IBPP2/443-830/14/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 lipca 2014 r. (data wpływu 21 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zniesienia współwłasności nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności zniesienia współwłasności nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, S.A., jest współużytkownikiem wieczystym współwłasności nieruchomości i związanego z tym prawa własności nieruchomości, które) właścicielem jest Skarb Państwa, usytuowanej w X dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr XXX składającej się z działek gruntu:

Działki gruntu nr 1245/49 zabudowana

Działki gruntu nr 402/49 zabudowana

Działki gruntu nr 1244/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1243/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1242/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1241/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1239/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1240/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1238/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1235/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1236/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1237/49 niezabudowana

S.A. posiada 9/10 udziału we wspólności powyższych praw, natomiast spółka z o.o. posiada 1/10 udziału we wspólności powyższych praw.

Współuprawnieni zamierzają dokonać zniesienia wspólności powyższy praw poprzez podział fizyczny, ściśle według wielkości udziałów ze spłatą ze strony SA na rzecz Sp. z o.o. w kwocie około 200.000.... zł (słownie: dwieście tysięcy złotych) w celu zrekompensowania poniesionych nakładów.

W wyniku zniesienia wspólności praw planowane jest przyznanie S.A. nieruchomości obejmujących:

Działki gruntu nr 1245/49 zabudowana

Działki gruntu nr 1243/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 402/49 zabudowana

Działki gruntu nr 1244/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1238/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1235/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1236/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1237/49 niezabudowana

W wyniku zniesienia wspólności praw planowane jest przyznanie Spółce z o.o. nieruchomości obejmujących:

Działki gruntu nr 1240/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1242/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1239/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1241/49 zabudowanej

Z historycznego punktu widzenia stosunki własnościowe wyglądały w sposób następujący: Spółka z o.o. powstałą w wyniku wyodrębnienia podmiotu w celu prowadzenie inwestycji z X w Y i otrzymała w aporcie grunty i budowle na pokrycie kapitału zakładowego w dniu 31 stycznia 2000 r. Spółce nie przysługiwało prawo odliczenia podatku VAT. Również budowle zostały wniesione do Spółki i od tego nie przysługiwał podatek VAT.

Natomiast Spółka SA nabyła do Spółki Sp. z o.o. nieruchomość (grunty i budowle) i do ceny za które zapłacona za grunty i budowle naliczono podatek VAT.

Obecnie z uwagi na konieczność uregulowania stanu prawnego nieruchomości z uwagi na fakt szeregu komplikacji administracyjno-prawnych zarówno akcjonariusz jak i przepisów kodeksu cywilnego wynika, że ustawodawca preferuje fizyczny podział rzeczy, w sytuacji gdy z jej istoty jest to dopuszczalne a jednocześnie nie sprzeciwia się to przepisom ustaw lub społeczno-gospodarczemu przeznaczeniu rzeczy albo nie pociąga za sobą istotnej zmiany rzeczy lub znacznego zmniejszenia jej wartości. Wspólność prawa użytkowania wieczystego i prawa własności budynków i urządzeń rodzi szereg komplikacji natury faktycznej jak i prawnej. Stan odrębności praw jest lepszym, niż stan wspólności praw. Sposób korzystania z nieruchomości wspólnej podlega wewnętrznej regulacji pomiędzy współuprawnionymi na zasadzie tzw. porozumień quoad usum, czyli porozumień mających na celu ustalenie faktycznych zasad posiadania nieruchomości. Rodzi to oczywiste komplikacje w przypadku ewentualnego sporu-w tym sądowego - co do zakresu posiadania (art. 206 k.c). Wspólność praw rodzi komplikacje w zakresie współdziałania w zarządzie nieruchomością wspólną (art. 200 k.c), wspólną zgodą współuprawnionych dla dokonania czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu (art. 199 k.c). Stan wspólności praw - w przypadku sporu - może prowadzić do wyznaczenia zarządcy nieruchomością przez sąd (art. 203 k.c).

Wspólność praw rodzi komplikacje w zakresie przychodów i wydatków (ciężarów) związanych z przedmiotem wspólności praw (art. 207 k.c.). Ponadto wspólność praw - oprócz trudności na wypadek potencjalnego konfliktu pomiędzy współuprawnionymi - jest stanem o charakterze przejściowym. Każdy z uprawnionych może żądać sądowego, czyli przymusowego, zniesienia współwłasności (art. 212 k.c). W takim przypadku dla współuprawnionych powstaje niepewność co do sposobu zniesienia wspólności (który może nie być zborny z interesami zainteresowanych, np. w zakresie rodzaju przyznanej nieruchomości, wysokości i terminach dopłat, itp.) przez orzeczenie sądu. Dodatkowym czynnikiem negatywnym jest długotrwałość postępowania sądowego i związane z tym koszty. Zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, Jeżeli nieruchomość lub obiekt budowlany stanowi współwłasność lub znajduje się w posiadaniu dwóch lub więcej podmiotów, to stanowi odrębny przedmiot opodatkowania, a obowiązek podatkowy od nieruchomości lub obiektu budowlanego ciąży solidarnie na wszystkich współwłaścicielach." Likwidacja wspólności praw uchyla ryzyko ponoszenia odpowiedzialności podatkowej za zobowiązania osób trzecich. Innymi słowy zniesienie wspólności praw jest korzystnie postrzegane przez system prawny.

Dodać należy, że na prawie użytkowania wieczystego powstały hipoteki (przed wydzieleniem wspólności praw), a następnie hipoteki powstały na każdym z udziałów we wspólności praw. Zgodnie z art. 76 ust. 1 zd. 1 u.k.w.h. w razie podziału nieruchomości hipoteka obciążająca nieruchomość obciąża wszystkie nieruchomości utworzone przez podział (hipoteka łączna). Przepis art. 76 ust. 1 zd. 2 u.k.w.h. w brzmieniu: "Hipoteka na części ułamkowej nieruchomości obciąża w tym samym zakresie części ułamkowe wszystkich nieruchomości utworzonych przez podział." Na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 10 lipca 2012 r. sygn. akt P 15/12 (Dz. U. z 2012 r. poz. 827) utracił moc z dniem 19 lipca 2012 r. W myśl obecnie obowiązującego art. 76 ust. 11 u.k.w.h. - wprowadzonego ustawą z dnia 24 maja 2013 r. o zmianie ustawy o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2013 r. poz. 830) - "hipoteka na części ułamkowej nieruchomości obciąża nieruchomość otrzymaną w wyniku zniesienia współwłasności przez współwłaściciela, którego udział był obciążony tą hipoteką." W kontekście analizowanej sytuacji ma znaczenie art. 76 ust. 12 u.k.w.h. jeżeli współwłaścicielowi nieruchomości, którego udział był obciążony hipoteką, przysługuje spłata, na wierzytelności z tego tytułu jego wierzycielowi hipotecznemu przysługuje ustawowe prawo zastawu. O pierwszeństwie ustawowego prawa zastawu na wierzytelności o spłatę rozstrzyga pierwszeństwo hipotek obciążających udział współwłaściciela. Powyższą regulację stosuje się odpowiednio, jeżeli w wyniku podziału współwłaścicielowi nieruchomości, który udział był obciążony hipoteką przypada nieruchomość z dopłatą (art. 76 ust. 1 u.k.w.h.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle stanowiska zawartego w opisie stanu faktycznego należy się podatek od towarów i usług przy zniesieniu współwłasności.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Z podatkowego punktu widzenia istotne jest podkreślenie, że w konsekwencji takiego a nie innego sposobu zniesienia wspólności u żadnej ze stron umowy o zniesienie wspólności nie nastąpi żadna zmiana stanu majątkowego w postaci zwiększenia się aktywów lub zmniejszenia zobowiązań któregoś z nich. Przemawia to za niepodleganiem takiej czynności opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z orzecznictwem m.in. WSA w Warszawie (sygn. akt HI SA/Wa 1942/10) udział we współwłasności nieruchomości nie może być uznawany za towar w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji zniesienie współwłasności z orzeczeniem dopłaty nie stanowi odpłatnej dostawy towarów.

Ustawa o VAT zawiera samodzielną definicję towaru i jego dostawy, wobec czego nie ma podstaw, by wywodzić ją z przepisów innych ustaw w tym kodeksu cywilnego.

Również uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. przewiduje obowiązek naliczenia podatku VAT do dostawy towarów w chwili gdy jeden z współwłaścicieli otrzyma znacznie większą część nieruchomości lub nieruchomość w całości zostanie w wyniku zniesienia współwłasność za odpłatą przekazana tylko jednemu współwłaścicielowi.

Opisywany wyżej zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Z powołanego powyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

W związku z powyższym należy przyjąć, iż w tym wypadku po stronie współwłaścicieli nie powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Treść powołanego art. 7 ust. 1, wskazuje, że ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż, czy zamiana rzeczy, jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Artykuł 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu wyjaśnić należy, że prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom.

Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Ponadto zgodnie z art. 196 k.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. W myśl art. 210 ustawy k.c, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

Z treści art. 211 k.c. wynika, że każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości. Zasadą jest, że zniesienie współwłasności powinno nastąpić przede wszystkim przez podział fizyczny rzeczy wspólnej. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc do nowego ukształtowania prawa własności przez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, S.A., jest współużytkownikiem wieczystym współwłasności nieruchomości i związanego z tym prawa własności nieruchomości, której właścicielem jest Skarb Państwa, usytuowanej w X dla której prowadzona jest księga wieczysta o nr XXX składającej się z działek gruntu:

Działki gruntu nr 1245/49 zabudowana

Działki gruntu nr 402/49 zabudowana

Działki gruntu nr 1244/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1243/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1242/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1241/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1239/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1240/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1238/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1235/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1236/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1237/49 niezabudowana

S.A. posiada 9/10 udziału we wspólności powyższych praw, natomiast spółka z o.o. posiada 1/10 udziału we wspólności powyższych praw. Współuprawnieni zamierzają dokonać zniesienia wspólności powyższy praw poprzez podział fizyczny, ściśle według wielkości udziałów ze spłatą ze strony SA na rzecz Sp. z o.o. w kwocie około 200.000 zł w celu zrekompensowania poniesionych nakładów.

W wyniku zniesienia wspólności praw planowane jest przyznanie S.A.

nieruchomości obejmujących:

Działki gruntu nr 1245/49 zabudowana

Działki gruntu nr 1243/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 402/49 zabudowana

Działki gruntu nr 1244/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1238/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1235/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1236/49 niezabudowana/droga

Działki gruntu nr 1237/49 niezabudowana

W wyniku zniesienia wspólności praw planowane jest przyznanie Sp. z o.o. nieruchomości obejmujących:

Działki gruntu nr 1240/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1242/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1239/49 zabudowanej

Działki gruntu nr 1241/49 zabudowanej.

Z powyższego opisu wynika, że po zniesieniu współwłasności, działki gruntu zabudowane i niezabudowana o nr 1245/49, 402/49, 1244/49, 1243/49, 1238/49, 1235/49. 1236/49 oraz 1237/49, stanowić będą wyłączną własność Wnioskodawcy tj. S.A., co oznacza, że Wnioskodawca, który obecnie posiada 9/10 udziału w ww. działkach, otrzyma dodatkowo po 1/10 udziału każdej z ww. działek, z czego dostawy udziału w wysokości 1/10 w tych działkach dokona Sp. z o.o.

Z kolei Sp. z o.o. w wyniku zniesienia współwłasności otrzyma na wyłączną własność działki gruntu zabudowanego o nr 1242/49, 1241/49, 1239/49 i 1240/49, co oznacza, że Sp. z o.o., która obecnie posiada 1/10 udziału w ww. działkach, otrzyma dodatkowo po 9/10 udziału w każdej z ww. działek, z czego dostawy udziału w wysokości 9/10 w każdej z tych działek dokona Wnioskodawca - S.A.

Oznacza to, że Wnioskodawca przekaże Sp. z o.o. swoje udziały, które obecnie posiada w działkach o nr 1242/49, 1241/49, 1239/49, 1240/49, czyli dokona dostawy na rzecz właściciela działek o nr 1242/49, 1241/49, 1239/49, 1240/49 - 9/10 udziału w każdej z tych działek.

W konsekwencji należy przyjąć, że w wyniku zniesienia współwłasności ww. działek zmieni się wielkość udziałów współwłaścicieli w tych działkach.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przekaże Sp. z o.o. swój udział 9/10 w działkach gruntu zabudowanego o nr 1242/49, 1241/49, 1239/49, 1240/49.

Sp. z o.o przekaże Wnioskodawcy 1/10 udziału w każdej z działek gruntu zabudowanego i niezabudowanego o nr 1245/49, 402/49, 1244/49, 1243/49, 1238/49, 1235/49, 1236/49 oraz 1237/49, których Wnioskodawca będzie wyłącznym właścicielem.

Przeniesienie własności gruntu stanowi odpłatną dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą dostawą występuje w charakterze podatnika podatku VAT. Przedmiotem dostawy będzie odrębnie przekazany przez Wnioskodawcę udział 9/10 w każdej z działek

W przedmiotowej sprawie będziemy więc mieli do czynienia z odpłatną dostawą towarów, gdyż w zamian za utratę przez Sp. z o.o. udziału w prawie własności działek o nr 1245/49, 402/49, 1244/49, 1243/49, 1238/49, 1235/49, 1236/49 oraz 1237/49, Wnioskodawca przekazuje Sp. z o.o. swoje udziały w działkach, które staną się jej wyłączną własnością.

W związku ze zniesieniem współwłasności, w zamian za prawo własności w nieruchomościach, Wnioskodawca przekaże Sp. z o.o. prawo własności innych nieruchomości.

Dokonana przez Wnioskodawcę w ramach zniesienia współwłasności dostawa udziału 9/10 w prawie własności działek o nr 1242/49, 1241/49, 1239/49, 1240/49, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów, która podlega opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Na gruncie ustawy o VAT, skutkiem dokonania opisanej wyżej dostawy nieruchomości będzie konieczność opodatkowania przez Wnioskodawcę dostawy 9/10 udziału w prawie własności w każdej z działek zabudowanych o nr 1242/49, 1241/49, 1239/49, 1240/49, które Wnioskodawca przekaże Sp. z o.o., na zasadach właściwych dla przedmiotu dostawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto w odniesieniu do części stanowiska Wnioskodawcy dotyczącej skutków podatkowych zniesienia współwłasności po stronie współwłaściciela zostanie wydane odrębne postanowienie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sformułowanego pytania w odniesieniu do skutków podatkowych opisanej transakcji zniesienia współwłasności dla Wnioskodawcy, zatem przedmiotem interpretacji nie była kwestia spłaty ze strony Wnioskodawcy w celu zrekompensowania poniesionych nakładów przez współwłaściciela, gdyż w tym zakresie nie sformułowano pytania oraz nie przedstawiono stanowiska.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.