IBPP2/443-816/09/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 29 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu samochodu ciężarowego oraz paliwa wykorzystywanego do jego napędu - jest prawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu samochodu ciężarowego oraz paliwa wykorzystywanego do jego napędu.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 29 grudnia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 23 lipca 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła samochód ciężarowy marki Volkswagen, typ 7DB, wariant AJTKNXO, rok produkcji 2002, o dopuszczalnej ładowności 1063 kg - na podstawie faktury VAT. Na zakupiony samochód ciężarowy Wnioskodawczyni posiada wyciąg ze świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów sporządzony na podstawie świadectwa homologacji typu nr PL 565 02 z dnia 18 października 2001 r. Z posiadanej faktury VAT dotyczącej zakupu samochodu Wnioskodawczyni dokonała odliczenia 60% VAT na podstawie obowiązujących przepisów art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie dokonując odliczeń podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dotyczących zakupu paliwa. Według świadectwa homologacji liczba siedzeń wynosi 6, po 3 w rzędzie 1 i 2. W dniu 12 sierpnia 2008 r. dodane zostały 3 kolejne siedzenia, do łącznej liczby miejsc 9.

W piśmie z dnia 29 grudnia 2009 r., Wnioskodawczyni dodała, iż przedmiotowy samochód był, jest i będzie używany wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług według stawki 22% i 7%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni miała prawo dokonać odliczenia w 100% podatku naliczonego zawartego w fakturze VAT dotyczącej zakupu samochodu oraz fakturach dotyczących zakupu paliwa.

Zdaniem Wnioskodawczyni, pomimo braku odpowiednich uregulowań prawnych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług uwzględniających wyrok ETS z dnia 22 grudnia 2008 r., stanowisko Ministerstwa Finansów zawarte w piśmie dnia 13 lutego 2009 r., pozwala jej na odliczenie podatku naliczonego zawartego zarówno w fakturze VAT dotyczącej zakupu samochodu o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg, jeżeli pojazd tej posiada homologację ciężarową (zgodnie z przepisami obowiązującymi do dnia 30 kwietnia 2004 r.), jak i w fakturach dotyczących zakupu paliwa do tego samochodu. Zwiększenie miejsc siedzących z 6 do 9 nie ma tu żadnego znaczenia, gdyż nie zmienia samochodu z ciężarowego na osobowy w rozumieniu powyższych przepisów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z dniem akcesji Polski do Unii Europejskiej, tj. z dniem 1 maja 2004 r. wprowadzony został przepis art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Jednocześnie, stosownie do zapisów art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Ponadto, stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku dotyczące samochodów zawarte były w art. 25 ust. 1 pkt 2, który posiadał treść: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika".

Z kolei art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów, brzmiał następująco: "Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg".

Podstawowym aktem, w prawie unijnym, określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG (Dz. Urz. WE L Nr 145, str. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. W art. 86 ust. 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż W dniu 23 lipca 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła samochód ciężarowy marki Volkswagen, ty. 7DB, wariant AJTKNXO, rok produkcji 202, o dopuszczalnej ładowności 1063 kg - na podstawie faktury VAT. Na zakupiony samochód ciężarowy Wnioskodawczyni posiada wyciąg ze świadectwa homologacji dla kompletnych pojazdów. Na podstawie świadectwa homologacji typu nr PL 565 02 z dnia 18 października 2001 r. z posiadanej faktury VAT dotyczącej zakupu samochodu Wnioskodawczyni dokonała odliczenia 60% VAT na podstawie obowiązujących przepisów art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie dokonując odliczeń podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dotyczących zakupu paliwa. Według świadectwa homologacji liczba siedzeń wynosi 6, po 3 w rzędzie 1/2/ W dniu 12 W dniu 12 sierpnia 2008 r. dodane zostały 3 kolejne siedzenia, do łącznej liczby miejsc 9.

Przedmiotowy samochód był, jest i będzie używany wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług według stawki 22% i 7%.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż w świetle aktualnie obowiązującej ustawy o podatku od towarów i usług, w sytuacji przedstawionej we wniosku, w przypadku nabycia przedmiotowego samochodu Wnioskodawczyni mogła odliczyć podatek naliczony z faktury dokumentującej jego nabycie w wysokości 60% kwoty podatku określonej na fakturze, nie więcej jednak niż 6.000 zł. Oczywiście powyższe odliczenie może mieć miejsce, pod warunkiem, iż nabywany samochód będzie służył wyłącznie opodatkowanej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

A ponadto, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa przeznaczonego do napędu tego samochodu.

Tymczasem w świetle przepisów ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązujących do dnia 30 kwietnia 2004 r., w odniesieniu do przedstawionej w przedmiotowym wniosku sytuacji, Wnioskodawczyni przysługiwałoby prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od nabytego samochodu ciężarowego, jak też podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do tego samochodu, gdyż ograniczenia wynikające z art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a ustawy, nie mają tu zastosowania. A jedynym ograniczeniem byłby warunek aby te nabycia związane były z opodatkowaną działalnością Wnioskodawczyni.

A zatem przepisy obecnie obowiązującej ustawy o VAT, w odniesieniu do sytuacji opisanej we wniosku, rozszerzyły, w ocenie tut. organu, ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, w porównaniu do przepisów ustawy obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Mając na uwadze przedmiotowy stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni przysługuje pełne odliczenie podatku VAT przy zakupie przedmiotowego samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności 1063 kg, jak również przy zakupie paliwa wykorzystywanego do napędu tego samochodu, o ile samochód ten faktycznie służy wyłącznie opodatkowanej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.