IBPP2/443-805/14/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 14 sierpnia 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* nieprawidłowe - w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą działki 1. oraz

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży działki 1.

W dniu 14 sierpnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą działki 1 oraz

* opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży działki 1.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomość - zabudowanej działki 1.

Wnioskodawca nabył prawo własności działki 1 w drodze darowizny od swojego dziadka na podstawie aktu notarialnego. Darowizna nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Na działce 1 znajduje się budynek warsztatowy. Budynek znajdował się na działce już w momencie nabycia jej przez Wnioskodawcę. Działka 1 była wykorzystywana przez dziadka Wnioskodawcy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2000 r. był wspólnikiem w spółce cywilnej (dalej "Spółka Cywilna nr 1"). do której to wniósł nieruchomość objętą działką 1. Nieruchomość ta była wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki Cywilnej nr 1 (dalej: "Ewidencja"). Po wniesieniu aportu do Spółki Cywilnej nr 1 od budynku znajdującego się na działce 1 dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Działka 1 była wykorzystywana w toku prowadzonej przez Spółkę Cywilną nr 1 działalności gospodarczej na własne potrzeby (nie była oddawana wówczas w najem, dzierżawę, itp.). Z dniem 31 grudnia 2000 r. Spółka Cywilna nr 1 zakończyła swój byt, a działka 1 "wróciła" do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Przeważającym rodzajem działalności gospodarczej jest sprzedaż detaliczna zegarków, zegarów i biżuterii prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Z wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (dalej: "CEiDG") Wnioskodawcy wynika, że jednym z pozostałych przedmiotów działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z). Niemniej, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż dotychczas nie nabywał ani nie sprzedawał jakichkolwiek nieruchomości - towarów handlowych. Innymi słowy, pomimo wpisu we wspomnianej ewidencji, w rzeczywistości Wnioskodawca działalności w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek nie prowadził i nie prowadzi.

Kolejnym z pozostałych przedmiotów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zgodnie z wpisem do CEiDG, jest wynajem nieruchomości (PKD 68.20.Z). Działka 1 ani znajdujący się na niej budynek nigdy nie były jednak wynajmowane lub wydzierżawiane ani w ramach prowadzonej działalności (w tym od roku 2001 po "powrocie" tej nieruchomości do majątku Wnioskodawcy po ustaniu bytu Spółki Cywilnej nr 1) ani poza nią. Nie była także wykorzystywana w prowadzonej działalności w jakikolwiek inny sposób. Innymi słowy działka ta znajduje się od początku 2001 r. w majątku prywatnym Wnioskodawcy, stanowi majątek rodzinny Wnioskodawcy (jak wspomniano wyżej - została darowana przez dziadka Wnioskodawcy).

Wnioskodawca informuje również, że aktualnie jest wspólnikiem innej spółki cywilnej niż spółka, do której wniesiony został aport w postaci działki 1 (dalej "Spółka Cywilna nr 2"). Ponadto, jest on również wspólnikiem w dwóch innych spółkach niebędących podatnikami podatku dochodowego - w spółkach komandytowych. Choć w przypadku Spółki Cywilnej nr 2 - z wpisu do CEiDG, a w przypadku spółek komandytowych - z rejestru przedsiębiorców KRS wynika, że jednym z przedmiotów ich działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z), to ani indywidualnie, ani jako wspólnik Spółki Cywilnej nr 2 oraz spółek komandytowych nie nabywał on ani nie sprzedawał jakichkolwiek nieruchomości - towarów handlowych. Działka 1 nie była i nie jest w jakikolwiek sposób wykorzystywana ani w działalności Spółki Cywilnej nr 2 ani spółek komandytowych.

Ponadto, po 31 grudnia 2000 r. ani grunt znajdujący się na działce 1 ani budynek znajdujący się na niej nie były wprowadzane do Ewidencji Wnioskodawcy. Budynek znajdujący się na działce 1 nie był amortyzowany przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca oświadcza również, że nie dokonywał jakichkolwiek nakładów o charakterze ulepszeniowym, czy modernizacyjnym (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) zarówno w stosunku do gruntu znajdującego się na działce 1, jak również wobec zlokalizowanego na niej budynku.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać działkę 1 (wraz z budynkiem). Może się okazać - choć na chwilę obecną nie jest to jeszcze przesądzone - że nabywcą działki będzie spółka, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi aktywnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą działki 1. Działka 1 zatem nie była i nie jest wystawiona do sprzedaży w prasie. Internecie, etc.

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, działka 1 została nabyta przez jego dziadka w połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku i od momentu wejścia w życie w roku 1993 ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym znajdujący się na niej budynek, wybudowany przed 1993 rokiem, nie był przedmiotem jakiejkolwiek umowy sprzedaży, najmu etc, która byłaby opodatkowana podatkiem VAT.

Działka 1 (wraz z budynkiem) zostanie sprzedana przez Wnioskodawcę przy uwzględnieniu aktualnych cen rynkowych. Ponieważ działka 1 (wraz z budynkiem) została nabyta w drodze darowizny Wnioskodawca nie wykaże wydatków poniesionych na nabycie działki 1 (wraz z budynkiem).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w związku ze sprzedażą działki 1 Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika VAT.

Gdyby organ podatkowy odpowiedział na pytanie nr 1 pozytywnie uznając, że Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika VAT, Wnioskodawca prosi o wyjaśnienie:

2. Czy sprzedaż działki 1powinna zostać opodatkowana VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1 Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy dokonując sprzedaży działki 1 nie będzie on działał w charakterze podatnika VAT.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT musi mieścić się zarówno w zakresie przedmiotowym, jak i podmiotowym Ustawy VAT. Zakres przedmiotowy Ustawy VAT wyznaczony został w art. 5 ust. 1 Ustawy VAT. Przy ustalaniu zakresu podmiotowego znaczenie ma art. 15 Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dostawą towarów jest, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy VAT). Definicję towarów zawiera natomiast art. 2 pkt 6 Ustawy VAT. Zgodnie z tym przepisem przez pojęcie towarów należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Oznacza to. że sprzedaż nieruchomości zasadniczo objęta jest zakresem przedmiotowym Ustawy VAT.

Aby sprzedaż nieruchomości mogła zostać uznana za transakcję opodatkowaną VAT musi być dokonana przez osobę działającą w charakterze podatnika VAT. Wskazuje na to chociażby Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 15 października 2009 r., znak ILPP2/443-1194/09-2/MR: "Nie każda czynność stanowiąca dostawą w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika." Takie samo stanowisko można odnaleźć w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 kwietnia 2010 r., znak ITPP1/443-69/10/BK, który stwierdził, że "<...> warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z art. 15 ust. 2 Ustawy VAT wynika natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle definicji zawartej w art. 15 Ustawy VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma więc charakter podejmowanych działań. Aby działalność danego podmiotu mogła zostać uznana za działalność gospodarczą, musi charakteryzować się poniższymi cechami:

* ciągłością (działalność jednorazowa, niewskazująca na to, że będzie kontynuowana nie jest zatem działalnością gospodarczą na gruncie Ustawy VAT),

* zarobkowym charakterem, bez względu jednak na faktyczny rezultat takiej działalności;

* zorganizowaniem (jej wykonywanie ma zatem charakteryzować się pewnym stopniem "profesjonalizmu", przygotowania).

Podatnikiem VAT jest zatem tylko taki podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu w sposób ciągły, zorganizowany, w celu osiągnięcia zysków z tej aktywności. Trafnie podsumowuje to Naczelny Sąd Administracyjny chociażby w wyroku z dnia 27 października 2009 r. (sygn. I FSK 1043/08), stwierdzając, że "tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną."

Jak stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 28 października 2013 r., znak ILPP1/443-657/13-6/NS: "Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zaplata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. "

Zatem nawet podmiot, który jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, jeśli dokonuje sprzedaży towarów stanowiących jego majątek prywatny (znajdujących się poza przedmiotem prowadzonej przez niego działalności gospodarczej) nie powinien opodatkowywać sprzedaży VAT. W odniesieniu bowiem do tej konkretnej transakcji nie występuje on w charakterze podatnika VAT. Do takiego wniosku doszedł również m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 października 2007 r., sygn. I FPS 3/07, w którym orzekł, że "ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. "

Tylko jeśli dany podmiot planujący sprzedaż działki zachowuje się podobnie jak handlowiec zajmujący się obrotem nieruchomościami można argumentować, że przy dokonywaniu sprzedaży powinien on zostać uznany za podatnika VAT. Innymi słowy, jeśli sprzedający przygotowuje działkę do sprzedaży, prowadzi działania marketingowe przekraczające zwykły zarząd prywatną nieruchomością, to należy uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działa on jako podatnik VAT. Jeżeli natomiast osoba planująca sprzedaż nie podejmuje tego rodzaju działań należy przyjąć, że przy dokonywaniu sprzedaży nie działa ona jako podatnik VAT. Taki pogląd zaaprobował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej np. w wyroku z dnia 15 września 2011 r., w połączonych sprawach C-180/10 i C-180/11:

"Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą " w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. "

Podobne stanowisko wyraził także WSA w Warszawie w wyroku z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. III SA/Wa 929/11. W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd stwierdził:

"Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, które może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlowa" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu pojedynczych z tych okoliczności, jak w niniejszej sprawie faktu podziału geodezyjnego działek. W tej sytuacji należy ustalić czy strona w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania - w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u. "

Analogiczny pogląd został wyrażony przez WSA w Warszawie także w innym wyroku z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. III SA/Wa 2713/11. Sąd ten wskazał elementy stanu faktycznego, które powinny być brane pod uwagę przy ocenie, czy dana sprzedaż stanowi działalność gospodarczą podlegającą VAT. czy też jest dokonywana w ramach zarządzania majątkiem prywatnym i jako taka nie podlega opodatkowaniu VAT. W szczególności Sąd zwrócił uwagę, że:

Analogiczne stanowisko prezentują również organy podatkowe. Podzielają one pogląd, zgodnie z którym do uznania za podatnika VAT konieczne jest podejmowanie szeregu czynności, które wskazują na to, że dana osoba działa na zasadach podobnych "jak handlowiec". Wskazać tutaj można przykładowo na interpretację:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 czerwca 2013 r., znak IBPP1/443-170/13/KJ;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 listopada 2012 r., znak IPPP2/443-947/12-2/DG;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lipca 2012 r., znak IPPP2/443-1140/08/12-11/S/MM;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 stycznia 2012 r., znak ILPP1/443-1288/11-4/MS.

Zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie nie powinno być wątpliwości co do tego, że dokonując sprzedaży działki 1 nie będzie on występował w charakterze podatnika podatku VAT, gdyż nie podejmuje on żadnych czynności wskazujących, że zamierza dokonywać sprzedaży w sposób zorganizowany i ciągły. Przede wszystkim podkreślić należy, że o statusie podatnika nie decyduje przedmiot działalności we wpisie do CEiDG Wnioskodawcy, ale faktyczne wykonywanie przez niego określonej działalności. Skoro zatem Wnioskodawca nigdy nie kupował i sprzedawał ani też aktualnie - nie kupuje i nie sprzedaje - nieruchomości jako towarów handlowych nie można uznać, że przy sprzedaży działki 1, tylko z powodu określonego przedmiotu działalności we wpisie do CEiDG, będzie działał on jako podatnik VAT. Działka ta stanowi bowiem jego majątek prywatny (rodzinny) niezwiązany w jakikolwiek sposób z prowadzoną działalnością gospodarczą. Fakt, że do 31 grudnia 2000 r. Wnioskodawca wykorzystywał działkę 1 w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie zmienia tej konstatacji - przede wszystkim z uwagi na konieczność oceny aktywności profesjonalnej Wnioskodawcy na podstawie faktycznie prowadzonej działalności (nie zaś "historycznej").

W stosunku do działki 1 nie były również nigdy ponoszone żadne nakłady o charakterze ulepszeniowym. Nie była ona więc "przygotowywana" do sprzedaży, w sposób w jaki robiłby to przedsiębiorca zajmujący się obrotem nieruchomościami. Wnioskodawca nie zamierza też w sposób aktywny poszukiwać potencjalnych kupujących w sposób, w jaki czyniłby to podmiot zajmujący się obrotem nieruchomościami.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży działki 1 nie będzie on działać w charakterze podatnika VAT.

Ad. 2

Stanowisko Wnioskodawcy.

Jeśli organ nie podzieliłby stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę co do odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 1 Wnioskodawca stwierdza, że jego zdaniem sprzedaż działki 1 będzie zwolniona z podatku VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 Ustawy VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem o sposobie opodatkowania transakcji sprzedaży działki 1 zadecyduje sposób opodatkowania znajdującego się na tej działce budynku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Pierwszym zasiedleniem jest, zgodnie z art. 2 pkt 14 Ustawy VAT, oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

"Oddaniem do używania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu" może być przykładowo sprzedaż (dostawa towaru zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy VAT), jak również najem (świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 Ustawy VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy planowana sprzedaż działki 1 będzie odbywać się w ramach pierwszego zasiedlenia. Budynek znajdujący się na działce 1 nie był bowiem, zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, "oddany do użytkowania w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu" w rozumieniu art. 2 pkt 14 Ustawy VAT. Nie był bowiem przedmiotem jednej z czynności wskazanych w art. 5 ust. 1 Ustawy VAT w okresie, w jakim obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym z 1993 r. ani w czasie obowiązywania aktualnej Ustawy VAT (por. przykładowo interpretacja z dnia 16 kwietnia 2013 r., znak ILPP1/443-41/13-3/HW, czy też Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 kwietnia 2011 r., znak IPPP1-443-105/11-4/AS).

W związku z powyższym, nie zostaną spełnione przesłanki zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy VAT. Należy jednak przeanalizować, czy planowana przez Wnioskodawcę transakcja nie będzie objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT.

Zgodnie z tym przepisem zwalnia się z opodatkowania dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10 pod warunkiem że:

Przesłanki powyższe muszą być spełnione łącznie, za wyjątkiem sytuacji określonej w art. 43 ust. 7a Ustawy VAT, zgodnie z którym warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b Ustawy VAT nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jak była o tym mowa Wnioskodawcy przy nabyciu działki 1 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nabył bowiem działkę 1 w drodze czynności nieodpłatnej (darowizna od dziadka), która nie była opodatkowana podatkiem VAT. Skoro nie wystąpił podatek naliczony, to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Takie rozumienie przepisu potwierdzają organy podatkowe m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 29 sierpnia 2013 r., znak ITPP2/443-552/13/AD i Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 17 marca 2014 r., znak ILPP1/443-1138/13-5/AWa.

Również druga przesłanka z art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT także nie będzie spełniona, bowiem Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku znajdującego się na działce 1.

W związku z powyższym, jeśli organ uzna. że Wnioskodawca będzie działał jako podatnik VAT dokonując sprzedaży działki 1 to zdaniem Wnioskodawcy czynność ta będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT w związku ze sprzedażą działki 1 oraz

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT sprzedaży działki 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomość - zabudowanej działki 1.

Wnioskodawca nabył prawo własności działki 1 w drodze darowizny od swojego dziadka na podstawie aktu notarialnego z dnia 12 grudnia 1996 r. Darowizna nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Na działce 1 znajduje się budynek warsztatowy. Budynek znajdował się na działce już w momencie nabycia jej przez Wnioskodawcę. Działka 1 była wykorzystywana przez dziadka Wnioskodawcy w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Wnioskodawca do dnia 31 grudnia 2000 r. był wspólnikiem w spółce cywilnej nr 1, do której to wniósł nieruchomość objętą działką 1. Nieruchomość ta była wprowadzona do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Spółki Cywilnej nr 1. Po wniesieniu aportu do Spółki Cywilnej nr 1 od budynku znajdującego się na działce 1 dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Działka 1 była wykorzystywana w toku prowadzonej przez Spółkę Cywilną nr 1 działalności gospodarczej na własne potrzeby (nie była oddawana wówczas w najem, dzierżawę, itp.) Z dniem 31 grudnia 2000 r. Spółka Cywilna nr 1 zakończyła swój byt, a działka 1 "wróciła" do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Przeważającym rodzajem działalności gospodarczej jest sprzedaż detaliczna zegarków, zegarów i biżuterii prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Z wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Wnioskodawcy wynika, że jednym z pozostałych przedmiotów działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z). Niemniej, Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż dotychczas nie nabywał ani nie sprzedawał jakichkolwiek nieruchomości - towarów handlowych. Innymi słowy, pomimo wpisu we wspomnianej ewidencji, w rzeczywistości Wnioskodawca działalności w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek nie prowadził i nie prowadzi.

Kolejnym z pozostałych przedmiotów działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zgodnie z wpisem do CEiDG, jest wynajem nieruchomości (PKD 68.20.Z). Działka 1 ani znajdujący się na niej budynek nigdy nie były jednak wynajmowane lub wydzierżawiane ani w ramach prowadzonej działalności (w tym od roku 2001 po "powrocie" tej nieruchomości do majątku Wnioskodawcy po ustaniu bytu Spółki Cywilnej nr 1) ani poza nią. Nie była także wykorzystywana w prowadzonej działalności w jakikolwiek inny sposób. Innymi słowy działka ta znajduje się od początku 2001 r. w majątku prywatnym Wnioskodawcy, stanowi majątek rodzinny Wnioskodawcy (jak wspomniano wyżej - została darowana przez dziadka Wnioskodawcy).

Wnioskodawca informuje również, że aktualnie jest wspólnikiem innej spółki cywilnej niż spółka, do której wniesiony został aport w postaci działki 1 (dalej "Spółka Cywilna nr 2"). Ponadto, jest on również wspólnikiem w dwóch innych spółkach niebędących podatnikami podatku dochodowego - w spółkach komandytowych. Choć w przypadku Spółki Cywilnej nr 2 - z wpisu do CEiDG, a w przypadku spółek komandytowych - z rejestru przedsiębiorców KRS wynika, że jednym z przedmiotów ich działalności jest kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z), to ani indywidualnie, ani jako wspólnik Spółki Cywilnej nr 2 oraz spółek komandytowych nie nabywał on ani nie sprzedawał jakichkolwiek nieruchomości - towarów handlowych. Działka 1 nie była i nie jest w jakikolwiek sposób wykorzystywana ani w działalności Spółki Cywilnej nr 2 ani spółek komandytowych.

Ponadto, po 31 grudnia 2000 r. ani grunt znajdujący się na działce 1 ani budynek znajdujący się na niej nie były wprowadzane do Ewidencji Wnioskodawcy. Budynek znajdujący się na działce 1 nie był amortyzowany przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca oświadcza również, że nie dokonywał jakichkolwiek nakładów o charakterze ulepszeniowym, czy modernizacyjnym (w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym) zarówno w stosunku do gruntu znajdującego się na działce 1, jak również wobec zlokalizowanego na niej budynku.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać działkę 1 (wraz z budynkiem). Może się okazać - choć na chwilę obecną nie jest to jeszcze przesądzone - że nabywcą działki będzie spółka, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi aktywnych działań marketingowych w związku ze sprzedażą działki 1. Działka 1 zatem nie była i nie jest wystawiona do sprzedaży w prasie, Internecie, etc.

Odnosząc przedstawiony opis zdarzenia przyszłego do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności wskazujące na uznanie czynności sprzedaży działki wraz z budynkiem znajdującym się na niej w postaci nieruchomości zabudowanej za dostawę towarów w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie mamy bowiem do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotową nieruchomość do działalności gospodarczej. Jak wynika z opisu sprawy, nieruchomość ta była wykorzystywana w prowadzonej w formie Spółki Cywilnej nr 1 działalności gospodarczej, której Wnioskodawca był wspólnikiem. Po wniesieniu aportu do Spółki Cywilnej nr 1 od budynku znajdującego się na działce 1 dokonywane były odpisy amortyzacyjne. Następnie działka "wróciła" do majątku prywatnego Wnioskodawcy.

Zatem uznać należy, że w niniejszej sprawie ww. działka zabudowana warsztatem niewątpliwie była wykorzystywana w czasie jej posiadania przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej spółki, której Wnioskodawca był wspólnikiem. Nie była natomiast w żaden sposób wykorzystywana do celów prywatnych. Należy więc przyjąć, że Wnioskodawca otrzymaną działkę zabudowaną wykorzystywał do celów zarobkowych, bowiem wykorzystywanie tego gruntu przez spółkę cywilną przynosiło Wnioskodawcy stałe dochody.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie "majątku prywatnego" nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht). Ww. orzeczenie dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. "Majątek prywatny" to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. ponoszenie nakładów o charakterze ulepszeniowym, czy modernizacyjnym dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie sytuacja taka nie ma miejsca, bowiem Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanej działki zabudowanej do swoich prywatnych celów, wręcz przeciwnie, jak wykazano powyżej nieruchomość ta służyła celom działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał wprawdzie, że opisana nieruchomość stanowi Jego majątek prywatny, jednakże okoliczność przekazania przedmiotowej nieruchomości spółce cywilnej nr 1, wniesienie aportem do spółki cywilnej nr 2 jak również aktualny zamiar sprzedaży działki wraz z budynkiem spółce, w której Wnioskodawca będzie wspólnikiem stanowi podstawę, aby stwierdzić, że w zakresie tej czynności Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, a więc jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że w tej konkretnej sytuacji dostawa przedmiotowej działki zabudowanej będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze przedstawiony opis sprawy i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż działki zabudowanej należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należało uznać je za nieprawidłowe.

Odnosząc się z kolei do stawki podatku VAT dla czynności sprzedaży przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, wskazać należy w pierwszej kolejności, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

I tak, stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku, budowli lub ich części jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość winna być przyjęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, dzierżawę, bowiem zarówno sprzedaż jak i najem, dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowaniu w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych - korzystającą ze zwolnienia od tego podatku. Zatem należy uznać, że pierwsze zasiedlenie zachodzi w momencie sprzedaży lub oddania budynku (budowli) do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w tych przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacji, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej 2 lata.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że dostawa budynku trwale związanego z gruntem, znajdujących się na działce nr 1, które były przez Wnioskodawcę w prowadzonej wcześniej Spółce cywilnej nr 1, wykorzystane wyłącznie do własnej działalności i nie były przez nią wynajmowane lub dzierżawione, dokonana będzie w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10a dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia ważne jest, czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z powołanej wyżej regulacji wynika, że aby dostawa nieruchomości mogła korzystać ze zwolnienia muszą zostać spełnione warunki określone w tym przepisie, tj. sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu budynków lub budowli, oraz sprzedający nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z wniosku przy nabyciu budynku warsztatu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca nabył bowiem działkę 1 zabudowaną budynkiem warsztatu w drodze czynności nieodpłatnej (darowizna), która nie była opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało w związku z nabyciem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wnioskodawca nie ponosił również wydatków na ulepszenie budynku znajdującego się na działce 1, co wskazuje, że druga przesłanka z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT także będzie spełniona.

W związku z powyższym sprzedaż gruntu wraz z budynkiem posadowionym na działce nr 1 będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy VAT.

Reasumując, sprzedaż działki zabudowanej stanowić będzie dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, która zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Ww. dostawa przedmiotowej nieruchomości zabudowanej będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.