IBPP2/443-88/07/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko W., przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2007 r. (data wpływu 5 września 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawek podatku na roboty związane z modernizacją oczyszczalni ścieków - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawek podatku na roboty związane z modernizacją oczyszczalni ścieków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest samodzielnym publicznym zakładem opieki zdrowotnej, w którym funkcję organu założycielskiego pełni Województwo, a nadzór nad działalnością sprawuje Zarząd Województwa Śląskiego. Centrum wpisane jest do rejestru zakładów opieki zdrowotnej, prowadzonego przez Wojewodę. Posiada osobowość prawną i wpisane jest do rejestru zakładów opieki zdrowotnej prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Bielsku-Białej.

Podatnik wskazał ponadto, iż z powodu braku wodociągów i kanalizacji gminnej jest zmuszony samodzielnie dostarczać wodę jak i odprowadzać ścieki do i ze szpitala. Dostarcza wodę i odprowadza ścieki również z sąsiedniego osiedla mieszkaniowego.Wnioskodawca zauważył we wniosku, że wieloletnie użytkowanie rurociągów i oczyszczalni spowodowało konieczność modernizacji i gruntownych remontów. Podatnik inwestycje te będzie finansował przy pomocy dotacji Marszałka Województwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość rozdzielenia kosztu robót budowlanych jednego przedsięwzięcia i zastosowaniu dwóch różnych stawek podatku VAT na te roboty proporcjonalnie do struktury odbiorców tych robót.

W ocenie Wnioskodawcy, możliwe jest zastosowanie dwóch stawek podatku VAT na jedno przedsięwzięcie rozbijając koszt w zależności od proporcji wykorzystania tego przedsięwzięcia przez różnych odbiorców i stosując odmienne stawki podatku VAT tzn. 7% dla działalności mieszkalnej i 22% dla służby zdrowia.

Podatnik twierdzi, iż przedmiotowa sprawa dotyczy kosztu wykonania modernizacji oczyszczalni ścieków, która jest jedynym tego typu obiektem a funkcjonuje na potrzeby szpitala i osiedla mieszkaniowego, a którą to z przyczyn technicznych jest zmuszony zmodernizować.

Wnioskodawca zauważa również, iż jako dostawca wody, poprzez analizę jej zużycia, może dokładnie określić strukturę podmiotów dostarczających ścieki. Twierdzi, iż około 30% ścieków pochodzi od gospodarstw domowych, pozostałe 70% od szpitala. Zdaniem Podatnika, istotnym wydaje się fakt, iż gospodarstwa domowe, o których mowa powyżej to z jednej strony mieszkania służbowe zlokalizowane na terenie szpitala (35 mieszkańców) z drugiej strony mieszkania zlokalizowane na terenie autonomicznego osiedla mieszkaniowego funkcjonującego w pobliżu (350 mieszkańców).

Wnioskodawca wskazuje, iż szacunkowy koszt modernizacji to 1.000.000 zł bez podatku VAT a przy zastosowaniu jednej stawki podatku koszt zadania sięgnąłby kwoty 1.220.000 zł.

W przypadku pozytywnej odpowiedzi tut. organu na pytanie Podatnika, wartość tego przedsięwzięcia osiągnęłaby poziom 1.750.000 zł.Wnioskodawca przedstawił następujące rozliczenie:

Koszt -Kwota netto -Stawka podatku -Kwota podatku -Kwota z podatkiem

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) oraz ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą. Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. a), rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

W myśl art. 146 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu rozumie się:

Powołany przepis wyraźnie wskazuje, że stawka podatku 7% odnosi się wyłącznie do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Tym samym, w przypadku, gdy inwestycja dotyczy zarówno infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jak i pozostałemu budownictwu, należy dla zastosowania właściwej stawki podatku VAT wydzielić tę część, która związana jest z obsługą budownictwa mieszkaniowego i opodatkować ją zgodnie z obowiązującą stawką 7%, natomiast dla pozostałej części inwestycji właściwa będzie stawka 22%.

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 12 ww. ustawy, budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych:

* 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne,

* 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe,

* ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Trzeba przy tym stwierdzić, iż brak jest przepisów określających sposób wyodrębnienia infrastruktury związanej z budownictwem mieszkaniowym. Żaden też przepis nie określa stopnia w jakim realizowana inwestycja ma towarzyszyć budownictwu mieszkaniowemu, a który to stopień powiązania pozwalałby uznać lub nie uznać danej infrastruktury za związaną z obiektami budownictwa mieszkaniowego. Ze stanu tego nie można jednak wywodzić, że wystarczy jakikolwiek związek wznoszonej infrastruktury z budownictwem mieszkaniowym, aby móc skorzystać z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 7% dla całości robót budowlanych związanych z infrastrukturą. Możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług stanowi uprawnienie, z którego podatnik może skorzystać, przy spełnieniu warunków określonych przepisami prawa.

Prawo do zastosowania 7% stawki podatku od towarów i usług do robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą jest uzależnione od istnienia związku (w całości lub też w konkretnie określonej części) z budownictwem mieszkaniowym.W przypadku realizowania inwestycji związanej zarówno z budownictwem mieszkaniowym, jak i z innymi obiektami, należy na podstawie przedstawionych przez inwestora dokumentów kosztorysowych i projektowych wyodrębnić część związaną z budownictwem mieszkaniowym i tylko dla robót dotyczących tej części inwestycji zastosować stawkę podatku w wysokości 7%.

Dopuszcza się różne metody ustalania podziału jaka część robót budowlano-montażowych związana jest z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, a jaka część z pozostałymi obiektami.

Przy czym przy opracowywaniu własnych metod ustalania związku infrastruktury z budownictwem mieszkaniowym należy mieć na uwadze, że wysokość stawki podatku uzależniona jest od związku tej infrastruktury z obiektami budownictwa mieszkaniowego, a nie od zaspokajania potrzeb bytowych mieszkańców.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jako dostawca wody, poprzez analizę jej zużycia, może dokładnie określić strukturę podmiotów dostarczających ścieki, a ta wskazuje, iż około 30% ścieków pochodzi z gospodarstw domowych a pozostałe 70% ze szpitala. Ponadto zauważył, iż gospodarstwa domowe, o których mowa powyżej to z jednej strony mieszkania służbowe zlokalizowane na terenie szpitala a z drugiej strony mieszkania zlokalizowane na terenie autonomicznego osiedla mieszkaniowego.

Odnośnie zaproponowanej przez Wnioskodawcę metody należy stwierdzić, że zużycie wody może służyć do rozdziału wykonanych robót budowlanych na dwie podstawy opodatkowania jedynie wówczas, gdy proporcja zużycia wody zostanie ustalona w oparciu o ilości dostarczone do poszczególnych rodzajów obiektów budowlanych. Trzeba przy tym podkreślić, że takiego rozdziału nie można dokonać, jak proponuje Wnioskodawca, w oparciu o ilość zużytej wody przez gospodarstwa domowe. Zauważyć bowiem należy, że zużycie wody przez odbiorców dla celów prywatnych (przez gospodarstwa domowe) nie musi pokrywać się z ilością wody dostarczonej do obiektów budownictwa mieszkaniowego bowiem odbiorca może mieszkać w budynku niesklasyfikowanym jako obiekt budownictwa mieszkaniowego (np. jeżeli mieszkania znajdują się w budynkach szpitalnych).

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.