IBPP2/443-914/10/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2010 r. (data wpływu 5 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.) oraz pismem z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przedstawionego zdarzenia gospodarczego oraz prawa do odliczania podatku przy zakupie paliwa - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego przedstawionego zdarzenia gospodarczego oraz prawa do odliczania podatku przy zakupie paliwa.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 30 grudnia 2010 r. znak: IBPP2/443-914/10/JJ oraz pismem z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 28 stycznia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako czynny podatnik VAT, Wnioskodawca wykorzystuje do działalności opodatkowanej używany samochód ciężarowy w nadwoziu SUV marki AUDI..., który jest przedmiotem umowy leasingowej (leasing operacyjny) z leasingodawcą. Zakupiony używany samochód ciężarowy AUDI... pochodzi z importu indywidualnego i w momencie nabycia posiadał niemieckie dokumenty rejestracyjne z wykazaną klasyfikacją jako samochód ciężarowy (LKW) oraz ładownością przekraczającą 500 kg. Z uwagi, że nabyty pojazd był towarem używanym, dostawca nie załączył do dokumentów sprzedaży wyciągu ze świadectwa homologacji. Przed dokonaniem rejestracji samochodu w Polsce przeprowadzone zostało pierwsze badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów, która potwierdziła rodzaj pojazdu jako ciężarowy i jego ładowność powyżej 500 kg. Na podstawie ww. dokumentów pojazd został zarejestrowany w Polsce jako pojazd ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg. Klasyfikacja pojazdu wg rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu to samochód ciężarowy VAN. Samochód spełnia wymogi, jakie przewidziały przepisy w zakresie podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed 1 maja 2004 r., co ma związek z wyrokiem Trybunału Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w części dotyczącej zakwestionowania zmian w przepisach ustawy o podatku o towarów i usług. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Parametry dotyczące dopuszczalnej masy całkowitej wynoszą 3150 kg, liczba miejsc siedzących wraz z kierowcą 5, zaś ładowność pojazdu powyżej 500 kg (dowód rejestracyjny, badania techniczne okręgowej stacji diagnostycznej, które to na podstawie dokumentów pojazdu jednoznacznie określiły, iż przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym.

W piśmie z dnia 10 stycznia 2011 r. Wnioskodawca poinformował, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wyżej opisanej sytuacji przysługuje Wnioskodawcy prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego przedstawionego zdarzenia gospodarczego oraz prawa do odliczania podatku przy zakupie paliwa na podstawie opisanego we wniosku zakresu dokumentacji pojazdu.

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, uwzględniając treść wyroku ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. wynika, że jako podatnik Wnioskodawca uprawniony jest do odliczenia całego podatku naliczonego tytułem opłat z umowy leasingu operacyjnego na podstawie wystawionych przez leasingodawcę faktur VAT, którego przedmiotem jest używany samochód ciężarowy w nadwoziu SUV, posiadający dokumenty badania technicznego okręgowej stacji kontroli pojazdów potwierdzające rodzaj pojazdu jako ciężarowy i ładowności powyżej 500 kg. Dokonując analizy treści wyroku ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. art. 17 ust. 6, art. 176, szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., aktualnie Dyrektywa Rady 2006/112 z dnia 28 listopada 2006 r. oraz art. 86 ust. 3-14 z 11 marca 2004 r. Dz. U. 54, poz. 535 oraz braku świadectwa homologacji przy jednoczesnym posiadaniu potwierdzenia przez okręgową stację kontroli pojazdów rodzaju pojazdu jako ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg. W aktualnej sytuacji prawnej, nie może stanowić podstawy do ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1.

W piśmie z dnia 28 stycznia 2011 r. Wnioskodawca uzupełnił własne stanowisko w sprawie odliczenia podatku VAT od paliwa o poniższe stwierdzenie: Wnioskodawca uważa, iż przysługuje mu prawo do odliczania podatku VAT od paliwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 19 października 2010 r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika:

* samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,

* paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Ponadto w myśl § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.

Stosownie do § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

Zgodnie z ust. 4 ww. § 10 przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do samochodów, o których mowa w ust. 3, z tym że nie stosuje się ich do umów zawartych przed dniem 1 stycznia 2001 r., jeżeli umowa ta została zarejestrowana w urzędzie skarbowym do dnia 31 stycznia 2001 r.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. UE L Nr 145, s. 1 z późn. zm.), państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę "stand still", przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W sentencji wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż "Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem".

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jako czynny podatnik VAT, wykorzystuje do działalności opodatkowanej używany samochód ciężarowy w nadwoziu SUV marki AUDI..., który jest przedmiotem umowy leasingowej (leasing operacyjny) z leasingodawcą. Zakupiony używany samochód ciężarowy AUDI... pochodzi z importu indywidualnego i w momencie nabycia posiadał niemieckie dokumenty rejestracyjne z wykazaną klasyfikacją jako samochód ciężarowy (LKW) oraz ładownością przekraczającą 500 kg. Z uwagi, że nabyty pojazd był towarem używanym, dostawca nie załączył do dokumentów sprzedaży wyciągu ze świadectwa homologacji. Przed dokonaniem rejestracji samochodu w Polsce przeprowadzone zostało pierwsze badanie techniczne w okręgowej stacji kontroli pojazdów, która potwierdziła rodzaj pojazdu jako ciężarowy i jego ładowność powyżej 500 kg. Na podstawie ww. dokumentów pojazd został zarejestrowany w Polsce jako pojazd ciężarowy o ładowności powyżej 500 kg. Klasyfikacja pojazdu wg rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu to samochód ciężarowy VAN. Zdaniem Wnioskodawcy, samochód spełnia wymogi, jakie przewidziały przepisy w zakresie podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym przed 1 maja 2004 r., co ma związek z wyrokiem Trybunału Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w części dotyczącej zakwestionowania zmian w przepisach ustawy o podatku o towarów i usług. Samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Parametry dotyczące dopuszczalnej masy całkowitej wynoszą 3150 kg, liczba miejsc siedzących wraz z kierowcą 5, zaś ładowność pojazdu powyżej 500 kg (dowód rejestracyjny, badania techniczne okręgowej stacji diagnostycznej, które to na podstawie dokumentów pojazdu jednoznacznie określiły, iż przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym. Dany typ pojazdu Audi......posiada świadectwo homologacji samochodu ciężarowego. Ww. samochód jest wykorzystywany wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że z przepisów prawa nie wynika, aby sam fakt braku u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny określony w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, co jednocześnie uniemożliwia odliczenie podatku naliczonego przy zakupie paliwa.

W ocenie tut. organu okoliczności przedstawione we wniosku tj.:

* fakt, iż zawarta przez Wnioskodawcę umowa leasingu dotyczy samochodu ciężarowego,

* samochód ten zarejestrowany jest jako ciężarowy o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg,

* wspomniane we wniosku zaświadczenie stwierdzające, że ten samochód jest samochodem ciężarowym,

* klasyfikacja pojazdu wg rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdów do ruchu to samochód ciężarowy VAN,

* zamieszczone w piśmie z dnia 10 stycznia 2011 r. wyjaśnienie Wnioskodawcy, iż dany typ pojazdu Audi... 3.0...posiada świadectwo homologacji samochodu ciężarowego

pozwalają przyjąć, iż w tym przypadku nie mamy do czynienia z samochodem osobowym.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w świetle, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., przepisów o podatku od towarów i usług w kwestii podatku naliczonego (art. 86 ust. 3 i ust. 7) Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, nie więcej jednak niż 6.000 zł w całym okresie użytkowania tego samochodu. A ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa przeznaczonego do napędu tego samochodu.

Tymczasem w świetle przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z tej umowy, jak też podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego samochodu, gdyż ograniczenia wynikające z ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. oraz art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy, nie mają tu zastosowania. A jedynym ograniczeniem byłby warunek aby te nabycia związane były z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy.

A zatem ww. przepisy ustawy o VAT obowiązujące do dnia 31 grudnia 2010 r., w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Tak więc mając na uwadze przepisy prawa wspólnotowego i krajowego oraz powołany wyżej wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07, przy ocenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od czynszu (rat) oraz paliwa dotyczącego przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca winien kierować się przepisami podatku od towarów i usług obowiązującymi przed dniem 1 maja 2004 r.

Reasumując, tut. organ stwierdza, że o ile faktycznie przedmiotowy samochód jest wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej, wówczas stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r., Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących raty lub inne płatności wynikające z ww. umowy leasingu, jak też od zakupu paliwa służącego do napędu przedmiotowego samochodu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r.

Należy zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W myśl art. 6 ust. 1 cyt. ustawy przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

Stosownie do art. 6 ust. 2 ww. ustawy przepis ust. 1 ma zastosowanie:

Zgodnie z art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Zatem, nabyte prawa do pełnego odliczenia VAT od rat leasingowych nie dotyczą prawa do odliczenia VAT przy zakupie paliwa do napędu tych pojazdów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.