IBPP2/443-899/11/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2011 r. (data wpływu 8 sierpnia 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 4 listopada 2011 r.) oraz pismem z dnia 16 listopada 2011 r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług polegających na konserwacji i naprawie urządzeń dźwigowych (wind osobowych):

* jest nieprawidłowe w zakresie usług wykonywanych w budynkach o PKOB 112,

* jest prawidłowe w zakresie usług wykonywanych w budynkach o PKOB 12.

W dniu 8 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług polegających na konserwacji i naprawie urządzeń dźwigowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 4 listopada 2011 r.) oraz pismem z dnia 16 listopada 2011 r. (data wpływu 18 listopada 2011 r.), będącym odpowiedziami na wezwania z dnia 25 października 2011 r. oraz z dnia 9 listopada 2011 r. znak: IBPP2/443-899/11/ASz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Pierwszy stan faktyczny:

Wnioskodawczyni świadczy usługi w zakresie: konserwacja dźwigów osobowych (PKOB 112, PKWiU 45.31.30): konserwacja i naprawa oraz remonty wind osobowych w budynkach mieszkalnych na rzecz administratorów i administracji, gdzie powierzchnia lokali mieszkalnych nie przekracza 150 m ^2. W cenę konserwacji dźwigów jest wkalkulowany koszt towarów typu: żarówka, smar, styki. Wartość tych towarów nie przekracza 50% podstawy opodatkowania świadczonej usługi.

Do wykonywanych usług Wnioskodawczyni stosuje stawkę 8% w tej wysokości w odniesieniu do:

Na parterze tych budynków mieszkalnych są lokale użytkowe (sklepy), lecz nie korzystają one z klatki schodowej, gdzie zamontowane są konserwowane dźwigi, ponieważ posiadają oddzielne wejścia, w związku z tym Wnioskodawczyni nalicza 8% do całości budynku mieszkalnego. Natomiast gdy lokal użytkowy korzysta z windy, ponieważ znajduje się na drugim, trzecim lub czwartym piętrze w bloku mieszkalnym zaliczanym do PKOB 112, Wnioskodawczyni nalicza stawkę 23% VAT za konserwację, procentowo do udziału tego lokalu w całości powierzchni bloku mieszkalnego (po uzyskaniu oświadczeń od administracji i administratorów, jaki procent udziału w powierzchni budynku jest lokali użytkowych korzystających z windy na poszczególnych kondygnacjach budynku).

Wnioskodawczyni przedstawiła swój sposób obliczania ww. faktów:

Budynek mieszkalny (PKOB 112, PKWiU 45.31.30) w których lokale użytkowe znajdujące się na drugim i czwartym piętrze zajmują 18,4% całości powierzchni tego budynku (lokale mieszkalne zajmują 81,6%).

Cena za miesięczną konserwację wynosi łącznie 150 zł, w czym:

Lokale mieszkalne (81,6% powierzchni budynku):

Cena netto: 122,40 stawka VAT: 8% kwota podatku VAT: 9,79 cena brutto: 132,19

Lokale użytkowe (18,4% powierzchni budynku):

Cena netto: 27,60 stawka VAT: 23% kwota podatku VAT: 6,35 cena brutto: 33,95.

Drugi stan faktyczny:

W budynku zakwalifikowanym jako mieszkalny (PKOB 112, PKWiU 45.31.30) znajduje się ponad 50% lokali użytkowych, pozostałą część budynku zajmują lokale mieszkalne. Wnioskodawczyni nalicza za konserwację dźwigu w tym budynku 23% VAT.

W piśmie z dnia 3 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż w opisie drugiego zaistniałego stanu faktycznego chodzi faktycznie o budynek zakwalifikowany jako niemieszkalny (PKOB 12) - ilość lokali użytkowych oraz ich powierzchnia jest większa niż ilość oraz powierzchnia lokali mieszkalnych.

Ponadto w piśmie z dnia 16 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych, o których mowa w obu stanach faktycznych nie przekracza 50% podstawy opodatkowania.

Dodatkowo w piśmie z dnia 3 listopada 2011 r. Wnioskodawczyni wskazała, iż:

* Przedmiotem interpretacji mają być następujące przepisy prawa podatkowego: art. 41 ust. 1, art. 41 ust. 12, art. 41 ust. 12a, art. 41 ust. 12b, 41 ust. 12c ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. l1.177.1054 j.t. z późn. zm.).

* Wniosek o interpretację dotyczy czynności polegających na konserwacji i naprawie urządzeń dźwigowych (PKWiU 33.12.15).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Odnośnie stanu faktycznego nr 1 tj. gdy konserwacja i naprawa wind dokonywana jest w budynku mieszkalnym (PKOB 112) gdzie znajdują się też lokale użytkowe i są one zlokalizowane w taki sposób, że przy korzystaniu z tych lokali użytkowych może być wykorzystywana winda (lokale na piętrze) stawka VAT winna być naliczana w wysokości 8% od części należnego wynagrodzenia za konserwację i naprawę wind, w takiej proporcji do całości należnego wynagrodzenia, w jakiej powierzchnia lokali mieszkalnych ma się do powierzchni wszystkich lokali w budynku - do pozostałej części wynagrodzenia naliczany winien być podatek VAT w wysokości 23%. Zgodnie bowiem z 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług "Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym." Skoro więc przepis nie zezwala na zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 8% do całego budynku mieszkalnego (PKOB 112), stawka ta powinna zostać zastosowana do części należnego wynagrodzenia netto za remont i naprawę wind która odpowiada proporcjom powierzchni lokali mieszkalnych w powierzchni wszystkich lokali w budynku, a pozostała część wynagrodzenia winna zostać obłożona stawką podatku VAT w wysokości 23% (art. 42 ust. 1 przywołanej ustawy). Jeżeli natomiast konserwowana lub naprawiana jest winda, która znajduje się w części budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym, z której nie korzystają użytkownicy lokali użytkowych (lokale użytkowe są na parterze, mają własne wejścia i nie korzystają z windy, która jest w klatce schodowej która znajduje się w części budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym) to wynagrodzenie za konserwację i naprawę tego urządzenia winno być w całości obłożone stawką VAT 8% (art. 41 ust. 12-12c). Jak zostało wskazane we wniosku żaden z lokali mieszkalnych w budynku mieszkalnym w rozumieniu klasyfikacji PKOB nie posiada powierzchni przekraczającej 150 m ².

Odnośnie stanu faktycznego nr 2 tj. gdy konserwacja i naprawa wind dokonywana jest w budynku niemieszkalnym w rozumieniu klasyfikacji PKOB to fakt, iż w tym budynku znajdują się również lokale mieszkalne (mniej niż połowa ilościowo i powierzchniowo) nie ma wpływu na stawkę podatku VAT, która winna być naliczana od wartości całej usługi w wysokości 23% (art. 42 ust. 1 ustawy o VAT). Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług "Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym." Stosownie natomiast do art. 41 ust. 12a tej ustawy "przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b." Opisywany budynek jest natomiast budynkiem niemieszkalnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe w zakresie usług wykonywanych w budynkach o PKOB 112,

* prawidłowe w zakresie usług wykonywanych w budynkach o PKOB 12.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Ustawodawca przewidział także opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

W celu właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże, stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy uwzględniać regulację wynikającą z art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści powołanego wyżej artykułu wynika, iż przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), obowiązującego do dnia 5 kwietnia 2011 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy (§ 7 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Należy zauważyć, iż od dnia 6 kwietnia 2011 r. powyższe kwestie reguluje analogicznie brzmiący przepis § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392).

Wskazać należy, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Zgodnie z cyt. rozporządzeniem dział PKOB 11 obejmuje:

* budynki mieszkalne jednorodzinne - 111,

* budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),

* budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych.

W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek klasyfikowany jest jako budynek mieszkalny.

Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Niewątpliwie taką, wbudowaną w budynku, instalacją a jednocześnie urządzeniem technicznym jest, w ocenie tut. organu, dźwig osobowy. Z pewnością nie może on być uznany za urządzenie, które jest związane wyłącznie z lokalami mieszkalnymi czy też użytkowymi (jeżeli takowe występują jednocześnie w danym budynku).

Stąd też w odniesieniu do usług konserwacji i naprawy dźwigów osobowych w danym budynku winna mieć zastosowanie stawka podatku taka jak do usług konserwacji tego budynku jako całości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni świadczy usługi w zakresie: konserwacja dźwigów osobowych (PKOB 112, PKWiU 45.31.30): konserwacja i naprawa oraz remonty wind osobowych w budynkach mieszkalnych na rzecz administratorów i administracji, gdzie powierzchnia lokali mieszkalnych nie przekracza 150m2. W cenę konserwacji dźwigów jest wkalkulowany koszt towarów typu: żarówka, smar, styki. Wartość tych towarów nie przekracza 50% podstawy opodatkowania świadczonej usługi. Do wykonywanych usług Wnioskodawczyni stosuje stawkę 8% w tej wysokości w odniesieniu do:

Na parterze tych budynków mieszkalnych są lokale użytkowe (sklepy), lecz nie korzystają one z klatki schodowej, gdzie zamontowane są konserwowane dźwigi, ponieważ posiadają oddzielne wejścia, w związku z tym Wnioskodawczyni nalicza 8% do całości budynku mieszkalnego. Natomiast gdy lokal użytkowy korzysta z windy, ponieważ znajduje się na drugim, trzecim lub czwartym piętrze w bloku mieszkalnym zaliczanym do PKOB 112, Wnioskodawczyni nalicza stawkę 23% VAT za konserwację procentowo do udziału tego lokalu w całości powierzchni bloku mieszkalnego (po uzyskaniu oświadczeń od administracji i administratorów, jaki procent udziału w powierzchni budynku jest lokali użytkowych korzystających z windy na poszczególnych kondygnacjach budynku). Wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych, o których mowa w obu stanach faktycznych nie przekracza 50% podstawy opodatkowania.

W konsekwencji powyższego, biorąc pod uwagę przedstawiony wyżej stan prawny należy stwierdzić, że usługi konserwacji i naprawy dźwigów osobowych, mające na celu utrzymanie sprawności technicznej tych urządzeń a nie będące remontem, spełniają definicję robót konserwacyjnych, zawartą w § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. (odpowiednio rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.) w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym, usługi konserwacji i napraw ww. dźwigów osobowych, znajdujących się w budynku wielomieszkaniowym (PKOB 112) objętym społecznym programem mieszkaniowym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 8%, stosownie do powołanego przepisu § 7 ust. 1 pkt 2 i 3 z uwzględnieniem § 7 ust. 3 cyt. rozporządzenia. Dla powyższego rozstrzygnięcia nie ma znaczenia, czy lokale użytkowe korzystają lub też nie korzystają z windy, gdyż jak wskazano wyżej winda jest wbudowaną w budynku instalacją i nie może być uznana za urządzenie, które jest związane wyłącznie z niektórymi lokalami, w sytuacji gdy obsługuje cały budynek (blok) mieszkalny.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w przypadku konserwacji i naprawy dźwigów (wind osobowych) dokonywanych w budynkach zaklasyfikowanych jako niemieszkalne o symbolu PKOB 12, a zatem nie mieszczących się w pojęciu obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym, znajdzie zastosowanie stawka podatku wysokości 23%. W tym przypadku nie znajdą zastosowania unormowania § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obniżające stawkę podatku do wysokości 8%, bowiem budynki niemieszkalne sklasyfikowane w dziale 12 nie spełniają hipotezy tego przepisu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Należy jednocześnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania budynku według PKOB. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynków, według PKOB, gdyż zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.