IBPP2/443-818/11/RSz - Dokumentowanie transakcji sprzedaży samochodu używanego fakturą VAT.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2011 r. (data wpływu 5 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 6 lipca 2011 r. (data wpływu 13 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania transakcji sprzedaży samochodu używanego FAKTURĄ VAT ze stawką 23%, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

W dniu 5 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania transakcji sprzedaży samochodu używanego FAKTURĄ VAT ze stawką 23%, przyjętego do Komisu, na podstawie umowy komisu, od osoby prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 18 kwietnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 6 lipca 2011 r. (data wpływu 13 lipca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 czerwca 2011 r. znak: IBPP2/443-462/11/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca to Komis Samochodowy - spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT.

Specyfiką firmy jest to, iż KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu "S" rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi. Ponadto KOMITENT zobowiązany jest odpowiednio użytkować oraz zabezpieczyć pojazd w należyty sposób dla celów dokonania przyszłej transakcji sprzedaży, nie zmieniając jego substancji ani też nie pomniejszając w sposób celowy jego wartości, pod rygorem natychmiastowego rozwiązania umowy komisu "S".

Dla potrzeb obliczenia kwoty marży i podatku prowadzone są rejestry oraz ewidencja w księgach rachunkowych, na podstawie której wykazywana jest wartość nabytych towarów, wysokość marży oraz kwota VAT.

5 zdarzenie:

przyjęcie samochodu od osoby prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT - sporządzana jest umowa komisu - w której KOMITENT upoważnia KOMISANTA do sprzedaży pojazdu KUPUJĄCEMU za określoną w umowie kwotę. KOMISANT pobierze wynagrodzenie - prowizję doliczaną do ceny pojazdu - płatną przez KUPUJĄCEGO. KOMISANT otrzymuje od KOMITENTA FAKTURĘ VAT ze stawką 23%. Wnioskodawca odlicza VAT (wprowadza fakturę do rejestru VAT naliczony). Dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest FAKTURA VAT ze stawką 23% - (faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w zdarzeniu 5 jest prawidłowo udokumentowana wystawieniem FAKTURY VAT ze stawka 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż dokumentowana jest prawidłowo.

Wnioskodawca jako KOMISANT przyjmuje samochód do Komisu na podstawie umowy komisowej. Ponieważ KOMITENT wystawia fakturę VAT ze stawką 23%, Wnioskodawca odlicza VAT naliczony wynikający z otrzymanej faktury (zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. c ustawy o VAT), dokonując sprzedaży wystawia FAKTURĘ VAT ze stawką 23% (zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Należy zauważyć, iż w piśmie z dnia 6 lipca 2011 r., które wpłynęło do tut. organu w dniu 13 lipca 2011 r. Wnioskodawca doprecyzował opis zaistniałego stanu faktycznego, zadał pytanie i przedstawił własne stanowisko. Podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie odnosi się do przedstawionego ostatecznie zaistniałego stanu faktycznego odnośnie zdarzenia 5, sformułowanego pytania i stanowiska własnego Wnioskodawcy zawartego w piśmie z dnia 6 lipca 2011 r.

Umowa komisu jest, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), szczególnym rodzajem pośrednictwa handlowego. Przez umowę komisu, zgodnie z przepisem art. 765 kodeksu cywilnego, przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Istotą umowy komisu jest to, że pomiędzy kupującym i sprzedającym pośredniczy komisant, który przyjmuje od zleceniodawcy towar w celu jego sprzedaży finalnemu nabywcy. Sprzedaż następuje za ustalonym w umowie wynagrodzeniem w formie prowizji. Towar przyjęty przez komisanta pozostaje własnością komitenta aż do momentu sprzedaży osobie trzeciej. Komis dotyczyć może nie tylko sprzedaży, ale również kupna określonej rzeczy w imieniu własnym, na rachunek komitenta.

Komisant jest obowiązany po przeprowadzeniu transakcji przenieść na komitenta korzyści majątkowe uzyskane od osoby trzeciej. Komisantowi należy się jedynie wynagrodzenie w formie prowizji za pełnione usługi. Roszczenie w tym zakresie komisant nabywa z chwilą, gdy komitent otrzymał rzecz lub cenę (art. 772 k.c.).

Komisantem może być jedynie taka osoba fizyczna lub prawna, która prowadzi przedsiębiorstwo w zakresie świadczenia usług polegających na kupnie lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek komitenta, ale we własnym imieniu, natomiast Komitentem, a więc osobą korzystającą z usług komisanta, może być każda osoba fizyczna lub prawna.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

Na gruncie przepisów ustawy o VAT instytucja komisu została potraktowana więc jako dostawa towarów.

Podatnikami - w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że na gruncie ustawy o VAT, pojęcie "działalność gospodarcza" uzyskała znacznie szersze znaczenie, niż ma ono w mowie potocznej i w innych regulacjach prawnych.

Artykuł 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi iż, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Natomiast, w myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o VAT, dla potrzeb stosowania rozdziału 4, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie (...).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych (...) w nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy o VAT, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, (...), które podatnik nabył od:

Powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy o VAT).

Niewątpliwie samochody używane nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie są towarami używanymi, w rozumieniu ww. przepisu.

Należy zauważyć, iż opodatkowanie w systemie marży stosowane jest tylko do określonej kategorii towarów używanych - tych, które podatnik wcześniej nabył w celu dalszej odsprzedaży. Przy czym istotne jest, od kogo towary te zostały nabyte.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od osób:

* niebędących podatnikami podatku od towarów i usług,

* które wprawdzie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale którym w stosunku do dostarczanych towarów używanych nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub które należą do kategorii drobnych przedsiębiorców, zwolnionych od podatku od towarów i usług,

* które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,

* które nie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i realizują dostawę towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 oraz regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pośrednikowi pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego (ponieważ podatku tego nie płacą, więc nie mają czego obniżyć), jak i osób, które wprawdzie podatnikami tego podatku są, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

Tak więc, do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatkom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 marca 2011 r., zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z dniem 1 kwietnia 2011 r. powyższa kwestię reguluje § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z powołanego przepisu wynika, iż faktury VAT wystawiane są przez zarejestrowanych, czynnych (tzn. nie korzystających ze zwolnienia podmiotowego lub nie wykonujących wyłącznie czynności zwolnionych od VAT przedmiotowo), posiadających numer identyfikacji podatkowej, podatników VAT.

Każda czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wykonana przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT powinna zostać udokumentowana fakturą VAT. Zasada ta dotyczy również transakcji zawieranych przez podatników w ramach umowy komisu.

Wydanie towaru przez komisanta dla ostatecznego nabywcy towaru powinno zostać udokumentowane fakturą. Zgodnie z obowiązującą ustawą komisant i komitent wystawiają odrębną fakturę dokumentującą własną dostawę towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca to Komis Samochodowy, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie komisowej sprzedaży używanych pojazdów.

Specyfiką firmy jest to, iż KOMISANT od dnia podpisania umowy komisu "S" rozpoczyna sprzedaż komisową pojazdu opisanego w § 1 umowy komisowej. Pojazd będący przedmiotem umowy wraz z kluczykami i dokumentami pozostaje do czasu jego sprzedaży w posiadaniu KOMITENTA. KOMITENT, w związku z tym, że pojazd pozostaje w jego użytkowaniu w trakcie obowiązywania niniejszej umowy, zobowiązany jest udostępnić go w umówionym czasie i miejscu do dyspozycji KOMISANTA celem okazania pojazdu Klientowi.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia 5 wskazał, iż samochód przyjmowany jest do Komisu od osoby prawnej, która jest podatnikiem o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT - sporządzana jest umowa komisu - w której KOMITENT upoważnia KOMISANTA do sprzedaży pojazdu KUPUJĄCEMU za określona w umowie kwotę. KOMISANT pobierze wynagrodzenie - prowizję doliczaną do ceny pojazdu - płatną przez KUPUJĄCEGO. KOMISANT otrzymuje od KOMITENTA FAKTURĘ VAT ze stawką 23%. Wnioskodawca odlicza VAT (wprowadza fakturę do rejestru VAT naliczony). Dla KUPUJĄCEGO wystawiana jest FAKTURA VAT ze stawką 23% - (faktura wprowadzona jest do rejestru VAT należny).

Z przedstawionego własnego stanowiska w sprawie wynika, iż Wnioskodawca, jako KOMISANT przyjmuje samochód do Komisu na podstawie umowy komisowej. Ponieważ KOMITENT wystawia fakturę VAT ze stawką 23% Wnioskodawca odlicza VAT naliczony wynikający z otrzymanej faktury (zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. c ustawy o VAT).

W zaistniałej sytuacji, przedmiotem dostawy w ramach umowy komisu są towary używane (spełniające definicję z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy), jednakże komitentem nie jest podmiot wymieniony w art. 120 ust. 10 cyt. ustawy o VAT.

Tym samym, nie są spełnione warunki określone w art. 120 ust. 10 ww. ustawy o VAT warunkujące zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy, iż cyt. " (...) sprzedaż dokumentowana jest prawidłowo. (...) Dokonując sprzedaży wystawia KUPUJĄCEMU FAKTURĘ VAT ze stawką 23% (zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT), należało uznać za prawidłowe.

Natomiast kwestię, iż cyt. " (...) Wnioskodawca odlicza VAT naliczony wynikający z otrzymanej faktury (zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1c ustawy o VAT (...)", przyjęto jako element przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, niepodlegający ocenie, ponieważ nie było to przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się również, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.