IBPP2/443-717/11/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2011 r. (data wpływu 15 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonu towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonu towarowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w postaci detalicznej sprzedaży obuwia poprzez sieć sklepów firmowych. Spółka ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka ma zamiar sprzedawać własne bony towarowe (karty podarunkowe, vouchery). Karta podarunkowa będzie produktem na okaziciela o określonym nominale i terminie ważności, uprawniającym do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach firmowych wystawcy bonu. Będzie realizowana w każdym ze sklepów Spółki jako forma płatności za sprzedany towar. Spółka nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków, jakie klient musiałby spełnić, aby nabyć kartę podarunkową. Zgodnie z regulaminem sprzedaży bonów nie będzie możliwy zwrot gotówki po upływie terminu ważności bonu. Również jeśli wartość zakupionego towaru będzie mniejsza niż nominał karty - różnica nie będzie zwracana. W sytuacji zakupu towaru o wartości przekraczającej nominał karty - klient dokonywał będzie stosownej dopłaty w innej formie płatności. W momencie odpłatnego wydania bonu Spółka przyjmie gotówkę do kasy i (oprócz bonu) ma zamiar wydawać klientowi dokument k.p. (Kasa przyjmie). Nie będzie ewidencjonować tej sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Za pomocą kasy fiskalnej zaewidencjonuje obrót dla celów podatku VAT dopiero w momencie zapłaty bonem za zakupiony towar.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług VAT, w momencie wydania bonu czy w momencie zapłaty bonem za towar.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju art. 5 ustawy o VAT. Aby więc można było mówić o czynności opodatkowanej VAT, musi zaistnieć transakcja, przedmiotem której jest konkretny towar bądź konkretna, określona usługa. W przypadku Wnioskodawcy nastąpi wydanie talonów (bonów) będących jedynie tzw. znakiem legitymacyjnym uprawniającym do zapłaty u emitenta za towary, które wydane zostaną w przyszłości. Otrzymanie zapłaty za talony nie jest zaliczką, przedpłatą, ani inną formą zapłaty za nieskonkretyzowany na etapie wydania bonu towar. Nie jest nawet pewne, czy nastąpi realizacja talonów, a zatem wydanie towaru. Dlatego też, Wnioskodawca uważa, iż czynności sprzedaży bonów nie można utożsamiać z dostawą towarów ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Bon stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia. Zatem Spółka uważa, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług VAT powstanie dopiero w momencie realizacji prawa wynikającego z posiadanego bonu czyli w momencie wymiany bonu na towar. Dopiero w momencie realizacji talonu Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania obrotu dla celów podatku VAT i zaewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług powstaje, z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19 ust. 4 ww. ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Spółka prowadzi działalność gospodarczą w postaci detalicznej sprzedaży obuwia poprzez sieć sklepów firmowych. Spółka ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka ma zamiar sprzedawać własne bony towarowe (karty podarunkowe, vouchery). Karta podarunkowa będzie produktem na okaziciela o określonym nominale i terminie ważności, uprawniającym do bezgotówkowego zakupu towarów w sklepach firmowych wystawcy bonu. Będzie realizowana w każdym ze sklepów Spółki jako forma płatności za sprzedany towar. Spółka nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków, jakie klient musiałby spełnić, aby nabyć kartę podarunkową. Zgodnie z regulaminem sprzedaży bonów nie będzie możliwy zwrot gotówki po upływie terminu ważności bonu. Również jeśli wartość zakupionego towaru będzie mniejsza niż nominał karty - różnica nie będzie zwracana. W sytuacji zakupu towaru o wartości przekraczającej nominał karty - klient dokonywał będzie stosownej dopłaty w innej formie płatności. W momencie odpłatnego wydania bonu Spółka przyjmie gotówkę do kasy i (oprócz bonu) ma zamiar wydawać klientowi dokument k.p. (Kasa przyjmie). Nie będzie ewidencjonować tej sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Za pomocą kasy fiskalnej zaewidencjonuje obrót dla celów podatku VAT dopiero w momencie zapłaty bonem za zakupiony towar.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia bonu towarowego. Natomiast Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje "bon" jako "dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług".

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, bon towarowy, nazwany w przedmiotowej sprawie przez Wnioskodawcę również "kartą podarunkową" lub "voucherem", nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT, bowiem nie jest towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do odbioru towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie tego bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży ww. kart klientom nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy, a w konsekwencji wydania bonu towarowego, nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków, jakie klient musiałby spełnić, aby nabyć kartę podarunkową.

W konsekwencji w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Wnioskodawcy.

A zatem, czynność odpłatnego przekazania bonu towarowego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty podarunkowej nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze "Słownikiem języka polskiego PWN", zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności, musi być powiązana z konkretną transakcją.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty podarunkowej nie będzie związana z nabyciem określonego towaru lub usługi. Karta ta ma uprawniać klientów do nabycia dowolnych towarów oferowanych przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż pobierana przez Wnioskodawcę opłata za kartę podarunkową nie będzie formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż przyszli kontrahenci nabywając przedmiotową kartę wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar lub z góry ustaloną ilość tego towaru. Tym samym dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, w momencie jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty ale tylko w przypadku gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub świadczenie konkretnej usługi.

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania kwoty należności (w momencie jej otrzymania) wpłaconej przez kontrahenta w związku z nabyciem karty podarunkowej, gdyż przedmiotowa zapłata mająca miejsce przed dostawą towaru, nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona - nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość zamówionego towaru, jak i cena towaru.

Reasumując, należy stwierdzić, iż czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z odpłatnym przekazaniem tych kart swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

W tej sytuacji nie wystąpi tutaj obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, iż dotyczy to również sytuacji, gdy karta podarunkowa nie zostaje zrealizowana w wymaganym terminie i traci swoją moc z uwagi na upływ terminu na który została wydana.

Należy zauważyć, iż dopiero realizacja bonu towarowego (karty podarunkowej), czyli fizyczne nabycie towaru przez klienta, regulującego zapłatę poprzez wręczenie bonu towarowego (karty podarunkowej), jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wydanie towarów za bony towarowe (karty podarunkowe) podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru. Wówczas w przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 19 i 29 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstanie dopiero w momencie wydania towaru, za który klient zapłaci kartą podarunkową należało uznać za prawidłowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonu towarowego.

Natomiast w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.