IBPP2/443-813/13/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2013 r. (data wpływu 3 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących kwotę czynszu poniesioną z tytułu nabycia usług najmu samochodów osobowych,

* jest prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących kwoty poniesione z tytułu nabycia usług dot. umowy serwisowej samochodów osobowych.

W dniu 3 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących kwotę czynszu poniesioną z tytułu nabycia usług dot. najmu samochodów osobowych oraz w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących kwoty poniesione z tytułu nabycia usług dot. umowy serwisowej samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca (dalej również Spółka) użytkować będzie samochody osobowe. Umowa najmu (nazwana: Ogólne warunki najmu) zawarta została na okres trzydziestu sześciu miesięcy. Tytułem umowy Spółka płacić będzie czynsz najmu. Oprócz umowy najmu Spółka zawarła z tym samym podmiotem umowę serwisu (nazwana: Ogólne warunki serwisu). W ramach umowy serwisu podmiot zobowiązany jest do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług związanych z prawidłowym funkcjonowaniem floty samochodowej. Podmiot, o którym mowa w zdaniu poprzednim będzie obciążał Wnioskodawcę tytułem: czynszu najmu samochodów, usług serwisowych oraz tytułem zużytego paliwa. Spółka może też ponosić inne, niż wymienione w zdaniu poprzednim koszty, jeżeli będzie to konieczne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania samochodów. Wydatki, o których mowa w zdaniu poprzednim ponoszone będą w związku z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Spółkę (zarówno w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, jak i podatku od towarów i usług). Kwota czynszu najmu przewidywana do zapłaty za okres najmu będzie niższa niż wartość początkowa (cena zakupu) samochodów, które są przedmiotem najmu.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania (oznaczenie jak we wniosku):

3. Czy prawidłowym będzie odliczanie kwoty VAT naliczonego od wartości czynszu za najem samochodów w wysokości 60% kwoty VAT naliczonego, nie więcej niż 6 000,00 zł.

4. Czy prawidłowym będzie odliczanie pełnej kwoty VAT naliczonego od usług świadczonych na podstawie umowy serwisowej oraz innych kosztów (poza kosztami paliwa), jeżeli ich poniesienie będzie konieczne w związku z użytkowaniem samochodów. Pytanie nie dotyczy usług najmu, których dotyczy pytanie numer 3.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 3

Zgodnie z artykułem 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) (dalej: Ustawa o VAT) w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w artykule 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19, oraz art. 124.

Z kolei zgodnie z artykułem 86a ust. 1 Ustawy o VAT w przypadku nabycia: 1) samochodów osobowych, 2) innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Natomiast zgodnie z artykułem 86a ust. 8 Ustawy o VAT w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ustępie 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł. Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca wynajmować będzie samochody osobowe na podstawie zawartej umowy najmu. Tytułem najmu Spółka płacić będzie czynsz na podstawie wystawianych przez wynajmującego faktur. Samochody wykorzystywane będą w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną. Opierając się na wymienionych powyżej przepisach oraz treści stanu faktycznego zdaniem Spółki od opłat z tytułu czynszu przysługiwać jej będzie prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 60% kwoty podatku VAT naliczonego nie więcej niż 6 000,00 zł za cały okres trwania umowy.

Ad. 4

Zgodnie z artykułem 86 ust. 1 Ustawy o VAT w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w artykule 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19, oraz art. 124.

Koszty wskazane w opisie stanu faktycznego (poza czynszem, którego dotyczy pytanie numer 3), które ponoszone będą w związku z wynajmowanymi samochodami (które wykorzystywane będą do działalności opodatkowanej) ponoszone będą w związku z działalnością opodatkowaną, co zdaniem Spółki (w związku, z brakiem w Ustawie o VAT szczególnych zapisów uniemożliwiających lub ograniczających w tym przypadku prawo do odliczenia VAT) daje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z tymi kosztami w pełnej wysokości na podstawie artykułu 86 ustęp 1 Ustawy o VAT (poza kosztami paliwa, od którego w tym przypadku odliczenie nie przysługuje).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się:

* za prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących kwotę czynszu poniesioną z tytułu nabycia usług najmu samochodów osobowych,

* za prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących kwoty poniesione z tytułu nabycia usług dot. umowy serwisowej samochodów osobowych.

Na wstępie należy wskazać, iż na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast art. 1 pkt 12 i pkt 14 ustawy nowelizującej dodano odpowiednio:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

* przepis art. 88a ww. ustawy, określający zasady odliczenia podatku VAT od zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia wejścia w życie ww. przepisów, kwestie dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

Zatem w wyniku wprowadzonych zmian zasady dotyczące odliczenia podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów, określone w art. 3 ustawy nowelizującej stosuje się do dnia 31 grudnia 2013 r. Natomiast przepisy art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług wchodzą w życie dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r.

W związku z faktem, że wniosek Zainteresowanego złożony został we wrześniu 2013 r. i dotyczy stanu faktycznego, niniejszą interpretację wydano na podstawie przepisów prawa obowiązujących w tym okresie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Ponadto, w treści art. 88 ustawy ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tekst jedn.: ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 powyższej ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Wskazać należy, iż powołany przepis, w odniesieniu do przypadków w nim określonych, modyfikuje definicję podatku naliczonego, zawartą w art. 86 ust. 2 ustawy, wskazując, że kwotę podatku naliczonego stanowi nie cały wykazany na fakturze podatek od należnego czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, lecz tylko 60% tego podatku i tylko w ramach limitu wynoszącego 6.000 zł na jeden użytkowany samochód/pojazd. Ograniczenie dotyczy każdej należności, która wynika z zawartej umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze i obejmuje wszystkie opłaty składające się na wynagrodzenie wydzierżawiającego (leasingodawcy) z tytułu oddania dzierżawcy (leasingobiorcy) do użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 3 ust. 1 ustawy.

Z art. 4 ustawy nowelizującej wynika, że w okresie od dnia wejścia w życie tej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej użytkować będzie samochody osobowe. Umowa najmu zawarta została na okres trzydziestu sześciu miesięcy. Tytułem umowy Spółka płacić będzie czynsz najmu. Oprócz umowy najmu Spółka zawarła z tym samym podmiotem umowę serwisu. Podmiot, o którym mowa w zdaniu poprzednim będzie obciążał Wnioskodawcę tytułem: czynszu najmu samochodów, usług serwisowych oraz tytułem zużytego paliwa. Spółka może też ponosić inne, niż wymienione w zdaniu poprzednim koszty, jeżeli będzie to konieczne dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania samochodów. Wydatki, o których mowa w zdaniu poprzednim ponoszone będą w związku z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Spółkę.

Z brzmienia przywołanego wyżej przepisu art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej wynika, że ustawodawca ograniczył prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku użytkowania samochodów osobowych na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze do 60% (nie więcej jednak niż 6.000 zł) podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. W cytowanym przepisie, ustawodawca wskazuje na czynsz (ratę), a więc nazwę używaną do określenia opłaty za używanie samochodu na podstawie umowy najmu. W drugiej jednak kolejności ustawodawca wskazuje na "inne płatności wynikające z zawartej umowy", co potwierdza, że jego intencją jest, aby przepis znalazł zastosowanie do wszystkich płatności jakie zostały wskazane w tej umowie, czyli umowie najmu.

Skoro więc w okolicznościach przedstawionych w wniosku Wnioskodawca będzie użytkował na podstawie zawartej umowy najmu samochody osobowe dla celów swojej opodatkowanej działalności gospodarczej, zatem przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego od czynszu wysokości 60% kwoty podatku wskazanego na fakturze dokumentującej usługę najmu nie więcej niż 6000 zł w całym okresie trwania umowy w odniesieniu do każdego samochodu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3, iż od opłat z tytułu czynszu przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 60% kwoty podatku VAT naliczonego nie więcej niż 6 000,00 zł za cały okres trwania umowy, należało uznać za prawidłowe.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi umowami, tj. umową najmu samochodów osobowych i umową serwisu samochodów. W ramach umowy serwisu podmiot zobowiązany jest do świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług związanych z prawidłowym funkcjonowaniem floty samochodowej.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że podatek naliczony wynikający z faktur otrzymanych za usługę serwisową samochodów nie jest objęty ograniczeniem wynikającym z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej. Podlega on odliczeniu na zasadach ogólnych określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, bowiem w przedmiotowej sprawie spełniona jest podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia, tj. samochody te wykorzystywane są przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej. Zatem, Spółka prawidłowo dokonuje odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących usługi serwisowe samochodów osobowych, zgodnie z art. 86 ust. 2 ustawy i nie stosuje ograniczenia kwotowego, o którym mowa w powołanych przepisach.

Ponadto jak wynika z opisu sprawy kontrahent Wnioskodawcy będzie obciążał go również kosztem zużytego paliwa do napędu samochodów osobowych.

Należy w tym miejscu mieć na uwadze przepis art. 4 ustawy nowelizującej, z którego wynika zakaz odliczania podatku naliczonego przy nabyciu paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, dotyczy tych paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, które wykorzystywane są do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 (tekst jedn.: pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). Natomiast nie dotyczy on pojazdów samochodowych i innych sytuacji, wymienionych enumeratywnie w ust. 2 art. 3 powyższej ustawy, które mocą tego ustępu zostały wyłączone z regulacji ust. 1 tego artykułu.

Jak wynika z wniosku Wnioskodawca na potrzeby działalności opodatkowanej będzie wykorzystywał samochody osobowe.

Mając zatem na uwadze powyższe należy wskazać, iż obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach.

W rezultacie należy stwierdzić, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Wobec powyższego stanowisko Spółki odnośnie pytania nr 4, iż w związku z brakiem w Ustawie o VAT szczególnych zapisów uniemożliwiających lub ograniczających w tym przypadku prawo do odliczenia VAT przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z tymi kosztami w pełnej wysokości na podstawie artykułu 86 ustęp 1 Ustawy o VAT (poza kosztami paliwa, od którego w tym przypadku odliczenie nie przysługuje), należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy też wskazać, że ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca zagadnienia objętego pytaniem nr 1 i 2 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.