IBPP2/443-892/12/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 5 grudnia 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-892/12/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2012 r. (data wpływu 27 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowóz) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdu o przeznaczeniu specjalnym (bankowóz) oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa służącego do jego napędu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 października 2012 r. (data wpływu 22 października 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 1 października 2012 r. znak IBPP2/443-892/12/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie profesjonalnego biura tłumaczeń. Usługi te są opodatkowane podatkiem VAT a podatnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Kontrahentami podatnika są m.in. inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą powierzając do tłumaczenia poufne dokumenty dotyczące ich działalności. W skład tych dokumentów wchodzą m.in. protokoły zgromadzeń wspólników, protokoły z posiedzeń rad nadzorczych, dokumentacja finansowo-księgowa podmiotów oraz wartości pieniężne takie jak czeki i weksle. Niektórzy kontrahenci uzależniają zawarcie umowy z podatnikiem od zawarcia umowy, w której podatnik zobowiązany jest do profesjonalnego zabezpieczenia przekazanych mu przez zleceniodawcę dokumentów i wartości pieniężnych w trakcie transportu oraz w siedzibie zleceniobiorcy. W związku z powyższym podatnik planuje zakup samochodu specjalnego - bankowozu, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652).

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż przedmiotem nabycia przez Wnioskodawcę będzie pojazd - bankowóz typu C. W dowodzie rejestracyjnym nabytego pojazdu, w pozycji rodzaj pojazdu, będzie wpisane "Pojazd specjalny - bankowóz typu C". Z profilu działalności gospodarczej Wnioskodawcy wynika konieczność przewozu wartości pieniężnych takich jak weksle, czeki, gotówka. Samochód będzie służył wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych. Nabyty pojazd będzie służył w prowadzonej działalności wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowanym zakupem samochodu specjalnego - bankowozu, podatnik w związku z prowadzoną przez niego działalnością opodatkowaną, w której wykorzystywać będzie ten samochód, będzie uprawniony do odliczenia całości podatku VAT naliczonego od zakupu tego samochodu oraz czy będzie uprawniony do odliczenia całości podatku VAT od zakupu paliwa do tego samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, jest możliwe odliczanie podatku VAT od zakupu samochodu jak i paliwa dla tego samochodu w pełnej wysokości, ponieważ jest to samochód, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652). W objaśnieniach do złącznika ww. ustawy wskazano, ze wykaz dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawartych w odrębnych przepisach. W decyzji indywidualnej, sygnatura IPPP1-443-51/08-2/RK Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podaje, iż: Tymi przepisami jest ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie". W art. 2 pkt 36 tej ustawy zapisano, iż użyte w ustawie określenia oznaczają: pojazd specjalny - pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji. Zgodnie z § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w łych sprawach (tekst jedn.: Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 988), ustala się klasyfikację pojazdów, zawierającą określenia rodzajów, podrodzajów i przeznaczeń pojazdów, zwaną dalej "klasyfikacją", stanowiącą załącznik nr 4 do rozporządzenia. W załączniku nr 4 do ww. rozporządzenia w tabeli nr 3 (przeznaczenia pojazdów specjalnych) pod poz. nr 20, kod 520 zapisano "Bankowóz". W § 11 ust. 1 (pkt 23 i pkt 24) cyt rozporządzenia zapisano, iż dowód rejestracyjny, pozwolenie czasowe, w tym pozwolenie czasowe do wielokrotnego stosowania, wystawia się następująco: w rubryce "RODZAJ POJAZDU" - wpisuje się rodzaj pojazdu zgodnie z klasyfikacja; w rubryce "PRZEZNACZENIE" - wpisuje się przeznaczenie pojazdu zgodnie z klasyfikacją; przeznaczenie pojazdu wpisuje się w przypadku, gdy przewiduje to klasyfikacja. Jak powyżej wskazano, w przypadku gdy istnieje klasyfikacja dla danego samochodu, w dowodzie rejestracyjnym musi się znaleźć odpowiedni wpis potwierdzający przeznaczenie pojazdu. Należy również zauważyć, iż rejestracja pojazdu na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym ma charakter decyzji administracyjnej, a zatem jest wiążąca dla wszystkich uczestników obrotu prawnego, w tym również organów podatkowych. Reasumując, skoro w dowodach rejestracyjnych samochodów jest odpowiedni wpis klasyfikacji umożliwiającej określenie, że te samochody są samochodami specjalnymi o przeznaczeniu "Bankowóz", Wnioskodawca maże skorzystać z prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w pełnej wysokości zarówno od zakupu samochodu jak i paliwa do tego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie mając bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, przy czym podatek naliczony winien dotyczyć zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez podatnika.

W świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Stosownie do art. 3 ust. 6 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą nowelizującą - przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powyższych regulacji wynika, że obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy nowelizującej nie mają zastosowania m.in. do pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do tej ustawy.

Ww. załącznik zawiera następujący wykaz przeznaczeń pojazdów specjalnych, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 5:

1.

Agregat elektryczny/spawalniczy

2.

Bankowóz

3.

Do prac wiertniczych

4.

Koparka, koparkospycharka

5.

Ładowarka

6.

Do oczyszczania dróg

7.

Podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych

8.

Pomoc drogowa

9.

Do zimowego utrzymania dróg

10.

Żuraw samochodowy

11.

Pogrzebowy

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, że wykaz ten dotyczy pojazdów specjalnych, które spełniają warunki i wymagania techniczne określone dla przeznaczeń tych pojazdów, zawarte w odrębnych przepisach.

Stosownie do art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Na podstawie art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), przez pojazd specjalny należy rozumieć pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W świetle § 1 pkt 15 rozporządzenie z dnia 7 września 2010 r. Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne (Dz. U. Nr 166, poz. 1128) - dalej rozporządzenie - bankowozy to pojazdy samochodowe przeznaczone do transportu wartości pieniężnych, oznaczone w zależności od konstrukcji i zabezpieczenia technicznego jako typy: A, B i C.

Według § 10 ust. 1 rozporządzenia wymagania techniczne bankowozów określają załączniki do rozporządzenia:

1.

załącznik nr 3 - wymagania techniczne dla bankowozu typu A;

2.

załącznik nr 4 - wymagania techniczne dla bankowozu typu B;

3.

załącznik nr 5 - wymagania techniczne dla bankowozu typu C.

Według załącznika nr 5 do rozporządzenia ("Ogólne wymagania techniczne dla bankowozu typu C"):

1.

Bankowóz typu C powinien być wyposażony w:

1.

pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy "D" w stojakach umożliwiających mocowanie i wyjmowanie pojemników przez osoby uprawnione albo urządzenia do przechowywania wartości pieniężnych klasy co najmniej 1;

2.

immobiliser spełniający wymagania dyrektywy Rady nr 74/61/EWG z dnia 17 grudnia 1973 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich w zakresie urządzeń zabezpieczających pojazdy silnikowe przed bezprawnym użyciem (Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 2, str. 49), zwanej dalej "dyrektywą 74/61/EWG", lub Regulaminu nr 116 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite wymagania techniczne dotyczące ochrony pojazdów silnikowych przed bezprawnym użyciem, zwanego dalej "regulaminem nr 116 EKG ONZ";

3.

modułowy samochodowy system alarmowy spełniający wymagania dyrektywy 74/61/EWG lub regulaminu nr 116 EKG ONZ, posiadający co najmniej następujące właściwości:

a.

funkcję "panika" włączaną i wyłączaną jednym przyciskiem pilota radiowego i dodatkowym wyłącznikiem wewnątrz przedziału osobowego,

b.

rezerwowe zasilanie,

c.

dodatkową syrenę alarmową,

d.

czujniki ochrony wnętrza,

e.

blokadę pracy silnika,

f.

tryb serwisowy,

g.

sygnalizację alarmową wszystkimi światłami kierunkowskazów;

4.

monitorowany z zewnątrz system lokalizacji satelitarnej i system sygnalizacji napadu;

5.

system transmisji alarmu przekazujący co najmniej informacje o:

a.

położeniu i prędkości pojazdu,

b.

otwarciu i zamknięciu drzwi przedziału ładunkowego i osobowego,

c.

stanie alarmowania samochodowego systemu alarmowego,

d.

włączeniu i wyłączeniu silnika pojazdu;

6.

oświetlenie przedziału z pojemnikami.

2.

Urządzenia elektroniczne i elektryczne zamontowane w pojeździe powinny spełniać, w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej, wymagania dyrektywy Rady nr 72/245/EWG z dnia 20 czerwca 1972 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do tłumienia zakłóceń radioelektrycznych wywoływanych przez silniki z zapłonem iskrowym stosowane w pojazdach silnikowych Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 1, str. 226) lub regulaminu nr 10 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych - Jednolite przepisy dotyczące homologacji pojazdów w zakresie kompatybilności elektromagnetycznej.

3.

Dodatkowa instalacja elektryczna pojazdu (po zabudowie) powinna spełniać wymagania normy PN-S 76021 (rodzaje i zakres badań według punktu 4.1.b tablica 2 kolumna 4 tej normy).

4.

W bankowozie typu C nie dopuszcza się stosowania instalacji gazowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie profesjonalnego biura tłumaczeń. Usługi te są opodatkowane podatkiem VAT a podatnik jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Kontrahentami podatnika są m.in. inne podmioty prowadzące działalność gospodarczą powierzając do tłumaczenia poufne dokumenty dotyczące ich działalności. W skład tych dokumentów wchodzą m.in. protokoły zgromadzeń wspólników, protokoły z posiedzeń rad nadzorczych, dokumentacja finansowo-księgowa podmiotów oraz wartości pieniężne takie jak czeki i weksle. Niektórzy kontrahenci uzależniają zawarcie umowy z podatnikiem od zawarcia umowy, w której podatnik zobowiązany jest do profesjonalnego zabezpieczenia przekazanych mu przez zleceniodawcę dokumentów i wartości pieniężnych w trakcie transportu oraz w siedzibie zleceniobiorcy. W związku z powyższym podatnik planuje zakup samochodu specjalnego - bankowozu typu C. W dowodzie rejestracyjnym nabytego pojazdu, w pozycji rodzaj pojazdu, będzie wpisane "Pojazd specjalny - bankowóz typu C". Wnioskodawca wskazuje, że profil jego działalności wymaga przewozu wartości pieniężnych takich jak weksle, czeki, gotówka. Samochód będzie służył wyłącznie do przewożenia wartości pieniężnych. Nabyty pojazd będzie służył w prowadzonej działalności wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest profesjonalne biuro tłumaczeń. Zauważyć należy, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w związku z nabyciem pojazdu o specjalnym przeznaczeniu i nabyciem paliwa do jego napędu, w przypadku wykorzystywania bankowozu w działalności gospodarczej, której przedmiot wymaga konieczności przewożenia wartości pieniężnych. Oznacza to więc, że aby móc odliczyć w pełnej wysokości podatek naliczony związany z nabyciem samochodu o specjalnym przeznaczeniu (np. bankowozu) i podatek naliczony przy zakupie paliwa służącego do jego napędu, pojazd ten winien służyć działalności opodatkowanej podatnika i to takiej, w której jego wykorzystanie jest konieczne. Tytułem przykładu można wskazać wykorzystanie bankowozu do usługowego świadczenia usług konwojowania wartości pieniężnych, gotówki, kamieni szlachetnych itp. Nie jest natomiast - w ocenie tut. Organu - taką działalnością prowadzenie przez Wnioskodawcę profesjonalnego biura tłumaczeń, z którą wiąże się przede wszystkim usługa tłumaczenia dostarczanych przez klientów dokumentów. Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy profil działalności gospodarczej jakim jest usługowe tłumaczenie dokumentów nie wymaga konieczności przewożenia wartości pieniężnych. Marginalne wykorzystanie bankowozu do przewozu czeków i weksli, w sytuacji gdy w skład przewożonej dokumentacji do tłumaczeń będą wchodzić protokoły zgromadzeń Wspólników, protokoły z posiedzeń rad nadzorczych czy inna dokumentacja księgowa nie może uprawniać Wnioskodawcy do odliczenia całego podatku naliczonego. Do pełnego odliczenia podatku naliczonego nie uprawnia również odpowiedni wpis w dowodzie rejestracyjnym.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy z tytułu nabycia pojazdu specjalnego w postaci bankowozu typu C nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie tego pojazdu, jak również prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do jego napędu.

Reasumując należy stwierdzić, że skoro przedmiotowy samochód nie będzie wykorzystywany w działalności, w której jest konieczny, sam fakt wykorzystania samochodu do przewozu gotówki, w przypadku gdy, z profilu działalności taka konieczność nie wynika nie będzie Wnioskodawcy uprawniał do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie samochodu specjalnego. Prawo to będzie przysługiwało w wysokości 60%, nie więcej niż 6.000 zł łącznie, o ile nie znajdą zastosowania okoliczności wyłączające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie będzie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliwa do napędu tego pojazdu.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl