IBPP2/443-885/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2009 r. (data wpływu 30 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego i wykazania sprzedaży eksportowej ze stawką 0% - jest prawidłowe.

W dniu 30 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do dokonania korekty podatku należnego i wykazania sprzedaży eksportowej ze stawką 0%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności (produkcja stali, wyrobów hutniczych), Wnioskodawca sprzedał towary firmie austriackiej w latach 2005-2008. Wyprodukowane wyroby zostały wyeksportowane poza terytorium Wspólnoty (Chorwacja). Towary opuściły terytorium Wspólnoty transportem drogowym, a ich zgłoszenie do procedury wywozu nastąpiło w oddziale celnym w S (wcześniej oddział celny w D G).

W związku z brakiem dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, Wnioskodawca opodatkował wykonaną dostawę stawką krajową - zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Do dnia złożenia Wniosku Wnioskodawca nie uzyskał potwierdzonych dokumentów SAD (karta 3).

W 2008 r. Wnioskodawca zwrócił się do Oddziału Celnego w S o podanie adresu ostatniego urzędu celnego przed opuszczeniem przez towary terytorium Wspólnoty - właściwego do wydania zaświadczenia o wywozie towarów z terytorium Unii Europejskiej.

Z uzyskanych informacji wynikało, że urzędem właściwym do wydania zaświadczenia jest Urząd Celny U (Węgry).

Wnioskodawca wystąpił więc do węgierskiego Urzędu Celnego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wywóz poza Wspólnotę.

W lutym 2009 r. Wnioskodawca otrzymał pismo przewodnie oraz zaświadczenia o wywozie towarów poza obszar Wspólnoty opatrzone pieczęcią Urzędu Celnego w U.

W ww. zaświadczeniach zostało wskazane, że krajem pochodzenia towarów, a także krajem wyjścia jest Polska, natomiast krajem przeznaczenia - Chorwacja. Otrzymane zaświadczenia identyfikują towary będące przedmiotem transakcji eksportowych poprzez wskazanie ich rodzaju (pozostałe pręty okrągłe; pozostałe pręty walcowane na gorąco) oraz ich tonażu. Dane te można porównać z posiadanymi przez Wnioskodawcę listami przewozowymi oraz fakturami sprzedaży VAT. Zaświadczenia zawierają również numery rejestracyjne środków transportowych wywożonych towarów oraz informacje na temat dat ujęcia w ewidencji oraz akceptacji transakcji eksportowych w Urzędzie U.

Zatem można uznać, iż otrzymane zaświadczenia dotyczą towarów, które były przedmiotem transakcji eksportowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie definiuje dokładnie dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty, dlatego Wnioskodawca posłużył się tutaj przepisami celnymi

Zgodnie z art. 793 ust. 2 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. urzędem celnym wyprowadzenia (urzędem celnym właściwym w zakresie potwierdzenia faktu wywozu towarów) jest w przypadku towarów wywożonych transportem drogowym ostatni urząd celny przed opuszczeniem przez towary obszaru celnego Wspólnoty.

W przypadku zaginięcia karty SAD nr 3 za dokument celny potwierdzający eksport można uznać zaświadczenie o wywozie towarów poza obszar Wspólnoty wystawione przez właściwy urząd celny.

Ponieważ ostateczny urząd celny przed opuszczeniem przez towary terytorium Wspólnoty (w niniejszym przypadku Urząd w U) wydał zaświadczenia potwierdzające wywóz towarów, Wnioskodawca uważa, iż dają one prawo do korekty podatku należnego. Korekty podatku należnego należy dokonać w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym Wnioskodawca otrzymał zaświadczenia, tj. w rozliczeniu za miesiąc luty 2009 r. (art. 41 ust. 9 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów.

W myśl art. 2 pkt 8 ww. ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a), stawka podatku wynosi 0%.

Stawkę tę stosuje się w eksporcie towarów, pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty - art. 41 ust. 6 ustawy.

Jeżeli jednak warunek ten nie został spełniony podatnik, zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy, nie wykazuje takiej dostawy w ewidencji za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W myśl art. 41 ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument (art. 41 ust. 9).

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne, eksportem towarów jest więc potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty.

W ustawie o podatku od towarów i usług nie została określona forma dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. Ustawodawca wskazuje jednak, iż eksportem towarów jest potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów. Zatem ustalając zakres stosowania przepisu art. 41 ust. 6, 7 i 11 ustawy o podatku od towarów i usług należy odwołać się do przepisów prawa celnego. Wnioskodawca winien więc posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty Europejskiej.

Ponieważ wspólnotowe przepisy celne szczegółowo określają tryb wydawania przez urzędy celne potwierdzeń wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty, to za dokument, o którym mowa w art. 41 ust. 6 i ust. 11 ustawy - uprawniający do zastosowania stawki 0% - można uznać tylko taki dokument, który został wystawiony i potwierdzony zgodnie z zasadami przedstawionymi w prawie celnym, nie zaś każdy dokument, z którego w jakiś sposób wynika, iż towary opuściły terytorium Wspólnoty. Obecnie takimi dokumentami, co do zasady, są karta 3 SAD lub komunikat IE-599 w przypadku obsługi zgłoszenia wywozowego w systemie ECS.

W celu opodatkowania przedmiotowej czynności stawką podatku VAT w wysokości 0%, zastosowanie znajdą przepisy art. 41 ust. 6 ustawy, które jasno precyzują, iż warunkiem zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT jest posiadanie kopii dokumentu określonego w przepisach celnych, potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Podatnik winien posiadać stosowne dokumenty spełniające warunki określone w przepisach celnych, które będą jednoznacznie potwierdzać wywóz towarów poza granicę Wspólnoty.

Zgłoszenia celnego w ramach procedury wywozu podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje na podstawie jednolitego dokumentu administracyjnego - SAD, składającego się z karty 1, 2, 3, gdzie:

* karta 1 jest przeznaczona dla urzędu celnego, w którym zgłoszenie zostało dokonane,

* karta 2 służy celom statystycznym,

* karta 3 przeznaczona jest dla zgłaszającego.

Po dokonaniu zgłoszenia w urzędzie celnym wywozu, karta 3 dokumentu SAD wydawana jest zgłaszającemu, celem dostarczenia jej wraz z towarem do urzędu celnego wyprowadzenia zlokalizowanego na granicy Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 793 i 793a Rozporządzenia Komisji (EWG) z dnia 2 lipca 1993 r. nr 2454/93 ustanawiającego przepisy w celu wykonania Rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiające Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. L 253/1), co do zasady, urzędem celnym wyprowadzenia jest ostatni urząd celny zanim towary opuszczą obszar celny Wspólnoty, który nadzoruje i ostatecznie potwierdza fakt fizycznego wyprowadzenia towarów. Fakt fizycznego wywozu towarów poza obszar celny Unii Europejskiej, urząd celny wyjścia potwierdza na odwrotnej stronie egzemplarza SAD 3 pieczęcią z nazwą urzędu i datą.

Zatem, w celu potwierdzenia wywozu towaru poza teren Wspólnoty i co za tym idzie do zastosowania stawki podatku od towarów i usług w wysokości 0%, zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, należy posiadać dokument, jakim jest karta nr 3 dokumentu SAD, ze stosownym potwierdzeniem przez ostatni urząd celny przed opuszczeniem obszaru celnego Wspólnoty.

Aby podatnik miał prawo do zastosowania stawki 0%, musi posiadać odpowiednie dokumenty przed terminem złożenia deklaracji.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w ramach prowadzonej działalności (produkcja stali, wyrobów hutniczych), Wnioskodawca sprzedał towary firmie austriackiej w latach 2005-2008. Wyprodukowane wyroby zostały wyeksportowane poza terytorium Wspólnoty (Chorwacja). Towary opuściły terytorium Wspólnoty transportem drogowym, a ich zgłoszenie do procedury wywozu nastąpiło w oddziale celnym w S (wcześniej odział celny w D G). W związku z brakiem dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, Wnioskodawca opodatkował wykonaną dostawę stawką krajową - zgodnie z art. 41 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Do dnia złożenia Wniosku Wnioskodawca nie uzyskał potwierdzonych dokumentów SAD (karta 3). W 2008 r. Wnioskodawca zwrócił się do Oddziału Celnego w S o podanie adresu ostatniego urzędu celnego przed opuszczeniem przez towary terytorium Wspólnoty - właściwego do wydania zaświadczenia o wywozie towarów z terytorium Unii Europejskiej. Z uzyskanych informacji wynikało, że urzędem właściwym do wydania zaświadczenia jest Urząd Celny U (Węgry). Wnioskodawca wystąpił więc do węgierskiego Urzędu Celnego o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wywóz poza Wspólnotę. W lutym 2009 r. Wnioskodawca otrzymał pismo przewodnie oraz zaświadczenia o wywozie towarów poza obszar Wspólnoty opatrzone pieczęcią Urzędu Celnego w U. W ww. zaświadczeniach zostało wskazane, że krajem pochodzenia towarów, a także krajem wyjścia jest Polska, natomiast krajem przeznaczenia - Chorwacja. Otrzymane zaświadczenia identyfikują towary będące przedmiotem transakcji eksportowych poprzez wskazanie ich rodzaju (pozostałe pręty okrągłe; pozostałe pręty walcowane na gorąco) oraz ich tonażu. Dane te można porównać z posiadanymi przez Wnioskodawcę listami przewozowymi oraz fakturami sprzedaży VAT. Zaświadczenia zawierają również numery rejestracyjne środków transportowych wywożonych towarów oraz informacje na temat dat ujęcia w ewidencji oraz akceptacji transakcji eksportowych w Urzędzie U. Zatem Wnioskodawca uznał, iż otrzymane zaświadczenia dotyczą towarów, które były przedmiotem transakcji eksportowych.

Mając powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż dowodem na udokumentowanie eksportu jest karta 3 SAD z potwierdzeniem wyprowadzenia wyrobów poza terytorium Wspólnoty lub elektroniczne potwierdzenie wywozu w postaci komunikatu IE-599.

Należy jednak zauważyć, iż w sytuacjach szczególnych, kiedy karta 3 SAD z różnych powodów nie została potwierdzona przez urząd celny, bądź została zagubiona, podatnik ma prawo wystąpić do organów celnych o wydanie zaświadczenia o wyprowadzeniu towarów poza polski obszar celny. W przypadku zagubienia karty SAD nr 3 za dokument celny potwierdzający eksport (a zatem dokument spełniający wymogi art. 41 ust. 6 ustawy VAT) można uznać zaświadczenie potwierdzające wywóz towarów poza obszar celny Wspólnoty wystawione przez właściwy urząd celny na podstawie art. 793 ww. rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 w oparciu o posiadaną przez służby celne dokumentację.

Jeżeli zatem ww. zaświadczenie o dokonaniu wywozu towarów wystawione dla Wnioskodawcy przez urząd celny, który był właściwy do potwierdzenia na dokumencie SAD nr 3 wywozu towarów poza obszar Wspólnoty, potwierdzać będzie że przedmiotowy towar został wyeksportowany poza obszar Wspólnoty, wówczas Spółka ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT 0% z do sprzedaży eksportowej oraz do dokonania korekty podatku należnego na podstawie art. 41 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, w rozliczeniu za luty 2009 r. (tekst jedn. miesiąc otrzymania ww. zaświadczenia).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.