IBPP2/443-734/13/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 8 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży samochodu osobowego w ramach umowy komisu - jest prawidłowe.

W dniu 8 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania sprzedaży samochodu osobowego w ramach umowy komisu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej samochodów. Przedmiotem sprzedaży są samochody nowe (Wnioskodawca jest autoryzowanym dealerem samochodów), jak również samochody używane.

Wnioskodawca zawarł umowę komisu z osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej (tzw. umowa komisu sprzedaży). Na podstawie tej umowy, Wnioskodawca (jako komisant) zobowiązał się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży samochodu osobowego, używanego na zlecenie właściciela samochodu (komitent).

W związku ze znalezieniem nabywcy na samochód, Wnioskodawca (komisant) sprzedał samochód w imieniu własnym, ale na rachunek właściciela samochodu (komitenta).

Umowę komisu sprzedaży obrazuje poniższy schemat:

nbsp; nbsp;nbsp;nbsp;nbsp;wydanie towaru nbsp;nbsp;nbsp;nbsp; dostawa towaru

KOMITENT---------#9658; KOMISANT--------#9658; OSOBA TRZECIA

(wynagrodzenie

nbsp;nbsp;nbsp;nbsp; -prowizja)

Sprzedaż samochodu dokonana została w ramach procedury VAT marża, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest wyłącznie kwota należna Wnioskodawcy, tj. kwota prowizji (marży Wnioskodawcy). Wnioskodawca nie odliczył bowiem podatku naliczonego VAT przy nabyciu samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca wystawiając fakturę "procedura marży - towary używane" na nabywcę samochodu (osobę trzecią) z tytułu dostawy samochodu, wykazuje tą transakcję w deklaracji VAT-7, gdzie:

2. Czy Wnioskodawca zobowiązany jest wystawić fakturę VAT na rzecz komitenta, która będzie dokumentować kwotę prowizji Wnioskodawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca wystawiając fakturę "procedura marży - towary używane" na nabywcę samochodu (osobę trzecią) z tytułu dostawy samochodu, wykazuje tą transakcję w deklaracji VAT-7, gdzie:

Ad. (2)

Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania faktury VAT na rzecz komitenta na kwotę prowizji.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Umowa komisu jest umową nazwaną, uregulowaną w art. 765 i nast. Kodeksu cywilnego. Przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

W przedmiotowej sytuacji, Wnioskodawca występuje w roli komisanta.

Ad. (1)

Umowa komisu na gruncie UPTU skonstruowana jest jako dwie następujące po sobie czynności, a nie sprzedaż komisową i związaną z nią usługę komisu. W konsekwencji, dostawę na gruncie obecnej ustawy VAT, stanowi każda czynność wykonywana między komitentem a komisantem oraz między komisantem a nabywcą (w przypadku komisu sprzedaży).

Opodatkowanie dostawy na zasadzie marży

W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia ze sprzedażą towaru używanego w tzw. systemie VAT marża, gdzie podstawą opodatkowana jest marża Wnioskodawcy (komisanta).

Zasada marży może mieć zastosowanie do samochodów używanych pod warunkiem, że zakup samochodu nastąpił od podmiotu, o którym mowa w art. 120 ust. 10 UPTU, a więc m.in. w sytuacji gdy przy zakupie samochodu Wnioskodawca nie mógł odliczyć podatku naliczonego VAT. Taką też mamy sytuację w przedmiotowej sprawie, gdyż komitent (właściciel samochodu) nie jest podatnikiem podatku VAT (osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej), jak również komitent nie dokonuje sprzedaży samochodu na rzecz Wnioskodawcy (komisanta).

Obowiązek podatkowy

Po stronie Wnioskodawcy (komisanta) obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu dni od dnia wydania towaru (samochodu).

Dokumentowanie sprzedaży komisowej

Zasadą jest, że komisant dokumentuje sprzedaż fakturą VAT, stosując zasady ogólne, gdzie podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu dostawy towarów, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 1 pkt 2 lit. a UPTU).

Natomiast w systemie VAT marża, komisant dokumentuje sprzedaż fakturą "procedura marży-towary używane". Przy czym na fakturze "procedura marży - towary używane" podaje się jedynie kwotę należną ze sprzedaży, tj. kwotę brutto. Nie wykazuje on kwoty podatku, ani wartości netto sprzedanego towaru.

W deklaracji VAT-7 obrotem dla komisanta (Wnioskodawcy) w systemie VAT-marża jest wyłącznie jego marża (prowizja) i tą kwotę winien Wnioskodawca wykazać w deklaracji VAT-7 jako podstawę opodatkowania. Od tej kwoty (kwoty marży) Wnioskodawca nalicza również podatek należny VAT, który również wykazuje w deklaracji VAT-7.

Ad. (2)

Obowiązek podatkowy

Zasadą jest, że w przypadku komitenta (tekst jedn.: dla czynności wydania towaru przez komitenta na rzecz komisanta) obowiązek podatkowy po stronie komitenta powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta (art. 19 ust. 16a UPTU). W przedmiotowej sytuacji mamy jednak do czynienia z komitentem, który nie jest podatkiem podatku VAT.

Podstawa opodatkowania

U komitenta podstawą opodatkowania w przypadku dostawy towarów dla komisanta, jest kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji dla komisanta, zmniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT).

Jednakże w przedmiotowej sytuacji komitent nie jest podatnikiem podatku VAT (jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej). Ponadto, komisant (Wnioskodawca) nie świadczy usługi na rzecz komitenta, ani nie rozporządza towarem (samochodem) na rzecz komisanta (Wnioskodawcy). Tym samym nie mamy do czynienia z dostawą towaru w rozumieniu przepisów UPTU.

Komitent dokonuje płatności na rzecz komisanta (Wnioskodawcy) na podstawie zawartej umowy komisu, bez obowiązku wystawiania faktury VAT. Faktury VAT nie wystawia ani komitent (właściciel samochodu), ani komisant (Wnioskodawca).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają m.in. interpretacje indywidualne Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 15 kwietnia 2009 r. Nr ILPP2/443-86/09-5/ISN oraz nr ILPP2/443-86/09-4/ISN.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego przez niego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z treści art. 29 ust. 1 ustawy, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Rozdział 4 działu XII ustawy o VAT określa szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków.

Przez towary używane, zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Z kolei z zapisu art. 120 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Norma zawarta w art. 120 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczy - zgodnie z ust. 10 powołanego artykułu - dostawy m.in. towarów używanych, które podatnik nabył od:

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pośrednikowi pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego, jak i osób, które wprawdzie są podatnikami tego podatku, ale prawo do odliczenia im nie przysługiwało z tego tytułu, że korzystają ze zwolnień podmiotowych lub przedmiotowych albo też dokonali dostawy towaru w szczególnej procedurze opodatkowania marży.

Jeżeli zakup towaru został udokumentowany fakturą VAT marża, to dokument ten nie uprawniał do odliczenia podatku naliczonego, bowiem podatek ten w fakturze nie jest w ogóle uwidoczniany, co wynika z brzmienia art. 120 ust. 16, zgodnie z którym podatnik, o którym mowa w ust. 4 i 5, nie może oddzielnie wykazywać na wystawianych przez siebie fakturach podatku od dostawy towarów, w przypadku gdy opodatkowaniu podlega marża.

W związku z powyższym odsprzedaż towarów używanych może być dokonywana w systemie marży, w sytuacji gdy podatnik nabył towary używane od podmiotów wskazanych w art. 120 ust. 10 ustawy o VAT i w związku z tym nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu ww. towarów i towary te nie były przez podatnika używane dla celów prowadzonej działalności, ich zakup dokonywany był w celach handlowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Na podstawie ust. 16a omawianego artykułu, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej samochodów. Przedmiotem sprzedaży są samochody nowe (Wnioskodawca jest autoryzowanym dealerem samochodów), jak również samochody używane.

Wnioskodawca zawarł umowę komisu z osobą fizyczną, nieprowadzącą działalności gospodarczej (tzw. umowa komisu sprzedaży). Na podstawie tej umowy, Wnioskodawca (jako komisant) zobowiązał się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do sprzedaży samochodu osobowego, używanego na zlecenie właściciela samochodu (komitent).

W związku ze znalezieniem nabywcy na samochód, Wnioskodawca (komisant) sprzedał samochód w imieniu własnym, ale na rachunek właściciela samochodu (komitenta).

Sprzedaż samochodu dokonana została w ramach procedury VAT marża, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest wyłącznie kwota należna Wnioskodawcy, tj. kwota prowizji (marży Wnioskodawcy). Wnioskodawca nie odliczył bowiem podatku naliczonego VAT przy nabyciu samochodu.

Przedmiotem pytania nr 1 Wnioskodawcy jest sposób udokumentowania sprzedaży ww. samochodu osobowego oraz wykazania tej transakcji w deklaracji VAT-7.

Podstawowy obowiązek dokumentowania obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku, został określony w art. 106 ust. 1 ustawy, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z powyższego wynika, że podatnik podatku od towarów i usług jest obowiązany do udokumentowania sprzedaży fakturą VAT, z wyjątkiem przypadków gdy nabywcami są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, tym bowiem osobom faktury wystawia się wyłącznie na ich żądanie.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

I tak, zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, fakturę wystawia zarejestrowany podatnik VAT czynny.

W świetle § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

W § 5 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia wskazano, iż w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy marża - faktura powinna zawierać dodatkowo odpowiednio wyrazy "procedura marży - towary używane", "procedura marży - dzieła sztuki" lub "procedura marży - przedmioty kolekcjonerskie i antyki".

Na mocy § 5 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia, w przypadku dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy kwota marży - faktura nie zawiera danych określonych w ust. 1 pkt 9-14.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść przytoczonych przepisów wskazać należy, iż w przypadku zakupu przez Wnioskodawcę w celach handlowych (tekst jedn.: w celu dalszej odsprzedaży), od podmiotu wymienionego w art. 120 ust. 10 ustawy, samochodu osobowego będącego towarem używanym, o którym mowa w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, to do transakcji sprzedaży tego samochodu Wnioskodawca może zastosować szczególną procedurę opodatkowania, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy (tekst jedn.: podstawą opodatkowania podatkiem jest marża).

Celem udokumentowania transakcji opodatkowanej marżą wystawiana jest szczególnego rodzaju faktura - faktura VAT MARŻA, która różni się od "zwykłej" faktury tym, iż cena wskazana na takiej fakturze określa wartość towaru wraz z marżą podatnika (zawierającą podatek), przy czym z ceny tej nie wyodrębnia się ceny netto oraz wysokości podatku.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Deklaracja VAT-7 nie zawiera odrębnych rubryk do deklarowania sprzedaży w systemie marży. Wpisywanie danych dotyczących wartości netto i podatku należnego z tytułu sprzedaży opodatkowanej w systemie marży do deklaracji VAT-7 nie jest wprost uregulowane w ustawie, ani w objaśnieniach do deklaracji stanowiących załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 marca 2013 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 394).

W celu prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, należy prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy zawierającej dane wymienione w art. 120 ust. 15 tj. kwoty nabycia towarów niezbędne do określenia kwoty marży.

Zatem mając na uwadze fakt, że deklaracja VAT nie zawiera odrębnych rubryk do deklarowania sprzedaży w systemie marży, należy stwierdzić, że w przypadku dostawy samochodu używanego opodatkowanej na zasadzie "VAT marża" w deklaracji VAT-7 w rubrykach dotyczących sprzedaży krajowej opodatkowanej wg właściwej stawki należy wpisać jedynie pomniejszoną o kwotę podatku marżę jako podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego. Natomiast część ceny sprzedaży stanowiącą równowartość kwoty nabycia nie jest ujmowana w deklaracji VAT-7.

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca w składanej deklaracji podatkowej VAT-7 winien wykazać wyłącznie pomniejszoną o kwotę podatku VAT marżę jako podstawę opodatkowania oraz kwotę należnego podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Przedmiotem pytania nr 2 Wnioskodawcy jest zasadność wystawienia faktury VAT na rzecz komitenta, która będzie dokumentować kwotę prowizji Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej.

W myśl art. 19 ust. 16a ustawy, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Natomiast stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 2 i pkt 3 ustawy o VAT podstawę opodatkowania czynności wynikających z umowy komisu stanowi dla:

* komisanta:

* komitenta - kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów dla komisanta.

Powyższego wynika, że w przypadku umowy komisu każde wydanie towaru pomiędzy podmiotami (tekst jedn.: komitentem a komisantem oraz komisantem i nabywcą przedmiotu komisu) podlega opodatkowaniu, a dokumentowanie powinno następować jak przy klasycznej dostawie towarów. Zatem co do zasady, komitent wydając towar komisantowi powinien wystawić fakturę VAT z podatkiem należnym, który u komisanta stanowi podatek naliczony, a komisant wydając towar nabywcy (osobie trzeciej) w wykonaniu umowy komisu powinien również udokumentować to wystawioną przez niego fakturą VAT.

W sytuacji jednak gdy komitentem jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej komitent nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług i nie ma możliwości wystawienia faktury VAT a dokumentem rozliczeniowym jest zawarta pomiędzy komitentem i komisantem umowa komisu sprzedaży.

Natomiast komisant, sprzedając towar nabyty uprzednio przez niego dla celów prowadzonej działalności w celu odprzedaży od komitenta będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej przy zastosowaniu procedury przewidzianej art. 120 ustawy o VAT, działa jako podatnik dla którego w odniesieniu do tej czynności podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Nie stanowi natomiast podstawy opodatkowania kwota prowizji należnej komisantowi bo takowa nie występuje.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, iż Wnioskodawca (komisant), sprzedając towar (tutaj samochód) nabyty uprzednio przez niego dla celów prowadzonej działalności w celu odprzedaży od komitenta będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej przy zastosowaniu procedury przewidzianej art. 120 ustawy o VAT, działa jako podatnik dla którego w odniesieniu do tej czynności podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Nie występuje natomiast należna komisantowi prowizja, o której mowa w cyt. art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

W takiej sytuacji brak jest uzasadnienia aby Wnioskodawca (komisant) zobowiązany był wystawić fakturę VAT na rzecz komitenta, która będzie dokumentować kwotę prowizji Wnioskodawcy.

Oceniając zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie postawionych we wniosku pytań, które zakreślają ramy interpretacji indywidualnej.

Ponadto zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 ustawa - Ordynacja podatkowa). Zatem wniosek o wydanie interpretacji może być złożony tylko w indywidualnej sprawie zainteresowanego. Z tych też względów - z uwagi na indywidualny charakter interpretacji przepisów prawa podatkowego - zaznacza się, iż niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy jedynie Wnioskodawcy (komisanta), nie dotyczy natomiast komitenta. Uwzględniając powyższe wskazać zatem należy, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla komitenta.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.