IBPP2/443-849/08/EJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. E., przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2008 r. (data wpływu 16 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usługi pośrednictwa handlowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usługi pośrednictwa handlowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką zarejestrowaną w Polsce. W zakres jej działalności gospodarczej w stosunkowo niedużym rozmiarze wchodzi działalność w zakresie pośrednictwa handlowego. Kontrahentem korzystającym z pośrednictwa Wnioskodawcy jest niemiecka spółka z ograniczona odpowiedzialnością. Spółka ta nie jest powiązana z Wnioskodawcą ani kapitałowo ani personalnie (jest to duży podmiot z branży chemicznej). Spółka ta oprócz rejestracji na potrzeby transakcji wewnątrzunijnych zarejestrowana jest zarówno w Niemczech, jak i w Polsce. Z tytułu wskazania potencjalnych odbiorców wyrobów sprzedawanych przez tę spółkę w Polsce Wnioskodawca wystawia faktury VAT o treści" "usługa dystrybucyjna". Zgodnie z umową wiążącą obie strony istota tej usługi sprowadza się do pośrednictwa Wnioskodawcy, tj. wyszukiwania potencjalnych odbiorców, przedstawiania im możliwych warunków transakcji, doprowadzania do nawiązania kontaktów ze sprzedawcą towarów (ww. spółką niemiecką). Wnioskodawca nie ma upoważnienia do zawierania umów w imieniu sprzedawcy. Towary sprzedawane przez tę spółkę z wykorzystaniem pośrednictwa Wnioskodawcy były wcześniej zakupione u Wnioskodawcy. Przy tym dokonywanie transakcji przez Wnioskodawcę we własnym imieniu nie byłoby efektywne ekonomicznie, gdyż sprzedawane towary są u Wnioskodawcy produktem ubocznym, w dodatku transakcje te nie będą trwałym elementem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, stąd tworzenie struktur organizacyjnych, procedur itp. Wnioskodawca uznał za niecelowe. Spółka niemiecka sprzedając towar posługuje się polskim numerem identyfikacyjnym NIP i wystawia faktury z polskim podatkiem według stawki 22%, towar bowiem kupowany jest w Polsce. Jednak żądając od Wnioskodawcy faktury za usługi pośrednictwa posługuje się numerem unijnym (z przedrostkiem DE). Zgodnie z żądaniem odbiorcy usługi, usługę tę w fakturach Wnioskodawca wykazywał jako nieopodatkowaną w Polsce, jednak z ostrożności procesowej w deklaracjach VAT-7 uznawał ją jako opodatkowaną w Polsce według stawki 22% i podatek ten odprowadzany był do urzędu skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie opisanym powyżej prawidłowe jest założenie, że usługa świadczona przez Wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce i opodatkować ją winna niemiecka spółka w Niemczech jako import usług (reverse charge).

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest skorzystanie z dyspozycji przepisu zawartego w art. 28 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Przepis ten bowiem w swoim zastosowaniu nie jest ograniczony do pośrednictwa w transakcjach związanych z przywozem do Polski lub wywozem z Polski. Istotne jest jedynie, by usługobiorca posłużył się numerem identyfikacyjnym innego kraju unijnego. Przepis nie zawiera także wskazówek, że może być stosowany wyłącznie pod warunkiem, że odbiorca usługi posługuje się tym samym numerem wystawiając faktury za sprzedaż towarów (dokonywaną dzięki usługom pośrednika). Bez znaczenia pozostaje fakt, iż Wnioskodawca nie ma uprawnień do zawierania umów i imieniu dostawcy. Zawarte w art. 28 ust. 5 odniesienie do usług pośredników działających w imieniu i na rzecz osób trzecich nie oznacza bowiem, że muszą oni być uprawnieni do zawierania umów w imieniu dostawców. Podsumowując, Wnioskodawca uważa, że w stanie opisanym we wniosku usługa pośrednictwa nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i opodatkować ją winna niemiecka spółka w Niemczech jako import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Na podstawie art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.Zatem dla określenia miejsca opodatkowania transakcji należy, w świetle wymienionej ustawy o podatku VAT, ustalić miejsce świadczenia usług.

Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług, określona została w art. 27 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług który stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 - 6 i art. 28.Od tej ogólnej zasady istnieją liczne wyjątki. Miejsce świadczenia usług pośrednictwa związanych z dostawą towarów określa przepis art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c) ustawy.W myśl tego przepisu - w przypadku usług wykonywanych przez pośredników, działających w imieniu i na rzecz osób trzecich, związanych bezpośrednio z dostawą towarów - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce dokonania dostawy towarów - z zastrzeżeniem ust. 6. W myśl art. 28 ust. 6 ww. ustawy w przypadku gdy nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym zgodnie z ust. 5 ma miejsce świadczenia usługa, miejscem świadczenia usługi jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem dostawy towarów jest w przypadku:

Przez usługi pośrednictwa, o których mowa w art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c) ww. ustawy, należy rozumieć zespół czynności, które mogą być zarówno czynnościami natury faktycznej, jak i prawnej, jeżeli w ich wyniku dojdzie do nawiązania stosunku prawnego (umownego) pomiędzy dostawcą usługi, a ich odbiorcą, w konsekwencji czego nastąpi dostawa towarów. Przepis ten wymaga, aby działania pośrednika miały bezpośredni związek z dokonaną dostawą towarów. Z brzmienia art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c) nie wynika, aby wskazany w nim wymóg działania w imieniu i na rzecz osób trzecich dotyczył zawierania umów, na podstawie których zrealizowane zostaną dostawy, lecz odnosi się do świadczenia usług pośrednictwa, w rezultacie których dojdzie ostatecznie do zrealizowania dostawy i które muszą mieć bezpośredni związek z tą dostawą. Dyspozycją tego przepisu nie będą zatem objęte, z jednej strony takie działania, które pośrednik, w szerokim znaczeniu tego słowa, będzie podejmował wobec odbiorcy usługi w imieniu własnym, lecz na rzecz (na rachunek) usługobiorcy, a z drugiej strony eliminował będzie również takie działania, które określony podmiot będzie podejmował w stosunku do potencjalnych odbiorców, np. samorzutnie, bez uzgodnienia z usługodawcą i bez posiadania stosownego umocowania z jego strony do działania i dokonywania czynności na jego rzecz, a które w efekcie również mogą prowadzić do wyświadczenia usług. Natomiast użyty w tym przepisie wymóg, "działania w imieniu osób trzecich" (w tym przypadku usługodawcy) należy odnieść do wszelkich czynności faktycznych i prawnych składających się na usługę pośrednictwa, przy czym jest on spełniony nie tylko w przypadku posiadania pełnomocnictwa do zawierania umów, lecz również w przypadku istnienia umocowania ze strony usługodawcy do podejmowania w jego imieniu i na jego rzecz czynności pośrednictwa.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego zdarzenia faktycznego należy stwierdzić, iż przedmiotowe usługi pośrednictwa mają bezpośredni związek z dostawą towarów. Zatem miejscem świadczenia tych usług związanych z dostawą towarów w związku z art. 28 ust. 5 pkt 2 lit. c) i art. 22 ust. 1 pkt 1 jest miejsce dokonania dostawy towarów, czyli Polska. W przedmiotowej sytuacji ma jednak zastosowanie zmiana miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28 ust. 6, gdyż nabywca usługi podał dla tej czynności świadczącemu usługę numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym ma miejsce świadczona usługa.Zatem miejscem świadczeniem usług pośrednictwa będzie terytorium Niemiec, a w związku z tym w Niemczech będzie podlegała ona opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej.W związku z powyższym tut. organ stwierdza, że przedmiotowe usługi pośrednictwa dotyczące dostaw towarów nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie opisanym we wniosku usługa pośrednictwa nie podlega w Polsce opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie tut. organ pragnie zauważyć, że w końcowej części swojego stanowiska Wnioskodawca wskazał, że usługę pośrednictwa winna opodatkować w Niemczech niemiecka spółka jako import usług.Ocena prawna tego stanowiska, zdaniem tut. organu, wybiega poza uprawnienie Ministra Finansów do wydawania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Przedmiotem wniosku może być bowiem wyłącznie interpretacja polskich przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie jest możliwe dokonanie oceny prawnej w zakresie uznania przez spółkę niemiecką za import usługi - usługi pośrednictwa świadczonej przez Wnioskodawcę na terytorium Polski. Przepisy ustawy krajowej nie regulują sytuacji podatników rozliczających się z podatku VAT lub podatku od wartości dodanej się na terenie innych państw członkowskich. Odpowiedzi na przedstawione zapytanie należy udzielić w oparciu o przepisy regulujące podatek od wartości dodanej obowiązujące w Niemczech.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.