IBPP2/443-658/13/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 lipca 2013 r. (data wpływu 18 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 października 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zmiana przeznaczenia samochodu z ciężarowego na osobowy powoduje obowiązek zwrotu podatku naliczonego odliczonego od rat leasingowych - jest prawidłowe.

W dniu 18 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy zmiana przeznaczenia samochodu z ciężarowego na osobowy powoduje obowiązek zwrotu podatku naliczonego odliczonego od rat leasingowych.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z dnia 3 października 2013 r. (data wpływu 8 października 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 września 2013 r. znak: IBPP2/443-658/13/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 2 stycznia 2007 r., jest czynnym podatnikiem VAT, cała sprzedaż jest opodatkowana, w związku z tym podatek VAT od zakupów związanych z działalnością gospodarczą odliczany jest w całości. W dniu 5 czerwca 2009 r. podpisała umowę leasingu operacyjnego na samochód ciężarowy Ford Mondeo. Umowa została zawarta na okres od 5 czerwca 2009 r. do 30 maja 2013 r. Na dzień podpisania umowy zgodnie z przepisami obowiązującymi w 2009 r. samochód spełniał warunki do pełnego odliczenia VAT (posiadał homologację samochodu ciężarowego oraz dopuszczalna ładowność tego pojazdu przekraczała 500 kg), w związku z tym w roku 2009 i 2010 dokonywała odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych w pełnej wysokości. W związku ze zmianą przepisów z dniem 1 stycznia 2011 r., w dniu 26 stycznia 2011 umowa leasingu została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym w Zakopanem i na podstawie art. 6 ust. 2 z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towaru i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w dalszym ciągu do końca trwania umowy leasingu dokonywała odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych w pełnej wysokości. W dniu 2 maja 2013 r. umowa została zakończona, a samochód wykupiony z przeznaczeniem do dalszego używania w działalności gospodarczej. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni zamierza przekwalifikować ten samochód z ciężarowego na osobowy.

W piśmie uzupełniającym wniosek z dnia 3 października 2013 r. Wnioskodawczyni ponownie przywołała treść opisu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz dodała, iż nie posiada i nie posiadała zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (doprecyzowane w piśmie z dnia 3 października 2013 r.):

Czy w przypadku przekwalifikowania samochodu (wykupionego z leasingu) z ciężarowego na osobowy istnieje obowiązek skorygowania wcześniej odliczonej wartości podatku z tytułu rat dotyczących umowy leasingu operacyjnego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie ma konieczności korygowania podatku naliczonego - odliczonego w pełnej wysokości od rat leasingowych ze względu na:

1. Treść art. 86 ust. 5c ustawy o VAT obowiązującego w 2009 i 2010 r., przepis ten stanowił, że w przypadku zmiany przeznaczenia pojazdu po upływie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik nie był zobowiązany do korekty podatku naliczonego. Natomiast po zmianie przepisów od 1 stycznia 2011 - w razie wprowadzenia zmian w pojeździe, w wyniku których pojazd ten nie spełnia wymagań uprawniających do pełnego odliczenia podatku VIAT, istnieje konieczność skorygowania kwoty podatku naliczonego za okres, w którym dokonano odliczenia (art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej). Przepisy te dotyczą jednak samochodów, o których mowa odpowiednio w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy VAT (w brzmieniu obowiązującym do końca 2010 r.) oraz art. 3 ust. 2 pkt 1-4 ustawy nowelizującej z dnia 16 grudnia 2010 r., dla których wydano zaświadczenie potwierdzające spełnienie wymagań określonych w ww. przepisach. Zatem należy przyjąć, że przepisy te nie mają zastosowania do pojazdu samochodowego, dla którego zaświadczenie z okręgowej stacji kontroli pojazdu nie zostało wydane.

2. Ocena skutków prawnych zdarzenia powinna być dokonywana w oparciu o przepisy obowiązujące w czasie kiedy miało ono miejsce. Tym samym skoro Wnioskodawczyni odliczyła podatek naliczony na podstawie "starej" ustawy o VAT z 1993 r., to również przepisy tej ustawy powinny nakładać obowiązek korekty uprzednio odliczonego podatku naliczonego. Przepisy tej ustawy, jak również wydanego na jej podstawie rozporządzenia wykonawczego obowiązujące do końca kwietnia 2004 takiego obowiązku nie wprowadzały. Ponadto z przepisów ustawy o VAT z 2004 r. także nie wynikał obowiązek skorygowania kwoty podatku naliczonego odliczonego pod rządami ustawy z 1993 r.

W świetle powyższego Wnioskodawczyni uważa, że brak jest podstaw prawnych, aby w sytuacji wskazanej przeze nią istniał obowiązek korekty odliczonego uprzednio VAT, albowiem ani ustawa o VAT z 1993 r., ani obowiązujący do 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 3-7a ustawy o VAT, ani ustawa z dnia 16 grudnia 2010 r. nie przewidywały takich skutków w stosunku do samochodów posiadających homologację samochodów ciężarowych o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca przyznał zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przypadki ograniczenia bądź wyłączenia prawa do odliczenia w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. zawierały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, do dnia 31 grudnia 2010 r. regulował art. 86 ust. 5c tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Przy czym w myśl ust. 5b ww. artykułu, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4 - podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Zgodnie natomiast z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. nastąpiła zmiana przepisów. Obecnie kwestie korekty podatku naliczonego w związku z późn. zm. w pojeździe samochodowym reguluje art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2013 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3).

Natomiast w świetle art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

W myśl art. 3 ust. 6 ustawy nowelizującej, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z kolei art. 6 ustawy nowelizującej stanowi, że przepisu art. 3 ust. 6 oraz art. 5 nie stosuje się do pojazdów samochodowych będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, w stosunku do których przysługiwało podatnikowi, na dzień poprzedzający dzień wejścia w życie niniejszej ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z takiej umowy i do których nie miał zastosowania art. 86 ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1.

Powyższy przepis, zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, ma zastosowanie:

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od 2 stycznia 2007 r., jest czynnym podatnikiem VAT, cała sprzedaż jest opodatkowana, w związku z tym podatek VAT od zakupów związanych z działalnością gospodarczą odliczany jest w całości. W dniu 5 czerwca 2009 r. podpisała umowę leasingu operacyjnego na samochód ciężarowy Ford Mondeo. Umowa została zawarta na okres od 5 czerwca 2009 r. do 30 maja 2013 r. Na dzień podpisania umowy zgodnie z przepisami obowiązującymi w 2009 r. samochód spełniał warunki do pełnego odliczenia VAT (posiadał homologację samochodu ciężarowego oraz dopuszczalna ładowność tego pojazdu przekraczała 500 kg), w związku z tym w roku 2009 i 2010 dokonywała odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych w pełnej wysokości. W związku ze zmianą przepisów z dniem 1 stycznia 2011 r., w dniu 26 stycznia 2011 umowa leasingu została zarejestrowana w Urzędzie Skarbowym w Zakopanem i na podstawie art. 6 ust. 2 z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towaru i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w dalszym ciągu do końca trwania umowy leasingu dokonywała odliczenia podatku naliczonego z tytułu rat leasingowych w pełnej wysokości. W dniu 2 maja 2013 r. umowa została zakończona, a samochód wykupiony z przeznaczeniem do dalszego używania w działalności gospodarczej. W najbliższej przyszłości Wnioskodawczyni zamierza przekwalifikować ten samochód z ciężarowego na osobowy.

Wnioskodawczyni nie posiada i nie posiadała zaświadczenia o dodatkowym badaniu technicznym pojazdu.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 kwietnia 2004 r. nie formułowały obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w sytuacji takiej jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanego wyżej przepisu art. 3 ust. 4 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (tekst jedn.: ustawy nowelizującej), wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Ogólną zasadą prawa podatkowego jest, że podatnik dokonuje obniżenia podatku należnego o podatek naliczony na podstawie przepisów obowiązujących w dacie rozliczania podatku. Oznacza to, że późniejsza zmiana przepisów w danym zakresie nie powoduje utraty prawa do dokonanego już obniżenia kwoty podatku należnego, a zatem nie powoduje konieczności dokonywania korekty podatku, chyba że przepisy stanowią inaczej.

Zatem należy przyjąć, że powołane przepisy ustawy nowelizującej nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych, dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak ma to miejsce w niniejszej sprawie.

Reasumując, przekwalifikowanie samochodu ciężarowego, dla którego nie wydano zaświadczenia, na samochód osobowy, nie spowoduje u Wnioskodawczyni obowiązku korekty odliczonego podatku od rat leasingowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.