IBPP2/443-872/11/BW - Zasady zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2011 r. (data wpływu 2 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 25 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy doręczenie zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1, będzie skuteczne również w przypadku, jeśli dłużnik faktycznie zawiadomienia nie odbierze, a spełnione zostaną przesłanki doręczeń zastępczych, o których mowa w art. 150 i 151a Ordynacji podatkowej - jest prawidłowe.

W dniu 2 sierpnia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy doręczenie zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1, będzie skuteczne również w przypadku, jeśli dłużnik faktycznie zawiadomienia nie odbierze, a spełnione zostaną przesłanki doręczeń zastępczych, o których mowa w art. 150 i 151a Ordynacji podatkowej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 października 2011 r. (data wpływu 25 października 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 października 2011 r. znak: IBPP2/443-872/11/BW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek przemysłowych, będąc czynnym podatkiem VAT. W okresie od marca do sierpnia 2010 r. wnioskodawca wykonał na rzecz Sp. z o.o. (dalej: "Dłużnik) usługi polegające na wykonaniu posadzek epoksydowych, które zostały udokumentowane fakturami VAT. Wartości wynikające z faktur zostały wykazane jako obrót opodatkowany i podatek należny. Terminy płatności określone na fakturach upłynęły odpowiednio w okresie od kwietnia do sierpnia 2010 r.. Pomimo upływu ponad 180 dni od terminów płatności określonych na fakturach wierzytelności nie zostały uregulowane.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług i skorygować podatek należny. W związku z tym, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6, wysłał do Dłużnika zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego. Pismo to zostało wysłane za potwierdzeniem odbioru na dwa adresy - adres skrytki pocztowej podany przez Dłużnika na swojej stronie internetowej jako adres do doręczeń (dalej: "Przesyłka nr 1) i na adres siedziby Dłużnika zgodnie z aktualnym odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: "Przesyłka nr 2). Obydwie przesyłki nie zostały odebrane przez Dłużnika. Przesyłka nr 1 wysłana na adres skrytki pocztowej została po 14 dniach przechowywania na poczcie i dwukrotnym awizowaniu zwrócona Wnioskodawcy z adnotacją: "zwrot, nie podjęto w terminie". Przesyłka nr 2 wysłana na adres siedziby Dłużnika podany w Krajowym Rejestrze Sądowym została przez pocztę, przekazana, zgodnie z dyspozycją Dłużnika złożoną w urzędzie pocztowym właściwym dla jego siedziby, na podany przez Dłużnika adres do doręczeń w Katowicach. Następnie przesyłka ta została zwrócona Wnioskodawcy z adnotacją: "adresat wyprowadził się bez podania adresu".

Natomiast w piśmie z dnia 20 października 2011 r. Wnioskodawca wskazał:

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy doręczenie zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego, ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1, będzie skuteczne również w przypadku, jeśli dłużnik faktycznie zawiadomienia nie odbierze, a spełnione zostaną przesłanki doręczeń zastępczych, o których mowa w art. 150 i 151a Ordynacji podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 89b ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach, natomiast art. 89b ust. 1 ww. ustawy stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowania faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zgodnie z art. 150 Ordynacji podatkowej w przypadku doręczania pisma przez pocztę w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149 Ordynacji podatkowej pismo przechowuje się przez 14 dni w placówce pocztowej, dwukrotnie pozostawiając dłużnikowi zawiadomienie o tym fakcie. Doręczenie uważa się za dokonane skutecznie z upływem 14 dnia od momentu pozostawienia pierwszego zawiadomienia o przechowywaniu pisma w placówce pocztowej.

Natomiast zgodnie z art. 151a Ordynacji podatkowej, jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, jeśli Dłużnik nie odebrał przesłanego pocztą za potwierdzeniem odbioru zawiadomienia o zamiarze skorygowania podatku należnego z tytułu niezapłaconych wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zastosowanie znajdzie art. 150 Ordynacji podatkowej (w przypadku Przesyłki nr 1) i art. 151a Ordynacji podatkowej (w przypadku Przesyłki nr 2) i oba doręczenia należy uznać za skuteczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Kwestie dotyczące rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności regulują przepisy art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Przy czym, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1a).

Na podstawie ust. 2 powyższego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z ust. 3 wskazanego artykułu, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa w ust. 2 pkt 6.

W myśl art. 89b ust. 1 ustawy o VAT w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Natomiast zgodnie z postanowieniami art. 89b ust. 5 ww. ustawy o VAT do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Należy zauważyć, że wskazany w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT, warunek skorzystania z ulgi na złe długi ma charakter formalny. Bowiem wymogiem dokonania korekty jest uprzednie zawiadomienie dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na uprawdopodobnienie nieściągalności wierzytelności przysługującej względem tego dłużnika.

Po otrzymaniu potwierdzenia o odebraniu zawiadomienia przez dłużnika podatnik-wierzyciel powinien wstrzymać się ze skorzystaniem z ulgi na złe długi przez 14 dni. Jeśli bowiem dłużnik w tym czasie ureguluje należność (jej część), wówczas oczywiście ulga na złe długi nie znajdzie zastosowania lub też znajdzie zastosowanie tylko częściowo tj. w odniesieniu do tej części długu, która nie zostanie uregulowana przez dłużnika.

Istotne znaczenie ma tutaj kwestia obliczania terminów, a w szczególności określenia momentu początkowego oraz końcowego. Zgodnie z przepisem art. 89b ust. 5 ustawy, do zawiadomienia u dłużnika stosuje się odpowiednio przepisy o doręczeniach. Dotyczy to, co prawda, zawiadomienia u dłużnika, jednakże uznać należy, że taka zasada powinna znajdować zastosowanie do zawiadomienia także u wierzyciela. Tak więc moment początkowy owych 14 dni należy liczyć od momentu, w którym nastąpił skutek w postaci doręczenia (także doręczenia zastępczego) zawiadomienia u dłużnika.

Artykuł 2 § 1 pkt 1 i 4 cyt. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa stanowi, iż przepisy ustawy stosuje się do podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetu państwa oraz budżetów jednostek samorządu terytorialnego, do których ustalania lub określania uprawnione są organy podatkowe, a także do spraw z zakresu prawa podatkowego innych niż wymienione w pkt 1, należących do właściwości organów podatkowych.

Przytoczony przepis ustanawia generalną zasadę, iż w sprawach podatkowych stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 146 § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, w toku postępowania strona oraz jej przedstawiciel lub pełnomocnik mają obowiązek zawiadomić organ podatkowy o zmianie swojego adresu, w tym adresu elektronicznego, jeżeli wniesiono o zastosowanie takiego sposobu doręczania albo wyrażono na to zgodę.

W myśl § 2 tegoż artykułu, w razie zaniedbania obowiązku określonego w § 1, pismo uznaje się za doręczone pod dotychczasowym adresem, a organ podatkowy pozostawia pismo w aktach sprawy.

Natomiast w myśl art. 148 § 2 pkt 1 ww. ustawy pisma mogą być również doręczane w siedzibie organu podatkowego.

Stosownie do art. 148 § 3 ww. ustawy w razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.

Z kolei, zgodnie z art. 150 § 1 ww. ustawy razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

Stosownie do art. 150 § 1a ww. ustawy adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

W myśl art. 151 ww. ustawy osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym niemającym osobowości prawnej pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności - osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 151a ww. ustawy, jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wykonywania posadzek przemysłowych, będąc czynnym podatkiem VAT. W okresie od marca do sierpnia 2010 r. wnioskodawca wykonał na rzecz Sp. z o.o. (dalej: "Dłużnik) usługi polegające na wykonaniu posadzek epoksydowych, które zostały udokumentowane fakturami VAT. Wartości wynikające z faktur zostały wykazane jako obrót opodatkowany i podatek należny. Terminy płatności określone na fakturach upłynęły odpowiednio w okresie od kwietnia do sierpnia 2010 r.. Pomimo upływu ponad 180 dni od terminów płatności określonych na fakturach wierzytelności nie zostały uregulowane.

Wnioskodawca zamierza skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług i skorygować podatek należny. W związku z tym, zgodnie z art. 89a ust. 2 pkt 6, wysłał do Dłużnika zawiadomienie o zamiarze skorygowania podatku należnego.

Pismo to zostało wysłane za potwierdzeniem odbioru na dwa adresy:

* adres skrytki pocztowej podany przez Dłużnika na swojej stronie internetowej jako adres do doręczeń (dalej: "Przesyłka nr 1) oraz

* na adres siedziby Dłużnika zgodnie z aktualnym odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego (dalej: "Przesyłka nr 2). Wnioskodawca wskazał, że adres Dłużnika widniejący na fakturach VAT, w odniesieniu do których Wnioskodawca chce skorzystać z uprawnienia przewidzianego w art. 89a ustawy o VAT, jest tożsamy z adresem Dłużnika wskazanym w Krajowym Rejestrze Sądowym. Wnioskodawca wskazał również, że zawiadomienie zostało wysłane na adres Dłużnika podany w Krajowym Rejestrze Sądowym, albowiem był to jedyny adres (poza umieszczoną na stronie internetowej Dłużnika informacją o skrytce pocztowej) znany Wnioskodawcy.

Obydwie przesyłki nie zostały odebrane przez Dłużnika.

* Przesyłka nr 1 wysłana na adres skrytki pocztowej została po 14 dniach przechowywania na poczcie i dwukrotnym awizowaniu zwrócona Wnioskodawcy z adnotacją: "zwrot, nie podjęto w terminie".

* Przesyłka nr 2 wysłana na adres siedziby Dłużnika podany w Krajowym Rejestrze Sądowym została przez pocztę, przekazana, zgodnie z dyspozycją Dłużnika złożoną w urzędzie pocztowym właściwym dla jego siedziby, na podany przez Dłużnika adres do doręczeń w Katowicach. Następnie przesyłka ta została zwrócona Wnioskodawcy z adnotacją: "adresat wyprowadził się bez podania adresu". Wnioskodawca posiada na powyższe dowód. Dowodem tym jest wystawione przez Dłużnika i złożone przez niego we właściwym dla siedziby Urzędzie Pocztowym zgłoszenie do wysyłania na (na ten adres) korespondencji oraz koperta i potwierdzenie odbioru z adnotacją wyżej wskazaną (tj. "adresat wyprowadził się bez podania adresu").

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w sprawie której dotyczy wniosek zostały spełnione wszystkie warunki określone przepisem art. 89 ust. 2 pkt 1-5 ww. ustawy o VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie art. 150 Ordynacji podatkowej (dot. "Przesyłki nr 1") oraz art. 151a Ordynacji Podatkowej (dot. "Przesyłki nr 2).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji zaś powyższego, należy stwierdzić, iż w opisanej we wniosku sytuacji, o ile faktycznie spełnione zostały warunki określone przepisem art. 89 ust. 2 pkt 1-5 ww. ustawy o VAT. Wnioskodawca ma prawo skorygowania podatku należnego na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy o VAT.

Tut. organ pragnie zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii czy zostały spełnione pozostałe warunki wynikające z art. 89a ustawy o VAT umożliwiające Wnioskodawcy skorzystanie z prawa do skorygowania podatku należnego, jako nieściągalne, gdyż nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. organ pragnie wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.