IBPP2/443-9/11/WN - Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu zakupu środków trwałych oraz towarów sfinansowanych dotacją.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2010 r. (data wpływu 3 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup środków trwałych oraz towarów sfinansowanych dotacją - jest prawidłowe.

W dniu 3 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup środków trwałych oraz towarów sfinansowanych dotacją.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 marca 2011 r. (data wpływu 30 marca 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 marca 2011 r. znak: IBPBI/1/415-13/11/BK, IBPP2/443-9/11/WN, IBPP2/443-10/11/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 23 lipca 2010 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest przede wszystkim produkcja wyrobów jubilerskich. W dniu 6 sierpnia 2010 r. podpisała umowę o przyznanie środków finansowych na rozwój przedsiębiorczości w ramach działania 6.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni otrzymała dotację współfinansowaną z Europejskiego Funduszu Społecznego, której celem było jednorazowe wsparcie finansowe na rozpoczęcie działalności gospodarczej. W ramach harmonogramu środki te miały być przeznaczone na: stworzenie e-sklepu, zakup materiałów produkcyjnych, zakup sprzętu do obsługi sklepu i działalności firmy, przygotowanie dystrybucji, doposażenie warsztatu pracy i pozycjonowanie stron www.

W dniu 6 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła także umowę o udzielenie podstawowego wsparcia pomostowego obejmującego pomoc kapitałową w trakcie prowadzenia działalności. Pomoc ta finansowana jest z Europejskiego Funduszu Społecznego.

W obu wymienionych umowach w par. ust. 2 znajduje się zapis, iż "beneficjent pomocy, który jest płatnikiem podatku VAT, zobowiązany jest do przeznaczenia całej kwoty środków uzyskanych w wyniku zwrotu zapłaconego podatku VAT na pokrycie wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Umowy stanowią załącznik do wniosku.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT i wykonywane przez nią czynności (produkcja biżuterii) będą w całości czynnościami opodatkowanymi (nie podlegają zwolnieniu od VAT).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z zakupu środków trwałych oraz towarów za kwoty pochodzące z dotacji.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemąjące osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 ww. przepisu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje, gdy zakup towarów lub usług związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi. W przypadku, gdy dany zakup związany jest jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi od opodatkowania, prawo do odliczenia przysługuje tylko w zakresie, w jakim zakup ten służy czynnościom opodatkowanym. Ponieważ Wnioskodawczyni będzie wykonywać wyłącznie czynności opodatkowane, brak jest przeszkód aby dokonywać odliczenia podatku naliczonego.

Należy zwrócić uwagę, iż ustawodawca z dniem 1 grudnia 2008 r. uchylił przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, który ograniczał możliwość obniżenia podatku należnego w przypadku nabycia towarów i usług, które nie mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zatem w obecnym stanie prawnym, niezależnie od możliwości księgowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, podatnikowi przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu towarów i usług finansowanych z dotacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010 r., gdyż we wniosku z dnia 4 listopada 2010 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od towarów i usług (VAT). Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, który stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z powyższego wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części (w takim zakresie), w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej te towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z treści wniosku, w dniu 23 lipca 2010 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności jest przede wszystkim produkcja wyrobów jubilerskich. W dniu 6 sierpnia 2010 r. podpisała umowę o przyznanie środków finansowych na rozwój przedsiębiorczości w ramach działania 6.2 Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Zgodnie z umową Wnioskodawczyni otrzymała dotację współfinansowaną z Europejskiego Funduszu Społecznego, której celem było jednorazowe wsparcie finansowe na rozpoczęcie działalności gospodarczej. W ramach harmonogramu środki te miały być przeznaczone na: stworzenie e-sklepu, zakup materiałów produkcyjnych, zakup sprzętu do obsługi sklepu i działalności firmy, przygotowanie dystrybucji, doposażenie warsztatu pracy i pozycjonowanie stron www.

W dniu 6 sierpnia 2010 r. Wnioskodawczyni zawarła także umowę o udzielenie podstawowego wsparcia pomostowego obejmującego pomoc kapitałową w trakcie prowadzenia działalności. Pomoc ta finansowana jest z Europejskiego Funduszu Społecznego.

W obu wymienionych umowach w par. ust. 2 znajduje się zapis, iż "beneficjent pomocy, który jest płatnikiem podatku VAT, zobowiązany jest do przeznaczenia całej kwoty środków uzyskanych w wyniku zwrotu zapłaconego podatku VAT na pokrycie wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT i wykonywane przez nią czynności (produkcja biżuterii) będą w całości czynnościami opodatkowanymi (nie podlegają zwolnieniu od VAT).

Odnosząc zatem wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż została spełniona podstawowa przesłanka określona w cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż jak wynika z wniosku, wymienione zakupy związane są z wykonywaniem przez Wnioskodawczynię czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, a to determinuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących przedmiotowe zakupy.

Jednocześnie należy wskazać, że istotnie z uwagi na to, iż przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 oraz art. 88 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, został uchylony z dniem 1 grudnia 2008 r. ustawą z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), przy ocenie prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego nie będzie mieć znaczenia okoliczność zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Należy także zauważyć, iż uchylony przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 nie dotyczył nabywanych przez podatników środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Ponadto dla prawa do odliczenia podatku naliczonego nie ma znaczenia źródło finansowania wydatków na nabycie towarów i usług. Także pokrycie tych wydatków (w tym podatku naliczonego) nie z własnych środków podatnika nie pozbawia go prawa do odliczenia podatku.

Reasumując, Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących zakup środków trwałych oraz towarów sfinansowanych dotacją, które wykorzystywane są w prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Tym samym przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Nadmienia się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu podatku VAT od dokonanych zakupów towarów i usług w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.