IBPP2/443-758/09/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2009 r. (data wpływu 17 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy należność brutto faktury może być uregulowana w walucie obcej - jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia, czy należność brutto faktury może być uregulowana w walucie obcej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W sierpniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał płatności faktur VAT za wykonanie usługi transportowej - księgowanych na lipiec 2009. Wartość brutto faktur została uregulowana w walucie EURO.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z wejściem w życie dnia 24 stycznia 2009 r. ustawy z dnia 23 października 2008 r. dotyczącej rozliczeń w walutach obcych między kontrahentami krajowymi, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem czy należność brutto faktury za wykonaną usługę transportową może być regulowana w walucie EURO.

Zdaniem Wnioskodawcy, po konsultacjach z biurem rachunkowym prowadzącym księgowość działalności Wnioskodawcy, jak również z osobami udzielającymi informacji o podatku od towarów i usług z Urzędu Skarbowego, otrzymał on informację, że regulowanie płatności brutto w walucie EURO jest dozwolone i zgodne z prawem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, regulują ogólne zasady dokumentowania transakcji dla potrzeb podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Żaden z przepisów dotyczących podatku od towarów i usług nie odnosi się wprost do kwestii wystawiania faktur w walucie obcej, ale też brak jest uregulowań, które zabraniałyby dokumentowania transakcji dokonywanych przez podatników VAT w obcej walucie.

Jeżeli jednak podatnik decyduje się na fakturowanie należności w walucie obcej, musi mieć na względzie przepis § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), w myśl którego, kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Treść powyższego przepisu wskazuje, iż na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca dopuścił możliwość określania w fakturach kwot należności w walucie obcej, z tym zastrzeżeniem, że kwota podatku bezwzględnie musi być wykazana w złotych. Trzeba przy tym zauważyć, że ani ten, ani żaden inny przepis dotyczący podatku VAT nie precyzuje między jakimi podmiotami dopuszczalne są rozliczenia w walutach obcych, stąd też można przyjąć, że są one dopuszczalne również w stosunkach pomiędzy kontrahentami krajowymi.

Powyższe oznacza, że w przypadku kontraktów zawartych np. w EURO dostawca krajowy może wystawić fakturę podając kwotę netto i brutto w EURO, a podatek VAT w złotych.

Ponadto zauważyć należy, iż powołane przepisy nie normują obowiązku regulowania pomiędzy kontrahentami wykazanego na wystawionych fakturach VAT należnego podatku w walucie polskiej. Z powołanych przepisów prawa podatkowego nie wynika obowiązek dokonywania rozliczeń wzajemnych zobowiązań z tytułu podatku VAT pomiędzy kontrahentami w walucie polskiej, a tym samym dopuszczalne jest regulowanie płatności w kwocie brutto w dowolnej walucie, zgodnie z ustaleniami zawartymi pomiędzy kontrahentami.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż w sierpniu 2009 r. Wnioskodawca dokonał płatności faktur VAT za wykonanie usługi transportowej - księgowanych na lipiec 2009. Wartość brutto faktur została uregulowana w walucie EURO.

Biorąc pod uwagę wyżej przywołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż należność brutto wynikająca z faktury za wykonaną usługę transportową może być uregulowana w walucie EURO.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.