IBPP2/443-779/10/ASz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2010 r. (data wpływu 28 września 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu 27 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czynność udzielenia pożyczki stanowi usługę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz czy usługa ta zwolniona jest od podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2010 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu 27 grudnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy czynność udzielenia pożyczki stanowi usługę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT oraz czy usługa ta zwolniona jest od podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ("Pożyczkodawca") jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i należy do grupy kapitałowej E (dalej "Grupa").

Sytuacja finansowa podmiotów należących do Grupy jest zmienna. W danym okresie niektóre z podmiotów należących do Grupy wykazują nadwyżki finansowe, podczas gdy inne z podmiotów należących do Grupy nie posiadają wystarczającej ilości środków finansowych. W związku z powyższym, postanowiono że podmioty, które w danym momencie potrzebują finansowania zewnętrznego, będą w pierwszej kolejności zwracać się z prośbą o udzielenie takiego finansowania do podmiotów należących do Grupy, które posiadają nadwyżki finansowe. Taki system ma przede wszystkim ograniczyć koszty związane z prowadzeniem działalności podmiotów należących do Grupy, które poszukują finansowania zewnętrznego (zminimalizować koszty zaciągania pożyczek i kredytów w bankach). Równocześnie taki system ma zapewniać podmiotom posiadającym nadwyżki finansowe uzyskiwanie dodatkowych korzyści ekonomicznych (dodatkowe wynagrodzenie w postaci odsetek od udzielonych pożyczek).

Pożyczkodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykazuje nadwyżki finansowe. Dlatego też, w celu uzyskania dodatkowych korzyści ekonomicznych, zamierza ona udzielać pożyczek podmiotom gospodarczym (dalej "Pożyczkodawcom") należącym do Grupy. Pożyczki udzielone przez Pożyczkodawcę, co do zasady, będą mieć charakter linii kredytowej. Pożyczkobiorcy będzie mogli wnioskować o przekazywanie pożyczki w transzach.

Wnioskodawca wyjaśnił przy tym, że wszystkie powiązane podmioty gospodarcze mają swoje siedziby na terytorium Polski. Ponadto niewykluczone jest w przyszłości udzielanie przez Spółkę pożyczek na rzecz osób fizycznych, powiązanych z Grupą.

Wnioskodawca informuje, iż na jego indywidualny wniosek Ośrodek Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi zaklasyfikował czynność udzielania przez Wnioskodawcę pożyczek. Zgodnie z otrzymaną przez Wnioskodawcę opinią statystyczną pożyczki udzielane przez niego powinny być - według aktualnie obowiązującej Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej "PKWiU") z 18 marca 1997 r. - klasyfikowane pod symbolem statystycznym PKWiU 65.22.10-00.00 - "Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym". W PKWiU z 2008 r. która według założeń Rady Ministrów ma wejść w życie począwszy od 1 stycznia 2011 r., usługi te powinny być klasyfikowane pod symbolem statystycznym 64.92.1 - "Pozostałe usługi udzielania kredytów, z wyłączeniem udzielanych przez instytucje finansowe".

Dodatkowo w piśmie z dnia 23 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż w złożonym przez niego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej chodzi o usługi sklasyfikowane wg aktualnie obowiązującej klasyfikacji mającej zastosowanie dla podatku od towarów i usług: PKWiU 65.22.10-00.00 usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca powinien uznać, że w związku z udzielaniem pożyczki świadczy usługę w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. Czy taka usługa powinna być uznana za usługę zwolnioną z VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Pożyczkodawca uważa, że czynność udzielania przez niego pożyczek stanowić będzie usługę w rozumieniu przepisów Ustawy VAT. Zdaniem Pożyczkodawcy usługa ta będzie podlegać przepisom Ustawy VAT, ale będzie z opodatkowania VAT zwolniona.

Uzasadnienie stanowiska:

Pożyczkodawca stoi na stanowisku, że częstotliwe udzielanie przez niego pożyczek na gruncie ustawy VAT stanowi czynność świadczenia usług (art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT). Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy.

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT usługa udzielania przez Spółkę pożyczek będzie zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Powołany przepis odsyła bowiem do treści załącznika nr 4 do Ustawy VAT, którego pozycja 3 nakazuje traktować jako zwolnione z podatku usługi pośrednictwa finansowego sklasyfikowane w PKWiU w sekcji J ex (65-67) z wyłączeniem:

Ponadto, w objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, iż "ex"- dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania. Skoro zatem w pozycji 3 tego załącznika w zamkniętym katalogu usług wyłączonych ze zwolnienia od podatku od towarów i usług nie znajduje się wymieniona przez Pożyczkodawcę usługa, to Spółka stoi na stanowisku, że korzysta ona ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca zwrócił uwagę organu chociażby na interpretację:

* Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 22 lipca 2009 r., znak IPPP2/443-699/09-6/KOM,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2009 r., znak IPPP3/443-604/09-2/MM,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 września 2009 r., znak ITPP1/443-602/09/BK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 19 listopada 2009 r., znak ILPP2/443-1130/09-2/AD,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 lutego 2010 r., znak IPPP3/443-1152/09-3/JK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 8 ust. 3 ustawy o VAT, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa art. 119.

Usługą jest świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy. Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców. Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT wskazać należy na jedną istotną cechę usługi. Otóż usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Przez świadczenie trzeba będzie zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

Istota umowy pożyczki została określona w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej ilości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca ("Pożyczkodawca") jest zarejestrowanym podatnikiem VAT i należy do grupy kapitałowej E (dalej "Grupa"). Sytuacja finansowa podmiotów należących do Grupy jest zmienna. W danym okresie niektóre z podmiotów należących do Grupy wykazują nadwyżki finansowe, podczas gdy inne z podmiotów należących do Grupy nie posiadają wystarczającej ilości środków finansowych. W związku z powyższym, postanowiono że podmioty, które w danym momencie potrzebują finansowania zewnętrznego, będą w pierwszej kolejności zwracać się z prośbą o udzielenie takiego finansowania do podmiotów należących do Grupy, które posiadają nadwyżki finansowe. Taki system ma przede wszystkim ograniczyć koszty związane z prowadzeniem działalności podmiotów należących do Grupy, które poszukują finansowania zewnętrznego (zminimalizować koszty zaciągania pożyczek i kredytów w bankach). Równocześnie taki system ma zapewniać podmiotom posiadającym nadwyżki finansowe uzyskiwanie dodatkowych korzyści ekonomicznych (dodatkowe wynagrodzenie w postaci odsetek od udzielonych pożyczek). Pożyczkodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykazuje nadwyżki finansowe. Dlatego też, w celu uzyskania dodatkowych korzyści ekonomicznych, zamierza ona udzielać pożyczek podmiotom gospodarczym należącym do Grupy. Pożyczki udzielone przez Pożyczkodawcę, co do zasady, będą mieć charakter linii kredytowej. Pożyczkobiorcy będą mogli wnioskować o przekazywanie pożyczki w transzach. Wszystkie powiązane podmioty gospodarcze mają swoje siedziby na terytorium Polski. Ponadto niewykluczone jest w przyszłości udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek na rzecz osób fizycznych, powiązanych z Grupą.

Dodatkowo w piśmie z dnia 23 grudnia 2010 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż w złożonym przez niego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej chodzi o usługi sklasyfikowane wg aktualnie obowiązującej klasyfikacji mającej zastosowanie dla podatku od towarów i usług: PKWiU 65.22.10-00.00 usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenia przyszłe oraz powołane przepisy należy uznać, iż czynność udzielania przez Wnioskodawcę pożyczek podmiotom gospodarczym należącym do Grupy, a także w przyszłości osobom fizycznym mającym powiązania z Grupą, stanowi świadczenie usługi, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, przez Wnioskodawcę na rzecz ww. pożyczkobiorców. Udzielenie ww. pożyczek zapewnia Wnioskodawcy dodatkowe korzyści ekonomiczne w postaci odsetek od udzielonych pożyczek.

Udzielanie ww. pożyczek przez Wnioskodawcę spełnia więc przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielania czy statusu nabywcy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż czynność udzielania ww. pożyczek stanowić będzie usługę w rozumieniu ustawy o VAT, należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania usługi udzielania pożyczek, świadczonych poza systemem bankowym należy stwierdzić, iż:

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w samej ustawie, a także w przepisach wykonawczych, przewidziano możliwość zastosowania stawek obniżonych a także zwolnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy.

W poz. 3 tego załącznika, wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego grupowane do symbolu PKWiU w Sekcji J ex (65-67), z wyłączeniem:

Symbol "ex" zastosowany dla usług pośrednictwa finansowego oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza udzielać pożyczek podmiotom gospodarczym należącym do Grupy, które to czynności, jego zdaniem, według obowiązującej dla podatku od towarów i usług klasyfikacji PKWiU, należy klasyfikować jako PKWiU 65.22.10-00.00 - "Usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym".

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz wskazane wyżej przepisy, należy zatem stwierdzić, że ww. usługi świadczone przez Wnioskodawcę, o ile faktycznie mieszczą się w grupowaniu PKWiU 65.22.10-00.00, korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w związku z pozycją nr 3 załącznika nr 4 do tej ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności wskazanego we wniosku przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych przez niego usług według PKWiU. Stwierdzenia Wnioskodawcy w tym zakresie, zawarte we wniosku, potraktowano jako element przedstawionego zdarzenia przyszłego, bez dokonywania oceny jego poprawności. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności ww. klasyfikacji usług, świadczonych przez Wnioskodawcę, według PKWiU, bowiem zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania wyrobu lub usługi według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to podatnika obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania wykonywanych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.