IBPP2/443-799/12/KO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 31 października 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-799/12/KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2012 r. (data wpływu 3 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego jest:

* prawidłowe - w przypadku gdy samochod osobowy będący przedmiotem leasingu zostanie przez Wnioskodawcę oddany w odpłatne używanie i zostanie przeznaczony przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy wyłącznie do celów wynajmu,

* nieprawidłowe - w sytuacji, gdy po upływie okresu nie krótszego niż 6 miesięcy oddania samochodu w odpłatne używanie, podjęta zostanie decyzja o zaprzestaniu przeznaczenia samochodu do dalszego wynajmu i przeznaczeniu samochodu do wykorzystywania wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem samochodów, a związanej z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą,

* prawidłowe - w sytuacji, gdy po upływie okresu nie krótszego niż 6 miesięcy oddania samochodu w odpłatne używanie będzie nadal przeznaczony na wynajem ale również będzie wykorzystywany do innej działalności opodatkowanej innej niż wynajem.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego przeznaczonego na wynajem.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT) zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Całość prowadzonej przeze spółkę działalności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług (VAT). Spółka nie dokonuje czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest między innymi wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych.

Na potrzeby przedmiotu tej działalności (wynajmu samochodów), Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego z firmą leasingową, której przedmiotem jest leasing samochodu osobowego. Wnioskodawca następnie odpłatnie wynajął leasingowany samochód osobowy, leasingowany samochód osobowy został przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie na te cele (odpłatny wynajem) przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Wnioskodawca dodatkowo zaznacza, że w przypadku gdy przedmiotowy samochód osobowy w okresie tych sześciu miesięcy nie będzie przez jakiś czas tego okresu (sześć miesięcy) oddany w odpłatny najem to Wnioskodawca nie będzie używał tego pojazdu do celów pozostałej działalności gospodarczej, bowiem pojazd ten (samochód osobowy) przez cały ten okres (sześć miesięcy) będzie wykorzystywany (lub będzie w gotowości) wyłącznie do celów odpłatnego jego wynajmu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w przypadku, gdy samochód osobowy będący przedmiotem leasingu operacyjnego zostanie przez Wnioskodawcę oddany w odpłatne używanie i zostanie przeznaczony przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy wyłącznie do celów wynajmu (Wnioskodawca nawet w sytuacji gdyby przez jakiś okres czasu w ciągu tych sześciu miesięcy nie było chętnych do wynajęcia pojazdu nie będzie użytkował go do pozostałych celów prowadzonej działalności gospodarczej) to Wnioskodawca w tym okresie będzie miał prawo do odliczania w całości kwot podatku VAT wynikających z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) leasingu operacyjnego.

Czy w przypadku, gdy po upływie okresu sześciu miesięcy Wnioskodawca samochód osobowy będący przedmiotem leasingu operacyjnego będzie wykorzystywał w dalszym ciągu wyłącznie do celów czynności opodatkowanych podatkiem VAT, jednakże na potrzeby pozostałej działalności gospodarczej, a nie na cele odpłatnego najmu, Wnioskodawca będzie miał w dalszym ciągu prawo do odliczania w całości kwot podatku VAT wynikających z faktur VAT od pozostałych czynszów (rat) przez dalszy okres trwania umowy leasingu operacyjnego.

W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie drugie, to czy w sytuacji. gdy po upływie okresu sześciu miesięcy Wnioskodawca samochód osobowy będący przedmiotem leasingu operacyjnego będzie wykorzystywał zarówno do celów odpłatnego wynajmu oraz do celów pozostałej opodatkowanej działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczania w całości kwot podatku VAT wynikających z faktur VAT od pozostałych czynszów (rat) przez dalszy okres trwania umowy leasingu operacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo do odliczania w całości podatek VAT wynikający z faktur VAT otrzymanych od leasingodawcy przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego, ponieważ spełniony będzie warunek, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 858)"przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody są przez podatnika przeznaczone do wykorzystywania wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy".

Artykuł 3 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że:

w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tekst jedn.: od 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r. w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnętrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Ust. 2 (art. 3) stanowi natomiast, że:

przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Artykuł 3 ust. 6 ww. ustawy stanowi, że:

w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że w przypadku nabycia samochodów osobowych, kwotę podatku naliczonego, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Wyjątki od powyższego ograniczenia zostały enumeratywnie wymienione w ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 pkt 7 lit. b. (art. 3 ww. ustawy) ograniczenie 60% kwoty podatku VAT naliczonego nie więcej niż 6.000 zł nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podabnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Na podstawie art. 3 ust. 6 ww. ustawy ograniczenie w odliczaniu VAT stosuje się również w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, z tym że w tym przypadku kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą, a suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Należy jednak zauważyć, że powyższy przepis odsyła do ust. 1 (art. 3) - a w nim zawarte jest sformułowanie "z zastrzeżeniem ust. 2".

Z powyższego wynika więc, że ograniczenie w odliczaniu VAT (w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe) nie ma zastosowania do wyłączeń, o których mowa w ust. 2, a jak już wskazano wyżej z zastrzeżenia zawartego w ust. 2 w pkt 7 lit. b (art. 3) wynika, że ograniczenie w odliczaniu VAT (60% nie więcej jednak niż 6.000 zł) nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystywania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Podsumowując Wnioskodawca ma prawo do odliczania w całości kwot podatku VAT wynikających z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) przez cały okres trwania umowy leasingu operacyjnego samochodu osobowego, ponieważ Wnioskodawca spełni warunek, o którym mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. z 2010 r. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 858)"przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone do wykorzystywania wyłącznie na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy".

Natomiast po upływie okresu sześciu miesięcy, w którym ten samochód osobowy będzie przeznaczony wyłącznie do celów najmu, Wnioskodawca będzie mógł wykorzystywać go również do celów pozostałej prowadzonej działalności gospodarczej z zachowaniem prawa do odliczania w całości kwot podatku VAT wynikających z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę) leasingu operacyjnego.

Ponadto Wnioskodawca uważa, że po upływie okresu sześciu miesięcy, w którym ten samochód osobowy będzie przeznaczony wyłącznie do celów najmu, Wnioskodawca będzie miał w dalszym ciągu (do końca trwania umowy leasingu operacyjnego) prawo do odliczania w całości kwot podatku VAT wynikających z faktur VAT dokumentujących czynsz (ratę), a wystarczającym warunkiem będzie wtedy, żeby przedmiot leasingu (samochód osobowy) był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych (niekoniecznie do celów najmu) podatkiem od towarów i usług - zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Dodatkowo Wnioskodawca nadmienia, że prawidłowość przedstawionego powyżej (własnego) stanowiska w sprawie potwierdzają również wydane interpretacje indywidualne. przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 3 kwietnia 2012 r. sygnatura IPPP2/443-31/12-2/KOM stwierdził, że " (...) w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawcy w odniesieniu do podnajmowanych od firmy wymienionych we wniosku samochodów (osobowych) na podstawie zawartych umów długoterminowych, a następnie dalej podnajmowanych i wyłącznie do tego celu przeznaczonych, przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy, będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wynajem ww. samochodów do dalszego ich odpłatnego wynajmu."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego, uznaje się za:

* prawidłowe - w przypadku gdy samochód osobowy będący przedmiotem leasingu zostanie przez Wnioskodawcę oddany w odpłatne używanie i zostanie przeznaczony przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy wyłącznie do celów wynajmu,

* nieprawidłowe - w sytuacji, gdy po upływie okresu nie krótszego niż 6 miesięcy oddania samochodu w odpłatne używanie, podjęta zostanie decyzja o zaprzestaniu przeznaczenia samochodu do dalszego wynajmu i przeznaczeniu samochodu do wykorzystywania wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem samochodów, a związanej z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą,

* prawidłowe - w sytuacji, gdy po upływie okresu nie krótszego niż 6 miesięcy oddania samochodu w odpłatne używanie będzie nadal przeznaczony na wynajem ale również będzie wykorzystywany do innej działalności opodatkowanej innej niż wynajem.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Na mocy art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), zwanej dalej: "ustawą nowelizującą", z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in.:

* przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dodane w ustawie o VAT, przepisy art. 86a ust. 1-10 wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów regulują przepisy art. 3 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

I tak, w myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Stosownie do art. 3 ust. 3 ww. ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z wyżej powołanego przepisu art. 3 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, których dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, wykorzystywanych w celach prowadzonej działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

Jednak, w myśl art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, przepis ust. 1 tego artykułu nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Sformułowanie zawarte w powyższym zacytowanym przepisie art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, dotyczące przedmiotu działalności podatnika nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym, lecz w sensie zadysponowania konkretnym samochodem w pewien określony sposób.

W kontekście ww. przepisu przedmiot działalności gospodarczej w tym wypadku jest związany jednocześnie z wynajmem konkretnych samochodów ze względu na użycie w nim wyrazu "tych", przy czym najem samochodów jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

W związku z tym zaistnienie przesłanki w postaci prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie wynajmu samochodów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze nie jest wystarczające do nabycia prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. samochodów i pojazdów. Bowiem do nabycia tego uprawnienia niezbędne jest zaistnienie drugiej przesłanki w postaci przeznaczenia danego samochodu do wynajmu.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6 000 zł.

Z brzmienia tego przepisu wynika, iż zawarte w jego treści ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego dotyczy samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej. Powyższe oznacza, że przepis ten nie będzie miał zastosowania w sytuacji wskazanej w art. 3 ust. 2 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest między innymi wynajem i dzierżawa pojazdów samochodowych. Na potrzeby przedmiotu tej działalności (wynajmu samochodów), Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego z firmą leasingową, której przedmiotem jest leasing samochodu osobowego. Wnioskodawca następnie odpłatnie wynajął leasingowany samochód osobowy, leasingowany samochód osobowy został przeznaczony przez Wnioskodawcę wyłącznie na te cele (odpłatny wynajem) przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy. Wnioskodawca dodatkowo zaznacza, że w przypadku gdy przedmiotowy samochód osobowy w okresie tych sześciu miesięcy nie będzie przez jakiś czas tego okresu (sześć miesięcy) oddany w odpłatny najem to Wnioskodawca nie będzie używał tego pojazdu do celów pozostałej działalności gospodarczej, bowiem pojazd ten (samochód osobowy) przez cały ten okres (sześć miesięcy) będzie wykorzystywany (lub będzie w gotowości) wyłącznie do celów odpłatnego jego wynajmu.

Jak już wcześniej wskazano, wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego u usługobiorców użytkujących samochody, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, odnosi się do samochodów i pojazdów samochodowych wskazanych w ust. 1 tego artykułu. Powyższe pozwala zatem na stwierdzenie, iż ograniczenie to nie będzie miało zastosowania w sytuacjach przewidzianych w ust. 3 tegoż artykułu, a zatem również w sytuacji gdy podatnik użytkujący samochód osobowy, na podstawie umowy leasingu, wykorzystuje go, w ramach prowadzonej w zakresie wynajmu działalności gospodarczej, przez okres co najmniej 6 miesięcy wyłącznie w tym celu.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu samochodów a samochód osobowy, który zamierza użytkować na podstawie umowy leasingu, zamierza wykorzystywać w celu wynajmu, przy czym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy wyłącznie w tym celu, zatem ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikające z art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w kwestii której dotyczy pierwsze w kolejności zadane pytanie, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych w sytuacji gdy po okresie sześciu miesięcy, w którym to okresie samochód będzie wykorzystywany wyłącznie na cele wynajmu, będzie wykorzystany, oprócz wynajmu, również do celów pozostałej opodatkowanej działalności gospodarczej, należy stwierdzić, iż wskazane wyżej regulacje prawne, a w szczególności art. 3 ust. 6 i art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, jednoznacznie wskazują, że ograniczenie wynikające z tych przepisów nie dotyczy sytuacji gdy przedmiotem działalności jest wynajem samochodów, a samochód osobowy, który będzie użytkowany na podstawie umowy leasingu, wykorzystywany w celu wynajmu, przy czym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy wyłącznie w tym celu.

Powyższe oznacza, że w sytuacji gdy po okresie 6 miesięcy wykorzystywany wyłącznie na cele wynajmu, podatnik przeznaczy pojazd oprócz najmu również do celów pozostałej opodatkowanej działalności gospodarczej, zachowa pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z jego nabyciem.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy samochód osobowy na dzień podpisania umowy leasingu operacyjnego będzie przeznaczony wyłącznie pod wynajem przez okres co najmniej 6 miesięcy, a po upływie 6 miesięcy Wnioskodawca również dodatkowo wykorzystać go będzie do celów pozostałej opodatkowanej działalności gospodarczej, to zachowa on prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących usługę leasingu operacyjnego do końca trwania umowy leasingu, tylko wówczas gdy przedmiot leasingu będzie wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych oraz pod warunkiem, nie wystąpią żadne przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem również w zakresie trzeciego w kolejności pytania stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w sytuacji, gdy samochód po nabyciu od początku wynajmowany jest na okres nie krótszy niż 6 miesięcy, a po tym okresie przeznaczony jest tylko i wyłącznie do działalności Wnioskodawcy innej niż wynajem, za okres w którym samochód będzie wynajmowany, Wnioskodawcy będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 100% wynikającego z faktur dokumentujących raty leasingowe, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w związku z art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej, a za pozostały okres Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w wysokości 60% z każdej faktury VAT dokumentującej zakup usługi leasingu operacyjnego nie więcej niż 6.000 zł licząc łącznie od początku trwania okresu leasingu, stosownie do art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, bowiem z chwilą przeznaczenia przedmiotowego samochodu osobowego wyłącznie do celów pozostałej opodatkowanej działalności gospodarczej, a nie do wynajmu, wyłączenie przewidziane przepisem art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b ustawy nowelizującej nie będzie miało zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części tj. w kwestii objętej drugim w kolejności pytaniem, uznano za nieprawidłowe.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego od rat leasingowych dotyczących samochodu osobowego należało uznać za:

* prawidłowe - w przypadku gdy samochodów osobowy będący przedmiotem leasingu zostanie przez Wnioskodawcę oddany w odpłatne używanie i zostanie przeznaczony przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy wyłącznie do celów wynajmu,

* nieprawidłowe - w sytuacji, gdy po upływie okresu nie krótszego niż 6 miesięcy oddania samochodu w odpłatne używanie, podjęta zostanie decyzja o zaprzestaniu przeznaczenia samochodu do dalszego wynajmu i przeznaczeniu samochodu do wykorzystywania wyłącznie do prowadzenia działalności opodatkowanej innej niż wynajem samochodów, a związanej z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą,

* prawidłowe - w sytuacji, gdy po upływie okresu nie krótszego niż 6 miesięcy oddania samochodu w odpłatne używanie będzie nadal przeznaczony na wynajem ale również będzie wykorzystywany do innej działalności opodatkowanej innej niż wynajem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej o sygnaturze: IPPP2/443-31/12-2/KOM, należy zauważyć, że interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach wnioskodawców w oparciu o przepisy prawa podatkowego mających w nich zastosowanie. Powołana interpretacja dotyczy kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na fakturze za usługę wynajmu samochodów do dalszego ich odpłatnego wynajmu, a zatem została wydana w innym stanie faktycznym niż niniejsza interpretacja, tym samym rozstrzygnięcie tam zawarte pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl