IBPP2/443-758/11/UH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 czerwca 2011 r. (data wpływu 30 czerwca 201 lr.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu posiłków - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 czerwca 201 lr. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu posiłków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. usług stołówkowych. W jej ramach sprzedaje posiłki profilaktyczne w prowadzonych stołówkach zakładowych na terenie X w Y. Sprzedawane posiłki profilaktyczne pochodzą z dwóch źródeł:

produkcja własna, kupowane od podwykonawcy, ewentualna ich kompletacja u Wnioskodawcy. Przykład: Wnioskodawca kupuje kotlet schabowy, dokłada do niego surówkę i bułkę i sprzedaje całość jako posiłek profilaktyczny w prowadzonych stołówkach, lub kupuje barszcz czerwony z krokietem i sprzedaje (bez kompletacji) jako posiłek profilaktyczny w prowadzonych przez siebie stołówkach.

Firma od której Wnioskodawca kupuje posiłki wystawia mu fakturę na posiłki profilaktyczne PKWiU 56.29.19.0 (Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone zgodnie z zawartą z klientem umową).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy z faktur dokumentujących zakup posiłków Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczania podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT, gdyż zgodnie z podstawową zasadą prawa podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VATf najważniejszym warunkiem umożliwiającym podatnikowi VAT odliczenie podatku naliczonego, jest związek dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną.

W art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wskazano, że podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do nabywanych usług gastronomicznych. Wprowadzając ten zakaz ustawodawca nie zdefiniował w ustawie usług gastronomicznych. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej sprawie nie ma jednak do czynienia z usługami gastronomicznymi, lecz z dostawą towarów handlowych i na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup posiłków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy wskazać, że do celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Przez świadczenie usług, myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty iub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług gastronomicznych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. usług stołówkowych. W prowadzonych stołówkach sprzedaje posiłki profilaktyczne, które pochodzą z produkcji własnej lub Wnioskodawca zakupuje posiłki u podwykonawców i kompletuje je np. kotlet schabowy dodaje do niego surówkę i bułkę a następnie sprzedaje jako posiłek profilaktyczny lub kupuje barszcz czerwony z krokietem i sprzedaje (bez kompletacji) jako posiłek profilaktyczny.

Na wystawionej fakturze dokumentującej zakup posiłków profilaktycznych kontrahent Wnioskodawcy wskazał PKWiU 56.29.19.0 "Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone zgodnie z zawartą z klientem umową".

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż o ile nabywane przez Wnioskodawcę usługi zostały prawidłowo sklasyfikowane przez kontrahenta Wnioskodawcy do grupowania PKWiU 56.29.19.0 to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych usług w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu usług gastronomicznych, natomiast nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego zaklasyfikowania nabywanych usług według PKWiU. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji według PKWiU, bowiem zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Wobec powyższego tut. organ nie dokonywał oceny klasyfikacji nabywanych przez Wnioskodawcę usług.

Końcowo należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 cyt. w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem wskazać, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku, udzielono przy założeniu, iż faktycznie usługi nabywane przez Wnioskodawcę mieszczą się w grupowaniu PKWiU 56.29.19.0 jako "pozostałe usługi gastronomiczne świadczone zgodnie z zawartą z klientem umową".

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślić wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego a w szczególności zmiany klasyfikacji (wg PKWiU) usług, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.