IBPP2/443-67/11/ICz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu w dniu 18 stycznia 2011 r., uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2011 r., (data wpływu 12 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku do dostawy soli i solanek jodobromowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 stycznia 2011 r. wpłyną do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 12 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku do dostawy soli i solanek jodobromowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem soli i solanek jodowo-bromowych przeznaczonych do kąpieli wspomagających leczenie. Wyroby te produkowane są z solanki leczniczej, którą Wnioskodawca eksploatuje na podstawie koncesji Ministerstwa Środowiska. Wydobywana solanka, rozporządzeniem Rady Ministrów (Dz. U. Nr 32, poz. 206) zaliczona została do złóż wód leczniczych. Produkowane przez Wnioskodawcę wyroby wymienione są w poz. 105 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie zatem z art. 41 ust. 2 ustawy i pkt 105 załącznika nr 3 produkowane przez Wnioskodawcę sole i solanki jodowo-bromowe przeznaczone do kąpieli, bez względu na symbol PKWiU mogą być sprzedawane z 7% a obecnie z 8% stawką podatku VAT.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wyjaśnił, iż oczekuje interpretacji przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pomimo tego, że Wnioskodawca nie jest uzdrowiskiem a jedynie produkuje wyroby uzdrowiskowe może korzystać ze stawki VAT 8%.

Zdaniem Wnioskodawcy, eksploatując złoża solanki leczniczej i wytwarzając z niej produkty uzdrowiskowe ma on prawo do zastosowania stawki 8% na środki przeznaczone do kąpieli leczniczych jodowo-bromowych określone w pkt 105 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca wyjaśnił, iż modyfikuje własne stanowisko w ten sposób, iż Wnioskodawcy chodzi o interpretacje art. 41 ust. 2 ustawy i załącznika nr 3 poz. 104 dotyczącego środków do kąpieli leczniczych, soli jodobromowych, szlamu i ługu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT - obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Ponadto należy wskazać, iż stosownie do Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Należy ponownie zauważyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r., przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) oraz z dniem 1 kwietnia 2011 r. przez art. 1 pkt 33 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), dokonano zmiany załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

W objaśnieniach do ww. załącznika wskazano, iż wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W ww. załączniku nr 3 do ustawy, wymieniono pod pozycją 104 - bez względu na symbol PKWiU - Produkty uzdrowisk (bez napojów mineralnych) - wyłącznie:

Przepisy o podatku od towarów i usług powołując w poz. 104 załącznika nr 3 do ustawy pojęcie - produkty uzdrowisk - to jednak nie definiują samego pojęcia uzdrowiska. Stąd też koniecznym jest sięgnięcie do przepisów, które taką definicję formułują.

W myśl przepisu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych (Dz. U. Nr 167, poz. 1399 z późn. zm.), uzdrowisko to obszar, na terenie którego prowadzone jest lecznictwo uzdrowiskowe, wydzielony w celu wykorzystania i ochrony znajdujących się na jego obszarze naturalnych surowców leczniczych, spełniający warunki, o których mowa w art. 34 ust. 1, któremu został nadany status uzdrowiska.

W art. 34 ust. 1 ww. ustawy wskazano, iż status uzdrowiska może być nadany obszarowi, który spełnia m.in. warunek posiadania złoża naturalnych surowców leczniczych o potwierdzonych właściwościach leczniczych na zasadach określonych w ustawie.

Natomiast w art. 36 ust. 1, 2 i 3 ww. ustawy wskazano, iż o potwierdzenie właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu do jednostek uprawnionych występuje gmina, która występuje o nadanie obszarowi statusu uzdrowiska albo statusu obszaru ochrony uzdrowiskowej. Potwierdzenia właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu dokonują jednostki uprawnione do tego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, na podstawie przeprowadzonych badań. Potwierdzenie właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu odbywa się na podstawie udokumentowanych badań potwierdzających te właściwości oraz wykluczających negatywne oddziaływanie na organizm ludzki.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest producentem soli i solanek jodowo-bromowych przeznaczonych do kąpieli wspomagających leczenie. Wyroby te produkowane są z solanki leczniczej, którą Wnioskodawca eksploatuje na podstawie koncesji Ministerstwa Środowiska. Wydobywana solanka, rozporządzeniem Rady Ministrów (Dz. U. Nr 32, poz. 206) zaliczona została do złóż wód leczniczych.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż ustawodawca obniżoną 8% stawką podatku, objął bez względu na symbol PKWiU produkty uzdrowisk (bez napojów mineralnych). Nie wszystkie jednak produkty uzdrowisk mogą korzystać z opodatkowania tę stawką podatku, a jedynie te które zostały enumeratywnie wymienione w poz. 104 załącznika nr 3 do ustawy o VAT.

Ponadto produktem uzdrowisk jest taki produkt, który został wydobyty ze złóż oraz kopalin znajdujących się na obszarze, terenie miejscowości której nadano status uzdrowiska.

Z wniosku nie wynika aby miejscowość (z obszaru którego wydobywana jest przez Wnioskodawcę sól i solanka jodowobromowa) w myśl przepisów ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym, uzdrowiskach i obszarach ochrony uzdrowiskowej oraz o gminach uzdrowiskowych, posiadała status uzdrowiska.

Zatem sól i solanka jodowobromowa, o których mowa we wniosku, nie stanowią produktu uzdrowisk, a tym samym nie mogą one korzystać z opodatkowania stawką 8% na podstawie art. 41 ust. 2 i art. 146a pkt 2 w związku z poz. 104 załącznika nr 3 do ustawy o podatku VAT.

Wobec tego dostawa towaru: sól i solanka jodowobromowa będzie podlegać opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż ma on prawo do zastosowania stawki 8% na środki przeznaczone do kąpieli leczniczych jodowo-bromowych, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.