IBPP2/443-721/14/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 lipca 2014 r. (data wpływu 24 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 22 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania m.in. wniesienia aportem obiektów wchodzących w skład Grupy A - jest prawidłowe.

W dniu 24 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania m.in. wniesienia aportem obiektów wchodzących w skład Grupy A.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 października 2014 r. (data wpływu 27 października 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 października 2014 r. nr IBPP2/443-721/14/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

C (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka powstała w 1995 r. na skutek przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego w spółkę akcyjną, zgodnie z ustawą o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. z 1990 r. Nr 51, poz. 298 z późn. zm.). Na skutek przekształcenia, Spółka przejęła cały majątek przedsiębiorstwa państwowego (tzn. cały majątek, który jest przedmiotem aportu, o którym mowa poniżej, został przejęty przez Spółkę w tym trybie).

W przyszłości Spółka planuje dokonanie transakcji polegającej na wniesieniu wkładu niepieniężnego (aportu) na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: SKA). Przedmiotem aportu będą co do zasady nieruchomości, prawa użytkowania wieczystego nieruchomości oraz urządzenia przemysłowe (szczegółowo składniki aportu są przedstawione poniżej).

Dla celów niniejszego wniosku Spółka podzieliła składniki aportu na trzy grupy: Grupę A, B oraz C.

Należy zaznaczyć, że w okresie ostatnich 10 lat żaden z obiektów będących przedmiotem aportu nie był modernizowany ani ulepszany w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym - dotyczy to wszystkich obiektów wchodzących w skład Grupy A, B oraz C.

Grupa A

Wśród składników aportu można wyróżnić następujące rodzaje elementów, zaklasyfikowane przez Spółkę dla potrzeb KŚT do grupy nr 06 (dalej jako: Grupa A):

* wciągniki elektryczne;

* rozdzielnice oświetleniowe;

* suwnice;

* suwnica belkowa podwieszana;

* transformatory;

* baterie;

* rozdzielnie;

* zespół grzewczo-wentylacyjny.

Data przyjęcia do użytkowania wszystkich wymienionych powyżej środków trwałych należących do Grupy A, która jest tożsama z datą ich nabycia, przypada przed dniem 5 lipca 1993 r. - tj. przed datą wprowadzenia w Polsce podatku od towarów i usług. Wyjątek w tym zakresie stanowią trzy wciągniki elektryczne oraz suwnica belkowa podwieszana, które zostały przyjęte w grudniu 1993 r. Elementy te są używane w normalnej działalności gospodarczej Spółki do czynności opodatkowanych VAT.

Należy zaznaczyć, że niektóre urządzenia takie jak transformatory lub rozdzielnice posiadają fundamenty, przy czym możliwe jest ich zdemontowanie bez uszkodzenia urządzenia.

W uzupełnieniu wskazano, że elementy wymienione w grupie A tj. wyciągi elektryczne, rozdzielnice oświetleniowe, suwnice, suwnica belkowa podwieszana, transformatory, baterie, rozdzielnie, zespół grzewczo-wentylacyjny nie są budowlami związanymi trwale z gruntem w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. W związku z tym odpowiedź na pytania la - le stała się bezprzedmiotowa (w wezwaniu wskazano, aby na pytania la - le odpowiedzieć jedynie wówczas, gdy obiekty wymienione w grupie A stanowiłyby budowle).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy aport obiektów wchodzących w skład Grupy A będzie podlegał opodatkowaniu stawką VAT wynosząca 23% i nie będzie zwolniony z podatku.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Aport obiektów wchodzących w skład Grupy A będzie podlegał opodatkowaniu stawka VAT wynoszącą 23%.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W ocenie Wnioskodawcy na gruncie przepisów ustawy o VAT aport na rzecz SKA należy traktować jako odpłatną dostawę towarów (lub ewentualnie odpłatne świadczenie usług), co jest jednolicie potwierdzane w utrwalonym orzecznictwie organów podatkowych (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2013 r., sygn. ITPP2/443-816a/13/RS).

Zdaniem Spółki aport obiektów należących do Grupy A będzie podlegał opodatkowaniu VAT według stawki 23%. Aport ten spełnia bowiem definicję odpłatnej dostawy towarów, a przepisy ustawy o VAT nie przewidują w takich przypadkach zwolnienia z podatku.

W szczególności zastosowania nie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Obiekty z Grupy A są natomiast wykorzystywane w działalności gospodarczej Spółki, która jest opodatkowana podatkiem VAT, a zatem zwolnienie z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT nie znajdzie zastosowania.

Podsumowując, aport obiektów wchodzących w skład Grupy A będzie podlegał opodatkowaniu stawką VAT wynosząca 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Natomiast przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...):

Istota dostawy w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy polega na "przeniesieniu prawa" do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule "jak właściciel", co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie "rozporządzanie towarem jak właściciel" w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

Zatem zawartego w przytoczonym przepisie wyrażenia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" nie wolno utożsamiać z prawem własności. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przy definiowaniu wyrażenia "dostawa towarów" akcentuje "własność ekonomiczną" funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że "wyrażenie "dostawa towarów" w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel nawet, jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym" (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że "zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5 (1) VI Dyrektywy, miało miejsce" (pkt 2).

Według art. 2 pkt 22 ustawy - sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa cywilnego lub handlowego spełnia definicję dostawy zawartą w art. 7 ust. 1 ustawy, a tym samym uznawane jest za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, gdyż czynność ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu wiąże się z odpłatnością, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą mającą charakter rzeczowy, a otrzymanym wynagrodzeniem w formie udziałów lub akcji w podwyższonym kapitale zakładowym), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania wnoszonym towarem jak właściciel.

Wniesienie aportu rzeczowego skutkuje więc powstaniem obowiązku podatkowego po stronie wnoszącego aport, jako podmiotu dokonującego odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Podmiot wnoszący aport zobowiązany jest do rozliczenia podatku należnego na ogólnych zasadach, tj. z zastosowaniem stawek podatku właściwych dla towarów wnoszonych aportem lub zastosowaniem zwolnienia, o ile takie wynika z przepisów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionego zdarzenia wynika, że Wnioskodawca zamierza wnieść aportem składniki tj. wciągniki elektryczne, rozdzielnice oświetleniowe, suwnice, suwnica belkowa podwieszana, transformatory, baterie, rozdzielnie, zespół grzewczo-wentylacyjny.

Data przyjęcia do użytkowania wszystkich wymienionych powyżej środków trwałych należących do Grupy A, która jest tożsama z datą ich nabycia, przypada przed dniem 5 lipca 1993 r. - tj. przed datą wprowadzenia w Polsce podatku od towarów i usług. Wyjątek w tym zakresie stanowią trzy wciągniki elektryczne oraz suwnica belkowa podwieszana, które zostały przyjęte w grudniu 1993 r. Elementy te są używane w normalnej działalności gospodarczej Spółki do czynności opodatkowanych VAT. Należy zaznaczyć, że niektóre urządzenia takie jak transformatory lub rozdzielnice posiadają fundamenty, przy czym możliwe jest ich zdemontowanie bez uszkodzenia urządzenia. Elementy wymienione w grupie A tj. wyciągi elektryczne, rozdzielnice oświetleniowe, suwnice, suwnica belkowa podwieszana, transformatory, baterie, rozdzielnie, zespół grzewczo-wentylacyjny nie są budowlami związanymi trwale z gruntem w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane.

Tak więc, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz ww. przepisy stwierdzić należy, że skoro - jak wskazał Wnioskodawca - ww. elementy używane są w normalnej działalności gospodarczej Spółki do czynności opodatkowanych VAT, tym samym nie zostanie spełniony podstawowy warunek do zwolnienia ww. elementów na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Zatem aport przedmiotowych elementów wymienionych w Grupie A będzie podlegać opodatkowaniu 23% stawką podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Kwestie dotyczące opodatkowania aportu składników z grupy B i C zostaną zawarte w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana, któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powodują, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Stefana Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.