IBPP2/443-700/14/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 marca 2014 r. (data wpływu 27 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 3 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy samochodu z majątku prywatnego - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy samochodu z majątku prywatnego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 lipca 2014 r. (data wpływu 8 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 czerwca 2014 r. znak: IBPP2/443-309/14/ICz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Nabył samochód osobowy, przy nabyciu którego nie miał prawa do odliczenia VAT, gdyż transakcja podlegała procedurze VAT marża. Samochód był wykorzystywany w działalności Wnioskodawcy wyłącznie do czynności opodatkowanych.

W trakcie eksploatacji samochodu w działalności gospodarczej dokonywane były bieżące naprawy eksploatacyjne takie jak wymiany filtrów, płynów eksploatacyjnych, wymiana opon i innych płynów i części, które ulegają zużyciu podczas użytkowania samochodu. Ponadto podatnik zamontował w samochodzie instalację gazową na LPG. Od dokonanych zakupów odliczony był VAT w pełnej wysokości, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Podatnik planuje wycofać samochód z działalności gospodarczej i przeznaczyć na własne cele prywatne, a w przyszłości nie wyklucza sprzedaży tego samochodu.

W odpowiedzi na Wezwanie Ministra Finansów z dnia 10 czerwca 2014 r. otrzymane 12 czerwca 2014 r. Wnioskodawca przekazuje odpowiedzi na zadane w tym wezwaniu pytania, stanowiące uzupełnienie stanu wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji.

1. Decyzja o sprzedaży samochodu jeszcze nie zapadła. Samochód ma służyć rodzinie przynajmniej przez najbliższe kilka miesięcy po przekazaniu, najprawdopodobniej nie będzie sprzedany wcześniej niż po 3-4 miesiącach od przekazania.

2. Na pytanie tut. Organu "Czy wycofany z działalności gospodarczej samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych..." Wnioskodawca wskazał, że "Tak".

3. Wnioskodawca, nie posiada innych samochodów przekazanych z działalności gospodarczej. Obecnie nie posiada żadnego takiego samochodu.

4. Wnioskodawca nie dokonywał nigdy tego rodzaju sprzedaży samochodu.

5. Na pytanie tut. Organu "Jakie działania marketingowe Wnioskodawca zamierza podjąć w celu sprzedaży samochodu..." Wnioskodawca wskazał, że "Żadnych działań marketingowych. Będzie to zależało od możliwości sprzedaży. Najpewniej na początku będę starał się sprzedać samochód komuś z rodziny lub znajomemu, a jeśli to nie przyniesie skutku to umieszczę ogłoszenie na jakimś portalu internetowym np.....".

6. Uzyskane środki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na wakacje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. sprzedaż samochodu przez podatnika po przekazaniu go na cele prywatne będzie podlegała VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy transakcja sprzedaży prywatnego samochodu osobowego nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług.

Wynika to z faktu, że od momentu przekazania samochodu na cele prywatne Wnioskodawca przestaje występować jako podatnik w zakresie czynności związanych z tym samochodem. Wykorzystywał go będzie prywatnie. Sprzedaż tego samochodu będzie stanowiła sprzedaż prywatnego majątku i nie będzie zdaniem Wnioskodawcy podlegała VAT gdyż zgodnie z art. 15 u.p.t.u. nie będzie występował w roli podatnika.

W świetle przedstawionej argumentacji Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości interpretowania przepisów prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż samochodu stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a więc co do zasady czynność podlegająca opodatkowaniu.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, iż podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług.

Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy danego towaru istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży samochodu podjął aktywne działania w zakresie obrotu ruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje wycofać samochód z działalności gospodarczej i przeznaczyć na własne cele prywatne, a w przyszłości nie wyklucza sprzedaży tego samochodu. Decyzja o sprzedaży samochodu jeszcze nie zapadła. Samochód ma służyć rodzinie przynajmniej przez najbliższe kilka miesięcy po przekazaniu, najprawdopodobniej nie będzie sprzedany wcześniej niż po 3-4 miesiącach od przekazania. Wycofany z działalności gospodarczej samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Wnioskodawca, nie posiada innych samochodów przekazanych z działalności gospodarczej. Obecnie nie posiada żadnego takiego samochodu. Wnioskodawca nie dokonywał nigdy tego rodzaju sprzedaży samochodu. Wnioskodawca wskazał, że nie zamierza podejmować żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży samochodu. Będzie to zależało od możliwości sprzedaży. Najpewniej na początku Wnioskodawca będzie starał się sprzedać samochód komuś z rodziny lub znajomemu, a jeśli to nie przyniesie skutku to umieści ogłoszenie na jakimś portalu internetowym np..... Uzyskane środki Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na wakacje.

W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodu nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, zbywając samochód stanowiący jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja zbycia samochodu nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, sprzedaż przez Wnioskodawcę samochodu nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawca, w związku z planowaną dostawą samochodu, będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2) stwierdzające, że transakcja sprzedaży prywatnego samochodu osobowego nie będzie podlegała ustawie o podatku od towarów i usług, należało uznać za prawidłowe.

Na marginesie sprawy należy zwrócić uwagę na nieprawidłowość zawartą w pytaniu Wnioskodawcy, mianowicie na użycie pojęcia podatnika. Jak wykazano w uzasadnieniu interpretacji po przekazaniu samochodu na cele prywatne w momencie jego sprzedaży Wnioskodawca nie będzie występował w charakterze podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocena prawna prawidłowości stanowiska w zakresie opodatkowania przekazania pojazdu na cele osobiste została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.