IBPP2/443-891/13/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2013 r. (data wpływu 19 czerwca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia terminu prawa do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wnikającego z duplikatów faktur - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 czerwca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, m.in. w zakresie określenia terminu prawa do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wnikającego z duplikatów faktur.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 17 września 2013 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 5 września 2013 r. znak: IBPP2/443-565/13/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów i usług. W związku z dokonywanymi zakupami zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca otrzymuje duplikaty faktur zakupowych (dalej: "Duplikaty") po upływie 150 dni od terminu płatności wynikającego z faktury pierwotnej.

Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego w miesiącu otrzymania Duplikatu lub dwóch kolejnych miesiącach przy założeniu, iż nie dokonano wcześniejszego odliczenia podatku VAT naliczonego na podstawie faktury pierwotnej.

Natomiast w piśmie z dnia 13 września 2013 r. Wnioskodawca wskazał że otrzymywanie duplikatów faktur przez Wnioskodawcę jest zdarzeniem wyjątkowym. Konieczność wystawienia duplikatu faktury przez kontrahenta wynika z uzyskania przez Wnioskodawcę informacji od kontrahenta, w której upomina się on zapłaty wynagrodzenia. Natomiast Wnioskodawca nie ma podstaw do takiej wypłaty, gdyż nie otrzymał stosownego dokumentu (faktury), który mógłby być podstawą płatności. Zatem Wnioskodawca występuje o wystawienie duplikatu, motywując to brakiem wpływu oryginału dokumentu z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy (potwierdza to brak stosownych zapisów w rejestrze faktur otrzymanych). Może się zdarzyć bowiem, że kontrahent np. faktury nie wysłał, wysłał ją na niewłaściwy adres - stąd nie dotarły one do Wnioskodawcy. W żadnym wypadku wystawienie duplikatu nie wynika z zagubienia lub zniszczenia faktury u Wnioskodawcy. Taki stan rzeczy występuje obecnie i prawdopodobnie występować będzie również w przyszłości.

W związku z tym, że zapytanie Wnioskodawcy dotyczy również stanu przyszłego, nie jest wykluczone że mogą się pojawić jednak różne okoliczności w wyniku których Wnioskodawca otrzyma fakturę i będzie żądać przedstawienia duplikatu.

Na pytanie tut. organu - czy Wnioskodawca otrzymał oryginały faktur których dotyczą te duplikaty, a jeżeli tak to kiedy Wnioskodawca otrzymał te oryginały - Wnioskodawca stwierdził że w chwili obecnej (stanie faktycznym) nie występują takie przypadki, jednak nie można ich wykluczyć w przyszłości. Może się zdarzyć w przyszłości, że Wnioskodawca otrzyma duplikaty w późniejszym okresie jak otrzymanie oryginału.

Z kolei na pytanie tut. organu - czy fakt otrzymania tych oryginałów odnotowano w rejestrze przyjmowanej korespondencji a następnie w ewidencji dla potrzeb podatku od towarów i usług deklaracji VAT-7, Wnioskodawca wskazał, że w przyszłości (Wnioskodawca w tym zakresie chce uzyskać informację odnośnie zdarzenia przyszłego), fakt otrzymania oryginału, którego dotyczy duplikat zostanie odnotowany w rejestrze faktur otrzymanych i ewidencji dla potrzeb deklaracji podatku od towarów i usług (deklaracji VAT). Otrzymanie takiego duplikatu służyłoby jednak jedynie otworzeniu dokumentacji, która uległaby zniszczeniu/zagubieniu. Należy zaznaczyć w tym miejscu, że istniejące u Wnioskodawcy procedury gwarantują, że każda otrzymana przez niego faktura jest księgowa i ujmowana dla celów podatkowych. Wobec tego nie dochodzi i nie doszłoby do sytuacji, w której dokument, który już wpłynął do Wnioskodawcy nie został ujęty dla celów podatkowych i takiemu ujęciu miałby służyć duplikat.

Następnie na pytanie - czy dokonano na podstawie tychże oryginałów odliczenia podatku VAT- Wnioskodawca wyjaśnił, że we wskazanych możliwych, przyszłych sytuacjach zakłada się, że dokonano odliczenia VAT z oryginałów faktur dla których wystawiono duplikat

* na kiedy przypadał termin płatności należności wynikających z przedmiotowych oryginałów faktur,

* kiedy upłynęło 150 dni od terminu płatności należności wynikających z tych fraktur.

W opisanych, możliwych przypadkach, gdy Wnioskodawca otrzymałby oryginał faktury, a następnie wystąpił o ich duplikaty może się zdarzyć, że 150 dni od terminu płatności wskazanego w oryginałach faktur upłynęłoby lub dopiero upłynie (odpowiedź na dwa powyższe pytania).

Na pytanie tut. organu - czy wpływ (będących przedmiotem zapytania) duplikatów faktur następuje po 150. dniu od terminu płatności wykazanego na fakturze pierwotnej (oryginale) - Wnioskodawca stwierdził, że zdarzają się i mogą zdarzyć w przyszłości sytuacje, że wpływ duplikatu (w przypadku którego oryginały faktury nie wpłynęły do Wnioskodawcy) nastąpi zarówno przed jak i po upływie 150 dni od terminu płatności wykazanego na fakturze pierwotnej.

W związku z powyższym zadano, m.in. następujące (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie, z którym prawo do odliczenia VAT naliczonego na podstawie Duplikatu będzie przysługiwać mu wraz z momentem uregulowania zobowiązania wynikającego z Duplikatu.

Stanowisko Wnioskodawcy (oznaczone we wniosku nr 2):

Wnioskodawca uważa, iż będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego z Duplikatu dla którego 150 dni od terminu płatności upłynęło przed datą jego otrzymania przez Wnioskodawcę w momencie uregulowania zobowiązania wynikającego z Duplikatu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy (w zakresie pytania nr 2):

Artykuł 89b ust. 4 Ustawy VAT wskazuje, że po dokonaniu korekty podatnikowi przysługuje prawo do zwiększenia podatku naliczonego o skorygowaną wcześniej wartość w rozliczeniu za okres, w którym doszło do uregulowania należności.

W ocenie Wnioskodawcy przyjmując, że zgodnie z art. 89b ust. 1 obowiązek dokonania korekty dotyczy tylko uprzednio odliczonego podatku naliczonego oraz brzmienie powyższego art. 89b ust. 4 Ustawy VAT należy przyjąć, iż Wnioskodawca będzie mógł dokonać odliczenia podatku z Duplikatu w rozliczeniu za okres, w którym doszło do uregulowania należności wynikającej z Duplikatu (np. w lipcu danego roku) przy równoczesnym braku obowiązku dokonania obniżenia podatku naliczonego za okres w którym minęło 150 dni od daty terminu płatności określonego w Duplikacie (np. w czerwcu danego roku).

Przemawia za tym w ocenie Wnioskodawcy fakt, iż po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek określony w art. 89b ust. 1 Ustawy VAT gdyż Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego z Duplikatu przed jego otrzymaniem. Równocześnie zgodnie z art. 89b ust. 4 Ustawy VAT uregulowanie zobowiązania wynikającego z Duplikatu pozwoli Wnioskodawcy na dokonanie odliczenia podatku z faktury uregulowanej po terminie płatności w niej określonym, w okresie uregulowania zobowiązania.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w zakresie pytania oznaczonego nr 2 Wnioskodawca uważa, iż będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia VAT naliczonego z Duplikatu dla którego 150 dni od terminu płatności upłynęło przed datą jego otrzymania przez Wnioskodawcę, w momencie uregulowania zobowiązania wynikającego z Duplikatu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na mocy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według regulacji ust. 2 pkt 1 lit. a powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. wykorzystywane są do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Prawo do odliczenia podatku może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 11 cyt. ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminie określonym w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl art. 86 ust. 13 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z powyższego wynika, iż niezadeklarowany w okresie otrzymania faktury lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych podatek naliczony może zostać rozliczony w okresie 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, z uwagi na powołany przepis ust. 13, przewidujący możliwość korekt deklaracji za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia podatku.

Zauważyć trzeba, iż ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest bowiem intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy o VAT wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Z uwagi na niedokonanie odliczenia w terminach, o których mowa w art. 86 ust. 10 i 11 ustawy o VAT, podatnik może dokonać odliczenia na zasadach określonych w art. 86 ust. 13 tej ustawy poprzez złożenie korekty deklaracji podatkowej za okres, w których wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, przy czym korekty tej można dokonać za ten miesiąc rozliczeniowy, w stosunku do którego nie upłynął okres 5-ciu lat, licząc od początku roku w którym to prawo wystąpiło.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały szczegółowo w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Na mocy § 4 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W § 5 ust. 1 i ust. 2 ww. rozporządzenia, zostały wymienione dane, które powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży.

Faktury są wystawiane co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży (§ 19 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Na podstawie § 20 ust. 1 pkt 1 lit. a i ust. 2 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy faktura ulegnie zniszczeniu albo zaginie, podatnik lub upoważniona przez niego do wystawiania faktur osoba trzecia wystawia ponownie fakturę na wniosek nabywcy - zgodnie z danymi zawartymi w fakturze będącej w posiadaniu podatnika. Faktura wystawiona ponownie zawiera wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jej wystawienia.

Z powyższych przepisów wynika, że duplikat jest ponownie wystawioną na wniosek nabywcy fakturą, zawierającą dane zawarte w fakturze, która uległa zniszczeniu albo zaginęła, opatrzoną wyrazem "duplikat". Duplikat faktury, ma moc prawną równą fakturze pierwotnej (duplikat faktury stanowi powtórzenie danych zawartych w fakturze pierwotnej), dokumentuje w ten sam sposób to samo zdarzenie gospodarcze, co faktura "pierwotna" i stanowi na równi z nią podstawę do odliczenia podatku naliczonego.

Reasumując, duplikat faktury VAT wystawia sprzedawca na wniosek nabywcy wyłącznie w przypadku gdy faktura pierwotna ulegnie zniszczeniu bądź zaginie.

Ze złożonego wniosku wynika, że w związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca dokonuje zakupu towarów i usług. W związku z dokonywanymi zakupami zdarzają się sytuacje, w których Wnioskodawca otrzymuje duplikaty faktur zakupowych (dalej: "Duplikaty") po upływie 150 dni od terminu płatności wynikającego z faktury pierwotnej. Wnioskodawca wskazał że otrzymywanie duplikatów faktur przez Wnioskodawcę jest zdarzeniem wyjątkowym. Konieczność wystawienia duplikatu faktury przez kontrahenta wynika z uzyskania przez Wnioskodawcę informacji od kontrahenta, w której upomina się on zapłaty wynagrodzenia. Natomiast Wnioskodawca nie ma podstaw do takiej wypłaty, gdyż nie otrzymał stosownego dokumentu (faktury), który mógłby być podstawą płatności. Zatem Wnioskodawca występuje o wystawienie duplikatu, motywując to brakiem wpływu oryginału dokumentu z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy (potwierdza to brak stosownych zapisów w rejestrze faktur otrzymanych). Może się zdarzyć bowiem, że kontrahent np. faktury nie wysłał, wysłał ją na niewłaściwy adres - stąd nie dotarły one do Wnioskodawcy. W żadnym wypadku wystawienie duplikatu nie wynika z zagubienia lub zniszczenia faktury u Wnioskodawcy. Taki stan rzeczy występuje obecnie i prawdopodobnie występować będzie również w przyszłości.

Wnioskodawca zaznaczył w tym miejscu, że istniejące u Wnioskodawcy procedury gwarantują, że każda otrzymana przez niego faktura jest księgowa i ujmowana dla celów podatkowych. Wobec tego nie dochodzi i nie doszłoby do sytuacji, w której dokument, który już wpłynął do Wnioskodawcy nie został ujęty dla celów podatkowych i takiemu ujęciu miałby służyć duplikat.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga, kiedy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z opisanych we wniosku duplikatów faktur.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, iż otrzymanie faktury przez podatnika wyznacza moment, od którego możliwe jest zrealizowanie tego prawa przez podatnika. Podkreślić należy, że decydujące znaczenie - dla powstania prawa do odliczenia i terminu jego realizacji - ma data otrzymania faktury. Tym samym otrzymane duplikaty faktur, co do zasady, stanowią podstawę do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 10 pkt 1 i 11 ustawy o VAT. Jeżeli podatnik nie zrealizował przysługującego mu prawa w terminach określonych w art. 86 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 11 ustawy, tym samym przeanalizować należy przepis art. 86 ust. 13 ustawy o podatku VAT, regulujący zasady dokonywania korekt deklaracji. Z przepisu art. 86 ust. 13 ustawy wynika, iż prawo do dokonania korekty deklaracji VAT podatnik może zrealizować nie później niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W przedmiotowym przypadku dla określenia terminu prawa do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego istotne jest to, iż Wnioskodawca przed otrzymaniem duplikatów faktur nie był nigdy w posiadaniu oryginałów tych faktur. Nie odnotowano wpływu przedmiotowych dokumentów do firmy, ani też nie były one zarejestrowane w księgach podatkowych Spółki.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego w stosunku do otrzymanych duplikatów faktur Wnioskodawca uzyskał/uzyska w dacie ich otrzymania, które to prawo mógł/może zrealizować w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał przedmiotowe duplikaty, bądź prawo to mógł/będzie mógł zrealizować poprzez złożenie korekty deklaracji na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o VAT.

Należy w tym miejscu zauważyć, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku naliczonego z duplikatów faktur, oczywiście przy założeniu, że przedmiotowe duplikaty faktur dokumentują zakup towarów lub usług służących wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT i w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wyłączenia, których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Natomiast w sytuacji, otrzymania oryginału faktury którego dotyczy duplikat i fakt otrzymania oryginału zostanie odnotowany w rejestrze faktur otrzymanych i w ewidencji dla potrzeb deklaracji podatku od towarów i usług (deklaracji VAT) - otrzymanie takiego duplikatu służyłoby jedynie otworzeniu dokumentacji, która uległaby zniszczeniu/zagubieniu - zatem

Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z duplikatu, gdyż odliczenia podatku Wnioskodawca dokona na podstawie faktury pierwotnej.

Mając na względzie powyższe, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z duplikatów faktur należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji w odniesieniu do zdarzenia przyszłego.

Tut. organ pragnie zauważyć, kwestia objęta pytaniem (oznaczonym we wniosku) nr 1 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.