IBPP2/443-787/09/BW

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009 r. (data wpływu 29 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług należności uzyskanych w wyniku windykacji - jest prawidłowe.

W dniu 29 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług należności uzyskanych w wyniku windykacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) dokonał zakupu wierzytelności celem ich windykacji w oparciu o umowę przelewu wierzytelności. Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest wynajem nieruchomości przemysłowych (magazyny, biura) oraz sprzedaż artykułów spożywczych. Zakupione przez Wnioskodawcę wierzytelności nie podlegają dalszej odsprzedaży. Kupione wierzytelności powstały u jednostki sprzedającej (wierzytelności własne) i składają się głównie z niezapłaconych faktur VAT, które dokumentują sprzedaż słodyczy na rzecz sklepów spożywczych (w przeważających sytuacjach na rzecz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą). Cena zakupu wierzytelności została ustalona jako cena rynkowa możliwa do uzyskania w tym czasie na rynku firm windykacyjnych. Transakcja zakupu została opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że po zakupieniu wierzytelności zlecił ich windykację za wynagrodzeniem przedsiębiorstwom trudniącym się profesjonalnym ściąganiem długów, kancelarii prawnej współpracującej ze Spółką oraz kancelariom komorniczym.

Wnioskodawca wskazał też, że sam nie zajmuje się fizycznym egzekwowaniem wierzytelności, gdyż nie zatrudnia w tym celu osób na podstawie umowy o pracę, jak również nie dysponuje odpowiednimi narzędziami. Efektem tego jest zlecenie działań windykacyjnych innym podmiotom gospodarczym.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zakup przedmiotowych wierzytelności nastąpił od dwóch przedsiębiorstw przygotowujących się do likwidacji. Wnioskodawca nie zajmuje się kupowaniem wierzytelności za wyjątkiem przedmiotowego stanu faktycznego. Zwindykowane przez przedsiębiorstwa windykacyjne, kancelarię prawną, kancelarie komornicze wierzytelności trafiają albo na ich rachunki bankowe i są następnie przelewane na rachunek bankowy Spółki albo bezpośrednio trafiają na rachunek bankowy Spółki. Wartość faktycznie zwindykowanych wierzytelności różni się od ceny zakupu, jaką Spółka zapłaciła w oparciu o umowę przelewu wierzytelności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Windykacja wierzytelności na rzecz Spółki przez przedsiębiorstwa trudniące się profesjonalnym ściąganiem długów, kancelarie prawne współpracujące ze Spółką oraz kancelarie komornicze nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, gdyż zarówno przed windykacją, jak również po windykacji właścicielem wierzytelności jest Spółka. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zwindykowane należności nie stanowią obrotu podlegającego opodatkowaniu w rozumieniu art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, co determinuje bezcelowość ustalania momentu podatkowego oraz dokumentowania podatku należnego od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Artykuł 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy o VAT stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zakupił wierzytelności na podstawie umowy przelewu wierzytelności. Zakup przedmiotowych wierzytelności nastąpił od dwóch przedsiębiorstw przygotowujących się do likwidacji Cena zakupu wierzytelności została ustalona jako cena rynkowa możliwa do uzyskania w tym czasie na rynku firm windykacyjnych. Transakcja zakupu wierzytelności została opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca po zakupieniu wierzytelności zlecił ich windykację za wynagrodzeniem przedsiębiorstwom trudniącym się profesjonalnym ściąganiem długów. Windykowane przez przedsiębiorstwa windykacyjne wierzytelności trafiają albo na ich rachunki bankowe i są następnie przelewane na rachunek bankowy Wnioskodawcy albo bezpośrednio trafiają na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, czy zwindykowane należności przez firmy trudniące się profesjonalnym ściąganiem długów stanowią obrót w podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy windykacja wierzytelności na jego rzecz przez przedsiębiorstwa trudniące się profesjonalnym ściąganiem długów nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji zwindykowane należności nie stanowią obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nabył wierzytelności nie w celu ich dalszej odsprzedaży lecz w celu windykacji we własnym zakresie za pośrednictwem firm trudniących się ściąganiem długów. Zatem podjęcie przez Wnioskodawcę działań zmierzających do ściągnięcia długu nie wynika z transakcji zawartej wcześniej z cedentem.

Istniejący dług Wnioskodawca (za pośrednictwem firm trudniących się ściąganiem długów) windykuje na własny rachunek w celu zaspokojenia konkretnej własnej wierzytelności, a nie na zlecenie innego podmiotu (nie uzyskuje z tego tytułu wynagrodzenia).

W tej sytuacji Wnioskodawca nie może być uznany za wykonawcę świadczącego usługę. Nie występuje tutaj żaden podmiot, na rzecz którego usługa windykacji mogłaby być świadczona. Wobec powyższego wyegzekwowane w wyniku windykacji należności, które wpływają na konto Wnioskodawcy, nie są objęte zakresem opodatkowania, określonym w art. 5 ust. 1 ustawy, a tym samym nie stanowią obrotu w rozumieniu ww. art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji uznania, że w opisanej we wniosku sytuacji windykacja (na rzecz Wnioskodawcy) wierzytelności nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji windykowane należności nie stanowią obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pytania Wnioskodawcy, przedstawione w poz. 55 wniosku oznaczone jako: 2 i 3, należało uznać za bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga zarówno w kwestii opodatkowania czynności nabycia przez Wnioskodawcę, wskazanych we wniosku, wierzytelności, jak też w kwestii opodatkowania usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy przez przedsiębiorstwa windykacyjne, kancelarię prawną, kancelarie komornicze. Podjęte w przedmiotowej interpretacji rozstrzygniecie odnosi się wyłącznie do wskazanego w pytaniu Wnioskodawcy problemu, czy zwindykowana przez ww. podmioty kwota wierzytelności Wnioskodawcy stanowi dla niego obrót podlegający opodatkowaniu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.