IBPP2/443-808/08/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2009 r. (data wpływu 2 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przekazanie do używania na czas określony środka trwałego (samochodu osobowego) rodzi obowiązek podatkowy lub konieczność korekty odliczonego wcześniej podatku VAT naliczonego z tytułu jego nabycia - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy przekazanie do używania na czas określony środka trwałego (samochodu osobowego) rodzi obowiązek podatkowy lub konieczność korekty odliczonego wcześniej podatku VAT naliczonego z tytułu jego nabycia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 19 listopada 2009 r. znak: IBPP2/443-808/09/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą i będąc płatnikiem podatku VAT dokonała częściowego odliczenia (60%) podatku VAT naliczonego przy zakupie samochodu osobowego. Zdarzenie ww. miało miejsce 15 października 2008 r. Od dnia 20 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej. Po tym terminie chciałaby przekazać na czas określony do używania ww. środek trwały będący własnością jej firmy (wpisany do ewidencji środków trwałych) swojemu mężowi, który także prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą będąc płatnikiem podatku VAT.

Przez ww. okres czasu, zgodnie z obowiązującym zapisem art. 22g ust. 11 ustawy o p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania samochodu dokonywałby mąż Wnioskodawczyni ponosząc także bieżące koszty eksploatacji samochodu będącego przez ten czas w jego ewidencji środków trwałych.

Po oznaczonym okresie czasu ww. samochód Wnioskodawczyni znów wprowadzi do swojej ewidencji środków trwałych analogicznie do sytuacji wcześniejszej, kontynuując odpisy amortyzacyjne.

Ponadto w piśmie z dnia 1 grudnia 2009 r. Wnioskodawczyni dodała, iż przekazanie samochodu osobowego do używania mężowi w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nastąpiłoby w formie nieodpłatnej. Natomiast na okoliczność ww. przekazania byłaby sporządzona umowa użyczenia o charakterze nieodpłatnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni dokonując przekazania na oznaczony okres czasu, środka trwałego figurującego w ewidencji środków trwałych w postaci samochodu osobowego do ewidencji środków trwałych jej męża, będzie miała ona obowiązek, bądź to korekty wcześniej odliczonego podatku VAT naliczonego z tytułu jego nabycia (60%), bądź opodatkowania jego przekazania na równi z dostawą towarów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę ww. stan faktyczny oraz istnienie pomiędzy Wnioskodawczynią a jej mężem wspólnoty majątkowej, w przypadku opisanego przekazania nie dojdzie do opodatkowania przekazanego składnika majątku jej firmy, a także nie wystąpi obowiązek korekty wcześniej odliczonego podatku VAT z tytułu nabycia samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, rozumie się - zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Nieodpłatna dostawa towarów oraz nieodpłatne świadczenie usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji, wskazanych w art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się także nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części.

Przez umowę użyczenia, w świetle regulacji Kodeksu cywilnego (art. 710-719), użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy, zatem nie stanowi dostawy towarów, ponieważ nie dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Powyższe oznacza, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług, które w pewnych okolicznościach może zostać zrównane ze świadczeniem odpłatnym, jeżeli zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT spełnione zostały dwa warunki łącznie:

* świadczenie nie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem oraz

* podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami w całości lub w części.

Przez usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadząc pozarolniczą działalność gospodarczą i będąc płatnikiem podatku VAT dokonała częściowego odliczenia (60%) podatku VAT naliczonego przy zakupie samochodu osobowego. Zdarzenie ww. miało miejsce 15 października 2008 r. Od dnia 20 sierpnia 2009 r. Wnioskodawczyni zawiesiła prowadzenie działalności gospodarczej. Po tym terminie chciałaby przekazać na czas określony do używania ww. środek trwały będący własnością jej firmy (wpisany do ewidencji środków trwałych) swojemu mężowi, który także prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą będąc płatnikiem podatku VAT.

Przez ww. okres czasu, zgodnie z obowiązującym zapisem art. 22g ust. 11 ustawy o p.d.o.f., odpisów amortyzacyjnych z tytułu używania samochodu dokonywałby mąż Wnioskodawczyni ponosząc także bieżące koszty eksploatacji samochodu będącego przez ten czas w jego ewidencji środków trwałych.

Po oznaczonym okresie czasu ww. samochód Wnioskodawczyni znów wprowadzi do swojej ewidencji środków trwałych analogicznie do sytuacji wcześniejszej, kontynuując odpisy amortyzacyjne.

Przekazanie samochodu do firmy męża nastąpi na podstawie umowy użyczenia o charakterze nieodpłatnym.

Biorąc pod uwagę fakt, iż opisane we wniosku nieodpłatne świadczenie usług (nieodpłatne użyczenie samochodu), na rzecz męża biorącego na bezpłatne używanie przedmiotowego samochodu, nie jest związane z prowadzonym przedsiębiorstwem Wnioskodawczyni, zachodzą podstawy do traktowania tego nieodpłatnego użyczenia jako odpłatne świadczenie usług.

Kwestie dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały uregulowane w Dziale IX (art. 86-95) ustawy o VAT. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ww. ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego związanego z dokonywanymi zakupami, uzależnione jest od powiązania tych zakupów z działalnością opodatkowaną podatkiem VAT.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem m.in. bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi

Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego (w wys. 60%), związanego z nabyciem samochodu osobowego, który zamierza przekazać na czas określony do używania mężowi, który także prowadzi działalność gospodarczą i w tym czasie przedmiotowy samochód będzie wykorzystywany wyłącznie na te cele.

Wnioskodawczyni po zakończeniu tego okresu znów wprowadzi ww. samochód do swojej ewidencji środków trwałych analogicznie do sytuacji wcześniejszej, kontynuując odpisy amortyzacyjne.

Z powyższego wynika, iż nie zmieni się przeznaczenie przedmiotowego samochodu, zatem w ocenie tut. organu nie zachodzi konieczność korygowania dokonanego przy nabyciu tego samochodu odliczenia (60%) kwoty podatku naliczonego, przy założeniu, że samochód ten służył będzie nadal czynnościom opodatkowanym, po zakończeniu okresu zawieszenia działalności.

Na marginesie należy dodać, iż kwestia stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami uregulowana w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania.

Reasumując, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać je za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie, opisanego we wniosku samochodu mającego być przedmiotem nieodpłatnego przekazania do używania, bowiem Wnioskodawczyni nie sformułowała pytania w tym zakresie. Stąd też informację, iż Wnioskodawczyni dokonała odliczenia, przedstawioną w poz. 54 wniosku, przyjęto jako element stanu faktycznego bez dokonywania jej oceny. Sformułowane we wniosku pytanie dotyczy wyłącznie ustalenia czy przekazanie do używania na czas określony środka trwałego (samochodu osobowego) rodzi obowiązek podatkowy lub konieczność korekty odliczonego wcześniej podatku VAT naliczonego z tytułu jago nabycia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.