali płatniczych nalicza podstawową stawkę podatku VAT 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a uVAT. Natomiast do części wynagrodzenia która dotyczy procentowej marży z procesowania transakcji u wskazanych Akceptantów stosuje zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 uVAT. Zgodnie z jego treścią:

"usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenie rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz pośrednictwa w świadczeniu tych usług".

Bank uważa, iż uczestniczy w usłudze procesowania (autoryzacji i rozliczania transakcji płatniczych) płatności dokonywanych przy użyciu kart płatniczych poprzez to, iż pozyskuje w imieniu Firmy E. akceptantów kart płatniczych. Pośrednicząc w pozyskiwaniu Akceptantów terminali płatniczych którzy będą korzystać z usług polegających na przetwarzaniu transakcji płatniczych, wynagrodzenie będące procentową marżą od tych transakcji podlega zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40.

Bank stoi na stanowisku, że prowizja od marży naliczana jako procent uzyskanej marży z procesowania transakcji (usługa zwolniona) poprzez terminale płatnicze podlega zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40.

Mając na uwadze powyższe, Bank wnosi o potwierdzenie prawidłowości wskazanego powyżej stanowiska

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawa lub ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy wskazano, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Powyższego przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14).

Z kolei w myśl art. 43 ust. 15 ww. ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu unikniecie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu VAT.

Z uwagi na to, że możliwość stosowania zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne, uznać należy, że zwolnienia takie winne mieć zastosowanie do tych towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Zwrócić należy uwagę, że zwolnienie od podatku określone m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, ma zastosowanie jedynie do czynności wskazanych w tym przepisie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie określa bliżej, co należy rozumieć pod pojęciami wymienionymi w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. W tym celu należy się odwołać do uregulowań wskazanych w ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 873).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, przez usługi płatnicze rozumie się działalność polegającą na:

Zgodnie z art. 2 pkt 15a ww. ustawy o usługach płatniczych, karta płatnicza to karta uprawniająca do wypłaty gotówki lub umożliwiająca złożenie zlecenia płatniczego za pośrednictwem akceptanta lub agenta rozliczeniowego, akceptowana przez akceptanta w celu otrzymania przez niego należnych mu środków.

W świetle art. 3 ust. 3 ustawy o usługach płatniczych, usługa przekazu pieniężnego oznacza usługę płatniczą świadczoną bez pośrednictwa rachunku płatniczego prowadzonego dla płatnika, polegającą na transferze do odbiorcy lub do innego dostawcy przyjmującego środki pieniężne dla odbiorcy środków pieniężnych otrzymanych od płatnika lub polegającą na przyjęciu środków pieniężnych dla odbiorcy i ich udostępnieniu odbiorcy.

Z kolei posługując się definicją zawartą we "Współczesnym słowniku języka polskiego" pod red. B. Duraja (Wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o. Warszawa 2007), słowo "przekaz" oznacza "pieniądze przekazane za pośrednictwem poczty lub innej instytucji; także: przekazanie, przesłanie tych pieniędzy; też: przekazanie komuś pieniędzy w taki sposób". Natomiast "przekazać - przekazywać" znaczy m.in. "wpłacać pieniądze w odpowiedniej instytucji, zlecając wypłacenie ich komuś".

Zaś zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa www.sjp.pwn.pl), pod pojęciem "transakcja" należy rozumieć "operacje handlowe dotyczące kupna lub sprzedaży towarów lub usług", "umowy handlowe na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też: zawarcie takiej umowy". Zatem zwolnienie to dotyczy sytuacji gdy przedmiotem transakcji są waluty, monety, banknoty używane jako prawny środek płatniczy.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W oparciu o art. 135 ust. 1 lit. a-f Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych, bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

W celu określenia, czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi mogą korzystać ze zwolnienia, konieczna jest ich ocena pod kątem spełnienia dyspozycji wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Analizując powołane wyżej regulacje należy stwierdzić, że aby do ww. usług finansowych można było zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług, muszą być one zaliczane do usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usług pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Zwolnienie stosuje się także do usług stanowiących element ww. usług, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usług zwolnionej. Z powołanych przepisów wynika ponadto, że zwolnienie od podatku nie ma zastosowania do usługi stanowiącej element usługi pośrednictwa, o którym wyżej mowa.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, na którym własne stanowisko w sprawie oparł Wnioskodawca wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług w zakresie wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, a także zostało rozciągnięte na usługi pośrednictwa w tym zakresie. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi, cechy które ją rozróżniają.

Ustawodawca konstruując normę prawną zawartą w pkt 40 przywołanego artykułu, posłużył się sformułowaniem "wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych", wskazując na możliwie szerokie rozumienie takich transakcji, nie czyniąc przy tym konkretnych wyłączeń w tej kategorii czynności, pozostawiając je poza zwolnieniem od VAT. Zatem podkreślić należy, że wystarczającą przesłanką pozwalającą objąć zwolnieniem daną czynność jest wykazanie jej związku z transakcjami płatniczymi, przy czym związek ten musi być wyraźny, i nie odbiegać od świadczenia usług finansowych, wypaczając przez to istotę przewidzianego zwolnienia.

Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 5 czerwca 1995 r. w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził, że "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Ponadto, wyżej przytoczony wyrok TSUE dostarcza także wskazówek interpretacyjnych w zakresie dotyczącym m.in. transakcji płatniczych, który jest brany pod rozwagę w kontekście oceny przedmiotowego stanu faktycznego. I tak, Sąd stwierdził m.in., że "aby stanowić "transakcję dotyczącą przelewów" świadczone usługi muszą zatem mieć skutek przelania funduszy oraz pociągać za sobą zmiany sytuacji prawnej i finansowej. Usługę zwolnioną na gruncie Dyrektywy należy odróżnić od czysto fizycznego lub technicznego świadczenia, takiego jak udostępnianie bankowi systemu przetwarzania danych."

W powyższym wyroku TSUE uznał także, że usługi pomocnicze dla usług finansowych mogą korzystać ze zwolnienia z VAT tylko jeśli sama w znacznym stopniu "staje się" usługą finansową. Dla uznania usług związanych z przelewami za zwolnione, Trybunał w istocie wymaga, aby te usługi wywoływały taki efekt jak przelew, tzn. prowadziły do przeniesienia środków i zmieniały sytuację prawną i finansową zainteresowanego podmiotu.

Z kolei w orzeczeniu w sprawie C-235/00 CSC Financial Services Ltd. z 13 grudnia 2001 r. Trybunał zajął się problemem stosowania zwolnienia od VAT w odniesieniu do usług centrum obsługi telefonicznej (call centre). Usługi, których klasyfikacją zajął się Trybunał polegały na obsłudze przez centrum w imieniu zainteresowanej instytucji finansowej jej kontaktów z ludnością w związku ze sprzedażą określonych produktów finansowych. Kontakty te obejmowały swoim zakresem wstępne zapytanie aż do etapu zawarcia umowy (lecz z wyłączeniem samego jej zawarcia). W orzeczeniu TSUE zajął stanowisko, że " (...) usługi o charakterze administracyjnym, które nie zmieniają sytuacji prawnej lub finansowej stron nie są objęte zwolnieniem określonym w art. 13B (d) (5)".

Wskazania określone w art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wnioski płynące z przytoczonego orzecznictwa pozwalają stwierdzić, że aby transakcje mogły zostać uznane za zwolnione, muszą stanowić element usługi finansowej, muszą mieć odrębny od tej usługi charakter, jak również muszą być niezbędne do wykonania usługi finansowej oraz dla niej właściwe - w znaczeniu: specyficzne (specyficzny - właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

W odpowiedzi na wątpliwości Wnioskodawcy przedstawione w pytaniu wniosku, sprowadzające się do kwestii opodatkowania w części świadczonej usługi i zastosowania w części zwolnienia dla tejże usługi szczegółowo opisanej we wniosku należy zauważyć, że Wnioskodawca w ramach zawartej umowy z Firmą przedstawia swoim obecnym i przyszłym klientom, prowadzącym działalność gospodarczą ofertę Firmy, dotyczącą sprzedaży terminali płatniczych w zamian za wynagrodzenie. Wnioskodawca podjął współpracę z firmą (agentem rozliczeniowym), na rzecz której spośród własnych klientów pozyskuje klientów (potencjalnych akceptantów). Gdy Wnioskodawca pozyska klienta i uzyska zgodę na przekazanie jego danych, Firma dokonuje oceny klientów i zawiadamia Wnioskodawcę, w zależności od przeprowadzonej oceny, o zawarciu przyjęcia lub odmowie zawarcia umowy o akceptację kart.

Wnioskodawca w ramach tej umowy podejmuje również działania promocyjne, w ramach tych działań Wnioskodawca dokonuje prezentacji usług oraz przedstawia materiały promocyjne, marketingowe i informacyjne. Wnioskodawca wyłącznie współpracuje z Firmą ułatwiając kontakty w celu zawarcia umów o akceptacje kart, przy czym Wnioskodawca nie jest uprawniony do zaciągania w imieniu Firmy żadnych zobowiązań. Umowy o Akceptację są zawierane bezpośrednio pomiędzy Firmą a potencjalnymi Akceptantami.

Wnioskodawca w ramach wykonywania Umowy o współpracę w żadnym wypadku nie będzie:

* prowadzić w imieniu Firmy E. jakichkolwiek negocjacji dotyczących Umów o Akceptacje kart;

* zaciągnąć w imieniu Firmy E. jakichkolwiek zobowiązań,

* przyjmować zapłaty od wskazanych Akceptantów jakichkolwiek kwot należnych Firmie E. z jakiegokolwiek tytułu;

* podawać informacji, że jest przedstawicielem, partnerem lub pracownikiem Firmy E., uprawnionym do działania w jego imieniu w zakresie innym niż uprawnienia wynikające z umowy o współpracę.

Zdaniem tut organu usługa świadczona przez Wnioskodawcę nie ma związku z depozytami środków pieniężnych, prowadzeniem rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcjami płatniczymi, przekazami i transferami pieniężnymi, długami, czekami i wekslami oraz nie jest usługą pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Czynność wykonywana przez Wnioskodawcę polega na wyszukiwaniu potencjalnych klientów zainteresowanych posiadaniem terminali płatniczych. Nie dochodzi tu do transakcji dotyczącej samych depozytów, środków płatniczych, rachunków pieniężnych czy do transakcji płatniczych. Wnioskodawca nie uczestniczy w żaden sposób w autoryzacji bądź rozliczaniu transakcji płatniczych. Za takowe nie można bowiem uznać pozyskiwania klientów zainteresowanych posiadaniem terminali płatniczych.

Tym samym czynności te nie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest sam fakt otrzymywanego przez Wnioskodawcę wynagrodzenia składającego się z kwoty obejmującej pośrednictwo w zakresie pozyskania Akceptantów kart oraz z kwoty obejmującej prowizje od marży, w odniesieniu do każdego ze wskazanych Akceptantów, którzy będą realizować transakcje kartowe.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie stanowią również elementu usługi finansowej ani nie są usługami pośrednictwa w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych i wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Należy zatem wskazać, że opisane we wniosku usługi polegające na pozyskiwaniu potencjalnych Akceptantów niezależnie od składników wynagrodzenia nie korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT stawką 23% na podstawie art. 43 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca, co prawda wskazuje, że do części wynagrodzenia otrzymanego jednorazowo za wskazanie Akceptantów terminali płatniczych nalicza podatek w wysokości 23%, jednakże jak wyjaśniono powyżej usługa podlega w całości opodatkowaniu stawką 23% niezależnie od składników wynagrodzenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest całościowo nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-000 Bielsko-Biała.