IBPP2/443-896/14/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.) uzupełnionym pismem z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania systemu VAT-marża przy dostawie samochodu osobowego - jest prawidłowe.

W dniu 12 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania systemu VAT-marża przy dostawie samochodu osobowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 grudnia 2014 r. (data wpływu 11 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 28 listopada 2014 r. znak: IBPP2/443-896/14/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność od 2011 r. Dnia 3 lipca 2013 aktem notarialnym wspólnik spółki (komandytariusz) wniósł wkład niepieniężny, w postaci własności przedsiębiorstwa prowadzonego w ramach indywidualnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55<1> Kodeksu cywilnego. W skład przedsiębiorstwa wchodziły między innymi środki trwałe, w tym samochód osobowy wykorzystywany do działalności gospodarczej. Wspólnik zakupił ten samochód w 2009 r. na Fakturę VAT marża, nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT oraz wprowadził pojazd do ewidencji środków trwałych. Spółka nadal wykorzystuje ten samochód do działalności opodatkowanej.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1

Samochód osobowy, który ma być przedmiotem sprzedaży, jest towarem używanym w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Ad. 2

W opinii Spółki kluczowe dla oceny przedstawionego we wniosku stanu faktycznego jest fakt, że komandytariusz nabył samochód osobowy, który ma być przedmiotem sprzedaży w ramach transakcji opodatkowanej w ramach procedury VAT marża od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 pkt 3 ustawy o VAT. W konsekwencji, zdaniem Spółki, w sytuacji gdyby to komandytariusz dokonywał sprzedaży samochodu osobowego, który ma być przedmiotem sprzedaży, prawo do zastosowania procedury VAT marża w odniesieniu do sprzedaży rzeczonego samochodu osobowego nie ulegałoby wątpliwości.

W związku z powyższym w świetle art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zdaniem Spółki, przejęła ona powyższe prawo do zastosowania procedury VAT marża w odniesieniu do sprzedaży rzeczonego samochodu osobowego na zasadzie sukcesji uniwersalnej wszelkich przewidzianych w przepisach prawa podatkowego praw i obowiązków związanych z przedsiębiorstwem wniesionym przez komandytariusza (osobę fizyczną) do Spółki.

Należy podkreślić, że taka interpretacja skutków wniesienia przedsiębiorstwa przez komandytariusza jest zgodne nie tylko z brzmieniem art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, ale również pozostaje w zgodzie z charakterem procedury VAT marża oraz zasadą neutralności. Wynika to z faktu, że wprowadzenie opodatkowania marży przeciwdziała podwójnemu opodatkowaniu dostaw towarów w odniesieniu do których nie dokonano odliczenia podatku naliczonego, mimo, że był on wliczony w cenę towaru. Podatnik dokonujący dostawy towaru w ramach procedury VAT marża dokonuje bowiem zapłaty podatku należnego, czyli z konieczności cena sprzedawanego przez niego towaru obejmuje również kwotę podatku VAT (która jednak nie podlega odliczeniu przez nabywcę, mimo że jest on podatnikiem).

W analizowanej sytuacji opodatkowanie na zasadach ogólnych (a więc sytuacja, gdy podstawą opodatkowania jest kwota należna uzyskana ze sprzedaży) skutkowałoby de facto sytuacją w której sprzedawca rzeczonego samochodu naliczył podatek VAT należny (i wliczył go w cenę samochodu), żaden z podmiotów będących w posiadaniu samochodu nie odliczył podatku naliczonego zawartego w cenie samochodu (mimo, że samochód był w posiadaniu podatników VAT i używany do celów działalności opodatkowanej) a następnie Spółka była zobowiązana do naliczenia podatku VAT od całości ceny sprzedaży samochodu (czyli również od rezydualnego podatku VAT zawartego w cenie samochodu od momentu w którym samochód został sprzedany w ramach procedury VAT marża). Takie konsekwencje planowanej transakcji byłyby natomiast sprzeczne z zasadą neutralności podatku, gdyż Spółka poniosłaby ciężar podatku od całej wartości samochodu.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, fakt, iż Spółka nie nabyła samochodu w ramach żadnej z transakcji opisanych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, nie ma znaczenia dla oceny stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, bo prawo do zastosowania procedury VAT marża Spółka nabyła w drodze sukcesji praw związanych z przedsiębiorstwem wniesionym przez komandytariusza.

Pyt. 3

Czy Wnioskodawca i komandytariusz nabył samochód wskazany we wniosku w celu odsprzedaży, także w sytuacji, gdy samochód ten przed odsprzedażą zamierzał użytkować dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej

Ad. 3

Na pytanie 3 Spółka odpowiada twierdząco i podtrzymuje, iż prawo do zastosowania przez nią procedury VAT marża w odniesieniu do analizowanej sytuacji wynika z faktu, że takowe prawo przysługiwało komandytariuszowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy spółka sprzedając samochód będzie mogła zastosować opodatkowanie na zasadzie marży.

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na fakt, że transakcja dotyczy towaru używanego oraz samochód nabyty został od podatnika, który zastosował procedurę opodatkowania marży spółce również przysługuje prawo do dostawy pojazdu stosując procedurę opodatkowania marży (art. 120 Ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia wskazuje, że przysługuje mu prawo do zastosowania marży przy dostawie samochodu, a prawo to wywodzi z art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Zatem należy rozstrzygnąć, czy sukcesja praw i obowiązków wynikająca z przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa ma miejsce w rozpoznawanej sprawie.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie podatkowym regulują m.in. przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl § 2 ww. artykułu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

Stosownie do art. 93a § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Według § 2 tegoż artykułu, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

Na podstawie art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca - Spółka komandytowa prowadzi działalność od 2011 r. W 2013 r. wspólnik (komandytariusz) wniósł wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Wnioskodawca jest Spółką komandytową niemającą osobowości prawnej do której osoba fizyczna wniosła wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze, ww. przepisy Ordynacji podatkowej oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do sukcesji podatkowej na podstawie wskazanego wyżej przepisu art. 93a § 2 pkt 2 ww. ustawy. Wnioskodawca wstąpił zatem we wszelkie prawa i obowiązki osoby fizycznej wnoszącej wkład do spółki. Skutkiem następstwa prawnego jest przeniesienie na następcę zasad dotyczących opodatkowania VAT do czynności związanych z wniesionym majątkiem, na warunkach, jakie obowiązywałyby wnoszącego (osobę fizyczną) wkład, gdyby do wniesienia tego wkładu nie doszło.

Tak więc, mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w związku z art. 93a § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca traktowany będzie jako następca prawny komandytariusza (osoby fizycznej), który wniósł przedsiębiorstwo do Spółki komandytowej tj. Wnioskodawcy.

Zatem należy zbadać, czy komandytariuszowi przysługiwało prawo do zastosowania marży przy sprzedaży samochodu.

Podatnikami - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7 (art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy).

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy).

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, nabytych uprzednio w celu dalszej odsprzedaży oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 cyt. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy - między innymi - towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył w celu odsprzedaży, od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w celu odsprzedaży w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy. Zatem, do sprzedaży samochodu może mieć zastosowanie szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych zawarta w art. 120 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki określone w art. 120 ust. 4 i ust. 10 ustawy.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że skoro przedmiotowy samochód, który jest towarem używanym w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, osoba fizyczna (komandytariusz), która wniosła samochód do Spółki Wnioskodawcy w ramach art. 551 Kodeksu cywilnego jako przedsiębiorstwo, nabyła go na podstawie faktury-marża, w celu dalszej odsprzedaży to będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do zastosowania szczególnej procedury VAT - marża, przewidzianej w art. 120 ust. 4 ustawy. W konsekwencji Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu w okolicznościach wskazanych we wniosku będzie miał prawo wystawić fakturę VAT-marża.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia lub zmiana stanu prawnego powodują, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.