IBPP2/443-66/13/AMP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 kwietnia 2013 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/443-66/13/AMP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku (data wpływu do tut. organu 28 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia15 kwietnia 2013 r. (data wpływu do tut. organu 22 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielania pożyczek oraz sposobu dokumentowania na gruncie podatku VAT obrotu związanego z udzielaniem pożyczek,

* nieprawidłowe - w zakresie uznania czynności udzielania pożyczek za czynności sporadyczne i ich uwzględniania w proporcji sprzedaży.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielania pożyczek oraz sposobu dokumentowania na gruncie podatku VAT obrotu związanego z udzielaniem pożyczek,

* uznania czynności udzielania pożyczek za czynności sporadyczne i ich uwzględniania w proporcji sprzedaży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 22 kwietnia 2013 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 11 kwietnia 2013 r. znak: IBPP2/443-66/13/AMP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący spółką jawną jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wspólnicy spółki są osobami fizycznymi podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzi m.in. sprzedaż samochodów ciężarowych oraz ich serwis. Dodatkowo Wnioskodawca planuje rozszerzyć przedmiot swojej działalności o odpłatne (za wynagrodzeniem w postaci odsetek) udzielanie pożyczek. Przedmiot działalności (PKD) wskazujący na prowadzenie działalności w tej materii na dzień ziszczenia się wskazanego stanu faktycznego, będzie wpisany zarówno w umowie spółki jak i w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Zdaniem Wnioskodawcy działalność w zakresie udzielania pożyczek z własnych środków (w przeciwieństwie do udzielania kredytów) nie musi być prowadzona wyłącznie w ramach banku. Mogą ją również wykonywać podmioty spoza sektora bankowego, a warunkiem wyłącznym jest posiadanie wpisu tego rodzaju przedmiotu działalności w odpowiednim rejestrze przedsiębiorców (PKD), który to warunek Wnioskodawca spełni.

Wnioskodawca zamierza w ramach swojej działalności współpracować z podmiotami trzecimi, z którymi on sam nie posiada bezpośrednich powiązań kapitałowych, tzn. Wnioskodawca nie będzie w tych podmiotach ani wspólnikiem, ani udziałowcem bądź akcjonariuszem. Status taki mogą mieć ewentualnie wspólnicy Wnioskodawcy, będący osobami fizycznymi.

Podmioty, którym Wnioskodawca zamierza udzielać pożyczek trudnią się zakupem i sprzedażą samochodów (nowych i używanych). Do tej pory składając zamówienia na poszczególne samochody u dealera lub producenta podmioty te nie dokonywały od razu płatności, lecz zgodnie z umową zapłata następowała z opóźnieniem. W chwili obecnej niektórzy dealerzy

i producenci wprowadzili nowy sposób rozliczania płatności, wymagający aby kontrahenci Wnioskodawcy, którym zamierza on udzielać pożyczek, albo od razu płacili w całości za zakupiony towar albo korzystali z usług wskazanej firmy factoringowej, zapewniającej bieżące finansowanie zakupu samochodów za odpowiednim wynagrodzeniem (stosunkowo wysokim).

Kontrahenci Wnioskodawcy, którym zamierza on udzielać pożyczek (pożyczki będą udzielane wyłącznie spółkom prawa handlowego), starają się znaleźć alternatywne źródła finansowania zakupu pojazdów, które w mniejszym stopniu będą dla nich obciążające. Zamierzają oni pozyskiwać środki finansowe na zakup samochodów od podmiotów zewnętrznych, które mógłby wykorzystywać do finansowania zakupu samochodów ciężarowych przy niższych kosztach obsługi długu niż w przypadku korzystania z usług wskazanych przez dealerów lub producentów firm factoringowych.

Jedną z firm, która posiada odpowiednie środki finansowe, które może wykorzystać w celu udzielania pożyczek jest Wnioskodawca. Zamierza on udzielać swoim kontrahentom (będzie to oferta skierowana wyłącznie do wybranych przez Wnioskodawcę podmiotów) oprocentowanych pożyczek, gdzie stopa odsetek będzie niższa niż w przypadku korzystania ze wskazanych przez dealerów/producentów firm factoringowych. Niemniej jednak warunki spłaty długu (odsetki) będą skalkulowane w sposób zapewniający Wnioskodawcy zysk. Wnioskodawca zamierza ustalać wysokość odsetek na poziomie podobnym do odsetek od bankowych zobowiązań długoterminowych.

Dla zobrazowania sytuacji Wnioskodawca wskazuje, że firmy factoringowe proponują finansowanie zakupów za zapłatą odsetek na poziomie od 6 do 9,5%. Wnioskodawca zamierza udzielać pożyczek oprocentowanych na poziomie 3-4%.

Wnioskodawca zamierza udzielać pożyczek sporadycznie tj. nie częściej niż 10 razy w roku.

W uzupełnieniu do ww. wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż udzielanie pożyczek nie będzie przebiegać wedle ustalonego wcześniej harmonogramu. Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć żadnej regularności udzielania pożyczek ani też nie zamierza tworzyć rozwiązań zapewniających regularność tego rodzaju transakcji. W czynności udzielania pożyczek zostaną zaangażowane pieniądze Wnioskodawcy. Nie zamierza on angażować w te czynności towarów ani usług podlegających po jego stronie opodatkowaniu podatkiem VAT. Z uwagi na brak periodyczności tego rodzaju czynności Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć jaki to będzie udział w ogólnym przychodzie Wnioskodawcy. Może się bowiem okazać, że w danym roku przychód z pożyczek wyniesie np. 5% ogółu przychodów, a w latach kolejnych nie będzie go wcale. Na chwilę obecną Wnioskodawca może jednakże domniemywać, że udział ten nie powinien w żadnym z lat przekroczyć 5% ogółu przychodów (biorąc pod uwagę odsetki), chociaż oczywiście w określonych okolicznościach może się tak zdarzyć. Ponadto Wnioskodawca - wskazując co będzie stanowić kryterium wyboru przez niego podmiotów, do których będzie kierował swoją ofertę udzielania pożyczek - stwierdził, iż kryterium tym będzie wiarygodność biznesowa i finansowa potencjalnego pożyczkobiorcy. Wnioskodawca nie będzie jednak tworzył żadnych wytycznych w zakresie ustalania komu udzieli pożyczki i na jakich warunkach (tzn. nie będzie posiadał narzędzi do weryfikowania chociażby zdolności kredytowej). Okoliczność czy w ogóle dojdzie do udzielenia pożyczki i na jakich warunkach, będzie zawsze przedmiotem indywidualnych negocjacji pomiędzy stronami umowy pożyczki oraz będzie też zależało od aktualnej na dzień negocjacji kondycji finansowej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie gwarantuje ani nie deklaruje, że udzieli pożyczki każdemu kto się po nią zgłosi.

W związku z powyższym, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytania (oznaczone we wniosku nr 1 i 2):

1.

Czy opisane w stanie faktycznym czynności udzielania pożyczek podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, w jakiej części i czy są zwolnione z tego podatku oraz czy w przypadku uznania, że czynności będą zwolnione z podatku, czy należy ich wartość brać pod uwagę do ustalenia proporcji odliczenia VAT w rozumieniu przepisu art. 90 ustawy o VAT.

2.

W jaki sposób dokumentować obrót związany z udzielaniem pożyczek na warunkach opisanych w stanie faktycznym.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. pytanie nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy planowane przez niego czynności udzielania pożyczek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Opodatkowaniu podlega wyłącznie kwota odsetek, jednakże czynność ta będzie zwolniona z podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

UZASADNIENIE Udzielanie pożyczek niewątpliwie stanowi świadczenie usługi w rozumieniu przepisu art. 8 ustawy o VAT. Jest to jednak świadczenie specyficzne, w którym podstawą opodatkowania może być wyłącznie rzeczywiste wynagrodzenie za korzystanie z przekazanych pieniędzy (odsetki). Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy wprowadzonego art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 z późn. zm.) oraz zmienionego art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f. Należy zaznaczyć,

że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku oraz zwolnień od podatku. Od dnia 1 stycznia 2011 r., zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, wprowadzonym ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Co istotne, przy określaniu zakresu zwolnień odstąpiono

od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.). Zgodnie bowiem z art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe oraz za zarządzanie kredytami przez kredytodawcę. W związku z powyższym planowana przez Wnioskodawcę działalność będzie korzystała ze zwolnienia w podatku VAT (wskazane wyżej stanowisko zaprezentowano np. w interpretacjach IPPP3/443-345/11-2/LK, ILPP1/443-26/11-5/BD).

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że udzielanie pożyczek będzie przez niego wykonywane sporadycznie. W chwili obecnej przewiduje, że nie częściej niż 10 razy do roku. Zdaniem Podatnika, w tej sytuacji będzie miał zastosowanie przepis art. 90 ust. 6 ustawy o VAT a zatem obrotu z działalności zwolnionej (odsetek od pożyczek) nie będzie musiał brać pod uwagę przy obliczeniu ewentualnej proporcji dla odliczenia podatku VAT naliczonego.

Ad. pytanie nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jako czynny podatnik VAT na ustaloną umową kwotę odsetek powinien on wystawić fakturę VAT. Podstawą opodatkowania będzie wyłącznie kwota odsetek. W przypadku kiedy nie byłby czynnym podatnikiem podatku VAT kwota odsetek zostałaby udokumentowana rachunkiem.

UZASADNIENIE Zdaniem Wnioskodawcy, obrotem z tytułu świadczonych usług polegających na udzielaniu pożyczek jest kwota odsetek otrzymanych (zapłaconych, w tym skapitalizowanych) lub wymagalnych nieotrzymanych, których termin płatności upłynął). Stanowisko takie ponownie znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe m.in. w interpretacji z dnia 31 marca 2010 r. (znak IBPP2/443-8/10/ICz). Skoro obrotem jest wyłącznie kwota odsetek, to tylko ta kwota powinna zostać udokumentowana fakturą VAT (art. 106 ustawy o VAT). W przypadku kiedy Wnioskodawca nie byłby czynnym podatnikiem podatku VAT na kwotę odsetek musiałby wystawić rachunek, o którym mowa w art. 87 paragraf 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie podatku od towarów i usług, uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielania pożyczek oraz sposobu dokumentowania na gruncie podatku VAT obrotu związanego z udzielaniem pożyczek,

* nieprawidłowe - w zakresie uznania czynności udzielania pożyczek za czynności sporadyczne i ich uwzględniania w proporcji sprzedaży.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i osiąga przychody m.in. ze sprzedaży samochodów ciężarowych oraz ich serwisu. Dodatkowo Wnioskodawca planuje rozszerzyć przedmiot swojej działalności o odpłatne (za wynagrodzeniem w postaci odsetek) udzielanie pożyczek. Podmioty, którym Wnioskodawca zamierza udzielać pożyczek trudnią się zakupem i sprzedażą samochodów (nowychi używanych). Kontrahenci ci starają się znaleźć alternatywne źródła finansowania zakupu pojazdów, które w mniejszym stopniu będą dla nich obciążające.

Wnioskodawca zamierza udzielać swoim kontrahentom oprocentowanych pożyczek, gdzie stopa odsetek będzie niższa niż w przypadku korzystania ze wskazanych przez dealerów/producentów firm factoringowych. Niemniej jednak warunki spłaty długu (odsetki) będą skalkulowane w sposób zapewniający Wnioskodawcy zysk. Wnioskodawca zamierza ustalać wysokość odsetek na poziomie podobnym do odsetek od bankowych zobowiązań długoterminowych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Zatem, udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle powyższego, czynność udzielenia pożyczki spełnia definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy, można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia, którym będzie pożyczkobiorca, mogący korzystać z kapitału udostępnionego przez pożyczkodawcę.

Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, do udzielania ww. pożyczek, zastosowanie znajdzie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalniający z opodatkowania podatkiem VAT udzielanie kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W konsekwencji, udzielanie pożyczek przez Wnioskodawcę będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT i jednocześnie będzie korzystało ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek obrotem, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął). Odsetki te winny być udokumentowane fakturą VAT i zaewidencjonowane w rejestrze sprzedaży w miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Reasumując, udzielenie pożyczki przez Wnioskodawcę, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług stanowi odpłatną usługę, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i winno być udokumentowane fakturą VAT, która powinna być wystawionaw terminie 7 dni od dnia wykonania usługi.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności udzielania pożyczek oraz sposobu dokumentowania na gruncie podatku VAT obrotu związanego z udzielaniem pożyczek, w świetle obowiązującego stanu prawnego, należało uznać za prawidłowe.

W myśl z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 3 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy, proporcję, o której mowa w ust. 3 określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Do obrotu, o którym mowa w ust. 3 - jak wynika z art. 90 ust. 5 ustawy - nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnychi prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika - używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3 nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Ustawodawca zarówno w akcie zasadniczym, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia "sporadycznie". W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego - "sporadyczny" to zdarzający się, występujący czasami, nieregularnie, nieczęsto, przypadkowo, trafiający się tu i ówdzie, pojedynczo. Również słowo "sporadyczny" definiowane jest jako "występujący rzadko, nieregularnie" według Słownika Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa - www.sjp.pwn.pl).

Należy zauważyć, iż przepis art. 174 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) wskazuje, w jaki sposób w oparciu o dane dotyczące struktury wszystkich transakcji podatnika, należy obliczyć kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi wykonującemu czynności wywierające różne skutki w zakresie prawa do odliczenia podatku.

Natomiast zgodnie z przepisami art. 174 (2) Dyrektywy, niektóre kategorie przychodów wyłączane są z obrotów uwzględnianych przy obliczeniu proporcji, o której mowa w ust. 1.

Oznacza to, że dokonywanie niektórych transakcji zarówno opodatkowanych, jak i zwolnionych od podatku nie wpływa na wysokość podatku naliczonego podlegającego proporcjonalnemu rozliczeniu.

Na podstawie przepisu art. 174 (2) Dyrektywy, przy obliczaniu proporcji podlegającej odliczeniu nie uwzględnia się następujących kwot:

a.

wysokości obrotu uzyskanego z dostaw dóbr inwestycyjnych używanych przez podatnika do potrzeb jego przedsiębiorstwa;

b.

wysokości obrotu uzyskanego z transakcji związanych z pomocniczymi transakcjami w zakresie nieruchomości i z pomocniczymi transakcjami finansowymi;

c.

wysokości obrotu uzyskanego z transakcji, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. b-g, jeżeli są to transakcje pomocnicze.

Ponadto, interpretując termin "sporadyczny" należy odwołać się do orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 11 lipca 1996 r. w sprawie Regie Dauphinoise (C-306/94), TSUE dokonał interpretacji pojęcia incydentalności w kontekście wykonywania transakcji finansowych. We wspomnianym wyroku TSUE wskazał, że o sporadycznym charakterze transakcji nie decyduje ich relatywnie niewielki udział wartościowy w całokształcie prowadzonej przez podatnika działalności. W wyroku tym TSUE odniósł się również do charakteru i kontekstu wykonywanych czynności wskazując, że tworzenie na własny rachunek lokat przez firmę zarządzającą nieruchomościami, ze środków wpłacanych przez właścicieli lub najemców, nie może być traktowane jako incydentalne, gdyż otrzymanie odsetek z tych inwestycji jest bezpośrednią, stałą i konieczną konsekwencją działalności opodatkowanej firm zarządzających nieruchomościami. Tym samym, zgodnie z wnioskowaniem a contrario, TSUE określił transakcje uznawane za wykonywane w sposób incydentalny (sporadyczny) jako te, które nie stanowią bezpośredniej, stałej i koniecznej konsekwencji działalności opodatkowanej.

Na taką interpretację może również wskazywać orzeczenie z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie EDM (C-77/01). We wspomnianym orzeczeniu TSUE za sporadyczne uznał te transakcje finansowe, których realizacja angażuje niewielką ilość towarów lub usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (które to towary i usługi stanowią aktywa podatnika), a skala przychodów może być wskazówką, czy rzeczywiście transakcje mają charakter sporadyczny. Oprócz powyższego, Trybunał zaznaczył również, że sam fakt wytworzenia większego dochodu niż działalność podstawowa podatnika, w wyniku transakcji finansowych, nie może powodować, że transakcji tych nie można uznać za sporadyczne.

Transakcjami, które nie mogą by uznane za sporadyczne, będą takie transakcje, które z założenia mają być wykonane jako element prowadzonej działalności. Jeśli działalność finansowa stanowi stały, niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to takie transakcje nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

W konsekwencji, należy przyjąć, że transakcje sporadyczne to te, które nie stanowią bezpośredniego, stałego i koniecznego uzupełnienia podstawowej działalności podatnika, nie wymagają nadmiernego zaangażowania aktywów podatnika, występują rzadko, a w każdym razie nieregularnie. Sporadyczność oznacza występowanie danych zdarzeń w sposób incydentalny, lecz nie wyklucza ich powtarzalności. Ponadto transakcje sporadyczne nie skutkują zaangażowaniem większej ilości towarów i usług opodatkowanych VAT.

Wobec tego, w ocenie tut. organu, aby dojść do wniosku, iż czynności świadczone przez Wnioskodawcę, polegające na udzielaniu pożyczek mają charakter czynności sporadycznych, konieczne jest ich zestawienie według różnorakich kryteriów. Trzeba wziąć zatem pod uwagę wartość, ilość, częstotliwość, stopień zaangażowania aktywów podatnika itd., na tle całokształtu jego działalności. Innymi słowy, aby ocenić, czy czynność jest sporadyczna (incydentalna) należy wziąć pod uwagę całokształt działalności podatnika. Jeśli bowiem dana działalność stanowi stały i niezbędny element wbudowany w funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, to transakcje takie nie mogą być uznane za pomocnicze i sporadyczne.

Z ww. informacji przedstawionych w przedmiotowym wniosku wynika, iż działalność Wnioskodawcy, która będzie polegać na udzielaniu pożyczek jest działalnością dodatkową, uzupełniającą działalność podstawową.

Zauważyć należy bowiem, iż działalność polegająca na udzielaniu pożyczek przez Wnioskodawcę stanowić będzie w istocie rozszerzenie jego dotychczasowej działalności.

Wnioskodawca wskazał, iż przedmiot działalności (PKD) wskazujący na prowadzenie działalności w tej materii na dzień ziszczenia się wskazanego we wniosku zdarzenia przyszłego, będzie wpisany zarówno w umowie spółki, jak i w Krajowym Rejestrze Sądowym.

W sprawie istotny jest fakt, iż podjęcie decyzji o rozszerzeniu działalności gospodarczej o działalność polegającą na udzielaniu pożyczek poprzedzona była - jak wynika z wniosku - szczegółowym zbadaniem przez Wnioskodawcę rynku zarówno pod kątem konkurencyjnych podmiotów świadczących tego typu usługi (np. firmy factoringowe), jak i pod kątem zapotrzebowania na tego typu usługi wśród podmiotów trudniących się zakupem i sprzedażą samochodów (nowych i używanych), poszukujących alternatywnych źródeł finansowania zakupów pojazdów, które w mniejszym stopniu będą dla nich obciążające.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, iż oferta udzielania pożyczek, o których mowa w przedmiotowym wniosku, jest ofertą uwzględniającą specyficzne potrzeby określonej kategorii klientów i specjalnie dla nich dedykowaną. Nie zmienia tego fakt, iż Wnioskodawca nie będzie udzielał pożyczki każdemu, kto się po nią zgłosi. Tak czy inaczej będzie on bowiem podejmował szereg czynności celem zbadania czy potencjalny klient ww. usługi polegającej na udzielaniu pożyczek, jest wystarczająco wiarygodny, aby mu takiej pożyczki udzielić. Przeprowadzenie tego typu analizy jest charakterystyczne dla działalności polegającej na udzielaniu wsparcia finansowego innym podmiotom (m.in. kredytów czy pożyczek).

Okoliczności sprawy jednoznacznie wskazują, iż działalność w zakresie udzielania pożyczek, która zamierza podjąć Wnioskodawca, jest działalnością planowaną, wbudowującą się w ogólne ramy wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności i z założenia ww. czynności udzielania pożyczek nie będą czynnościami przypadkowymi, incydentalnymi, lecz będą stanowić jeden z rodzajów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Całokształt przedstawionych okoliczności sprawy wskazuje, iż czynności te mają być stałym elementem jego działalności, nie zaś doraźnym, incydentalnym działaniem.

Z ww. powodów fakt, że przewidywana ilość pożyczek będzie mniejsza niż 10 w skali roku, czy też przewidywany przychód z pożyczek nie przekroczy 5% ogółu przychodów, ma znaczenie drugorzędne.

Biorąc pod uwagę całokształt sprawy, czynności związane z udzielaniem pożyczek nie mogą zostać uznane za czynności sporadyczne w rozumieniu art. 90 ust. 6 ustawy. Zatem, obrót z tytułu udzielania ww. pożyczek powinien być uwzględniany w proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 3 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż ww. czynności udzielania pożyczek należy uznać za czynności sporadyczne i nie uwzględniać ich w proporcji sprzedaży, należało uznać za nieprawidłowe.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 3 i 4) jest przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl