IBPP2/443-932/12/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 10 września 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT:

* na usługę udzielania licencji na program komputerowy stworzony przez Wnioskodawcę, uznanego za twórcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - jest prawidłowe,

* na usługę udzielania licencji na program komputerowy, w stosunku do którego Wnioskodawcy przysługują prawa majątkowe w oparciu o art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 września 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługę udzielania licencji na program komputerowy stworzony przez Wnioskodawcę, uznanego za twórcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz na usługę udzielania licencji na program komputerowy, w stosunku do którego Wnioskodawcy przysługują prawa majątkowe w oparciu o art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest autorem i producentem oprogramowania komputerowego w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, przy zatrudnieniu pracowników. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jest właścicielem praw autorskich majątkowych do wytwarzanego oprogramowania. Działalność opisywana w pytaniu polega na tworzeniu oprogramowania i jego sprzedaży w formie udzielania licencji na wytworzone oprogramowanie. Na użytkowanie swojego oprogramowania Wnioskodawca udziela użytkownikom tzw. końcowym (nabywcom) licencji. W zasadzie, ze względów technicznych, można wyróżnić 2 rodzaje licencji:

Powyższa sprzedaż udokumentowana jest fakturą VAT, w której wskazany jest m.in. okres na jaki udzielono licencji. Oprogramowanie sprzedawane jest także za pośrednictwem Internetu, poprzez uzyskanie odpowiednich kodów dostępu, po dokonaniu płatności przez klienta.

Dodatkowo w piśmie uzupełniającym wniosek z dnia 8 października 2012 r. Wnioskodawca dodał, że:

1. Udzielnie licencji jest usługą na gruncie przepisów VAT - wynika to bezpośrednio, zdaniem Wnioskodawcy, z brzmienia art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, a pośrednio z art. 281 pkt 1 i art. 147 ust. 1 ustawy, gdyż oba te przepisy posługują się sformułowaniami "usługi udzielania licencji".

2. Oprogramowanie komputerowe może być utworem w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż ustawa ta obejmuje także oprogramowanie komputerowe swoim zakresem, co wynika z treści art. 1 ust. 2 tej ustawy. Szczególne uregulowania dotyczące programów komputerowych zawiera rozdział 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

3. Opłata wnoszona przez użytkownika oprogramowania ma charakter honorarium za udzielenie licencji. Skoro oprogramowanie komputerowe jest przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych, to opłata za udzielenie licencji nie jest niczym innym, jak właśnie honorarium.

4. W związku z opisywanym zakresem działalności Wnioskodawca może zostać uznany za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, gdyż jest faktycznym autorem (projektantem i wykonawcą) sprzedawanego przez niego oprogramowania. Uznanie Wnioskodawcy za twórcę wynika jednoznacznie z przepisów art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Fakt, że przy wytwarzaniu oprogramowania Wnioskodawca zatrudnia pracowników, nie ma znaczenia dla własności praw autorskich, co wynika wprost z art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy opisana wyżej usługa udzielenia licencji na program komputerowy korzysta z 8% stawki podatku od towarów i usług na podstawie poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

2. Czy oba rodzaje licencji opisane w punktach a) i b) opisu stanu fatycznego są mogą być objęte stawką 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na oba postawione pytania jest twierdząca.

Aby odpowiedzieć na 1. pytanie należy przeanalizować dyspozycje zacytowanego przepisu (poz. 181 zał. Nr 3), który brzmi: "Usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania",

po pierwsze:

Czy udzielnie licencji jest usługą na gruncie przepisów VAT. Tak, gdyż wynika to bezpośrednio, zdaniem Wnioskodawcy, z brzmienia art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, a pośrednio z art. 281 pkt 1 i art. 147 ust. 1 ustawy, gdyż oba te przepisy posługują się sformułowaniami "usługi udzielania licencji",

po drugie:

Czy oprogramowanie komputerowe może być utworem w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tak, ustawa ta obejmuje także oprogramowanie komputerowe swoim zakresem, co wynika z treści art. 1 ust. 2 tej ustawy. Szczególne uregulowania dotyczące programów komputerowych zawiera rozdział 7 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Po trzecie:

Czy opłata wnoszona przez użytkownika oprogramowania ma charakter honorarium za udzielenie licencji. Tak, skoro oprogramowanie komputerowe jest przedmiotem prawa autorskiego i praw pokrewnych, to opłata za udzielenie licencji nie jest niczym innym, jak właśnie honorarium,

po czwarte:

Czy Wnioskodawca może zostać uznany za twórcę w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tak, Wnioskodawca jest faktycznym autorem (projektantem i wykonawcą) sprzedawanego przez siebie oprogramowania. Uznanie go za twórcę wynika jednoznacznie z przepisów art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Fakt, że przy wytwarzaniu oprogramowania zatrudnia pracowników, nie ma znaczenia dla własności praw autorskich, co wynika wprost z art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Reasumując, opisywana sytuacja wypełnia wszystkie przesłanki określone w poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, a zatem na podstawie przepisu art. 41 ust. 2 ustawy (uwzględniając przepisy zmieniające stawkę VAT z 7% na 8%) opisane w zapytaniu usługi udzielania licencji korzystają ze stawki 8%.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych np. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 lutego 2010 r. ITPP1/443-1069/2009/IK lub interpretacja indywidualna Ministra Finansów - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 maja 2011 r. ILPP1/443-290/11-2/AW.

Odnośnie drugiego zadanego pytania - należy stwierdzić, że żaden przepis nie nakłada ograniczeń na treść lub zakres czasowy udzielanej licencji, a zatem oba rodzaje licencji (wyodrębniane przez Wnioskodawcę jedynie ze względów technicznych) na takich samych zasadach korzystają z opodatkowania stawką 8%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie stawki podatku VAT na usługę udzielania licencji na program komputerowy stworzony przez Wnioskodawcę, uznanego za twórcę w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* nieprawidłowe - w zakresie stawki podatku VAT na usługę udzielania licencji na program komputerowy, w stosunku do którego Wnioskodawcy przysługują prawa majątkowe w oparciu o art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy również zauważyć, że treść art. 5a ustawy o VAT stanowi, iż towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W myśl zaś ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przy czym, w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ww. ustawy, pod poz. 181 wskazano, iż stawką 8% objęte są, bez względu na symbol PKWiU, usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest autorem i producentem oprogramowania komputerowego w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, przy zatrudnieniu pracowników. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Jest właścicielem praw autorskich majątkowych do wytwarzanego oprogramowania. Działalność opisywana w pytaniu polega na tworzeniu oprogramowania i jego sprzedaży w formie udzielania licencji na wytworzone oprogramowanie. Na użytkowanie swojego oprogramowania Wnioskodawca udziela użytkownikom tzw. końcowym (nabywcom) licencji. W zasadzie, ze względów technicznych, można wyróżnić 2 rodzaje licencji:

* licencja "pierwotna" - na użytkowanie konkretnego oprogramowania (obejmuje prawo do bezterminowego użytkowania wersji oprogramowania, za użytkowanie której nabywca wniósł opłatę),

* licencja "aktualizacyjna" - na użytkowanie kolejnych nowych wersji tego samego konkretnego oprogramowania, które już zostały i zostaną opracowane w danym okresie (najczęściej: roku kalendarzowym).

Powyższa sprzedaż udokumentowana jest fakturą VAT, w której wskazany jest m.in. okres na jaki udzielono licencji. Oprogramowanie sprzedawane jest także za pośrednictwem Internetu, poprzez uzyskanie odpowiednich kodów dostępu, po dokonaniu płatności przez klienta. Udzielnie licencji jest usługą na gruncie przepisów VAT.

Oprogramowanie komputerowe może być utworem w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Opłata wnoszona przez użytkownika oprogramowania ma charakter honorarium za udzielenie licencji.

W tak przedstawionym opisie stanu faktycznego wątpliwości Wnioskodawcy budzi czy usługa udzielenia licencji na program komputerowy jest opodatkowane obniżoną stawką VAT, tj. 8% VAT.

Wskazać należy, iż co do zasady stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%, jeżeli zatem w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania konkretnej usługi stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku, należy taką usługę opodatkować stawką podstawową. W przypadku usługi wykonania oprogramowania komputerowego zarówno ustawa o VAT, jak i przepisy wykonawcze do niej nie przewidują obniżonej stawki podatku bądź zwolnienia, zatem przedmiotowa usługa wykonania oprogramowania komputerowego będzie opodatkowana wg stawki podstawowej, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT. Natomiast z uwagi na ww. poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy przeanalizować możliwość zastosowania przez Wnioskodawcę preferencyjnej stawki opodatkowania dla usługi udzielenia licencji na program komputerowy w ramach przeniesienia praw autorskich do programu komputerowego. Ustawa o VAT nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Należy zatem w pierwszej kolejności rozważyć, czy Wnioskodawca może być uznany za twórcę w rozumieniu powyższych przepisów.

Jak stanowi art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.), zwana dalej ustawą o prawie autorskim, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o prawie autorskim, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W prawie autorskim mamy do czynienia z dwoma rodzajami praw: autorskimi prawami osobistymi oraz autorskimi prawami majątkowymi. Zasadą jest, iż z utworu może korzystać lub nim rozporządzać tylko osoba uprawniona. Najczęściej będzie to sam twórca lub - jeżeli z mocy ww. ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca, albo osoba, która je nabyła lub na rzecz której została ustanowiona licencja.

W myśl art. 8 ust. 1-3 ustawy o prawie autorskim, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu. Dopóki twórca nie ujawnił swojego autorstwa, w wykonywaniu prawa autorskiego zastępuje go producent lub wydawca, a w razie ich braku - właściwa organizacja zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Zatem, aby określone dzieło mogło być przedmiotem prawa autorskiego musi posiadać następujące cechy:

* mieć źródło w pracy człowieka (twórcy),

* stanowić przejaw działalności twórczej,

* posiadać indywidualny charakter.

Zaznaczyć należy, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w myśl ww. art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Natomiast użyte w art. 1 analizowanej ustawy określenie: przejaw działalności twórczej oznacza jakikolwiek uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta jest spełniona, gdy mamy do czynienia z subiektywnym nowym wytworem intelektu.

Twórcy, zgodnie z przepisem art. 16 ustawy o prawie autorskim przysługują autorskie prawa osobiste obejmujące przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawienia utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Można więc powiedzieć, że autorskie prawa osobiste chronią pewien "intelektualny" związek twórcy z dziełem.

Drugi rodzaj praw autorskich - prawa majątkowe mogą przysługiwać w niektórych sytuacjach również osobom innym niż twórca utworu z mocy ustawy lub z mocy stosownej umowy cywilnoprawnej. Dotyczy to np. autorskich praw majątkowych pracodawcy, którego pracownik stworzył utwór.

Wskazać należy, iż rozdział 7 ustawy o prawie autorskim zawiera przepisy szczególne dotyczące programów komputerowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy rozdziału 7 nie stanowią inaczej. Prawa majątkowe do programu stworzonego przez pracownika w wyniku wykonania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej (art. 74 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim, autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:

* trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, w zakresie, w którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego,

* tłumaczenia, przystosowania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

* rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Z powyższego zatem wynika, iż pierwotne nabycie majątkowych praw autorskich w przypadku programów komputerowych może przysługiwać podmiotowi (pracodawcy) innemu niż twórca. Jednakże twórcą, w rozumieniu ustawy o prawie autorskich jest pracownik, lub grupa pracowników, którzy stworzyli program komputerowy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż Wnioskodawca w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych może być uznany za twórcę, tylko w stosunku do takiego programu komputerowego (na który udziela licencji), który sam faktycznie zaprojektował (stworzył).

Wnioskodawca nie może być jednakże uznany za twórcę programu komputerowego, który faktycznie został stworzony przez pracownika zatrudnionego w oparciu o umowę o pracę. Wnioskodawca zatrudniając pracowników, którzy tworzą program komputerowy, uznawany na mocy ww. ustawy za utwór, występuje wówczas w roli pracodawcy i zgodnie z art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim, przysługują mu z mocy ustawy prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika lub grupę pracowników w wyniku obowiązków ze stosunku pracy. Jednakże, nie przysługują mu autorskie prawa osobiste, a w szczególności - prawo do autorstwa utworu. Prawa autorskie osobiste, o których mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych przysługują Wnioskodawcy tylko w odniesieniu do programu komputerowego osobiście przez niego stworzonego. Niespełniona więc zostanie przesłanka do uznania Wnioskodawcy za twórcę, o którym mowa w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych w stosunku do programu komputerowego, którego twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim jest pracownik zatrudniony przez Wnioskodawcę. Dlatego też, mając na uwadze zapis pozycji 181 załącznika nr 3 do ustawy o VAT, który to wyraźnie określa, iż preferencyjną stawką podatku VAT opodatkowane są usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, stwierdzić należy, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do stosowania 8% stawki podatku na wynagrodzenie wypłacane w formie honorarium z tytułu udzielenia licencji na program komputerowy, którego twórcą jest zatrudniony przez Wnioskodawcę pracownik. Bez wpływu na uznanie Wnioskodawcy za twórcę w stosunku do programu, którego twórcą jest pracownik Wnioskodawca pozostaje art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, bowiem przepis ten mówi o przysługujących Wnioskodawcy prawach majątkowych do utworu a nie osobistych prawach autorskich. Zatem wynagrodzenie za usługę udzielenia licencji do przedmiotowego programu komputerowego, którego twórcą jest pracownik Wnioskodawcy, podlegać będzie opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%, na mocy art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie należy wskazać, iż podstawową stawką podatku VAT objęta jest zarówno tzw. "licencja pierwotna" - na użytkowanie konkretnego oprogramowania (obejmująca prawo do bezterminowego użytkowania wersji oprogramowania, za użytkowanie której nabywca wniósł opłatę) jak również "licencja aktualizacyjna" - na użytkowanie kolejnych nowych wersji tego samego konkretnego oprogramowania, bowiem przepisy nie wprowadzają żadnych ograniczeń co do treści i okresu obowiązania licencji.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do sprzedaży programów komputerowych, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługują majątkowe prawa do utworu na podstawie art. 74 ust. 3 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do sprzedaży programów komputerowych, których Wnioskodawca jest twórcą w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i przysługują mu autorskie prawa osobiste, zastosowanie znajdzie stawka 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w powiązaniu z poz. 181 załącznika nr 3 do ww. ustawy. Stawką 8% opodatkowana również w tym przypadku jest "licencja pierwotna" jak i "licencja aktualizacyjna". Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.