IBPP2/443-673/13/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 23 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.), o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów w przypadku nieotrzymanych należności, których nieściągalność zostałaby uprawdopodobniona w warunkach określonych w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korekty podatku należnego z tytułu dostawy towarów w przypadku nieotrzymanych należności, których nieściągalność zostałaby uprawdopodobniona w warunkach określonych w art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 października 2013 r. (data wpływu 24 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 11 października 2013 r. znak: IBPP2/443-673/13/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka) zajmuje się w szczególności handlem wyrobami hutniczymi. W kwietniu 2012 r. Wnioskodawca dokonał kilku dostaw towarów dla jednego ze swoich polskich klientów, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Uzgodniony termin płatności przypadał na kwiecień i maj 2012 r. Wnioskodawca dla tych transakcji wystawił faktury VAT. Zgodnie z ustaleniami Wnioskodawca wykazał obrót (wartość sprzedaży netto) w walucie obcej (Euro) oraz odpowiednio przeliczoną wartość podatku od towarów i usług w polskich złotych. Strony ustaliły, że zapłata za przedmiotowe faktury będzie dokonana w dwóch walutach w wysokości wykazanej na fakturach, przy czym wartość netto sprzedaży zostanie uregulowana w walucie obcej (euro), a kwota podatku VAT w polskich złotych. Z tytułu tych transakcji Wnioskodawca zarachował przychody należne, a także rozliczył podatek VAT należny.

Nabywca opłacił na rzecz Wnioskodawcy pełną kwotę w polskich złotych (podatek VAT) jaka wynikała z wystawionych faktur oraz kwotę w walucie obcej (Euro), która stanowiła jedynie część wartości sprzedaży netto określonej na jednej z przedmiotowych faktur. W efekcie Wnioskodawca posiada częściowo nieuregulowane należności z tytułu tych transakcji. Dnia 31 października 2012 r. odpowiednim postanowieniem sąd ogłosił upadłość wobec klienta Wnioskodawcy z możliwością zawarcia układu.

Jednocześnie należności Wnioskodawcy były objęte umową ubezpieczeniową. W określonych sytuacjach i na określonych zasadach w przypadku niewywiązywania się przez dłużnika z zobowiązań wobec Wnioskodawcy, wierzytelności te częściowo mogą być pokryte przez ubezpieczyciela. Ubezpieczyciel nie gwarantuje spłaty pełnej kwoty należności. W szczególności w określonych przypadkach stosowane są ograniczenia takie jak: limit kwotowy odpowiedzialności ubezpieczyciela, procentowy udział własny Wnioskodawcy, brak odpowiedzialności za podatek VAT zawarty w należnościach. Nieuregulowane należności zostały zgłoszone do ubezpieczyciela celem ich zapłaty. Na podstawie decyzji Wnioskodawca otrzymał w lutym 2013 r. skalkulowaną kwotę. Zapłacona kwota została obniżona w stosunku do kwoty całej nieuregulowanej należności w szczególności poprzez następujące wyłączenia: udział własny spółki oraz hipotetyczny udział podatku VAT w kwocie należności nieuregulowanej przez klienta.

Jednocześnie w księgach rachunkowych Wnioskodawcy za 2012 r. dokonano odpisu aktualizującego wartość omawianych należności określonego w ustawie o rachunkowości. Wartość tego odpisu obliczono jako różnicę między kwotą przedmiotowych należności a kwotą jaką następnie (w lutym 2013 r.) otrzymano od ubezpieczyciela, przeliczoną na złote polskie po odpowiednim kursie. W rachunku podatkowym do kosztów ujęto jedynie część wartości omawianego odpisu. Obliczono ją jako różnicę pomiędzy kwotą odpisu aktualizującego a kwotą wyłączenia zastosowanego przez ubezpieczyciela w postaci hipotetycznego udziału podatku VAT w kwocie należności nieuregulowanej przez klienta. Następnie już po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 2012 r. oraz po terminie złożenia zeznania podatkowego CIT-8 za 2012 r. w wyniku rozmów z ubezpieczycielem uzgodniono zmianę sposobu kalkulacji kwoty przez niego wpłaconej i otrzymano nową kalkulację. Określona tam kwota wpłaty przez ubezpieczyciela uległa podwyższeniu w stosunku do wersji pierwotnej. Kwota nadwyżki nad pierwotną kalkulacją została wpłacona w maju 2013 r. Zmianie uległa metodologia kalkulacji. Zastosowano ograniczenie w postaci limitu kwotowego odpowiedzialności ubezpieczyciela oraz procentowy udział własny Wnioskodawcy, rezygnując z ograniczenia w postaci hipotetycznego udziału podatku VAT w kwocie należności nieuregulowanej przez klienta

Natomiast w piśmie z dnia 16 października 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że:

a. Pytanie nr 2 odnosi się do opisanych we wniosku faktur, tj. faktur dla których termin płatności przypadał na kwiecień i maj 2012 r. Część należności (w zakresie opisanym w przedstawionym stanie faktycznym) zatem nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu określonego na fakturze.

b. Faktury dokumentowały dostawę towarów hutniczych.

c. Część należności z przedmiotowych faktur nie została uregulowana ani przez nabywcę towarów ani przez ubezpieczyciela i to tej nieuregulowanej części należności dotyczy pytanie.

d. Należność została uprzednio wykazana w deklaracji VAT-7 jako obrót opodatkowany i podatek należny.

e. Zakłada się, że na dzień dokonania korekty wnioskodawca oraz dłużnik będą zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi.

f. Wierzytelność, której dotyczy pytanie nie została zbyta.

g. Przyjmuje się, że warunek o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 zostanie spełniony

h. Pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

i. Nabywca opłacił na rzecz Wnioskodawcy pełną kwotę w polskich złotych (podatek VAT) jaka wynikała z wystawionych faktur oraz kwotę w walucie obcej (Euro), która stanowiła jedynie część wartości sprzedaży netto określonej na jednej z przedmiotowych faktur. Następnie część należności wyrażonej w Euro opłacił ubezpieczyciel. Z uwagi na stosowane ograniczenia odpowiedzialności ubezpieczyciela cześć kwoty należności wyrażonej w Euro nie została uregulowana przez żaden podmiot.

j. Według umowy ubezpieczyciel nie odpowiada za część należności dotyczącej podatku VAT dla części netto stosuje się pewne ograniczenia w wysokości zapłaty poprzez limit kwotowy odpowiedzialności i procentowy udział własny Wnioskodawcy.

W związku z powyższym w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2 i ostatecznie sformułowane w ww. piśmie z 16 października 2013 r.):

Czy i w jakiej wysokości Spółce przysługuje prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów w przypadku nieuregulowanej ani przez nabywcę towarów ani przez ubezpieczyciela części należności opisanych w przedstawionym stanie faktycznym, których nieściągalność zostałaby uprawdopodobniona w trybie i na warunkach określonych w art. 89a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów w przypadku nieotrzymanych należności opisanych w przedstawionym stanie faktycznym, których nieściągalność zostałaby uprawdopodobniona w trybie i na warunkach określonych w art. 89a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. W szczególności w przypadku uznania, że w kwocie należności, która nie została opłacona ani przez nabywcę ani przez ubezpieczyciela zawarta jest kwota podatku VAT, to podatnikowi przysługuje prawo do skorygowania podatku należnego w wysokości będącej iloczynem wartości należności nieopłaconej przez klienta ani ubezpieczyciela i współczynnika 23/123, przeliczonej na złote polskie po odpowiednim kursie.

Zgodnie z art. 23 Ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342) zapisy art. 89a Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.; dalej "ustawa o VAT") w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. mają zastosowanie do wierzytelności powstałych przed 1 stycznia 2013 r. i których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z zasadami obowiązującymi od 1 stycznia 2013 r.) przed tym dniem. Jako że 150 dni od terminu płatności wykazanego na przedmiotowych fakturach minęło w 2012 r. w omawianym przypadku zastosowanie znalazłyby przepisy określone w art. 89a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym warunki określone w tym przepisie są spełnione. W szczególności wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego na fakturze. Dostawa towaru została dokonana na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, a niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 89a ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. istotne jest, aby nabywca nie był postawiony w stan upadłości na moment dostawy. Wszelkie zmiany w tym zakresie jakie zachodzą po dostawie nie mają znaczenia z punktu widzenia prawa do skorygowania podatku należnego. Jak przedstawiono w stanie faktycznym klient został postawiony w stan upadłości 31 października 2012 r. a więc już po dostawie towarów. Analizując kolejne warunki należy dodać, że przedmiotowe dostawy towarów zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny. Niespłacone należności nie zostały też zbyte. W stosunku do kwot niespłaconych przez ubezpieczyciela nie przysługują mu żadne prawa ani roszczenia. Jeśli zatem Wnioskodawca i opisany nabywca towarów będą na dzień dokonania korekty podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni, korekta zostanie dokonana w takim terminie, że od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłyną 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona a zatem do końca 2014 r. oraz zostaną spełnione warunki określone w art. 89a ust. 2 pkt 6 ustawy o VAT to Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została odpowiednio uprawdopodobniona.

Ostatecznie uściślając Wnioskodawca uważa, że korekta podatku należnego może być dokonana w wysokości będącej iloczynem współczynnika 23/123 i kwoty stanowiącej część należności (przeliczonej odpowiednio na PLN), która nie została opłacona ani przez nabywcę, ani przez ubezpieczyciela na dzień dokonania takiej korekty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, w kwestiach objętych pytaniem oznaczonym we wniosku nr 2, uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 16 października 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy i własne stanowisko, a także zmodyfikował pytanie.v

Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 16 października 2013 r. zostało przesłane jako uzupełnienie przedmiotowego wniosku z 18 lipca 2013 r., przyjęto, że pytanie przedstawione w tym właśnie piśmie jest ostateczne i w przedmiotowej interpretacji wzięto pod uwagę pytanie, przedstawione właśnie w tym piśmie z dnia 16 października 2011 r.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. na podstawie art. 11 ustawy z dnia 16 listopada 2013 r., o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r. poz. 1342), m.in., uległy zmianie, ww. przepisy art. 89a i 89b ustawy o VAT, przy czym art. 89a ust. 2 pkt 2, 4, 6 i ust. 6 oraz art. 89b ust. 3 i 5 został uchylony.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast w świetle art. 23 ust. 2 ww. ustawy o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

A zatem nowe zasady stosowania tzw. ulgi na złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz do wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w 2013 r., tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Oznacza to, że w odniesieniu do wierzytelności powstałych przed dniem 1 stycznia 2013 r. nowe zasady stosowane są wyłącznie w przypadku, gdy w 2013 r. upłynie 150. dzień od upływu ich płatności.

Z przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się w szczególności handlem wyrobami hutniczymi. W kwietniu 2012 r. Wnioskodawca dokonał kilku dostaw towarów hutniczych dla jednego ze swoich polskich klientów, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny. Uzgodniony termin płatności przypadał na kwiecień i maj 2012 r. Wnioskodawca dla tych transakcji wystawił faktury VAT. Zgodnie z ustaleniami Wnioskodawca wykazał obrót (wartość sprzedaży netto) w walucie obcej (Euro) oraz odpowiednio przeliczoną wartość podatku od towarów i usług w polskich złotych. Strony ustaliły, że zapłata za przedmiotowe faktury będzie dokonana w dwóch walutach w wysokości wykazanej na fakturach, przy czym wartość netto sprzedaży zostanie uregulowana w walucie obcej (euro), a kwota podatku VAT w polskich złotych. Z tytułu tych transakcji Wnioskodawca zarachował przychody należne, a także rozliczył podatek VAT należny.

Nabywca opłacił na rzecz Wnioskodawcy pełną kwotę w polskich złotych (podatek VAT) jaka wynikała z wystawionych faktur oraz kwotę w walucie obcej (Euro), która stanowiła jedynie część wartości sprzedaży netto określonej na jednej z przedmiotowych faktur. W efekcie Wnioskodawca posiada częściowo nieuregulowane należności z tytułu tych transakcji. Dnia 31 października 2012 r. odpowiednim postanowieniem sąd ogłosił upadłość wobec klienta Wnioskodawcy z możliwością zawarcia układu.

Jednocześnie należności Wnioskodawcy były objęte umową ubezpieczeniową. Nieuregulowane należności zostały zgłoszone do ubezpieczyciela celem ich zapłaty. Na podstawie decyzji Wnioskodawca otrzymał w lutym 2013 r. skalkulowaną kwotę. Zapłacona kwota została obniżona w stosunku do kwoty całej nieuregulowanej należności w szczególności poprzez następujące wyłączenia: udział własny spółki oraz hipotetyczny udział podatku VAT w kwocie należności nieuregulowanej przez klienta.

Następnie już po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 2012 r. oraz po terminie złożenia zeznania podatkowego CIT-8 za 2012 r. w wyniku rozmów z ubezpieczycielem uzgodniono zmianę sposobu kalkulacji kwoty przez niego wpłaconej i otrzymano nową kalkulację. Określona tam kwota wpłaty przez ubezpieczyciela uległa podwyższeniu w stosunku do wersji pierwotnej. Kwota nadwyżki nad pierwotną kalkulacją została wpłacona w maju 2013 r. Zmianie uległa metodologia kalkulacji. Zastosowano ograniczenie w postaci limitu kwotowego odpowiedzialności ubezpieczyciela oraz procentowy udział własny Wnioskodawcy, rezygnując z ograniczenia w postaci hipotetycznego udziału podatku VAT w kwocie należności nieuregulowanej przez klienta.

Wnioskodawca wskazał, że według umowy ubezpieczyciel nie odpowiada za część należności dotyczącej podatku VAT dla części netto stosuje się pewne ograniczenia w wysokości zapłaty poprzez limit kwotowy odpowiedzialności i procentowy udział własny Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że:

* Należność z przedmiotowych faktur została uprzednio wykazana w deklaracji VAT-7 jako obrót opodatkowany i podatek należny,

* Zakłada się, że na dzień dokonania korekty wnioskodawca oraz dłużnik będą zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi,

* Wierzytelność, której dotyczy pytanie nie została zbyta,

* Przyjmuje się, że warunek o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 zostanie spełniony

* Pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem nie istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w opisanej sytuacji przysługuje mu prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów w przypadku nieuregulowanej ani przez nabywcę ani przez ubezpieczyciela części należności, a jeżeli tak to w jakiej wysokości.

Mając na względzie przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy na wstępie wskazać, że w niniejszej sprawie zasadnym będzie posłużenie się regulacjami prawnymi regulującymi kwestie dotyczące wierzytelności nieściągalnych, obowiązującymi do dnia 31 grudnia 2012 r.

I tak zgodnie z art. 89a ust. 1 ww. ustawy VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r.) podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast, w myśl. art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W świetle art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Zgodne z art. 89a ust. 3 ww. ustawy o VAT, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Należy podkreślić, że aby podatnik mógł dokonać korekty określonej w art. 89a ust. 1 ustawy czyli skorzystać z tzw. "ulgi na złe długi" warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy muszą być spełnione łącznie. Brak spełnienia któregokolwiek z wymienionych warunków stanowi przesłankę do braku takiego prawa.

Wyjaśnić należy także, iż przepis art. 89a ust. 1 ustawy wskazuje na możliwość korekty podatku należnego przypadającej od niezapłaconej wierzytelności, a nie korekty kwoty stanowiącej równowartość kwoty niezapłaconego podatku. Zatem brak zapłaty przez kontrahenta każdej części należności z tytułu wyświadczonej usługi lub dostawy towaru dotyczy również braku zapłaty podatku zawartego w cenie. Podatnik zaś nie może uznać, iż niezapłacona należność dotyczy wyłącznie kwoty netto. Brak bowiem zapłaty należy odnosić do całej kwoty należnej z tytułu sprzedaży.

W konsekwencji powyższego, w przypadku uiszczenia tylko części należności nie można uznać, że dotyczy ona wyłącznie wartości netto i nie dotyczy kwoty podatku.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy przedstawiony we wniosku sposób wyliczenia kwoty korekty (tekst jedn.: będącej iloczynem współczynnika 23/123 i kwoty stanowiącej część należności która nie została zapłacona ani przez nabywcę ani przez ubezpieczyciela na dzień dokonania takiej korekty) należy uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że jak wynika z opisu sprawy, odnośne faktur VAT do których odnosi się przedstawione we wniosku pytanie wszystkie warunki, określone przepisem art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, na dzień dokonania korekty będą spełnione.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy, uznające że przysługuje mu prawo do skorygowania podatku należnego z tytułu dostawy towarów w przypadku należności opisanych w stanie faktycznym, według przedstawionej we wniosku metody, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy w tym miejscu zauważyć, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie sytuacji objętej pytaniem.

Należy zauważyć, iż w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. organ pragnie ponadto zauważyć, iż poruszona w przedmiotowym wniosku kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie nr 1) jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.