IBPP2/443-781/09/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu 25 września 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku naliczonego od zakupionych urządzeń medycznych w związku ze zmianą ich przeznaczenia - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorygowania podatku naliczonego od zakupionych urządzeń medycznych w związku ze zmianą ich przeznaczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi medyczne w zakresie radiologii a w szczególności diagnostyki obrazowej (tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego), zarejestrowaną dla potrzeb podatku VAT.

Wnioskodawca w styczniu 2008 r. dokonał zakupu dwóch urządzeń medycznych do tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego. Transakcje zostały udokumentowane fakturami VAT i opodatkowane stawką 7%. Zgodnie z umową sprzedaży Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty ceny w 60 ratach. Wartość początkowa każdego z Urządzeń wraz z doliczonym podatkiem VAT przekraczała 15.000 PLN.

Wnioskodawca nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur zakupowych ze względu na fakt, iż sprzęt miał służyć wyłącznie czynnościom zwolnionym wykonywanym przez Wnioskodawcę (świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia jest zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Wnioskodawca początkowo uwzględnił Urządzenia w ewidencji środków trwałych i rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w u.p.d.o.p.

W tym samym roku, w październiku 2008 r. Wnioskodawca postanowił odsprzedać Urządzenia innemu podmiotowi, aby w przyszłości zrealizować transakcję leasingu zwrotnego. W związku z planowaną sprzedażą tym samym nastąpiła zmiana przeznaczenia Urządzeń ze środków trwałych na towary handlowe. Wnioskodawca potraktował sprzedaż Urządzeń jako opodatkowaną VAT i naliczył podatek należny stosując stawkę 7% VAT. Następnie podmiot, któremu sprzedano Urządzenia zawarł z Wnioskodawcą umowę leasingu opodatkowując transakcję stawką VAT 7%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie ustawy o VAT, Wnioskodawca, który pierwotnie zakupił Urządzenia w celu świadczenia usług zwolnionych z podatku VAT i w związku z tym nie odliczył podatku VAT naliczonego przy zakupie, a następnie - przed upływem roku - odsprzedał Urządzenia jako towar handlowy opodatkowane podatkiem VAT wg stawki właściwej dla dostawy urządzeń medycznych 7%, ma prawo do skorygowania podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc, w którym wystąpiła ta zmiana.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, który pierwotnie zakupił Urządzenia w celu świadczenia usług zwolnionych z podatku VAT i w związku z tym nie odliczył VAT naliczonego przy zakupie a następnie odsprzedał Urządzenia jako towar handlowy opodatkowany podatkiem VAT według stawki właściwej dla dostawy urządzeń medycznych 7%, ma prawo do skorygowania podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc, w którym wystąpiła ta zmiana.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikowi podatku VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w stosunku do towarów, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest zobowiązany do określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeśli nie jest jednak możliwe wyodrębnienie całości lub części tych kwot podatnik może dokonać odliczenie proporcjonalne, tzn. pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, podatnik dokonuje korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z proporcją dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie zaś z art. 91 ust. 7 i ust. 7c ustawy o VAT, prawo do korekty podatku VAT przysługuje w sytuacji m.in. gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez niego towaru i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru. Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług wyłącznie do wykonywania czynności w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7 dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy w którym nastąpiła ta zmiana.

Zgodnie z tymi przepisami, prawo do korekty przysługuje także podatnikowi, który pierwotnie nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego (części kwoty podatku naliczonego) związanego z zakupem danego towaru, o ile w późniejszym czasie zmieniło się przeznaczenie zakupionego towaru i towar został wykorzystany do sprzedaży opodatkowanej. Prawo do korekty podatku dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. W przypadku Wnioskodawcy będzie to ten sam miesiąc w którym Wnioskodawca dokonał sprzedaży tego towaru do podmiotu finansującego.

Wniosek ten potwierdza wyrok NSA z 23 kwietnia 2008 r. (sygn. I FSK 505/07) który mówi, że "prawo do korekty odnosi się więc do sytuacji, w których podatnik VAT w momencie nabycia towaru (w tym także środka trwałego) wykorzystywał go w całości do czynności opodatkowanych lub w całości zwolnionych z VAT, po czym towary te zacznie w pierwszym przypadku - wykorzystywać również do czynności nie dających prawa do odliczenia podatku lub - w drugim przypadku również czynności opodatkowanych".

Teza o dopuszczalności korekty podatku naliczonego w sytuacji zmiany przeznaczenia towaru (ze zwolnionego na opodatkowaną) znajduje się także w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku z 30 marca 2006 r. (C-184/04) ETS stwierdza, że art. 20 szóstej dyrektywy 77/388/EWG (obecnie: Dyrektywa 2006/112/WE) "powinien być interpretowany w ten sposób, iż możliwość dokonania korekty, którą przewiduje, dotyczy równiej sytuacji, w której dobro inwestycyjne pierwotnie było przeznaczone na działalność zwolnioną od podatku, a odliczenia były od początku całkowicie wyłączone i dopiero później, w okresie korekty, dobro to zostało wykorzystane na cele działalności objętej podatkiem VAT".

Podobnie wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w postanowieniu z 13 października 2008 r. (sygn. ITPP2/443-644/08/AP). Wnioskodawcą, była uczelnia wyższa, która dokonała inwestycji polegającej na budowie pomieszczeń dydaktycznych, które miałyby być używane do czynności zwolnionych z VAT. W związku z tym nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług. Wnioskodawca dopiero po wybudowaniu pomieszczeń dydaktycznych postanowił wynająć jedno z nich na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą. Organ podatkowy stwierdził, że w tej sytuacji "zmieniło są prawo do odliczenia, gdyż wybudowany obiekt zaczął służyć wykonywaniu czynności zarówno zwolnionych jak i opodatkowanych - Uczelnia uzyskała tym samym prawo (którego w trakcie budowy nie miała) do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego dotyczącego inwestycji".

Dodatkowo należy wskazać, że dokonanie korekty VAT naliczonego w momencie sprzedaży Urządzeń na rzecz podmiotu finansującego pozwala na zachowanie zasady neutralności, która jest podstawową zasadą podatku VAT. Zasada ta wywodzi się z konstrukcji podatku VAT i stanowi, że ciężar ekonomiczny podatku nie może spoczywać na podatniku, lecz na ostatecznym odbiorcy towaru bądź usługi. Podatek VAT obciąża bowiem konsumpcję, a więc wykorzystanie towarów i usług dla celów innych niż opodatkowana działalność gospodarcza. Wskazana zasada powinna być zawsze podstawą przy dokonywaniu wszelkich wykładni przepisów ustawy o VAT. Potwierdzają to polskie sądy administracyjne. Na przykład NSA w wyroku z 25 lutego 2005 r. (sygn. FSK 1633/04) oraz w wyroku z 7 czerwca 2004 r. (sygn. FSK 87/04).

W konsekwencji tej zasady Wnioskodawca, który nie jest finalnym konsumentem, nie odliczył podatku naliczonego a dokonuje sprzedaży opodatkowanej, powinien mieć prawo korekty VAT naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana (w przypadku wnioskodawcy jest to miesiąc sprzedaży Urządzeń na rzecz podmiotu finansującego) co umożliwia zachowanie zasady neutralności.

Stąd też zdaniem Wnioskodawcy jeśli zakupił on Urządzenia w celu ich wykorzystywania przez wyłącznie na cele świadczenia usług zwolnionych z VAT i w związku z tym nie miał prawa do odliczenia podatku, to w momencie, kiedy Wnioskodawca zdecydował o ich odsprzedaży i tym samym zmienił przeznaczenie towarów to uzyskał prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego związanego z tym zakupem.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym powyżej wywodem zastosowania nie będą miały przepisy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT stwierdzającym, iż zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Towarem używanym zaś w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT jest towar, którego okres używania przez podatnika dokonującego jego dostawy wyniósł co najmniej sześć miesięcy.

Warunkiem zastosowania przepisu, wprowadzającego zwolnienie dla towarów używanych jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do tych towarów. W stanie faktycznym sprawy poprzez zmianę przeznaczenia nabytych Urządzeń po okresie ich używania (podjęcie decyzji o ich odsprzedaży jako towarów handlowych) doszło do reaktywowania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie i Wnioskodawca skorzystał z tego prawa.

W konsekwencji nie można uznać, że w stosunku do tych towarów Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Oznacza to, że sprzedawany towar nie ma statusu towaru zwolnionego i nie korzysta ze zwolnienia z podatku VAT.

Sprzedaż powinna być opodatkowana stawką właściwą dla dostawy sprzętu medycznego (7%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika iż, Wnioskodawca jest spółką świadczącą usługi medyczne w zakresie radiologii a w szczególności diagnostyki obrazowej (tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego), zarejestrowaną dla potrzeb podatku VAT.

Wnioskodawca w styczniu 2008 r. dokonał zakupu dwóch urządzeń medycznych do tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego. Transakcje zostały udokumentowane fakturami VAT i opodatkowane stawką 7%. Zgodnie z umową sprzedaży Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty ceny w 60 ratach. Wartość początkowa każdego z Urządzeń wraz z doliczonym podatkiem VAT przekraczała 15.000 PLN. Wnioskodawca nie skorzystał z prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur zakupowych ze względu na fakt, iż sprzęt miał służyć wyłącznie czynnościom zwolnionym wykonywanym przez Wnioskodawcę (świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia jest zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT).

Wnioskodawca początkowo uwzględnił Urządzenia w ewidencji środków trwałych i rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w u.p.d.o.p.

W tym samym roku, w październiku 2008 r. Wnioskodawca postanowił odsprzedać Urządzenia innemu podmiotowi, aby w przyszłości zrealizować transakcję leasingu zwrotnego. W związku z planowaną sprzedażą tym samym nastąpiła zmiana przeznaczenia Urządzeń ze środków trwałych na towary handlowe. Wnioskodawca potraktował sprzedaż Urządzeń jako opodatkowaną VAT i naliczył podatek należny stosując stawkę 7% VAT. Następnie podmiot, któremu sprzedano Urządzenia zawarł z Wnioskodawcą umowę leasingu opodatkowując transakcję stawką VAT 7%.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze środkami trwałymi (urządzeniami medycznymi), które Wnioskodawca nabył w styczniu 2008 r. w celu świadczenia wyłącznie czynności zwolnionych z podatku VAT (usług w zakresie ochrony zdrowia zwolnionych z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Wnioskodawca początkowo uwzględnił Urządzenia w ewidencji środków trwałych i rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w u.p.d.o.p.

Wnioskodawca w październiku 2008 r. postanowił odsprzedać Urządzenia innemu podmiotowi. Jak wskazał Wnioskodawca - w związku z planowaną sprzedażą tym samym nastąpiła zmiana przeznaczenia Urządzeń ze środków trwałych na towary handlowe.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 9 tego załącznika wymieniono usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU ex 85), z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU 85.2).

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

Aby zastosować zwolnienie z VAT przy sprzedaży towarów używanych, należy spełnić łącznie trzy warunki:

* przy nabyciu tych towarów podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego,

* były one używane przez podatnika dokonującego ich dostawy,

* okres używania wyniósł co najmniej pół roku.

Mając na uwadze powyższe oraz treść przepisu art. 43 ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia ma dostawca, który od momentu nabycia towaru używał go przez co najmniej pół roku.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż uwzględnił przedmiotowe Urządzenia w ewidencji środków trwałych i rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w u.p.d.o.p.

W świetle powołanych przepisów w opisanej sytuacji, zdaniem tut. organu, zostały spełnione warunki uznające przedmiotowe urządzenia medyczne za towar używany, gdyż Wnioskodawcy prowadzącemu działalność zwolnioną z VAT nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Urządzenia były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym (u.p.d.o.p.). Jednocześnie w momencie ich dostawy minęło co najmniej pół roku od nabycia przez Wnioskodawcę prawa do rozporządzania danymi urządzeniami jak właściciel, bowiem Wnioskodawca używał ww. urządzenia od stycznia 2008 r. do października 2008 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanej we wniosku sytuacji w odniesieniu do przedmiotowych urządzeń, nie będą miały zastosowania przepisy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W momencie dostawy bowiem, opisanych we wniosku, urządzeń, pomimo zmiany ich przeznaczenia ze środków trwałych na towary handlowe, zastosowanie miało zwolnienie od podatku. Należy także zauważyć, iż ustawodawca nie przewidział możliwości rezygnacji z tego zwolnienia przedmiotowego.

Ponadto Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawa do skorygowania podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za miesiąc, w którym wystąpiła zmiana przeznaczenia przedmiotowych urządzeń medycznych.

Obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego związanego z nabyciem środków trwałych, w przypadku zmiany ich przeznaczenia, wynika z uregulowań zawartych w art. 91 ustawy o VAT.

Przepis art. 91 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stanowi, iż po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

W myśl natomiast art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ww. ustawy o VAT).

Zatem, ustawodawca wprowadził w art. 91 ust. 7 ustawy o VAT obowiązek korygowania kwoty podatku odliczonego, w przypadku gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zasada neutralności podatku od towarów i usług dla podatnika tego podatku wyraża się w tym, że poprzez realizację prawa do odliczenia podatku naliczonego, podatnik nie ponosi faktycznie ciężaru tego podatku. Oznacza to, że VAT nie powinien obciążać podatników uczestniczących w obrocie towarami i usługami, którzy nie są ich ostatecznymi odbiorcami, gdyż ciężarem tego podatku powinien być obciążony wyłącznie ostateczny konsument. Zasada ta wyraża się w tym, iż podatek naliczony zawierający się w cenie nabytych towarów i usług dla celów działalności opodatkowanej tym podatkiem może zostać odliczony, nie stanowiąc dla podatnika obciążenia kosztowego.

A zatem podatnik może dokonać odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi. Prawo to przysługuje w zakresie tej części zakupów inwestycyjnych, która związana jest ze sprzedażą opodatkowaną. Podatek naliczony związany z czynnościami zwolnionymi nie podlega odliczeniu.

W przedmiotowej sprawie nie nastąpiło naruszenie zasady neutralności podatku VAT. Z uwagi na fakt, iż sprzedaż przedmiotowych urządzeń objęta jest zwolnieniem z VAT, nie nastąpiła zmiana ich przeznaczenia. Przepisy art. 91 ustawy o VAT nie znajdą więc zastosowania w niniejszej sprawie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy wyjaśnić, iż powołana przez Wnioskodawcę interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 13 października 2008 r., znak: ITPP2/443-644/08/AP, została wydana w indywidualnej sprawie podatnika. Ponadto dotyczy ona innego stanu faktycznego.

Ponadto należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powoływane przez Wnioskodawcę orzeczenia sądów administracyjnych, bowiem są one rozstrzygnięciami w konkretnej sprawie, osadzonymi w określonym stanie faktycznym.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując takiego orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Zatem trudno jest określić w jakim stopniu sprawy będąca przedmiotem autonomicznych rozstrzygnięć sądów, które powołała Spółka, mogą odzwierciedlać sytuację przedstawioną przez niego we wniosku o wydanie, co należy podkreślić, indywidualnej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.