IBPP2/443-698/09/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2009 r. (data wpływu 3 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy w przypadku zakończenia umowy leasingu finansowego samochodu osobowego, a następnie sprzedaży tego samochodu bez oczekiwania okresu co najmniej 6 m-cy, należy uznać przedmiotową transakcję za sprzedaż towaru używanego oraz dokonać korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy w przypadku zakończenia umowy leasingu finansowego samochodu osobowego, a następnie sprzedaży tego samochodu bez oczekiwania okresu co najmniej 6 m-cy, należy uznać przedmiotową transakcję za sprzedaż towaru używanego oraz dokonać korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej również "Spółką") - operator sieci sprzedaży elektronicznej, jest największym specjalistycznym dystrybutorem kart pre paid oraz elektronicznych kodów doładowujących do uzupełniania telefonów komórkowych.

Posiada on w swojej ofercie tradycyjne karty pre-paid (zdrapki) oraz elektroniczne jednostki doładowania oferowane przez głównych operatorów telefonii komórkowej w Polsce. W ofercie Spółki znajdują się również karty w technologii VolP. W prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wykorzystuje samochody osobowe i ciężarowe, zarówno własne jak i użytkowane na podstawie umów leasingowych.

Spółka jako Korzystający - podpisała w listopadzie 2007 r. umowę leasingu finansowego z Finansującym - R. Polska S.A. w Warszawie na leasing samochodu osobowego Subaru Forester. Umowa została zawarta na okres od dnia zawarcia umowy, tj. 6 listopada 2007 r. do 31 października 2010 r., na 35 rat. Zgodnie z podpisaną umową leasingową odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje Korzystający. Zgodnie z umową, jeżeli Korzystający zrealizuje wszystkie zobowiązania wynikające z Umowy Leasingu i dokona zapłaty wszystkich kwot należnych Finansującemu i otrzyma w tym zakresie pisemne potwierdzenie od Finansującego, Finansujący przenosi na Korzystającego własność przedmiotu leasingu. Umowa leasingu przedmiotowego samochodu zarówno rachunkowo jak i podatkowo rozliczana jest jak leasing finansowy.

W dniu 17 lipca 2009 r. został podpisany aneks do wyżej wymienionej umowy leasingowej, zgodnie z którym skrócony został czas trwania leasingu z 35 na 20 miesięcy i zgodnie z warunkami umowy i oświadczeniem Leasingodawcy własność przedmiotu leasingu - samochodu osobowego Subaru Forester w dniu 21 lipca 2009 r. przeszła na Korzystającego, tj. na Wnioskodawcę.

W dniu 23 lipca 2009 r. przedmiotowy samochód osobowy został sprzedany z zastosowaniem stawki zw.

W piśmie uzupełniającym z dnia 20 listopada 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż samochód osobowy będący przedmiotem sprawy był wprowadzony do ewidencji środków trwałych od daty rozpoczęcia umowy leasingowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zakończenia umowy leasingu finansowego samochodu osobowego (z faktury odliczony został VAT - 6.000 zł, zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy) i następnie sprzedaży tego samochodu bez oczekiwania okresu co najmniej 6 m-cy należy uznać przedmiotową transakcję za sprzedaż towaru używanego i zastosować stawkę zw. (z konsekwencją ewentualnej korekty Vat-u naliczonego).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z nowym brzmieniem ustawy o podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 2) za towar używany uważać należy ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W związku z powyższym trzeba ustalić, czy otrzymując do używania samochód na zasadach leasingu finansowego (20 miesięcy) spółka nabyła prawo "do rozporządzania tym towarem jak właściciel" w momencie zawarcia umowy leasingu finansowego. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

W prawie podatkowym przyjmuje się, że za umowę leasingu finansowego uznać należy taką umowę leasingu, zgodnie z którą w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z zapłatą ostatniej raty prawo własności rzeczy zostanie przeniesione na korzystającego, a w wyniku takiej umowy zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający. Chociaż umowa leasingu finansowego nie jest zdefiniowana w przepisach prawa podatkowego przyjmuje się, że jest to umowa zawarta na warunkach art. 17f-17 h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zawarta przez Wnioskodawcę przedmiotowa umowa leasingowa spełnia, w jego ocenie, powyższe warunki i traktowana jest jak umowa leasingu finansowego.

W praktyce stosowania prawa podatkowego wydanie towaru (w przypadku Wnioskodawcy samochodu) na podstawie umowy leasingu finansowego uznaje się za dostawę towarów (o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), a więc również za nabycie przez leasingobiorcę prawa do korzystania z przedmiotu leasingu "jak właściciel" (por. też interpretacja prawa podatkowego wydana przez Dyrektora IS w Katowicach z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. IBPP2/443-903/08/JJ). Podobnie stwierdził również Dyrektor IS w Warszawie w piśmie z dnia 16 stycznia 2009 r. (sygn. IPPP1/443-2042/08-2/AP). Podsumowując powyższe, należy uznać, zdaniem Wnioskodawcy, uzyskał on prawo do władania towarem "jak właściciel" w momencie przekazania towaru (samochodu) przez leasingodawcę (w dacie wystawienia faktury - 29 listopada 2007 r. na podstawie podpisanej umowy leasingu). Dodatkowo należy wziąć pod uwagę fakt, iż wspomniane przekazanie nastąpiło ponad pół roku temu, uznać należy, że w opisywanym stanie faktycznym samochód jest towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się z opodatkowania podatkiem VAT dostawę samochodów osobowych przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji należy uznać, że sprzedaż przedmiotowego samochodu objęta będzie zwolnieniem z podatku VAT jako towar używany (art. 43 ust. 2) z konsekwencją dokonania korekty podatku VAT naliczonego przy zakupie samochodu (art. 91 ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Przy czym, zgodnie z art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, rozumie się umowy w wyniku, których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przewiduje, że w przypadku, gdy jedna ze stron transakcji przenosi na drugą stronę prawo do rozporządzania przekazywaną rzeczą jak właściciel to transakcja taka stanowi dostawę towaru. W związku z faktem, że z treści cytowanego nie wynika jednoznacznie, czy odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu VAT ma miejsce jedynie w przypadku, gdy sprzedawca przenosi na nabywcę własność rzeczy w sensie cywilistycznym, czy też wystarczającą przesłanką do uznania, że doszło do dostawy towarów jest przekazanie nabywcy przedmiotu dostawy do swobodnej dyspozycji (w sensie ekonomicznym), powyższa kwestia została poddana ocenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Odnosząc się do powyższego zagadnienia ETS, w orzeczeniu C-320/88 (Staatssecretaris van Financien v. Shipping Forwarding Enterprise Safe BV), stanął na stanowisku, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów nie ma znaczenia okoliczność, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się ono z cywilnoprawnym przeniesieniem własności.

W przedmiotowym orzeczeniu ETS posłużył się terminem "przeniesienia własności w sensie ekonomicznym" (praktyczna kontrola nad rzeczą; możliwość swobodnego dysponowania) uniezależniając jednoznacznie opodatkowanie podatkiem VAT od przeniesienia własności rzeczy w sensie cywilnym.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać iż zawarcie umowy leasingu finansowego prowadzi do przeniesienia na korzystającego prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel w rozumieniu ustawy VAT, (szerokie rozumienie definicji ustawowej), tj. przechodzi na korzystającego ekonomiczne władztwo nad rzeczą (przejawiające się w swobodnym dysponowaniu przedmiotem leasingu w trakcie trwania umowy) z dniem podpisania umowy leasingu finansowego, w której zawarto uprawnienie do definitywnego przeniesienia własności w sensie cywilnoprawnym. Tym samym przejście ekonomicznego władztwa na rzeczą nie ulegnie zakończeniu wraz z zakończeniem umowy leasingu, lecz będzie kontynuowane i dodatkowo wzmocnione po wykonaniu opcji nabycia przez korzystającego.

Tym samym, należy stwierdzić, iż już z chwilą zawarcia umowy leasingu finansowego (moment przekazania ekonomicznego władztwa nad rzeczą) dochodzi do dostawy towaru.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści samej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie ich z podatku od towarów i usług.

Na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5, obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku dostawę samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, przez podatników, którym przy ich nabyciu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, jeżeli te samochody i pojazdy są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z kolei definicję towarów używanych, w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, za wyjątkiem rozdziału 4 Działu XII ustawy o VAT, zawiera zapis art. 43 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.), zgodnie z którym za przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Uznać należy więc, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w wyżej powołanym § 13 ww. rozporządzenia Ministra Finansów zostało obwarowane spełnieniem dwóch przesłanek. Po pierwsze, prawem do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu, na warunkach określonych w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, po drugie - uznaniem pojazdu za towar używany w rozumieniu art. 43 ust. 2 tej ustawy.

Mając zaś na uwadze treść przepisu art. 43 ust. 2 o VAT, należy stwierdzić, że prawo do zastosowania zwolnienia będzie miał tylko taki dostawca, u którego minęło co najmniej pół roku od nabycia przez niego prawa do rozporządzania danym towarem jak właściciel. Oznacza to, iż zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. brzmieniem tego przepisu, okres użytkowania rzeczy ruchomej na podstawie umów leasingu, o których mowa w art. 7 ust. 9 ustawy o VAT, może być liczony do limitu półrocznego, o którym mowa ww. art. 43 ust. 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca w prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje samochody osobowe i ciężarowe, zarówno własne jak i użytkowane na podstawie umów leasingowych.

Spółka jako Korzystający - podpisała w listopadzie 2007 r. umowę leasingu finansowego z Finansującym - R. Polska S.A. w Warszawie na leasing samochodu osobowego Subaru Forester. Umowa została zawarta na okres od dnia zawarcia umowy, tj. 6 listopada 2007 r. do 31 października 2010 r., na 35 rat. Zgodnie z podpisaną umową leasingową odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu leasingu dokonuje Korzystający. Zgodnie z umową, jeżeli Korzystający zrealizuje wszystkie zobowiązania wynikające z Umowy Leasingu i dokona zapłaty wszystkich kwot należnych Finansującemu i otrzyma w tym zakresie pisemne potwierdzenie od Finansującego, Finansujący przenosi na Korzystającego własność przedmiotu leasingu. Umowa leasingu przedmiotowego samochodu zarówno rachunkowo jak i podatkowo rozliczana jest jak leasing finansowy.

W dniu 17 lipca 2009 r. został podpisany aneks do wyżej wymienionej umowy leasingowej, zgodnie z którym skrócony został czas trwania leasingu z 35 na 20 miesięcy i zgodnie z warunkami umowy i oświadczeniem Leasingodawcy własność przedmiotu leasingu - samochodu osobowego Subaru Forester w dniu 21 lipca 2009 r. przeszła na Korzystającego, tj. na Wnioskodawcę.

Z wniosku (poz. 51) wynika, iż Wnioskodawca z faktury odliczył podatek VAT - 6.000 zł, zgodnie z art. 86. ust. 3 ustawy o VAT.

W dniu 23 lipca 2009 r. przedmiotowy samochód osobowy został sprzedany z zastosowaniem stawki zw. Samochód osobowy będący przedmiotem sprawy był wprowadzony do ewidencji środków trwałych od daty rozpoczęcia umowy leasingowej.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż w odniesieniu do przedmiotowego samochodu zostały spełnione obydwie, opisane wcześniej, przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, przy jego dostawie. Wnioskodawca odliczył podatek związany z jego nabyciem na podstawie art. 86 ust. 3 i ustawy o VAT a przedmiotowy samochód może być uznany za towar używany w rozumieniu art. 42 ust. 2 ustawy o VAT (pomiędzy nabyciem prawa do rozporządzania samochodem, a jego dostawą upłynął okres dłuższy niż pół roku).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że Wnioskodawca przy opisanej transakcji sprzedaży, która nastąpiła w dniu 23 lipca 2009 r., mógł traktować przedmiotowy samochód jako towar używany w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 2 ustawy o VAT i tym samym miał prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług wynikającego z § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-9, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11, dla zakończonego roku podatkowego. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli różnica między proporcją odliczenia określoną w art. 90 ust. 4a proporcją określoną w zdaniu poprzednim nie przekracza 2 punktów procentowych.

Zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Ponadto należy wskazać, iż ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru.

W myśl art. 91 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

Stosownie do art. 91 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy o VAT w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy o VAT przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Stosownie do art. 91 ust. 7a ustawy o VAT w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 7b ustawy o VAT w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Zgodnie z art. 91 ust. 7c ustawy o VAT jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

Stosownie do art. 91 ust. 7d ustawy o VAT w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

W myśl art. 91 ust. 8 ustawy o VAT korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania.

Sprzedaż przedmiotowego samochodu, jako towaru używanego, korzystająca ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powoduje konieczność przyjęcia, iż dalsze jego wykorzystanie związane jest wyłącznie z czynnościami zwolnionymi (art. 91 ust. 6 pkt 2 ww. ustawy).

W przedstawionym stanie mamy zatem do czynienia z okolicznością, o której mowa w art. 91 ust. 7 i 7a ustawy.

Przepis ten adresowany jest bowiem do podatników, którzy wykorzystywali nabyty towar do wykonywania czynności opodatkowanych i nakazuje dokonać korekty również w przypadku, gdy odliczyli oni podatek naliczony w całości, a następnie na skutek sprzedaży zmieniło się jego przeznaczenie na związane z czynnościami zwolnionymi.

Stosownej korekty w przypadku towarów innych niż wymienione w art. 91 ust. 2 dokonuje się według zasad określonych w art. 91 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sytuacji samochód był wprowadzony do ewidencji środków trwałych od daty rozpoczęcia umowy leasingowej, kosztował więcej niż 15.000 zł. Ponadto był on wykorzystywany w firmie przez okres dłuższy niż rok.

Ponieważ zmiana przeznaczenia (sprzedaż) samochodu nastąpiła w okresie korekty, tj. w ciągu 5 kolejnych lat, licząc od roku, w którym został nabyty w celach prowadzenia działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, stosownie do postanowień art. 91 ust. 5 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.