IBPP2/443-708/14/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 22 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawienia faktury - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 22 października 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu wystawienia faktury.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest pośredniczącym podmiotem węglowym współpracującym z innymi pośredniczącymi podmiotami węglowymi. W ramach współpracy Wnioskodawca dostarcza w sposób ciągły węgiel (w różnych sortymentach) innym podmiotom węglowym.

Wnioskodawca (jako dostawca dla współpracujących podmiotów) na poszczególne miesiące zamawia węgiel u producenta (kopalń), wskazując oczekiwany sortyment, parametry jakościowe, ilość oraz termin dostawy. Po uzyskaniu potwierdzenia zamówienia, w ramach przydzielonego limitu, Wnioskodawca składa na poszczególne kopalnie szczegółowe sukcesywne zamówienia.

W ramach współpracy z innym pośredniczącym podmiotem węglowym, podmiot ten pod koniec miesiąca poprzedniego wpłaca Wnioskodawcy zaliczkę na poczet dostaw w następnym miesiącu. Wnioskodawca na otrzymaną kwotę wystawia fakturę przedpłatową VAT i rozlicza podatek VAT w obowiązującym terminie.

W trakcie danego miesiąca (w ramach dokonanej przedpłaty) podmiot węglowy składa Wnioskodawcy sukcesywnie indywidualne zamówienia, określając w nich sortyment, parametry jakościowe, ilość oraz termin dostawy. Po rozpoczęciu wysyłek w danym miesiącu wnioskodawca wystawia fakturę VAT korygującą otrzymaną przedpłatę "do zera", a następnie do każdej dostawy wystawia fakturę VAT zawierającą wszystkie niezbędne dane dokumentujące daną dostawę. Na koniec danego miesiąca wnioskodawca dokonuje rozliczenia otrzymanej przedpłaty z wartością dostarczonych innemu podmiotowi w danym miesiącu towarów i w przypadku dodatniego salda, na to saldo wystawia fakturę przedpłatową VAT.

Wnioskodawca wyjaśnia, że prowadząc ciągłą sprzedaż towarów masowych (ca 300 sortymentów węgla) brak możliwości określenia jaki towar zostanie w następnym miesiącu potwierdzony przez producenta i faktycznie otrzymany i dopiero po jego otrzymaniu może zostać sprzedany innym podmiotom węglowym.

Współpracujący podmiot węglowy, sprzedając węgiel odbiorcom indywidualnym poprzez sieć składów nie posiada możliwości wcześniejszego określenia jaki sortyment zamówi u wnioskodawcy. Zależne to jest od popytu na dany sortyment i zgłoszonych zapotrzebowań odbiorców indywidualnych. Ta wiedza pojawia się sukcesywnie w danym miesiącu i pod to zapotrzebowanie oraz dostawy do Wnioskodawcy z kopalń, składane są konkretne zamówienia. Mając na uwadze powyżej przedstawione uwarunkowania, w fakturze przedpłatowej nie można ująć wymaganych danych (jak sortyment, ilość, cena, termin dostawy).

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca, w momencie dokonania przedpłaty, nie określa konkretnych ilości, sortymentów, parametrów jakości, ceny jednostkowej oraz terminów dostaw.

2. Podmiot współpracujący, dokonując wpłaty również nie określa konkretnych ilości, sortymentów, parametrów jakości, ceny jednostkowej oraz terminów dostaw.

Konkretne kopalnie, sortymenty i ilości są uzgadniane wg możliwości produkcyjnych kopalń.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy stosowana przez Wnioskodawcę procedura wystawiania faktury przed płatowej VAT, korygowanie jej "do zera", a następnie wystawianie do każdej dostawy faktury VAT zawierającej wszystkie niezbędne dane dokumentujące dana dostawę jest prawidłowe.

2. Kiedy następuje obowiązek naliczenia podatku VAT: czy w dacie wystawienia faktury przedpłatowej, czy w dacie otrzymania przedpłaty.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad 1)

Wnioskodawca uważa, iż przyjęta procedura jest prawidłowa, bowiem w sposób rzetelny dokumentuje faktyczne dostawy i prawidłowo rozlicza należny podatek VAT,

Ad 2)

Wnioskodawca uważa, że obowiązek podatkowy występuje w dacie wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów ustawy o VAT, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy (art. 106i ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 106i ust. 7 ustawy o VAT, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o VAT definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie z definicją wskazaną w "Małym słowniku języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1994), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przedpłata to część ceny towaru (lub usługi), wpłacona w celu uzyskania gwarancji jego zakupu (lub wykonania usługi) w określonym terminie.

Dla rozpoznania przedmiotowej sprawy konieczne jest skonfrontowanie przepisów polskiej ustawy z regulacją prawa wspólnotowego, tj. art. 62-66 Dyrektywy 2006/112/WE Rady Europy z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), obowiązującej od 1 stycznia 2007 r., w której powielono rozwiązania przyjęte w analizowanym zakresie w art. 10 VI Dyrektywy.

W wyroku z 21 lutego 2006 r. BUPA Hospitals Ltd, Goldsborough Developments Ltd przeciwko Commissioners of Customs Excise, sprawa C-419/02, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT, nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. W jego uzasadnieniu (pkt 46), TSUE przypomniał, że art. 10 ust. 1 lit. a VI Dyrektywy VAT określa "zdarzenie podatkowe" w podatku VAT jako fakt, przez którego zaistnienie spełnione zostają przesłanki powstania obowiązku podatkowego. Z powyższego wynika, że obowiązek podatkowy może powstać z chwilą lub po zajściu zdarzenia podatkowego, jednak, o ile przepis nie stanowi inaczej, nie przed jego wystąpieniem.

Ustęp 2 akapit drugi odchodzi od tego porządku chronologicznego przewidując, że w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał przed dokonaniem dostawy (usługi), wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone (pkt 48 wyroku).

W konsekwencji TSUE uznał, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, a nie płatności dokonane z tytułu tych transakcji (vide wyrok z 9 października 2001 r. w sprawie C-108/99 Cantor Fitzgerald International, Rec. 2001 r. str. 1-07257, pkt 17). Tym samym opodatkowaniu podatkiem VAT nie powinny podlegać zapłaty za dostawy towarów i świadczenie usług, które nie zostały dotychczas określone w sposób wyraźny (pkt 50 wyroku).

Dokonując prowspólnotowej wykładni przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług i uwzględniając ww. wyroki TSUE przy interpretacji art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że dla uznania wpłaconej kwoty jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19a ust. 8, istotnym jest, aby:

Takie samo stanowisko zostało zajęte również w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 sierpnia 2010 r., sygn. akt I FSK 1100/09, co prawda w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., lecz aktualnym w obecnym stanie prawnym. W wyroku tym Naczelny Sąd Administracyjny zajął bowiem stanowisko, że "obowiązek podatkowy na podstawie art. 19 ust. 11 u.p.t.u. powstaje jedynie wówczas, gdy zapłata dokonana przed wykonaniem dostawy lub świadczeniem usług, następuje w sytuacji, gdy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy lub świadczenia usług, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym, a nie ma ona jedynie charakteru zabezpieczającego wykonanie nie do końca jeszcze sprecyzowanej czynności opodatkowanej" (publ. LEX nr 607451, M.Podat. 2010/11/33-36).

Istotne zatem dla uznania wpłaty jako zaliczki, o której mowa w art. 19a ust. 8 ustawy o VAT, jest ustalenie, czy wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszłej dostawy, są jednoznacznie i niezmiennie określone pod względem podmiotowym i przedmiotowym.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dostarcza w sposób ciągły węgiel innym podmiotom węglowym. W ramach współpracy z innym pośredniczącym podmiotem węglowym, podmiot ten pod koniec miesiąca poprzedniego wpłaca Wnioskodawcy zaliczkę na poczet dostaw w następnym miesiącu. Wnioskodawca na otrzymaną kwotę wystawia fakturę przedpłatową VAT i rozlicza podatek VAT w obowiązującym terminie.

W trakcie danego miesiąca (w ramach dokonanej przedpłaty) podmiot węglowy składa Wnioskodawcy sukcesywnie indywidualne zamówienia, określając w nich sortyment, parametry jakościowe, ilość oraz termin dostawy. Po rozpoczęciu wysyłek w danym miesiącu Wnioskodawca wystawia fakturę VAT korygującą otrzymaną przedpłatę "do zera", a następnie do każdej dostawy wystawia fakturę VAT zawierającą wszystkie niezbędne dane dokumentujące daną dostawę. Na koniec danego miesiąca Wnioskodawca dokonuje rozliczenia otrzymanej przedpłaty z wartością dostarczonych innemu podmiotowi w danym miesiącu towarów i w przypadku dodatniego salda, na to saldo wystawia fakturę przedpłatową VAT.

Wnioskodawca wyjaśnia, że prowadząc ciągłą sprzedaż towarów masowych (ca 300 sortymentów węgla) brak możliwości określenia jaki towar zostanie w następnym miesiącu potwierdzony przez producenta i faktycznie otrzymany i dopiero po jego otrzymaniu może zostać sprzedany innym podmiotom węglowym.

Współpracujący podmiot węglowy, sprzedając węgiel odbiorcom indywidualnym poprzez sieć składów nie posiada możliwości wcześniejszego określenia jaki sortyment zamówi u Wnioskodawcy. Zależne to jest od popytu na dany sortyment i zgłoszonych zapotrzebowań odbiorców indywidualnych. Ta wiedza pojawia się sukcesywnie w danym miesiącu i pod to zapotrzebowanie oraz dostawy do Wnioskodawcy z kopalń, składane są konkretne zamówienia. Mając na uwadze powyżej przedstawione uwarunkowania, w fakturze przedpłatowej nie można ująć wymaganych danych (jak sortyment, ilość, cena, termin dostawy).

Ponadto z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, w momencie dokonania przedpłaty, nie określa konkretnych ilości, sortymentów, parametrów jakości, ceny jednostkowej oraz terminów dostaw. Podmiot współpracujący, dokonując wpłaty również nie określa konkretnych ilości, sortymentów, parametrów jakości, ceny jednostkowej oraz terminów dostaw.

Z okoliczności sprawy wynika zatem, że współpracujący podmiot dokonuje w danym miesiącu wpłat na poczet przyszłych dostaw węgla. Jednakże w momencie dokonania wpłaty przez kontrahenta Wnioskodawcy (podmiotu współpracującego) nie można określić sortymentu, ilości i ceny oraz terminu dostawy węgla, bowiem zależne to jest od popytu w następnym miesiącu oraz od dostawy do Wnioskodawcy z kopalń.

Zatem otrzymana przez Wnioskodawcę kwota pozostaje w oderwaniu od konkretnej dostawy i nie odzwierciedla żadnego stosunku prawnego pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem współpracującym, a w konsekwencji nie może być uznana za zaliczkę. Otrzymanie kwoty pieniężnej na poczet przyszłych dostaw, w przypadku gdy nie są znane wszystkie warunki dostawy, z którą otrzymana kwota powinna być związana, pozostaje bez wpływu na uznanie tej kwoty jako zaliczki, która na gruncie przepisów o VAT rodzi obowiązek podatkowy.

W omawianej sytuacji wpłata nie jest w żaden sposób związana z przyszłą dostawą, jak wskazał Wnioskodawca nie sposób ustalić ceny, ilości a nawet sortymentu.

Jak już wcześniej wskazano, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje m.in. w momencie otrzymania zaliczki na poczet należności za świadczenie (np. usługę lub dostawę towarów), które ma być wykonane w przyszłości. W świetle powyższego, w związku z brakiem skonkretyzowanego świadczenia, z którym strony wiążą wpłacone kwoty, dokonane wpłaty nie rodzą obowiązku podatkowego w myśl art. 19 ust. 8 ustawy o VAT.

Wystawienie faktury VAT zaliczkowej na otrzymane wpłaty są niezgodne z istotą zaliczki, którą należy wiązać z istnieniem stosunku prawnego pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem współpracującym. Na dzień otrzymania wpłaty pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotem współpracującym nie istnieje żaden stosunek prawny tego rodzaju, który pozwalałby na uznanie, iż dokonana wpłata stanowi zaliczkę na poczet jakiegokolwiek zobowiązania (dostawy towarów) przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu współpracującego.

Wnioskodawca wystawiając fakturę na otrzymana kwotę nie potwierdza żadnego zdarzenia gospodarczego, nie dokumentuje żadnej czynności. Wnioskodawca, mając na uwadze art. 106b ustawy o VAT, wystawiając fakturę powinien udokumentować konkretną dostawę węgla.

Mając na uwadze wyrażone wyżej stanowisko tut. organu, że wnoszona do Wnioskodawcy przedpłata nie stanowi zaliczki na poczet konkretnej przyszłej dostawy, odnoszenie się do kwestii obowiązku naliczenia podatku VAT stało się bezprzedmiotowe.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Podany we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja będzie mogła wywoływać określone w ustawie skutki prawne. Od początku wprowadzenia w procedurze podatkowej instytucji "interpretacji" przyjmuje się, że specyfika regulacji dotyczącej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyklucza stosowanie przepisów Ordynacji podatkowej regulujących postępowanie dowodowe (wyjaśniające), zatem postępowanie w przedmiocie interpretacji bazuje wyłącznie na opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę.

Jeszcze raz podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje bowiem odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy - Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.