IBPP2/443-899/08/ASZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko S.A., przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wydania nagrody - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności wydania nagrody.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności posiada sieć sklepów własnych, w których dokonuje sprzedaży detalicznej towarów ogólnospożywczych i przemysłowych.

Spółka, dla klientów swoich sklepów, wprowadziła program lojalnościowy poprzez zorganizowanie sprzedaży premiowej. W ramach programu przyznawane są punkty za zakup określonych towarów. Punkty zbierane są za pomocą specjalnie wydanej karty dla każdego uczestnika programu. Po zebraniu określonej ilości punktów klient ma prawo otrzymać nagrodę rzeczową. Wartość pojedynczej nagrody uzależniona jest ściśle od ilości zebranych punktów premiowych i waha się od 1,00 zł do 200,00 zł.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca od zakupionych nagród odlicza podatek VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność wydania nagrody podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy jednoczesnym odliczaniu podatku od zakupionych nagród, czy ma tu zastosowanie art. 7 ust. 3 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność wydania nagrody nie jest objęta zakresem przedmiotowym ustawy o podatku od towarów i usług wobec czego nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wydanie nagrody w ramach sprzedaży premiowej jest uwarunkowana ściśle określonymi warunkami w ramach sprzedaży detalicznej, zatem w świetle art. 7 ust. 2 czynność ta jest przekazaniem towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, wobec czego nie jest uważana za dostawę i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przy jednoczesnym zachowaniu prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od zakupionych nagród.

Ocena ta znajduje również odzwierciedlenie w wydanej decyzji w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 4 września 2007 r. sygn. IS.II/2-443/145/07 przez Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie, a także w orzecznictwie sądowym tj. wyrok NSA z dnia 13 maja 2008 r. sygn. I FSK 600/07 wyrok WSA w Szczecinie z dnia 29 maja 2008 r. sygn. I SA/Sz 52/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

W świetle art. 7 ust. 3 ustawy o VAT przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

W myśl art. 7 ust. 4 ustawy o VAT przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

Przez próbki, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Nie jest więc opodatkowane przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 5 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 5,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych.

Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z powyższego wynika, że ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które generalnie ściśle związane są z prowadzonym przedsiębiorstwem - drukowane materiały reklamowe i informacyjne, próbki towarów, prezenty.

Skoro art. 7 ust. 3 zawiera wyłączenia związane z prowadzona działalnością z ust. 2, prowadzi to do wniosku, że ust. 2 dotyczy nieodpłatnego przekazania towarów bez wynagrodzenia na cele zarówno związane jak i niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przeciwne twierdzenie oznaczałoby, że ustawodawca w art. 7 ust. 3 wyłączył z opodatkowania czynności, które i tak nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towaru stanowiącego drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniającego warunki do uznania go za prezent o małej wartości lub próbkę. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tego towaru pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka, dla klientów swoich sklepów, wprowadziła program lojalnościowy poprzez zorganizowanie sprzedaży premiowej. W ramach programu przyznawane są punkty za zakup określonych towarów. Punkty zbierane są za pomocą specjalnie wydanej karty dla każdego uczestnika programu. Po zebraniu określonej ilości punktów klient ma prawo otrzymać nagrodę rzeczową. Wartość pojedynczej nagrody uzależniona jest ściśle od ilości zebranych punktów premiowych i waha się od 1,00 zł do 200,00 zł. Jednocześnie Wnioskodawca zaznaczył, iż zgodnie z art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca od zakupionych nagród odlicza podatek VAT.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przytoczonych wyżej przepisów należy stwierdzić, że nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę w ramach programu lojalnościowego nagród w związku z uzyskaniem przez klienta nabywającego towary, odpowiedniej ilości punktów, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o ile Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie tych towarów. Należy jednakże zauważyć, iż przekazanie:

* towarów których wartość rynkowa nie przekracza 5 zł nie będzie podlegało opodatkowaniu, stosownie do art. 7 ust. 3 z związku z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT,

* towarów o wartości mieszczącej się w przedziale 5,01 zł do 100 zł, nie będzie podlegało opodatkowaniu, pod warunkiem prowadzenia przez Wnioskodawcę ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób otrzymujących prezenty, stosownie do art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT,

* pozostałych towarów będzie podlegało opodatkowaniu za zasadach ogólnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zauważa się, iż powołane wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie stanowią rozstrzygnięcia w konkretnych, indywidualnych sprawach podatnika, w związku z czym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

W kontekście powołanej także przez Wnioskodawcę decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie tut. organ zauważa, iż przedmiotowa decyzja została osadzona w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża. Decyzja nie kształtuje jakichkolwiek uprawnień lub obowiązków Wnioskodawcy. Dlatego też w istocie rzeczy decyzja ta ma charakter czynności materialno-technicznej. Decyzja dotycząca interpretacji prawa podatkowego nie jest ani rozstrzygnięciem władczym, ani też aktem stosowania prawa. Organ podatkowy nie ustanawia nim żadnej normy indywidualnej, ale jedynie przedstawia swoje rozumienie treści przepisów prawa podatkowego i sposób ich zastosowania w określonej indywidualnej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. stanu prawnego obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.