IBPP2/443-680/13/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lipca 2013 r. (data wpływu 26 lipca 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie usługi polegającej na trwałej zabudowie szafą wnękową - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na wykonanie usługi polegającej na trwałej zabudowie szafą wnękową.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi trwałej zabudowy pomieszczeń szafami wnękowymi. Zgodnie z normami statystycznymi działalność ta została zakwalifikowana zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług PKWiU 2008 pod symbolem 43.32.10.0 "Roboty instalacyjne stolarki budowlanej", natomiast zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności PKD 2007 pod symbolem 43.32.Z "Zakładanie Stolarki Budowlanej". Usługi trwałej zabudowy pomieszczeń szafami wnękowymi świadczone są głównie w obiektach budownictwa mieszkaniowego i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 tj. PKOB 1110, 1121, 1122, 1130. Obiekty te zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, którego definicja znajduje się w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Przedmiotem sprzedaży określanym w umowach cywilnoprawnych zawieranych z klientami są usługi remontowe, budowlane i modernizacyjne. W związku z tym nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, zużyta energia, narzędzia itp.). Dostarczenie materiałów do miejsca świadczenia usługi nie jest odrębną czynnością, gotowe elementy konstrukcyjne szafy, po dopasowaniu i obróbce na podstawie wykonanego indywidualnie projektu zabudowywane są we wskazanym miejscu. Firma wystawia jedną fakturę łącznie opodatkowując usługę wraz z zużytymi materiałami. Usługi trwałej zabudowy wnękowej polegają na dopasowaniu i przytwierdzeniu na stałe elementów wykonanych z płyty laminowanej, metalu lub tworzywa sztucznego. Powyższe elementy mocowane są bezpośrednio do ścian, podłogi i sufitu pomieszczenia w którym ma znaleźć się szafa. Poszczególne formatki, po docięciu i doszlifowaniu do nierówności lub wystających elementów konstrukcyjnych znajdujących się w miejscu montażu szafy mocowane są na stałe do ścian za pomocą kątowników. Kątowniki zaś do murów przytwierdza się za pomocą wkrętów, kołków rozporowych i innych elementów mocujących. Analogicznie montowane są półfabrykaty metalowe i plastykowe np. drążki ubraniowe, pantografy, prowadnice. Ze względu na wymaganą większą dokładność i precyzję niektórych części składowych szaf (szuflady, kosze wysuwane itp.) przytwierdza się je za pomocą elementów korygujących wykonanych z płyty laminowanej, te zaś mocowane są do betonu lub cegły, z których wykonane są ściany i podłogi pomieszczenia. Drzwi przesuwne, składane i rozwierane mocowane są na stałe do podłogi i sufitu. Na zakończenie instalacji szczeliny między formatkami a ścianami wypełniane są masą akrylową co powoduje jeszcze trwalsze, a wręcz stałe i nierozerwalne zespolenie szafy z murami. Technologia zabudowy szafy wnękowej jest analogiczna i bardzo podobna ze względu na metodę do montażu okien lub drzwi pomiędzy pomieszczeniami. Szafy wnękowe zabudowywane są na trwałe - nie da się ich przesunąć, przenieść w inne miejsce ze względu na trwałe związanie z elementami konstrukcyjnymi budynku za pomocą zastosowanych przy instalacji materiałów budowlanych. Przemieszczenie lub usunięcie szafy z pomieszczenia wymaga przeprowadzenia robót budowlanych-demontażowych polegających na rozmontowaniu elementów konstrukcyjnych mocujących szafę trwale do ścian, podłóg, sufitów oraz naprawie naruszonych struktur ścian, podłóg i sufitów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wartość całej usługi budowlano-montażowej polegającej na trwałej zabudowie szafą wnękową wykonywana w obiektach budownictwa mieszkaniowego o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług w ramach umów cywilnoprawnych, których przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, modernizacyjna podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Artykuł 41 ust. 12 z uwzględnieniem art. 146a ust. 2 stanowi, że stawkę podatku 8% stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Usługa trwałej zabudowy szafą wnękową w budynku lub lokalu stanowi roboty budowlane wykonane w ramach budowy, remontu, modernizacji obiektu budowlanego jeżeli roboty te są wykonywane w lokalach lub budynkach objętych społecznym programem mieszkaniowym o którym mowa w art. 41 ust. 12a, to ich wykonanie podlega stawce VAT w wysokości 8%. W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej się do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej - art. 41 ust. 12c ustawy o VAT. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budowy, przebudowy, remontu i modernizacji. Dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Zgodnie ze słownikiem pojęć zawartym w art. 3 pkt 6, 7, 7a, 8 ww. Prawo budowlane przez:

* budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego,

* przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego z wyjątkiem charakterystycznych jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego

* remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Pojęcie "modernizacji" nie występuje w prawie budowlanym. Do dnia 31 grudnia 1998 r. prawo budowlane definiowało w art. 3 pkt 7 roboty budowlane jako budowę, a także prace polegające na montażu, modernizacji, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Z dniem 1 stycznia 1999 r. w związku z art. 90 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej - w związku z reformą ustrojową państwa (Dz. U. Nr 106, poz. 668 z późn. zm.), z art. 3 pkt 7 ustawy - Prawo budowlane pojęcie modernizacji zostało w ogóle wykreślone. Jednocześnie zmieniona została definicja remontu. W wyniku tych zmian od 1 stycznia 1999 r. pojęcie modernizacji mieści się wg prawa budowlanego w zakresie pojęciowym remontu, przebudowy albo rozbudowy. Do pojęcia modernizacji odnosił się wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny określając modernizację jako unowocześnienie, które podnosi wartość użytkową i techniczną obiektu jak również przystosowanie modernizowanego obiektu do jego innego wykorzystania niż w celu innym jak pierwotne jego przeznaczenie lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych (Wyrok NSA z 14 stycznia 1998 r. sygn. akt SA/SZ 119/97, wyrok NSA z dnia 29 kwietnia 1999 sygn. akt I SA/Łd/772/97, wyrok NSA z dnia 15 listopada 2000 r. (sygn. akt I SA/Ka 1280/99).

Również Wojewódzkie Sądy Administracyjne odnosiły się do zagadnienia modernizacji określając, że "przez modernizację należy uznać trwałe ulepszenie i unowocześnienie istniejącego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, które podnosi jego wartość techniczną użytkową lub obniża koszty eksploatacji" (np. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 24 października 2007 r. sygn. akt I SA Bk 163/07, wyrok WSA we Wrocławiu z 3 czerwca 2009 sygn. akt I SA/Wr 17/09).

W okresie obowiązywania w podatku dochodowym od osób fizycznych ulgi na remont i modernizację własnego lokalu lub budynku mieszkalnego "remont, modernizacja lub wykonanie trwale umiejscowionych szat wnękowych" wymienione były w wykazie robót zaliczanych do remontu i modernizacji lokalu mieszkalnego. W przypadku trwałej zabudowy szafą wnękową w budynku lub lokalu mieszkalnym niewątpliwie dochodzi do zmiany cech użytkowych tego lokalu czy też budynku.

W wyniku zabudowy podwyższeniu ulega również wartość rynkowa tego lokalu lub budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy usługi trwałej zabudowy szafami wnękowymi zaliczają się do usług budowy, remontu lub modernizacji wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi te wykonywane w obiektach budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 41 ust. 12a, zawierane w ramach umów cywilnoprawnych, których przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, modernizacji podlegają opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 8%. Zastosowanie 8% stawki VAT na ww. usługi znajduje potwierdzenie w uchwale NSA wydanej dnia 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS 2/13).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,

* stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ww. ustawy o VAT - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl art. 41 ust. 12a ww. ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Natomiast w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust. 12a, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Mając na uwadze ww. przepisy należy stwierdzić, iż zastosowanie stawki preferencyjnej (8%) możliwe jest jedynie dla dostawy, jak również usług budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy pomocniczo odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Z uwagi jednak na autonomię prawa podatkowego, a ponadto ze względu na treść prawa budowlanego (ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - t.j. Dz. U.

z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), z którego wynika, że definicje w nim zawarte zostały wprowadzone dla potrzeb tegoż aktu prawnego, nie należy ich traktować jako definicji legalnych na użytek innych aktów normatywnych. W związku z tym, posługiwanie się tymi pojęciami winno mieć jedynie charakter pomocniczy przy dokonywaniu wykładni prawa podatkowego. Konieczne jest zatem odwołanie się zarówno do prawa budowlanego, jak i językowego znaczenia użytych pojęć w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

W ww. ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, słowniczek pojęć został zamieszczony w art. 3 i zawiera definicje pojęć używanych w ustawie.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ww. ustawy - Prawo budowlane pod pojęciem obiektu budowlanego należy rozumieć budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami oraz obiekt małej architektury. Ustawodawca wyjaśniając zatem pojęcie obiektu budowlanego posługuje się terminami (budynek, budowla, obiekt małej architektury) definiowanymi w dalszej części słowniczka (art. 3 pkt 2, 3 i 4). Obiekty budowlane stanowią całość pod względem techniczno-użytkowym. Wyposażone są w instalacje i inne urządzenia niezbędne do spełniania funkcji, dla której zostały zbudowane.

W myśl art. 3 ww. ustawy - Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

* budowie - należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego (pkt 6),

* robotach budowlanych - należy przez to rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego (pkt 7),

* przebudowie - należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; (...) (pkt 7a),

* remoncie - należy przez to rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym (pkt 8).

Modernizacja to "unowocześnienie i usprawnienie czegoś" - według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

Modernizacja, podobnie jak inne wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinna zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Montaż - wg powyższego słownika - to "składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość".

W związku z przytoczonymi definicjami stwierdzić należy, że pojęcie "montaż" odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Należy zauważyć, iż sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako modernizacja. Dopiero bowiem w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się, bądź też przywraca poprzedni stan techniczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, można ją traktować jako modernizację, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi trwałej zabudowy pomieszczeń szafami wnękowymi. Zgodnie z normami statystycznymi działalność ta została zakwalifikowana zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług PKWiU 2008 pod symbolem 43.32.10.0 "Roboty instalacyjne stolarki budowlanej", natomiast zgodnie z Polską Klasyfikacją Działalności PKD 2007 pod symbolem 43.32.Z "Zakładanie Stolarki Budowlanej". Usługi trwałej zabudowy pomieszczeń szafami wnękowymi świadczone są głównie w obiektach budownictwa mieszkaniowego i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 tj. PKOB 1110, 1121, 1122, 1130. Obiekty te zaliczane są do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, którego definicja znajduje się w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT. Przedmiotem sprzedaży określanym w umowach cywilnoprawnych zawieranych z klientami są usługi remontowe, budowlane i modernizacyjne. W związku z tym nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, zużyta energia, narzędzia itp.). Dostarczenie materiałów do miejsca świadczenia usługi nie jest odrębną czynnością, gotowe elementy konstrukcyjne szafy, po dopasowaniu i obróbce na podstawie wykonanego indywidualnie projektu zabudowywane są we wskazanym miejscu. Firma wystawia jedną fakturę łącznie opodatkowując usługę wraz z zużytymi materiałami. Usługi trwałej zabudowy wnękowej polegają na dopasowaniu i przytwierdzeniu na stałe elementów wykonanych z płyty laminowanej, metalu lub tworzywa sztucznego. Powyższe elementy mocowane są bezpośrednio do ścian, podłogi i sufitu pomieszczenia w którym ma znaleźć się szafa. Poszczególne formatki, po docięciu i doszlifowaniu do nierówności lub wystających elementów konstrukcyjnych znajdujących się w miejscu montażu szafy mocowane są na stałe do ścian za pomocą kątowników. Kątowniki zaś do murów przytwierdza się za pomocą wkrętów, kołków rozporowych i innych elementów mocujących. Analogicznie montowane są półfabrykaty metalowe i plastykowe np. drążki ubraniowe, pantografy, prowadnice. Ze względu na wymaganą większą dokładność i precyzję niektórych części składowych szaf (szuflady, kosze wysuwane itp.) przytwierdza się je za pomocą elementów korygujących wykonanych z płyty laminowanej, te zaś mocowane są do betonu lub cegły, z których wykonane są ściany i podłogi pomieszczenia. Drzwi przesuwne, składane i rozwierane mocowane są na stałe do podłogi i sufitu. Na zakończenie instalacji szczeliny między formatkami a ścianami wypełniane są masą akrylową co powoduje jeszcze trwalsze, a wręcz stałe i nierozerwalne zespolenie szafy z murami. Technologia zabudowy szafy wnękowej jest analogiczna i bardzo podobna ze względu na metodę do montażu okien lub drzwi pomiędzy pomieszczeniami. Szafy wnękowe zabudowywane są na trwałe - nie da się ich przesunąć, przenieść w inne miejsce ze względu na trwałe związanie z elementami konstrukcyjnymi budynku za pomocą zastosowanych przy instalacji materiałów budowlanych. Przemieszczenie lub usunięcie szafy z pomieszczenia wymaga przeprowadzenia robót budowlanych-demontażowych polegających na rozmontowaniu elementów konstrukcyjnych mocujących szafę trwale do ścian, podłóg, sufitów oraz naprawie naruszonych struktur ścian, podłóg i sufitów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania 8% stawki podatku VAT dla opodatkowania opisanej we wniosku kompleksowej usługi montażu trwałej zabudowy szafami wnękowymi, wykonywanymi w obiektach budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga zatem, czy do opisanych wyżej usług Wnioskodawca będzie mógł stosować obniżoną stawkę podatku VAT w wysokości 8%.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i winny mieć one zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Dodatkowo wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania między stronami umów cywilnoprawnych, natomiast organy podatkowe nie mają prawa ingerować w ich treść, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego. Jednakże podkreślić należy, iż określenie właściwej stawki podatku od towarów i usług winno być dokonane wyłącznie w oparciu o przepisy prawa podatkowego, tym samym treść zawieranych umów nie może przesądzać o wysokości stawki VAT dla wykonywanych czynności.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest montaż, np. zabudowy wnękowej z wykorzystaniem własnych towarów (materiałów), wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Analiza stanu faktycznego sprawy na tle powołanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że czynności świadczone przez Wnioskodawcę - wymienione we wniosku - polegające na wykonywaniu trwałej zabudowy szafami wnękowymi wykonywanymi w głównie w obiektach budownictwa mieszkaniowego i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, nie są wymienione w art. 41 ust. 12 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć - jak wskazano powyżej - że obiektem budowlanym jest budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynek bowiem to nie tylko fundamenty, dach oraz przegrody budowlane, ale również instalacje oraz urządzenia techniczne w nim się znajdujące. Ponieważ obiektem budowlanym jest w rozumieniu prawa budowlanego budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, należy uznać, że instalacje te i urządzenia wchodzą w skład budynku będąc jego elementami. Pomiędzy budynkiem oraz wskazanymi instalacjami i urządzeniami musi jednak zachodzić związek uzasadniający wniosek, że elementy te są niesamodzielne, a jedynie składają się na budynek.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ww. ustawy - Prawo budowlane urządzeniem budowlanym jest urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Pomimo, że każde urządzenie budowlane jest urządzeniem technicznym, to jednak nie każde urządzenie techniczne jest urządzeniem budowlanym. W związku z tym, urządzenia techniczne umieszczone w budynkach lub na budowlach, które nie są urządzeniami budowlanymi, nie mogą być kwalifikowane, jako obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego.

W świetle powyższego nie sposób uznać, aby wymieniona we wniosku trwała zabudowa szaf wnękowych, będąca przecież ze swej istoty zabudową "meblową", mogła być uznana za instalację lub urządzenie techniczne budynku. Montaż zabudowy meblowej (szaf wnękowych) nie wymaga pozwolenia na budowę. Ponadto wskazane szafy wnękowe czy meble do zabudowy mogą być w każdym czasie zdemontowane lub wymienione.

Ponadto należy zauważyć, że sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont lub modernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan faktyczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, usługę taką można traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy, o których mowa w ustawie.

W związku z powyższym, opisana we wniosku kompleksowa usługa wykonania zabudowy szaf wnękowych, wykonywana w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym - nie stanowi czynności wymienionej w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, bowiem usługa ta nie dotyczy substancji samego budynku. Wskazać należy, iż ww. trwałą zabudowę meblową (szafy wnękowe) bez możliwości przeniesienia w inne miejsce, należy uznać za wyposażenie budynku (lokalu), a fakt trwałego połączenia z budynkiem (przytwierdzenia do ścian, podłoża i sufitu), pozostaje bez znaczenia, bowiem nie nastąpi zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego budynku (lokalu mieszkalnego).

Wykonywane przez Wnioskodawcę ww. czynności nie stanowią w szczególności modernizacji, gdyż w istocie czynności te są jedynie zaopatrywaniem lokalu mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych. Trwała zabudowa meblowa podnosić jedynie funkcjonalność i wartość obiektów mieszkalnych, przy czym podkreślić należy, że podobną funkcjonalność i wartość można zapewnić umieszczając w obiekcie "zwykłą" szafę, czy "zwykłe" meble kuchenne nie przymocowane do ściany czy podłogi.

Mając na uwadze wyżej wskazany stan prawny oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż czynności - opisane we wniosku - polegające kompleksowej usłudze zabudowy pomieszczeń szafami wnękowymi, wykonywana głównie w obiektach budownictwa mieszkaniowego o którym mowa w art. 41 ust. 12a ustawy o VAT - zdaniem tut. organu - nie mogą być uznane za czynności wymienione w art. 41 ust. 12 cyt. ustawy o VAT, w szczególności modernizację, a w związku z tym nie mogą być opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, podlegają opodatkowaniu według 23% stawki podatku.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do uchwały NSA z 24 czerwca 2013 r. (sygn. I FPS 2/13), należy stwierdzić, iż nie może być ona podstawą do wydania rozstrzygnięcia zgodnego z intencją Wnioskodawcy, bowiem mając na uwadze przeprowadzoną analizę, tut. Organ stwierdza, w przedmiotowej sprawie usługi montażu świadczonej przez Wnioskodawcę nie można traktować jako modernizacji, gdyż w istocie czynności te są jedynie zaopatrywaniem lokalu/budynku mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące ich elementów konstrukcyjnych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych (sygn. akt SA/SZ 119/97, akt I SA/Łd/772/97, sygn. akt I SA/Ka 1280/99, akt I SA Bk 163/07, sygn. akt I S/Wr 17/09) tut. Organ wskazuje, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i wiążący charakter mają w sprawach w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.