IBPP2/443-816/13/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 4 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z 28 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem oraz korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT zbycia nieruchomości zabudowanej budynkiem oraz korekty podatku naliczonego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 listopada 2013 r. (data wpływu 2 grudnia 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 listopada 2013 r. znak: IBPP2/443-816/13/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 19 listopada 2010 r. Wnioskodawca zakupił dla celów prowadzonej działalności gospodarczej od osób fizycznych za kwotę 215.000,00 zł nieruchomość składającą się z gruntu wraz z budynkiem (bez odliczenia VAT).

Do listopada 2011 r. dokonywał nakładów inwestycyjnych, które w dniu przyjęcia środka trwałego do użytkowania wynosiły 251.718,70 zł. Od części wydatków jako podatnik VAT czynny odliczył VAT (wartość faktur VAT netto dot. inwestycji 200.078,77 zł), pozostałą kwotę stanowią odsetki od kredytu (29.295,45 zł) oraz usługi wykonane przez podmioty nie zarejestrowane jako podatnicy VAT (rachunki uproszczone na sumę 22.344,48 zł). Łączna kwota nakładów przekroczyła cenę nabycia nieruchomości.

Dnia 15 listopada 2011 r. inwestycja została zakończona i nastąpiło przyjęcie środka trwałego do użytkowania. W budynku został uruchomiony sklep i służy czynnościom opodatkowanym. Z uwagi na trudną sytuację finansową Wnioskodawca rozważa zbycie powyższej nieruchomości.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że nabycie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT - jak wskazano we wniosku zakup dokonany od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej.

Przy nabyciu nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wydatki poniesione po dniu zakupu na przedmiotową nieruchomość nie zostały potraktowane jako ulepszenie gdyż nieruchomość nie spełniała warunków definicji środka trwałego (nie została przyjęta do ewidencji środków trwałych z uwagi na niekompletność i niezdatność do użytkowania - budynek w stanie surowym). Wydatki w kwotach opisanych we wniosku zostały zakwalifikowane jako wydatki na wytworzenie środka trwałego (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 marca 2011 r. sygn. akt II FSK 2011/09).

Przedmiotowy budynek nie był i nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Budynek został przyjęty do ewidencji środków trwałych w dniu 15 listopada 2011 r. tak więc nie był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres 5 lat. Po dniu oddania do użytkowania nie wystąpiły wydatki na ulepszenie budynku. Inwestycja została oddana do użytkowania w dniu 15 listopada 2011 r. (przyjęcie OT).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości po upływie 2 lat od przyjęcia do użytkowania (począwszy od miesiąca XII 2013 r.) będzie ona mogła skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 10 lub 10a.

2. Czy w przypadku sprzedaży i zastosowaniu stawki "zw" powstanie obowiązek korekty VAT od poniesionych nakładów na podstawie art. 91 ustawy o VAT w proporcji do okresu użytkowania i limitu 10 lat.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Pierwsze zasiedlenie nastąpiło w roku 2011 i po upływie dwóch lat Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia z podatku VAT.

Obowiązywać będzie korekta o której mowa w art. 91 - okres korekty 10 lat licząc od daty przyjęcia do użytkowania. Przy sprzedaż w roku 2014 proporcja ta będzie wynosić 6/10 wartości (przyjęcie środka trwałego OT 2011 r. - sprzedaż 2014 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Od powyższej zasady ustawodawca ustanowił szereg wyjątków, a jednym

z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany w stopniu nie niższym niż 30% wartości początkowej obiekt budowlany będzie przedmiotem dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub np. przedmiotem najmu, dzierżawy (przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy). Bowiem zarówno dostawa, jak i najem czy dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa powyżej, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż aby sprzedaż nieruchomości mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, muszą być spełnione łącznie dwa warunki wskazane w tym artykule tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków i budowli, oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Artykuł 43 ust. 7a ustawy o VAT wskazuje, iż dostawa budynków budowli lub ich części może korzystać ze zwolnienia od podatku także wówczas, gdy nie zostanie spełniony warunek przewidziany w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy, dotyczący wydatków poniesionych na ulepszenie. Ma to miejsce w sytuacji, gdy budynek był wykorzystywany w stanie ulepszonym przez podatnika do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zakupił dla celów prowadzonej działalności gospodarczej od osób fizycznych za kwotę 215.000,00 zł nieruchomość składającą się z gruntu wraz z budynkiem. Nabycie nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT (zakup dokonany od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej). Przy nabyciu nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Do listopada 2011 r. dokonywał nakładów inwestycyjnych, które w dniu przyjęcia środka trwałego do użytkowania wynosiły 251.718,70 zł. Od części wydatków jako podatnik VAT czynny odliczył VAT (wartość faktur VAT netto dot. inwestycji 200.078,77 zł), pozostałą kwotę stanowią odsetki od kredytu (29.295,45 zł) oraz usługi wykonane przez podmioty nie zarejestrowane jako podatnicy VAT (rachunki uproszczone na sumę 22.344,48 zł). Łączna kwota nakładów przekroczyła cenę nabycia nieruchomości.

Dnia 15 listopada 2011 r. inwestycja została zakończona i nastąpiło przyjęcie środka trwałego do użytkowania. W budynku został uruchomiony sklep i służy czynnościom opodatkowanym.

W rozumieniu przepisów o podatku dochodowym wydatki poniesione po dniu zakupu na przedmiotową nieruchomość nie zostały potraktowane jako ulepszenie gdyż nieruchomość nie spełniała warunków definicji środka trwałego (nie została przyjęta do ewidencji środków trwałych z uwagi na niekompletność i niezdatność do użytkowania - budynek w stanie surowym). Wydatki w kwotach opisanych we wniosku zostały zakwalifikowane jako wydatki na wytworzenie środka trwałego. Przedmiotowy budynek nie był i nie jest przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Budynek został przyjęty do ewidencji środków trwałych w dniu 15 listopada 2011 r. tak więc nie był wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych przez okres 5 lat. Po dniu oddania do użytkowania nie wystąpiły wydatki na ulepszenie budynku. Inwestycja została oddana do użytkowania w dniu 15 listopada 2011 r. (przyjęcie OT).

Tak więc, w pierwszej kolejności należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Zatem kluczowym elementem jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że nabycie budynku jak wskazał Wnioskodawca, nastąpiło w wyniku czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (zakup dokonany od osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej - budynek w stanie surowym, nie nadającym się do użytkowania Wnioskodawca ponosił dalsze nakłady inwestycyjne na wytworzenie środka trwałego), a zatem w momencie nabycia nie doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Przedmiotowy budynek po wytworzeniu tj. wybudowaniu i przyjęciu na ewidencję środków trwałych nie był i nie jest również przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, czyli nie nastąpiło oddanie do użytkowania budynku, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym dostawa budynku nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy gdyż nie doszło do pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Dostawa ta będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W związku z powyższym należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dostawy budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Mając na uwadze przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, w przedmiotowej sprawie dostawa budynku nie będzie mogła również korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie powołanego przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Wnioskodawca w związku z dokonanymi nakładami inwestycyjnymi na wytworzenie budynku odliczał podatek VAT tym samym należy przyjąć, że przysługiwało mu prawo do odliczenia z ww. tytułu. Zatem powyższe wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, bowiem podstawowym warunkiem do zwolnienia jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego. Co prawda przy nabyciu nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia, jednakże jak podkreślił Wnioskodawca budynek był zakupiony w stanie surowym, niezdatnym do użytkowania. Wnioskodawca ponosił nakłady inwestycyjne na wytworzenie środka trwałego, od listopada 2011 r. których wartość przekroczyła cenę nabycia.

Nie zostanie również spełniony warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 7a ww. ustawy, bowiem budynek nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez okres co najmniej 5 lat.

Zatem dostawa budynku będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, stosownie do którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntów.

Powyższe oznacza, iż do zbycia gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Mając zatem powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę gruntu zabudowanego budynkiem będzie podlegać opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług.

Odnośnie korekty podatku VAT wynikającego ze sprzedaży budynku zauważyć należy co następuje:

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 - art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W oparciu o art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do dokonania korekty zostały określone w art. 91 ustawy.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

Ponadto, w świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Ponadto, w myśl art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Zatem, w zaistniałej sytuacji, gdy Wnioskodawcy przy wytworzeniu środka trwałego przysługiwało prawo od odliczenia podatku VAT, a dostawa przedmiotowego budynku opodatkowana będzie 23% stawką VAT, to w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym nie nastąpi zmiana przeznaczenia sprzedawanego budynku, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku. Zatem nie będą miały zastosowania przepisy wynikające z art. 91 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać całościowo za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.