IBPP2/443-910/10/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2010 r. (data wpływu 3 listopada 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2011 r. (data wpływu 4 lutego 2011 r.) oraz pismem z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów na wybudowanie budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu nakładów na wybudowanie budynku.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 stycznia 2011 r. (dat wpływu 4 lutego 2011 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 21 stycznia 2011 r. znak: IBPBI/415-1122/10/AB IBPP2/443-910/10/ASz oraz pismem z dnia 11 lutego 2011 r. (data wpływu 11 lutego 2011 r.) stanowiącym uzupełnienie do wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca wybudował na cudzym gruncie budynek. Wnioskodawca w tym budynku prowadzi sklep, a część powierzchni wynajmuje. Właściciel gruntu postanowił go sprzedać osobie trzeciej, co powoduje konieczność dokonania przy sprzedaży rozliczenia z Wnioskodawcą kosztów poniesionych na wybudowanie budynku. Planowana transakcja będzie wyglądała w ten sposób, że kupujący nieruchomość dokona rozliczenia ceny i z tej ceny zapłaci właścicielowi gruntu kwotę odpowiadającą wartości gruntu, natomiast Wnioskodawcy zapłaci kwotę odpowiadającą kosztom poniesionym na wybudowanie budynku.

W piśmie z dnia 28 stycznia 2011 r. oraz w piśmie z dnia 11 lutego 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że sformułowanie "kupujący nieruchomość dokona rozliczenia ceny" oznacza, że podmiot który kupi zabudowaną nieruchomość zapłaci za nią właścicielowi gruntu oraz Wnioskodawcy. Rozliczenie wynikać będzie z zapisów aktu notarialnego, zgodnie z którymi cena zostanie w nim podzielona i kwota X zostanie przekazana na rachunek właściciela nieruchomości a kwota Y zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek Wnioskodawcy w ramach zwrotu nakładów poniesionych na wybudowanie przedmiotowego budynku. Suma kwoty X i kwoty Y będzie ceną płaconą przez kupującego za nieruchomość. Czynność rozliczenia nakładów nastąpi przy sprzedaży w terminie określonym w akcie notarialnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania sformułowane w piśmie z dnia 28 stycznia i 11 lutego 2011 r.:

Stanowisko Wnioskodawcy: czynność rozliczenia nakładów poniesionych na wybudowanie budynku na obcym gruncie, dokonane przy sprzedaży tego gruntu, jest odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy o podatku VAT i podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%, a fakturę Wnioskodawca powinien wystawić kupującemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Powołany przepis zawiera zatem szczegółowy katalog czynności, które w świetle regulacji podatkowej, uznawane są za dostawę towarów. Dokonanie czynności nie zawartej w powyższym katalogu, skutkuje - jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - uznaniem jej za usługę, bowiem w myśl art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Jak wynika z powyższego, definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem "realizacji" zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie nie będące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie natomiast do treści art. 47 § 1 cyt. Kodeksu, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z treści § 2 cyt. przepisu, wynika natomiast, iż częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl § 3 powołanej normy, przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Jak stanowi art. 48 ww. Kodeksu, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z regulacji prawa cywilnego powołanego na użytek interpretacji wynika, iż budynki są częścią składową gruntu, a także - na mocy przepisów szczególnych - mogą stanowić odrębny przedmiot własności.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca wybudował na cudzym gruncie budynek. Wnioskodawca w tym budynku prowadzi sklep, a część powierzchni wynajmuje. Właściciel gruntu postanowił go sprzedać osobie trzeciej, co powoduje konieczność dokonania przy sprzedaży rozliczenia z Wnioskodawcą kosztów poniesionych na wybudowanie budynku. Planowana transakcja będzie wyglądała w ten sposób, że kupujący nieruchomość dokona rozliczenia ceny i z tej ceny zapłaci właścicielowi gruntu kwotę odpowiadającą wartości gruntu, natomiast Wnioskodawcy zapłaci kwotę odpowiadającą kosztom poniesionym na wybudowanie budynku. Sformułowanie "kupujący nieruchomość dokona rozliczenia ceny" oznacza, że podmiot który kupi zabudowaną nieruchomość za płaci za nią właścicielowi gruntu oraz Wnioskodawcy. Rozliczenie wynikać będzie z zapisów aktu notarialnego, zgodnie z którymi cena zostanie w nim podzielona i kwota X zostanie przekazana na rachunek właściciela nieruchomości a kwota Y zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek Wnioskodawcy w ramach zwrotu nakładów poniesionych na wybudowanie przedmiotowego budynku. Suma kwoty X i kwoty Y będzie ceną płaconą przez kupującego za nieruchomość. Czynność rozliczenia nakładów nastąpi przy sprzedaży w terminie określonym w akcie notarialnym.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie budynku na cudzym gruncie stanowi w rozumieniu ustawy o podatku VAT świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Transakcja taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Odbiorcą przedmiotowego świadczenia w związku z planowaną transakcją będzie właściciel nieruchomości. Zwrot poniesionych nakładów za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości jest zatem świadczeniem usługi.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku do dnia 31 grudnia 2010 r. wynosiła 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726) z dniem 1 stycznia 2011 r. w ustawie o podatku od towarów i usług dodano w przepisach przejściowych i końcowych przepisy art. 146a-146j.

I tak, stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż zbycie nakładów inwestycyjnych (zwrot poniesionych nakładów) stanowi w rozumieniu ustawy o podatku VAT świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Uwzględniając brzmienie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, z uwagi na brak przepisów umożliwiających zastosowanie stawek preferencyjnych lub zwolnienia od podatku, opisana we wniosku czynność do dnia 31 grudnia 2010 r. podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według podstawowej 22% stawki podatku. Natomiast po tej dacie, podlega opodatkowaniu stawką VAT 23%.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy iż ww. czynność podlega opodatkowaniu wg stawki 22%, należało uznać za nieprawidłowe.

Ad. 3.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Świadczenie usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług winno być zatem udokumentowane fakturą wystawioną w trybie powołanego wyżej art. 106 ust. 1 ustawy o VAT i na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Stosownie do § 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. wyżej rozporządzenia Ministra Finansów, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy oraz numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż powinien on wystawić fakturę kupującemu, należało uznać za prawidłowe, pod warunkiem że kupującym jest właściciel nieruchomości (gruntu) oraz że kupujący nie jest osobą, o której mowa w art. 106 ust. 4 ustawy o VAT.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo, należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Odnośnie pytania Wnioskodawcy dotyczącego sprzedaży gruntu i stawki podatku VAT do tej sprzedaży zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.