IBPP2/443-670/13/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2013 r. (data wpływu 23 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2013 r. (data wpływu 18 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży biletów jednorazowych i karnetów potwierdzonych umowami członkowskimi, które umożliwiają możliwość korzystania z zajęć rekreacyjno - ruchowych oraz korzystania z siłowni - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla sprzedaży biletów jednorazowych i karnetów potwierdzonych umowami członkowskimi, które umożliwiają możliwość korzystania z zajęć rekreacyjno - ruchowych oraz korzystania z siłowni.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 października 2013 r. (data wpływu 18 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 października 2013 r. znak: IBPP2/443-670/13/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, nastawionej na zysk, w zakresie prowadzenia salonów fryzjerskich, salonów urody, jak i klubu sportowego. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę w Klubach sportowych związane są z poprawą kondycji fizycznej i mają na celu poprawę samopoczucia. Usługi te klasyfikuje się pod symbolem PKWiU 93.13.10.0 jako "Usługi związane z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej" oraz pod symbolem PKWiU 96.04.10.0 jako "Usługi związane z poprawą kondycji fizycznej".

Klub sportowy prowadzony jest w dwóch obiektach posiadających inne adresy, jest on zupełnie niezależny i wyodrębniony od pozostałej działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Na terenie klubu znajdują się poza siłownią sale do ćwiczeń fitness, do tańca, strefa cardio, ring do trenowania sztuk walk. Wstęp do Klubu możliwy jest dla zainteresowanych bądź to po wykupieniu jednorazowego biletu wstępu upoważniającego do korzystania z wszystkich zajęć oraz siłowni bez ograniczeń czasowych, bądź po zawarciu z Klubem umowy członkowskiej na czas określony (miesięczny, 3-miesięczny lub roczny) i opłacaniu abonamentu miesięcznego w ustalonej umownie wysokości. Potwierdzeniem zawarcia przez Klienta umowy członkowskiej jest wydanie Klientowi przez Klub karty zawierającej dane Klienta, potocznie zwanej karnetem. Zawarcie umowy członkowskiej z Klubem upoważnia Klienta do korzystania z wszelkiego rodzaju zajęć będących w ofercie Klubu, jak i siłowni bez ograniczeń czasowych oraz ilościowych. Uprawnieniem do wejścia jest aktywna karta członkowska klubu. Jak wspomniano powyżej wejście do Klubu możliwe jest także po dokonaniu zakupu biletu uprawniającego do jednorazowego wejścia. W tym przypadku uprawnieniem jest paragon fiskalny, który uprawnia do wejścia przez 24 godziny od momentu zakupu.

Bilet wstępu jednorazowego oraz umowa członkowska nie upoważniają Klientów do korzystania ze strefy saun, jacuzzi, solarium, jak i baru znajdujących się w Klubie. Korzystanie z usług, o których mowa w zdaniu poprzedzającym wymaga każdorazowo wykupienia określonej ilości czasu na saunę, jacuzzi oraz solarium lub też zakup konkretnych produktów Wnioskodawcy. Ponadto dodać należy, że bilety sprzedawane są na konkretny obiekt, natomiast karnety upoważniają do korzystania z usług na wszystkich obiektach. Zajęcia fitness, taniec, siłownię, cardio, sztuki walki oferowane przez klub prowadzone są w odpowiednio przygotowanych do tego salach, wyposażonych w profesjonalny sprzęt i odpowiednią aparaturę. Zajęcia oferowane przez Klub prowadzone są przez wykwalifikowanych instruktorów oraz trenerów. Na salach siłowni zapewniona jest opieka wykwalifikowanego instruktora, która nie wpływa na cenę usługi. Ponadto, istnieje możliwość wykupienia indywidualnego programu ćwiczeń.

Wnioskodawca wskazuje, iż nie jest klubem sportowym, związkiem sportowym ani związkiem stowarzyszeń oraz innych osób prawnych, których statutowym celem jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechnianiu sportu. Zatem biorąc pod uwagę brzmienie przepisów art. 43 ustawy o podatku dla towarów i usług, wykonywane przez Wnioskodawcę usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku ani preferencyjnej stawki, bowiem nie są spełnione warunki, uprawniające do jego zastosowania. Ze zwolnienia takiego bowiem korzystają obiekty służące poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowanej pod PKWiU 93.13.10.0

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że: we wniosku składanym dnia 16 lipca 2013 r. wnioskodawca dokonał w swoim odczuciu wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego w zakresie prowadzonej przez siebie działalności oraz świadczonych usług. Przedstawiony stan faktyczny miał pokazać oraz uzasadnić określenie świadczonych przez jego Mocodawcę usług mianem "usług związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej" (znajdujących się pod symbolem PKWiU 93.13.10.0), oraz "usług związanych z poprawą kondycji fizycznej" (PKWiU 96.04.10.0). Jednocześnie nadmienić należy, że wskazane powyżej symbole odpowiadają w pełni prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności i ustalone zostały w sposób poprawny oraz rzetelny.

Jednakże, w rubryce 51 przedmiotowego wniosku w zakresie przyporządkowania pytania nr 1 do opisanego stanu faktycznego niniejszym wskazać należy i dookreślić, iż wnioskodawca składa zapytanie w zakresie możliwości stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8% do świadczonych przez niego usług związanych z rekreacją w zakresie wstępu do Klubu. Tym samym czy powyżej wskazana stawka preferencyjna podatku VAT może być stosowana przy sprzedaży przez Wnioskodawcę biletów jednorazowych oraz tzw. karnetów, potwierdzonych umowami członkowskimi. Powyższe formy umożliwiające wejście na teren prowadzonych przez Wnioskodawcę Klubów obejmują jedynie zajęcia rekreacyjno-ruchowe oraz korzystanie z siłowni. Znajdujące się natomiast w ofercie Wnioskodawcy usługi związane z korzystaniem z solarium, saun, jacuzzi, strefy bistro, czy też możliwość zakupu towarów oferowanych przez Wnioskodawcę takich jak suplementy diety, odżywki, akcesoria sportowe, czy też kosmetyki nie są objęte umowami członkowskimi, ani biletami jednorazowymi. Jeśli klient chce skorzystać ze wskazanych w zdaniu poprzedzającym usług, musi uiścić dodatkową opłatę, na potwierdzenie której otrzymuje paragon fiskalny.

W świetle powyższego określenie własnego stanowiska w rubryce 52 także w sposób należyty wyjaśnia argumentację wnioskodawcy w sprawie oceny zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla wspomnianego "wstępu" na określonego rodzaju usługi w prowadzonej przez naszego Klienta działalności, zarówno przy uwzględnieniu wykładni literalnej jak i celowościowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania, doprecyzowane w piśmie z dnia 14 października 2013 r.:

1. Czy usługi będące przedmiotem zapytania mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku dla towarów i usług 8%, zgodnie z poz. 186 załącznika nr 3 ustawy o podatku dla towarów i usług.

Tym samym czy powyżej wskazana stawka preferencyjna podatku VAT może być stosowana przy sprzedaży przez Wnioskodawcę biletów jednorazowych oraz tzw. karnetów, potwierdzonych umowami członkowskimi. Powyższe formy umożliwiające wejście na teren prowadzonych przez Wnioskodawcę Klubów obejmują jedynie zajęcia rekreacyjno-ruchowe oraz korzystanie z siłowni.

2. Czy w sytuacji pozytywnego stanowiska urzędu istnieje możliwość dokonania korekty deklaracji za lata 2011 i 2012.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, iż przysługiwałoby mu uprawnienie do zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla towaru i usług w wysokości 8%, zgodnie z poz. 186 załącznika nr 3 ustawy o podatku dla towarów i usług, a mianowicie dotyczące wstępu do Klubu. Usługi związane ze wstępem do Klubu mogą korzystać z preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% na mocy art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 ustawy o podatku dla towarów i usług, jako usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu. Wnioskodawca w opisanym stanie faktycznym podkreśla, iż prowadzi odrębną sprzedaż wejść na oferowane przez niego usługi, w związku z czym, wykupienie wstępu na siłownię tj. usługi związanej z rekreacją, nie można łączyć ze wstępem na strefę saun i jacuzzi czy strefę boksu.

Ustawodawca nie określa form ani kategorii "wstępu", które obejmuje stawką 8% VAT. Zatem, znaczenie słowa wstęp można rozumieć jako «możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś». Rozumieć przez to należy, iż opłata za wstęp jest związana z dostępem do określonego obiektu, czy specjalnego sprzętu, co ma miejsce w przypadku wstępu po wykupieniu biletu jednorazowego lub zawarciu umowy członkowskiej w Klubie prowadzonym przez wnioskodawcę. Wnioskodawca dokonując sprzedaży znajdujących się w jego ofercie biletów jednorazowych, jak i zawierając umowy członkowskie daje Klientom możliwość do wstępu na teren prowadzonego przez niego Klubu. Nie jest w stanie określić, w jakiego rodzaju zajęciach klient będzie uczestniczył, czy w ogóle będzie uczestniczył w zajęciach, gdyż korzysta wyłącznie ze sprzętu znajdującego się w Klubie.

Przyjmując, że stanowisko wnioskodawcy w zakresie stosowania do świadczonych przez niego usług preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8% jest prawidłowe, dokonanie korekt podatku za lata 2011 i 2012 jest w pełni uzasadnione. Zgodnie z przyjętym stanowiskiem doktryny korekta deklaracji to uprawnienie do dokonania zmiany pierwotnego, błędnego zdaniem korygującego, samowymiaru (tak m.in. red. Prof. dr hab. Henryk Dzwonkowski, Ordynacja Podatkowa. Komentarz., Warszawa 2013). Wnioskodawca bowiem, mając powyższe na uwadze, od dnia rozpoczęcia prowadzenia przez niego działalności gospodarczej związanej z prowadzeniem klubów sportowych stosował nieprawidłową stawkę podatku w wysokości 23%, co stanowi jedną z podstawowych przyczyn do dokonania korekt deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)

Jak stanowi art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Ustawodawca w treści ustawy a także w przepisach wykonawczych przewidział opodatkowanie niektórych czynności według stawek podatkowych niższych niż wskazane powyżej.

Należy jednak zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

- z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Ponadto, w świetle art. 43 ust. 18 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się pod warunkiem, że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Z wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT wynika, iż podatnik, aby móc skorzystać ze zwolnienia w nim przewidzianego, winien spełnić przesłanki o charakterze podmiotowym oraz przedmiotowym. Przesłanka o charakterze podmiotowym jest spełniona wówczas, gdy świadczącym usługę jest podmiot, którego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, będący klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Z kolei przesłanka o charakterze przedmiotowym odnosi się do charakterystyki usług świadczonych przez te podmioty - są to usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym, a także są konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim.

W związku z faktem, że jak wskazał Wnioskodawca, nie jest on klubem sportowym, związkiem sportowym ani związkiem stowarzyszeń oraz innych osób prawnych, których statusowym celem jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT.

Natomiast w poz. 179 ww. załącznika nr 3 do ustawy wymieniono usługi związane z działalnością obiektów sportowych, klasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 93.11.10.0.

Pod poz. 186 wspomnianego załącznika nr 3 do ustawy figurują "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" - bez względu na symbol PKWiU.

Z tego ostatniego przepisu wynika, iż stawką podatku obniżoną do wysokości 8% objęte zostały pozostałe usługi związane z rekreacją, jednakże wyłącznie w zakresie wstępu.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 2011 r. Nr 77/1), obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r., usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę (art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia wykonawczego).

Obecna linia orzecznicza sądów administracyjnych, powołując się m.in. na doktrynę prawa, akcentuje, że wykładnia prawa podatkowego, jak w ogóle wykładnia prawa, jest procesem kompleksowym, wymagającym równoczesnego stosowania co najmniej wszystkich trzech rodzajów wykładni: językowej, systemowej i funkcjonalnej. O ile wykładnia językowa powinna za każdym razem rozpoczynać proces wykładni, to jednak jej rezultat powinien zostać w dalszej kolejności skonfrontowany z efektem pozostałych metod wykładni. Owe pierwszeństwo nie oznacza bowiem, że uzyskane w ten sposób znaczenie przedmiotowego zwrotu jest ostateczne i poprawne.

Zgodnie z poglądem wyrażonym w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2011 r., II FPS 8/10, "w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy, gdy go skonfrontujemy z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej. (...) Żaden przepis prawa nie jest oderwaną jednostką, lecz występuje w pewnym kontekście systemowym - jest częścią określonego aktu normatywnego, który z kolei jest częścią określonej gałęzi prawa przynależącej do systemu prawa polskiego. Wykładając więc dany przepis prawa, należy brać pod uwagę jego relacje do innych przepisów danego aktu normatywnego (wykładnia systemowa wewnętrzna) oraz do przepisów zawartych w innych ustawach (wykładnia systemowa zewnętrzna). Tylko bowiem realizacja tej dyrektywy wykładni prawa, określanej jako argumentum a rubrica, gwarantuje zupełne i niesprzeczne odczytanie danej instytucji prawa z przepisów prawa (por. L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2010, s. 152 i n.)".

Ponadto, co należy przy tym podkreślić, wykładni winna być poddana cała jednostka redakcyjna danego tekstu prawnego (artykuł, paragraf, ustęp, punkt itp.), a nie tylko jej część czy fragment. Ustalenie bowiem normy prawnej w oparciu o fragment przepisu, a nie jego całości, jest błędem pars pro toto (patrz B. Brzeziński, Podstawy wykładni prawa podatkowego, Oddk spółka z o.o., Gdańsk 2008, str. 62).

Dlatego, w procesie wykładni treści poz. 186 i 183 zał. nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług należy kierować się nie tylko wykładnią językową, ale także wykładnią systemową wewnętrzną, i to całego określenia "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu", "Usługi związane z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne" a nie tylko jego wybranego zwrotu czy fragmentu.

Użycie przez ustawodawcę zwrotu znajdującego się po myślniku tj. "wyłącznie w zakresie wstępu" ma istotne, wręcz decydujące, znaczenie przy rozpoznawaniu niniejszej sprawy. Dopisanie go bowiem spowodowało znaczne ograniczenie w zakresie objęcia opodatkowaniem preferencyjną stawką podatku VAT, wyłącznie do samego wstępu. Daje ono jedynie możliwość wejścia i biernego uczestniczenia w usłudze związanej z rekreacją czy rozrywką, tj. przebywania, oglądania i słuchania, nabycie natomiast "pozostałej usługi związanej z rekreacją" bądź "usługi związanej z rozrywką i rekreacją" w szerszym zakresie niż "wstęp", jest już opodatkowane stawką podstawową.

Gdyby ustawodawca chciał objąć preferencyjną stawką podatku od towarów i usług "pozostałe usługi związane z rekreacją" czy też "usługi związane z rozrywką i rekreacją" w szerszym zakresie aniżeli sam "wstęp" to bez wątpienia uczyniłby to, wskazując w poz. 186 i 183 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług tylko "pozostałe usługi związane z rekreacją" bądź "usługi związane z rozrywką i rekreacją", pomijając całkowicie określenie "wyłącznie w zakresie wstępu". Tym bardziej, że takie rozwiązanie ustawodawca zastosował do wielu rodzajów usług wymienionych w zał. nr 3 do tej ustawy; wskazać tu można chociażby poz. 179 ww. załącznika, w której wymienił "usługi związane z działalnością obiektów sportowych", obejmując tym samym wszystkie formy i kategorie usług sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 93.11.10.0.

Skoro ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "wstępu", nie określił również ani form ani kategorii wstępu, to zasadnym stało się skorzystanie z definicji słownikowej, zgodnie z którą "wstęp" należy rozumieć jako możliwość wejścia "gdzieś" co nie jest równoznaczne możliwością korzystania z dostępnych tam możliwości. Opłata (bilet, karnet) za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica, co do zasady, za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (bierne uczestnictwo).

W przedmiotowej sprawie bilet wstępu na teren Klubu, czy to w postaci biletu jednorazowego czy też karnetu, daje możliwość nie tylko wejścia do obiektu, ale również przede wszystkim możliwość czynnego korzystania z dostępnych tam urządzeń.

Powyższe oznacza, że opłata za bilety jednorazowe bądź karnety, potwierdzone umowami członkowskimi, umożliwiające korzystanie z zajęć rekreacyjno-ruchowych oraz korzystanie z siłowni w ramach których klienci klubu mogą korzystać z dostępnych tam urządzeń nie jest tożsama z "opłatą w zakresie wstępu". Posiadający karnet czy bilet jednorazowy klient nie tylko może wejść do Klubu, ale przede wszystkim posiadając karnet czy bilet jednorazowy uprawniony jest do czynnego korzystania ze sprzętów i urządzeń znajdujących się w klubie.

Na tak ścisłą wykładnię pojęcia "wstępu" wskazuje użycie, w poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy, słowa "wyłącznie", którego znaczenie odnosi się do tych obiektów i stanów rzeczy, które są w nim wymienione (w przedmiotowej sprawie do "wstępu").

Wobec powyższego sprzedaż przez Wnioskodawcę karnetów i biletów jednorazowych umożliwiających korzystanie z zajęć rekreacyjno - ruchowych oraz z siłowni, niezależnie od tego czy są to usługi sklasyfikowane do grupowania PKWiU 93.13.10.0 czy 96.04.10.0 nie może być opodatkowana preferencyjną stawką podatku VAT w wysokości 8% wskazanej w art. 41 ust. 2 ustawy w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do tej ustawy. Zatem opłata za karnety i bilety jednorazowe, w ramach których klienci mogą korzystać z siłowni i zajęć rekreacyjno-ruchowych jest opodatkowana stawką VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym nie ma podstaw do dokonania korekt deklaracji VAT za 2011 i 2012, w których Wnioskodawca wykazał podatek należny dla opisanych usług w wysokości 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.