IBPP2/443-713/14/ICz - VAT w zakresie opodatkowania czynności najmu lokalu mieszkalnego na cele działalności gospodarczej

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 22 lipca 2014 r. (data wpływu 23 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 9 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokalu mieszkalnego na cele działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności najmu lokalu mieszkalnego na cele działalności gospodarczej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 9 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 października 2014 r. znak: IBPP2/443-713/14/ICz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jawna jest dwuosobową spółką osób fizycznych. Spółka powstała z przekształcenia spółki cywilnej zgodnie z art. 26 § 4 zd. 1 i 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych.

Uchwała o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną podjęta została dnia 12 marca 2013 r., natomiast wpis do Krajowego Rejestru Sądowego - Rejestru Przedsiębiorstw dokonany został dnia 12 kwietnia 2013 r.

Spółka jawna jest podatnikiem podatku od towarów i usług wykonując w 100% czynności opodatkowane tym podatkiem. Głównym przedmiotem działalności spółki jawnej jest świadczenie usług finansowo - księgowych (PKD - 69.20.Z), oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD - 68.20.Z)

Spółka jawna jest właścicielem nieruchomości czterokondygnacyjnej o charakterze usługowo (biurowo)-handlowo-mieszkalnym w którym parter będzie wykorzystywany do prowadzenia własnej działalności gospodarczej oraz wynajmu, a pozostałe trzy kondygnacje stanowią odrębne lokale mieszkalne, które bądź zostaną sprzedane bądź wynajęte osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w celu dalszego ich podnajmu.

Najemcą będzie osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, która jest jednocześnie wspólnikiem Wynajmującego tj. Spółki jawnej.

Cena najmu zostanie ustalona w oparciu o wspólne negocjacje i ustalenia handlowe.

Najemca nie będzie bezpośrednim konsumentem zaspokajającym własne potrzeby mieszkaniowe najmowanych lokali, a będą one w pełni służyły wykonywanej przez niego działalności gospodarczej.

Najemca będzie dokonywał dalszego podnajmu wynajmowanych lokali na cele mieszkaniowe jak również na cele krótkotrwałego pobytu określone wg PKD - 55.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

Na dzień dzisiejszy nie można określić w jaki sposób przyszły Najemca będzie dokonywał podnajmu najmowanych lokali mieszkalnych, ale warunkiem dokonywania najmu jest iż sam (bezpośrednio) nie będzie korzystał w celach mieszkaniowych z najmowanych lokali (w całości lub w części).

W piśmie uzupełniającym z 9 października 2014 r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił, że

1. Zgodnie z zawartą umową z najemcą jest on osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, a najmowane lokale mieszkalne zostaną przeznaczone wyłącznie do dalszego podnajmu osobom trzecim. Bezpośredni najemca zgodnie z zawartą umową nie będzie konsumentem najmowanych lokali mieszkalnych.

Najemca będzie dokonywał dalszego podnajmu w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, wg klasyfikacji podanej poniżej która jest zgodna z jego wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej:

PKD 68.10.Z - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek

PKD 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi

PKD 68.31.Z - Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami

PKD 68.32.Z - Zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie.

Jako pierwszy wynajmujący nie możemy podać w jakim celu najemca będzie dokonywał dalszego podnajmu, czy na cele mieszkalne czy też na cele inne aniżeli cele mieszkalne np. cel krótkotrwałego zakwaterowania lub w celu prowadzenia działalności gospodarczej innym podmiotom.

Istotnym jest, iż w zawartej umowie najemca nie może sam dla własnych celów mieszkaniowych korzystać z najmowanych lokali mieszkalnych, a natomiast dalsi podnajemcy mogą wykorzystywać najmowane lokale w celach mieszkaniowych jak również w jakichkolwiek innych zgodnych z zawartą u mową.

2. Z treści zawartej umowy pomiędzy wynajmującym, a najemcą wynika iż wynajmowane lokale dla najemcy będą służyły wyłącznie prowadzeniu przez niego działalności gospodarczej polegającej na dalszym ich podnajmie (na cele mieszkaniowe bądź w celu krótkotrwałego zakwaterowania lub jakimkolwiek innym), bez prawa i możliwości korzystania z nich przez samego najemcę w celach mieszkaniowych (zaspokajania własnych potrzeb mieszkaniowych).

Reasumując z umowy najmu wynika, iż wynajmowane lokale będą służyły najemcy jedynie dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i mają być podnajmowane kolejnym najemcom. Najemca nie może sam dla własnych potrzeb mieszkaniowych korzystać z najmowanych lokali mieszkalnych.

3. Z umowy zawartej pomiędzy Wynajmującym a najemcą wynika iż przedmiotem najmu są lokale mieszkalne wynajmowane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez pierwszego najemcę bez określenia na jaki cel mają zostać podnajęte kolejnym najemcom tj. czy na cele mieszkaniowe czy też na cele krótkotrwałego zakwaterowania lub też jakiekolwiek inne cele.

Wynajmujący nie ingeruje w jakim celu najemca dokona dalszego podnajmu. Dopuszcza możliwość dalszego podnajmu na cele mieszkaniowe jak również na wszelkie inne cele w tym krótkotrwałego zakwaterowania lub prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. W zakresie umowy jaką ma najemca z podnajemcami to nie możemy się wypowiedzieć ponieważ Wynajmujący (Biuro Usług Księgowych " E" sp. jawna) nie ma na to żadnego wpływu w związku z powyższym nie możemy udzielić na to żadnej odpowiedzi gdyż pytanie winno być skierowane do najemcy jaką zawrze umowę z podnajemcą, a nie do wynajmującego.

My jako Wynajmujący nie narzucamy treści i warunków zawierania umów przez naszego najemcę z podnajemcami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynajem lokali mieszkalnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podmiotowi gospodarczemu, który będzie dokonywał dalszego podnajmu tychże lokali mieszkalnych (nie będąc bezpośrednim konsumentem usługi najmu) będzie opodatkowany stawką podstawową wynoszącą 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości na własny rachunek wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Przedmiotowe nieruchomości mieszkalne (lokale mieszkalne) będą wynajmowane podmiotowi gospodarczemu prowadzącemu działalność gospodarczą w oparciu o ustawę o swobodzie działalności gospodarczej w celu dalszego podnajmu najmowanych mieszkań.

Najemca nie będzie konsumentem najmowanych lokali, a jedynie pośrednikiem w ich najmie dla finalnych konsumentów w związku z czym Wynajmujący - tj. Spółka jawna nie będzie mogła zastosować zwolnienia od opodatkowania przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego usługę najmu zobowiązana będzie opodatkować wg stawki podstawowej wynoszącej 23%.

Powyższe stanowisko jest również zgodne z wykładnią art. 136 ust. 2 zdanie ostatnie w zw. z ust. 1 lit. 1 dyrektywy 2006/112/WE, z którego jednoznacznie wynika, iż ze zwolnienia z opodatkowania wyłączono wynajem lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe. A contrario - zwolnieniem objęto jedynie wynajem lokali mieszkalnych w budynkach mieszkalnych na cele mieszkaniowe.

Z powyższego wynika, iż zwolnieniem z opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie są objęte usługi wynajmu lokali mieszkalnych, których bezpośrednim celem nie jest zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych najemcy, lecz realizacja przez niego celów gospodarczych w tym zarobkowych.

Reasumując Spółka Jawna wynajmując lokale mieszkalne podmiotowi gospodarczemu (pierwszemu najemcy) w celu dalszego ich podnajmu mającemu na celu zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych finalnych konsumentów za wynajem będzie opodatkowana stawką podstawową wynoszącą 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, iż generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i od podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

* świadczenie usługi na własny rachunek,

* charakter mieszkalny nieruchomości,

* mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi według stawki 23%, gdyż najem, jako usługa, wypełnia określoną w art. 8 ustawy definicję usług i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że głównym przedmiotem działalności spółki jawnej jest świadczenie usług finansowo - księgowych oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości czterokondygnacyjnej o charakterze usługowo (biurowo) - handlowo-mieszkalnym w którym parter będzie wykorzystywany do prowadzenia własnej działalności gospodarczej oraz wynajmu, a pozostałe trzy kondygnacje stanowią odrębne lokale mieszkalne, które bądź zostaną sprzedane bądź wynajęte osobie fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w celu dalszego ich podnajmu.

Najemcą będzie osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, która jest jednocześnie wspólnikiem Wynajmującego tj. Wnioskodawcy. Cena najmu zostanie ustalona w oparciu o wspólne negocjacje i ustalenia handlowe. Najemca nie będzie bezpośrednim konsumentem zaspokajającym własne potrzeby mieszkaniowe najmowanych lokali, a będą one w pełni służyły wykonywanej przez niego działalności gospodarczej.

Najemca będzie dokonywał dalszego podnajmu wynajmowanych lokali na cele mieszkaniowe jak również na cele krótkotrwałego pobytu określone wg PKD - 55.20.Z - Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania.

Na dzień dzisiejszy nie można określić w jaki sposób przyszły Najemca będzie dokonywał podnajmu najmowanych lokali mieszkalnych, ale warunkiem dokonywania najmu jest iż sam (bezpośrednio) nie będzie korzystał w celach mieszkaniowych z najmowanych lokali (w całości lub w części).

Zgodnie z zawartą umową z najemcą jest on osobą fizyczną prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, a najmowane lokale mieszkalne zostaną przeznaczone wyłącznie do dalszego podnajmu osobom trzecim. Bezpośredni najemca zgodnie z zawartą umową nie będzie konsumentem najmowanych lokali mieszkalnych.

Najemca będzie dokonywał dalszego podnajmu w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Jako pierwszy wynajmujący Wnioskodawca nie może podać w jakim celu najemca będzie dokonywał dalszego podnajmu, czy na cele mieszkalne czy też na cele inne aniżeli cele mieszkalne np. cel krótkotrwałego zakwaterowania lub w celu prowadzenia działalności gospodarczej innym podmiotom.

Istotnym jest, iż w zawartej umowie najemca nie może sam dla własnych celów mieszkaniowych korzystać z najmowanych lokali mieszkalnych, a natomiast dalsi podnajemcy mogą wykorzystywać najmowane lokale w celach mieszkaniowych jak również w jakichkolwiek innych zgodnych z zawartą umową.

Reasumując z umowy najmu wynika, iż wynajmowane lokale będą służyły najemcy jedynie dla celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej i mają być podnajmowane kolejnym najemcom. Najemca nie może sam dla własnych potrzeb mieszkaniowych korzystać z najmowanych lokali mieszkalnych.

Z umowy zawartej pomiędzy Wynajmującym a najemcą wynika iż przedmiotem najmu są lokale mieszkalne wynajmowane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez pierwszego najemcę bez określenia na jaki cel mają zostać podnajęte kolejnym najemcom tj. czy na cele mieszkaniowe czy też na cele krótkotrwałego zakwaterowania lub też jakiekolwiek inne cele. Wnioskodawca jako Wynajmujący nie narzuca treści i warunków zawierania umów przez jego najemcę z podnajemcami.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe).

Wskazać zatem należy, że wykonując cywilną umowę najmu, wnioskodawca świadczy na rzecz Najemcy usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy najmu dokonuje bowiem na jego rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Majątek (lokale mieszkalne) pozostanie jego własnością i wynajmowany będzie za odpłatnością (czynsz). W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy też zauważyć, że jak już wcześniej wskazano, usługa najmu nieruchomości korzysta ze zwolnienia na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca świadczy usługę najmu lokali mieszkalnych na rzecz Najemcy - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która to będzie wynajmowała lokale na cele prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (lokale będą podnajmowane na różne cele mieszkaniowe jak również na cele krótkotrwałego pobytu). Z umowy zawartej pomiędzy Wynajmującym (tekst jedn.: Wnioskodawcą) a Najemcą wynika, że przedmiotem najmu są lokale mieszkalne wynajmowane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez Najemcę bez określenia na jaki cel mają zostać podnajęte kolejnym najemcom tj. czy na cele mieszkaniowe czy też na cele krótkotrwałego zakwaterowania lub też jakiekolwiek inne cele, przy czym Najemca nie może sam dla własnych potrzeb mieszkaniowych korzystać z najmowanych pomieszczeń.

W rezultacie usługa wynajmu ww. lokali będzie spełniać przesłankę dotyczącą charakteru wynajętych lokali (lokale mieszkalne), nie będzie jednak spełniona przesłanka mieszkaniowego celu wynajmu tych lokali skoro umowa zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcą nie zawiera postanowień, że może podnajmować te lokale podnajemcom wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Usługa świadczona przez Wnioskodawcę nie korzysta więc ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca świadcząc ww. usługę polegającą na wynajmie lokali mieszkalnych na rzecz Najemcy - osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą nie może potraktować jej jako usługi zwolnionej od podatku od towarów i usług zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Usługa ta będzie opodatkowana przy zastosowaniu podstawowej stawki podatku od towarów i usług tj. w wysokości 23%, w oparciu o przepis art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.