IBPP2/443-876/11/ICz - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego przeznaczonego na cele wynajmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2011 r. (data wpływu 2 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego, w zakresie:

* pytań nr 1 i 3 - jest prawidłowe,

* pytań nr 2 i 6 - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu osobowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg, od 1993 r. jest z tego tytułu podatnikiem VAT. Zamierza rozszerzyć działalność o wynajem samochodów osobowych. Zamierza nabyć samochód osobowy finansując go kredytem bankowym lub ze środków własnych, ewentualnie przyjąć go w użytkowanie na podstawie umowy leasingu. Samochód będzie przeznaczony wyłącznie na cel wynajmu, co najmniej przez sześć miesięcy. Po upływie tego okresu samochód zostanie przeznaczony na inną działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 1, 2, 3 i 6):

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedzi na kolejne pytania potwierdzają prawo odliczenia podatku VAT w każdej z tych sytuacji.

Wszelkie ograniczenia odliczania podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie samochodu osobowego, paliwa do takiego samochodu, czy użytkowania go na podstawie umowy leasingu do 31 grudnia 2012 r. znajdują się w art. 3 i art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

Zgodnie z brzmieniem art. 3 prawo do odliczenie podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie lub użytkowanie na podstawie umowy leasingu samochodów osobowych jest ograniczone do 60% wartości VAT, nie więcej niż 6000,00 zł. Ograniczenia te nie dotyczą jednak kilku wyjątków zawartych w ust. 2 ww. artykułu. Wśród nich punkt 7 litera b odnosi się do sytuacji opisanej jako zdarzenie przyszłe. Przepis wskazuje że ograniczenia w odliczeniu podatku VAT zawarte w ust. 1 nie dotyczą m.in. samochodów oddanych w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu.

Wynika z tego że odpowiedź na pytanie 1 jest twierdząca, spółka ma prawo do pełnego odliczenia VAT ww. sytuacji, pod warunkiem przeznaczenia samochodu osobowego przez co najmniej sześć miesięcy wyłącznie na cele wynajmu.

Jak wynika z brzmienia art. 3 ust. 6 ograniczenia w odliczeniu podatku VAT z faktur dokumentujących czynsz leasingowy z tyt. użytkowania samochodów osobowych stosuje się wyłącznie do samochodów, o których mowa w ust. 1, a więc w przepisie który nie dotyczy samochodu osobowego wykorzystywanego wyłącznie do wynajmu przez co najmniej 6 miesięcy. Oczywistym jest więc że również ograniczenie do odliczenia podatku VAT z przedmiotowych faktur za czynsz leasingowy nie dotyczy takiego samochodu.

Warunek takiego wyłączenie z ograniczenia odliczenia podatku sformułowany jest jako minimalny okres przekazania samochodu osobowego na wyłączny cel wynajmu. Przekroczenie tego okresu nadaje prawo to pełnego odliczania VAT od czynszu leasingowego z tytułu użytkowania samochodu osobowego w sposób stały. Przepisy ustawy w sposób wyraźny akcentują, że wystarczy pół roku, aby przepis ograniczający odliczenia VAT nie dotyczył samochodu osobowego wykorzystywanego przez 6 miesięcy wyłącznie w celu wynajmu. Nie ma natomiast przepisu który pozbawiałby pełnego prawa do odliczenia podatku VAT w przypadku przekazania samochodu na inną opodatkowaną działalność Odpowiedź na pytanie 2 może być więc tylko twierdząca. Spółka (po spełnieniu warunku przekazania samochodu osobowego wyłącznie na cel wynajmu co najmniej na pół roku) ma prawo do pełnego odliczenia VAT od czynszu leasingowego z tytułu użytkowania tego samochodu w całym okresie leasingu.

Jak wspomniano nie ma żadnego przepisu który nakładałby ponowne ograniczenie odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia, czy użytkowania samochodu osobowego na podstawie leasingu, po przekazaniu na cel inny niż wynajem. Nie ma również przepisu który wskazywałby na konieczność korekty, jeśli więc samochód po upływie sześciu miesięcy zostanie przekazany na Inną działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nie występuje żaden tytuł do korekty uprzednio odliczonego podatku. Odpowiadając na pytanie 3, zdaniem Wnioskodawcy, należy orzec o braku konieczności dokonywania korekt.

Również w ostatnim przypadku ograniczenie odliczenia podatku VAT przy nabyciu samochodu nie może mieć zastosowania. Okoliczności wyłączające ograniczenie odliczenia, czyli przekazanie samochodu na sześć miesięcy wyłącznie na cel wynajmu nie mają żadnego dodatkowego zastrzeżenia mówiącego o prawie własności. Użytkując samochód na podstawie umowy leasingu to Spółka jako podatnik VAT przekazuje go na cel konkretnej działalności. W przypadku Wnioskodawcy jeśli przeznaczy go na cel wynajmu na przepisany okres czasu, brak prawa własności nie zmienia faktu że spełnia on warunek zawarty w art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy, co za tym idzie nie dotyczy przedmiotowego samochodu art. 3 ust. 1 nie ma więc podstaw do ograniczenia odliczenia VAT przy nabywaniu takiego samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w kwestii:

* objętej pytaniami nr 1 i 3 za prawidłowe,

* objętej pytaniami nr 2 i 6 za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczania podatku od nabycia samochodów oraz paliwa wykorzystywanego do ich napędu regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą, z dniem 1 stycznia 2011 r., ww. przepisy art. 86 ust. 3-7a zostały uchylone. Natomiast dodano w ustawie o VAT m.in. przepis art. 86a ust. 1-10, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Dodano także art. 88a, dotyczący zasad odliczania podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do tych samochodów.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie o VAT przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz nabyciem paliwa do tych samochodów regulują przepisy art. 3 i art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym.

I tak, w myśl przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei, ust. 2 tegoż przepisu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ww. ustawy o VAT).

Jak wynika z powołanych uregulowań zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b) ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane jako przedmiot działalności podatnika lub oddane w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, przy czym jest to przedmiotem działalności podatnika a ponadto samochody te są przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Użyte w zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) i b) ustawy nowelizującej, sformułowanie "przedmiotem działalności podatnika" w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu "jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)" lub oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób.

Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z odprzedażą bądź wynajmem konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu "tych", przy czym ich odprzedaż lub najem jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Zatem sam fakt prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie handlu samochodami lub wynajmu tych samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, nie jest wystarczającą przesłanką, pozwalającą na odliczenie pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Do nabycia takiego uprawnienia konieczne jest równoczesne przeznaczenie danego, konkretnego samochodu do odprzedaży lub do najmu.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż z przepisu art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ww. ustawy nowelizującej wynika, że od nabycia samochodu osobowego lub użytkowanego na podstawie umowy leasingu, przysługuje 100% odliczenia podatku naliczonego od rat leasingowych lub z faktury dokumentującej jego nabycie, pod warunkiem przeznaczenia przez podatnika tego samochodu wyłącznie na cele wynajmu przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy.

Z opisu sprawy wynika, Spółka prowadzi działalności polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg, od 1993 r. jest z tego tytułu podatnikiem VAT. Zamierza rozszerzyć działalność o wynajem samochodów osobowych. Zamierza nabyć samochód osobowy finansując go kredytem bankowym lub ze środków własnych, ewentualnie przyjąć go w użytkowanie na podstawie umowy leasingu. Samochód będzie przeznaczony wyłącznie na cel wynajmu, co najmniej przez sześć miesięcy. Po upływie tego okresu samochód zostanie przeznaczony na inną działalność opodatkowaną podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż:

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytań nr 1 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytań nr 2 i 6 należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca zagadnień objętych pytaniem nr 4 i 5 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.